Vísir - 17.12.1962, Blaðsíða 9

* 1SIR . Mánudagur 17. desember 196.
25
Breiðfirzk-
ar sagnir II
Breiðfirzkar sagnir II, samtín-
ingur, nefnist bók eftir Bergsvein
Skúlason, sem nýlega er komin
út. Er þetta annað bindi þeirra
sagna, sem Bergsveinn hefur
safnað úr fórum Breiðfirðinga.
Af efni bókarinnar má m. a.
nefna þetta: frásagnir af Garða-
Móra, Júlíusi bónda í Litlanesi,
fullhuganum Jóni Thorberg og
Rauðasandsbola, Georg Jónas-
syni og Margréti f Rófubúð, séra
Eiríki Kúld og fleiri Breiðfirðing-
um. Þá er einnig sagt frá sel-
veiði á Skálmarfirði, slarksömum
sjóferðum, átakanlegum slysför-
um, svipum, fyrirboðum, auk
margs annars, sem f bókinni er.
Bókin er 182 bls., prentuð í
prentsmiðjunni Leiftri, en útgef-
andi er Fróði.
7 unglinga
bækur
Nýlega gat Vísir um sjö nýút-
komnar unglingabækur frá
Leiftri. Hér skal getið annarra
sjö. Þær eru þessar:
Stína flugfreyja í New York
eftir Elisabeth Streit. Þetta er
framhald af svokölluðum Stínu-
bókum, sem fjalla allar um unga
flugfreyju og þau ævintýri sem
hún kemst í á ferðum sínum.
Bókin er skreytt nokkrum teikn
ingum.
Anna-Lísa og Ketill eftir
Sverre Boj. Höfundurinn er einn
í röð vinsælustu bamabókahöf-
unda Noregs og hann hefur oftar
en einu sinni hlotið verðlaun
norska menntamálaráðuneytisins
fyrir bækur sfnar. í þessari bók
er mikil áherzla lögð á samskipti
dýra og barna og lýsingar oft
bráðskemmtilegar og lifandi. Ei-
ríkur Sigurðsson hefur þýtt
þessa bók.
Konni og stúlkan hans eftir
Rolf Ulrici. Þetta er þriðja
Konnabókin f röðinni eftir sama
höfund. Þær fjalla allar um sjó-
mennsku, og Konni er karl f krap
inu, sem lætur ekki hlut sinn að
óreyndu, jafnvel þótt við ofur-
efli virðist að etja. Þetta er spenn
andi bók og mjög við hæfi táp-
mikilla drengja.
Hanna kann ráð við öllu eftir
Britta Munk. Hönnu-bækurnar
hafa náð geypivinsældum bæði
erlendis og hér heima. Þetta er
12. Hönnubókin f röðinni sem
Leiftur hefur gefið út.
Lísa-Dísa, yndi ömmu sinnar,
eftir Sophie Reinheimer. Þetta er
falleg og hugnæm bók fyrir telp-
ur á aldrinum 6 — 9 ára. Áður
hafa tvær bækur um Lfsu-Dfsu
komið út hjá Leiftri og náð mikl
um vinsældum. Þær eru allar
myndskreyttar.
Kalli og Klara eftir Britta
Munk, er saga um tvfburasyst-
kini, sem lfkjast hvort öðru eins
og tvær perlur. Þessi tvö
skemmtilegu systkini búa yfir
mikilli ævintýraþrá, enda lenda
þau að sama skapi í alls konar
mannraunum, en yfirvinna alla
erfiðleika að lokum. Sagan er
mjög spennandi.
Ég er kölluð Kata eftir Thomas
Michael er saga fyrir ungar telp-
ur, einkum á 6-9 ára aldri. Það
skeður margt skemmtilegt f þess-
ari bók og söguhetjan er í senn
hugprúð og tápmikil, sem lendir
í ýmsum erfiðleikum, en sigrast
á þeim öllum.
-K
JJósgyllt Iokkaflóð, reglu-
myndað, fagurt andlit, hátt
enni, skær og blfðleg augu:
JÞannig má lýsa dóttur Ingrid
Bergman, sem íbúamir í Saint
Jacques-hverfi f París kalla
„Litia Pia“. Þeir þekkja hana
allir og dást að fegurð hennar,
þegar hún snýr yfir f hverfið
á kvöldin eftir að hafa verið f
skólanum. Hún heldur á bók-
um undir arminum, taskan
hennar er fuli af pökkum og
vistum sem hún hefur keypt á
leiðinni. Hún gengur á lághæl-
uðum skóm, er fjörleg og þrótt-
mikil.
Og hvers vegna hefur hún nú
tekið sér bústað f París. Það er
til þess að geta verið í nágrenni
móður sinnar sem flutti fyrir
nokkru til Parísarborgar og
býr þar í lúxus-villu með síð-
asta manni sfnum Lars Schmid.
Móðir hennar Ingrid Bergman
er nú að æfa við Montparnasse
leikhúsið þar sem hún ætlar að
leika hluverk Heddu Gabler f
leikriti Ibsens. En um hverja
helgi fer Pia litla til móður
sinnar og þær eyða sunnudeg-
inum saman.
