Vísir - 08.02.1963, Blaðsíða 8

8
V T 1 R . Föst'H-^ur 8. febrúar 1963.
VÍSIR
Otgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR.
Ritstjórar: Hersteinn Pálsson, Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thorarensen.
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3.
Áskriftargjald er 65 krónur á mánuði.
í lausasölu 4 kr. eint. - Sími 11660 (5 línur).
Prentsmiðja Vísis. — Edda h.f.
Hæfnispróf ökumanna
í Vísi í gær birtist merk grein eftir Gunnlaug
Briem sakadómara, þar sem hann lýsti áliti sínu á því
hvemig fækka mætti hinum tíðu umferðarslysum og
hvemig tekið væri á hinum ýmsu umferðarbrotum.
Fyrir nokkrum dögum var sú tillaga gerð af blaðs-
ins hálfu að upp væri tekið sérstakt hæfnispróf bif-
reiðastjóra á vissu árabili, svo unnt væri að ganga
úr skugga um það, hvort viðkomandi hefði hæfileika
tll þess að aka bifreið skammlaust. En það er alkunna,
að ýmsir hafa gilt ökuskírteini þótt andlegir eða líkam-
legir gallar rýri mjög aksturshæfni þeirra. Nú er það
svo, að maður getur tekið bílpróf um tvítugt og hald-
ið sínu skírteini til dauðadags án þess að gangast
nokkru sinni undir endurnýjunarpróf.
Um þetta atriði segir sakadómari að athugandi
sé að koma því á, að þegar menn endumýja ökuskír-
teinin á 5 ára fresti, þá verði menn látnir ganga undir
sérstakt próf í umferðarreglum, ef sakavottorð gefi
til kynna að þess sé þörf.
Hér er hreyft nýrri hlið þessa hæfnisprófs og
það takmarkað við þann hóp manna, sem augljóslega
þarf að bæta akstur sinn. Ekki er að efa, að vamaðar-
áhrif slíks hæfnisprófs yrðu mikil, auk þess sem með
þeim væri unnt að koma í veg fyrir að þeir menn ækju
bifreið, sem augljóslega hafa þá galla, sem gera þá
ófæra bifreiðastjóra.
Vísir hefir margítrekað það í skrifum undanfama
daga, að núverandi ástand í þessum málum kallar á
skjótar úrbætur. Sömu ráð duga ekki nú og fyrir 30
árum, því bifreiðatalan hefir margfaldazt. Það er tví-
mælalaust skylda umferðar- og lögregluyfirvalda að
bregðast við nýjum vandamálum með nýjum ráðum.
Sjö banaslys urðu í umferðinni í janúar. Við skul-
um koma í veg fyrir að þau verði jafnmörg aðra mán-
uði ársins.
Ibróttaæskan og borgin
Það er ástæða til þess að vekja athygli á því, að
Reykjavíkurborg hefir lagt sérstaka áherzlu á að skapa
æskunni fjölbreytt og hentug skilyrði til íþróttaiðkana.
Það gerir borgin:
með úthlutun hentugra svæða fyrir fþróttafélögin,
með ríflegum lánum og styrkjum til bygginga félags-
heimila,
með fjölbreytilegum íþróttanámskeiðum fyrir æsk-
una,
með byggingu glæsilegrar íþróttahallar í Laugardaln-
um,
með byggingu íþróttavallar í Laugardalnum, sem við-
urkenndur er einn bezti og skemmtilegasti
íþróttaleikvangur á Norðurlöndum.
með stofnun íþróttaráðs, þar sem allri umsjón og eft-
irliti með íþróttamálum höfuðborgarinnar hefur
verið komið í betra horf.
„Það er aldrei hægt að
segja um árangur — ekki
i tölum að minnsta kosti.
Hér er um mannssálir
að ræða, ekki dauða
hluti; við reynum að sá
góðum frækornum, en
vitum aldrei, hvenær
þau kunna að bera á-
vöxt“.
