Vísir - 08.01.1963, Qupperneq 8

8
V í SIR . Þriðjudagur 8. janúar 1963.

VISIR
Jtgetandi: Blaðaútgátan VlSIR.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingóifsstræti 3.
Áskriftargjald er 55 krónur á mánuði.
I lausasölu 4 kr. eint. — Simi 11660 (5 linur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Æskan í dag
Kirkjuspjöll sænskra unglinga á jóladag hafa orð-
> ið mörgum umtals- og umhugsunarefni á þeim dög-
um, sem síðan eru liðnir. Spjöllin sýna, að háþróað
þjóðfélag, sem býr forkunnar vel að þegnum sínum
frá vöggu til grafar, elur samt upp æsku, sem er sið-
laus.
íslenzkur æskulýður á einnig við sín vandamál
að etja, þótt sem betur fer hafi ekki slík ódæmi gerzt
hér á landi sem á jóladag í Svíþjóð. Til skamms tíma
hefir þeim vandamálum harla lítill gaumur verið gef-
inn. Heimilin hafa verið talin fullfær um að annast
æskuna, rétt eins og var þegar þjóðin bjó enn við
sveitamenningu. En nú eru breyttir tímar og borg-
arlífið felur í sér ný vandamál. Reykjavíkurborg og
aðrir kaupstaðir hafa á síðustu árum búið mjög í hag-
inn fyrir æskuna. Tómstundaheimili hafa risið af
grunni og Tjarnarbær er miðstöð lista og menningar.
Það er tvímælalaust rétt stefna að staðsetja tóm-
stundaheimilin út um borgina í hverfunum, sem næst
heimilum barnanna. Þannig eiga þau auðveldast með
að sækja þau, án þess að þurfa að hverfa langt út fyr-
ir veggi heimilisins.
Um nokkurt skeið hefir Lido nú verið rekið fyrir
æsku borgarinnar af framtakssömum veitingamanni,
án nokkurs opinbers styrks. Eigandinn hefir nýlega
lýst því yfir hér í blaðinu, að tap sé á rekstrinum, og
ef skemmtanaskattur verði ekki gefinn eftir af ríkis-
ins hálfu, verði skammur starfstími fyrirtækisins.
Það færi illa ef Lido lokaði strax aftur dyrum sín-
um fyrir æskunni. Því kemur það mjög til athugunar
að bærinn eða ríkið hyggi, hvort ekki sé rétt að hlaupa
hér undir bagga.
Að vísu eru nokkuð skiptar skoðanir á því fyrir-
tæki að safna æskunni í eitt stórhýsi til dansskemmt-
ana. En þetta er tilraun til þess að koma á heilbrigð-
ara skemmtanalífi ungs fólks og hana ber ekki að
dauðadæma fyrr en séð er hvern ávöxt hún ber.
Sjóhæfni fiskiskipa
:
1 síðustu viku birtist hér í blaðinu mjög athyglis-
verð grein eftir Sigurjón Einarsson skipstjóra um hin
tíðu sjóslys að undanförnu, er skipum hefir skyndilega
hvolft. Var þar orsökin rakin m. a. til kjölfestuleysis
í hinum nýju skipum, auk ofþunga á dekki. Nú hefir
skipaskoðunarstjóri tekið undir þessi orð og skorað
á alla skipstjóra að hverfa helzt algjörlega frá dekk-
hleðslu á fiskibátum. Þetta er stórmál. Það er öryggis-
mál og tugir sjómanna geta átt líf sitt undir því að
hér sé fyllsta varkárni sýnd.
En eru hin tíðu slys og meintar orsakir þeirra ekki
tilefni til gagngerðrar opinberrar rannsóknar á sjó-
hæfni íslenzkra fiskiskipa? ,
Á síldveiðum í
YEÐURHORFUR næsta
sólarhring: Suðvestur
land, austan eða suðaust
an kaldi, stinningskaldi á
miðunum. Það er talið
vafasamt, að það verði
sjóveður. Það hefir verið
rysjutíð og stopul sjósókn
undanfarið. Ég hafði ver-
ið búinn að tryggja mér
að fá að fljóta með m.s.
Eldborg út á síldarmiðin,
ef það gæfi. Það er ekki
fyrr en eftir hádegið, að
Gunnar Hermannsson,
skipstjóri Eldborgar, á-
kveður að leggja í ’ann.
Haldið skal út ekki seinna
en klukkan tvö.
Landkrabbi
um borð.
Skipshöfnin á Eldborg virðist
stundvís, því að allir eru mættir
á réttum tíma. Ég varð átakan-
lega var við, að sjómönnum þyk
ir ekki sérlega fiskilegt að fá
landkrabba með á veiðar, og var
ég óspart látinn heyra „andann“
á þann hátt, sem svo vel hæfir
íslenzkri sjómannslund. Það var
Síðan er klukkutíma matarhlé. í eldhúsinu rikir Valmundur.
Stefnt vestur
í Jökuldjúp.
Fljótlega eru tekin fram spilin
miðunum. Hún stendur djúpt enn
þá, en er að færast ofar f sjón-
um, segja þeir, sem komnir eru
á miðin. Veðrið er ekki sem
léttur andinn urp borð í Eldborg. 0g t:íniinn líður fljótar með því verst, svo að það er tímaspurs-
Það er byrjað að rigna, og það
kvað nú bara vera betra, segja
sjómennirnir, þá kemur hún bet-
ur upp, heldur en ef það væri
tunglskin.
Leitað í asdic.
Um leið og komið var út úr að dreifa hu8anum við sPila‘ mál> hvenær byrjað verður að
hafnarmynni, settust þeir í borð- mennskuna á leið til síldarmið- kasta. Hún hlýtur að gefa sig
salihn, sem ekki stóðu vaktir. Að- anna- ^1, seSÍa þeir> sem sveima yfir
alumræðuefnið varð auðvitað afla Á miðri Ieið fórum við að fylgj torfunum vestur 1 Jökuldjúpi.
fréttir, veðurhorfurnar, og síðan ast með því í gegnum talstöðina, Klukkan er að verða nín hprnr
léttara hjal. h.eraig átlitih muni vera áti á vls nálgnmst “ot™”
þeirra með nótina á síðunni. Þau
skip eru ýmist að draga nótina
eða eru að háfa. Síldveiðiflotinn
er eins og borg til að sjá, sam-
felld Ijósadýrð.
Skipstjórarnir tala saman sín á
milli i gegnum talstöðina. Sumir
gefa upp, að þeir hafi kastað
einu sinni eða tvisvar og ;_Tinn
þetta 200 — 300 tunnur í kasti,
.bragðs góð síld, segja þeir. Það
virðist ekki vera mikið um stór-
köst að ræða.
Gunnar skipstjóri stendur við
hin marg-rómuðu asdic-tæki og
veitir athygli því, sem tækin
sýna. Það sjást torfur, en þær
reynast standa of djúpt, eða síld-
in er of dreifð, svo að Gunnar
leitar betur. Hann gefur hásetan-
um við stýrið upp stefnuna, sem
stýra á hverju sinni, og við för-
um stóran sveig utan til í hinum
stóra síldveiðiflota.
Kraftblökkin hífir nótina hægt og rólega inn.
zx.. •. jitra