— Mamma, segir Pia, er þó
alltof upptekin af leikritinu,
til þess að geta notið hvíldar-
innar yfir helgar. En fyrir þessa
ungu 24 ' ára stúlku er París
líka þýðingarmikill staður. Þar
gerðist hamingjusamur við-
burður í lífi hennar. Þar hitti
hún móður sína fyrir fimm ár-
um og sættist við hana fullum
sáttum, en þegar það gerðist
höfðu þær ekki sézt í 8 ár.
Jj^n Pia Lindström hafði sakn-
að móður sinnar sáran
þessi löngu ár. Hún er dóttir
Ingrid Bergman og fyrsta
manns hennar dr. Lindström
og bjuggu þau í rúman áratug
saman f hamingjusömu hjóna-
bandi. En svo kynntist Ingrid
ítalska boheminum' Roberto
Rosselini og féll fyrir honum.
ÖIl Ameríka stóð á öndinni yf-
ir þessum atburðum. Hin
sænska leikkona hafði verið
tákn tryggðarinnar og heiðar-
leikans f HoIIywood kvikmynd-
Pia Lindström dóttir Ingrid Bergman býr nú f herbergi í háskólahverfi Parfsar. Hún sagði einu sinni
að hún vildi aldrei framar sjá móður sfna, en nú eru þær hændar hvor að annarrl.
unum. Menn gátu ekki hugsað
sér að Ingrid yrði eins og allar
hinar stjörnurnar í hjónaskiln-
aðarmálum.
Þegar þessi ósköp dundu yfir
var Pia litla ellefu ára gömul
og þau fengu mjög á hana. Það
var mjög kalt milli foreldra
hennar, já hreint hatur og það
var litið á eiginmanninn dr.
Lindström sem saklaust og svik
ið fórnardýr. Þá hrópaði Pia
einu sinni upp yfir sig á fundi
með .fréttamönnum: ,,Ég elska
mömmu ekki lengur, ég vil
aldrei framar sjá hana.“
2vo hittust
flugvelli
þær
við
á Bourget-
Parfs fyrir
fimm árum. Þá var Rosselini
ævintýri Ingridar úti, þó hún
eignaðist með honum fjölda
barna. Og nú hittust þær, föðm-
uðust og grétu. - Ég var ó-
sanngjörn við móður mfna en
hún hefur fyrirgefið mér það,
sagði hin 19 ára stúlka þá og
síðan lifði hún gleðidaga f
Parfs. í hálfan mánuð sáu þær
mæðgurnar ekki af hvor ann-
arri, en skemmtu sér konung-
lega í þessari borg menningar
og lista.
Nú var Pia sjálf orðin full-
vaxin kona og sjálf átti hún
eftir að lenda í sorgum og erf-
iðleikum.
Tjegar hún var 21. árs kom
ástin og hún giftist banda-
rískum milljónamæringi, Fuller
Callaway sem var vefnaðar-
verksmiðjueigandi. Hjónaband
þeirra var haldið hátíðlegt og
vakti m. a. mikla athygli vegna
þess að þau eyddu hveitibrauðs
dögunum á vetrarolympfuleik-
unum í Squaw Valley.
— En ég komst að því, segir
Pia, að hann var eins og svo
margir Ameríkanar. Hann átti
ekki til þann hlýleika, kurteisi
eða viðmót sem konan væntir
að finna. Ég er þó ekki von-
svikin ég býst við að giftast
aftur. Ég get ekki fmyndað mér
að ég lifi eins og piparkerling
það sem eftir er ævinnar.
^yndirnar á veggjunum sýna
líka hve mikla þýðingu
fjölskyldulífið hefur fyrir þessa
stúlku sem saknaði svo móður
sinnar, er hafði horfið frá
henni. Á veggjunum eru mynd-
ir af móður hennar, föður,
gamlar fjölskyldumyndir og
jafnvel myndir af ömmu gömlu
heima í Svíþjóð. En innan um
þessar fjölskyldumyndir kemur
svo málverk eftir hinn fræga
franska málara Bernhard Buffet
en á honum hefur Pia mest dá-
læti. Á hillum eru litlar dúkkur
eða skrípamyndir eins og
myndir af sænskum álfum. Ot
um gluggann sér á turna Saint
Séverin-kirkjunnar.
Strax og ég hafði kynnzt
Parfs, segir Pia, fannst mér ég
eiga heima hérna. — Mér ifkar
ekki sérlega vel við heimaland
mitt Svíþjóð. Það er fulit af
alvarlegu og illgjörnu fólki.
'P'yrir nokkru kom upp sá
kvittur, að Pia Lindström
ætlaði að giftast Franco Rosse-
lini, ungum manni, frænda
Rosselinis þess sem áður rændi
móður hennar. Hún segir að
slfkt hafi aldrei komið til mála.
Hún fer samt oft út á kvöld-
in til að skemmta sér með ýms-
um mönnum, en hún verður að
snúa fljótt heim, því að snemma
morguns verður hún að fara f
skólann, en hún er að læra
frönsku og franskar bókmenntir
í Unesco-skólanum í París.
hin fagra

!W»