Frú Þóra Einarsdóttir brosir
hálfafsakandi. „Ó, þér megið nú
ekki láta þetta koma út, eins
og við álítum okkur einhverja
dýrlinga, þó að við séum að
reyna að hjálpa ógæfusömu
fólki, sem lent hefur í erfiðleik-
um f lífinu", heldur hún áfram.
„Við erum bara hjálpartæki,
aldrei neitt annað eða meira en
það“.
Við sitjum í dagstofu vist-
heimilisins VERND á Stýri-
mannastíg 9 og drekkum
fjarska hressandi — og vel
sterkt — svart kaffi. Það er
heimilislegur blær á öllu, og
frú Þóra er miklu llkari elsku-
legri húsmóður en hátíðlegum
skrifstofustjóra. 1 kjöltu hennar
liggur yndislegur lítill kettling-
ur og malar í gríð og ergi.
„Hver einasti hlutur f þéssu
húsi hefur okkur verið gefinn
af góðu og hjálpsömu fólki“.
Hún bendir á snotur húsgögn-
in, gluggatjöld og dúka, jurtir
Vistheimili Verndar að Stýrimannastíg 9
stofnandi félagasamtakanna
Verndar, sem hefur á stefnu-
skrá sinni að hjálpa afbrota-
mönnum, er hlotið hafa dóma
eða bíða þess að verða dæmdir,
til að komast aftur f sátt við
þjóðfélagið og byrja nýtt líf á
traustum grundvelli.
En það er enginn leikur að
fá frú Þóru til að tala um sjálfa
fólk, er lagt hefur málefninu
lið.
„Við Skúli skiptum þessu á
milli okkar, þ. e. a. s. hann
vinnur meira út á við, en ég hér
á skrifstofunni. Svo eru margir
í stjórn samtakanna og enn
fleiri sjálfboðaliðar, sem leggja
fram vinnu og margs konar
hjálp, hvenær sem þeir geta.

Skúli er alveg ómetanlegur
starfsmaður, hann vinnur bók-
staflega dag og nótt og hefur
einstaklega gott lag á að tala
við fangana. Hann fer tvisvar f
viku í Hegningarhúsið í Reykja
vík og tvisvar f mánuði að Litla
Hrauni".
Aðalatriðið að fá fólk
til að hjálpa sér sjálft.
Skúli Þórðarson er fram-
kvæmdastjóri Verndar og hefur
gegnt því starfi rúmlega ár, en
fyrirrennari hans var Axel
Kvaran, stud. jur. Hann er ró-
legur í fasi með hlý, skilnings-
rík augu. Það er vel hægt að
skilja, að honum veitist létt að
vekja traust skjólstæðinga
sinna.
„Aðalatriðið er að fá fólk til
að hjálpa sér sjálft", segir hann,
„láta það sjálft finna lausn á
vandamálum sínum, en vera allt
af reiðubúinn að hjálpa því á
hvern þann hátt, sem mögulegt
er“.
„Án þess þó að skerða sjálfs-
virðingu þess“, bætir frú Þóra
við. „Það er oft erfiðara að
þiggja en gefa. Við viljum ekki
þrengja okkur upp á nokkurn
mann, heldur láta hvern og einn
sjálfráðan, hvort hann vill fá að
stoð. Strax og fangar eru komn
ir í gæzluvarðhald, reynum' við
að komast í samband við þá,
svo að þeir viti, að þeir geta
teitað til okkar, ef þeir kæra
sig um“.
„Og eru þeir ekki fegnir að
geta fengið hjálp, þegar þeir
þurfa á að halda?“
í pottum, lampa, málverk á
veggjunum. „Það er ekki hægt
að lýsa því nógu sterkum orð-
um, hvað íslendingar eru gott
fólk. Enda væri ómögulegt að
reka þessa starfsemi, ef svo
væri ekki“.
Hún er formaður og aðal-
sig. Því umræðuefni hefur hún
sýnilega lítinn áhuga á. Aftur
á móti ljómar hún öll, þegar
hún minnist á samstarfsmenn
sína, starfið sjálft, hin fjöl-
mörgu og ótæmandi verkefni,
sem fram undan eru, og ekki
sízt allt það góða og hjálpfúsa
Jólin voru mikil hátíð