Vísir - 05.03.1963, Qupperneq 7

V í SIR . Þriðjudagur 5. marz 1963.
OBK&'o

Nær 5 þúsund nýir
áskrífendur uð Vísi
Frá því maí i vor hefir staðið
yfir áskrifendasöfnun Vísis.
Lesendur munu hafa veitt at-
hygli stuttum fréttum um söfn
unina, þar sem frá því hefir
verið skýrt hve margir hafa
bætzt í hópinn. Heildartala
nýrra áskrifenda ér nú tæp
5.000 á þessu tímabili. Er óhætt
flestir kaupendur blaðsins hafa
ávallt verið hér í Reykjavlk og
svo er enn. En með bættum
samgöngum getur Vísir náð
samdægurs til miklu fleiri
staða en áður var. Því hefir
sala blaðsins verið verulega
aukin í kaupstöðum og kaup-
túnum hér sunnanlands, og
Rabbað við manninn að
baki áskrifendasöfnuninni
að segja að það er mjög glæsi
legur árangur, mun betri en
nokkurt annað dagbíað í land-
inu hefur náð.
ITftir að Vísir stækkaði upp í
16 síður daglega og allur
ytri ytri búningur blaðsins
breyttist var nauðsynlegt að
auka útbreiðslu blaðsins. Lang
einnig hefur blaðið unnið sér
fótfestu norður á Akureyri.
Én. það er mikið verk og
kunnáttuverk að afla nýrra á-
skrifenda. Alltaf koma einhverj
ir af sjálfu sér, en ef margir
þúsundir eiga að bætast í hóp
inn á nokkrum mántiðum þarf
meira til. Það þarf að kynna
blaðið og hafa samband við
fólk, sem hugsanlega vill gerast
áskrifendur. Til þess starfs réði
Vísir gamalreyndan verzlunar-
mann Jón Alexandersson að
nafni. Hefir Jón starfað síðustu
mánuðina að útbreiðslu blaðs-
ins og skipulagt áskrifenda-
söfnun blaðsins bæði hér í borg
og úti á Iandi. Sér til aðstoðar
hefir hann haft allmargt annað
fólk, er unnið hefir undir hans
fyrirsögn.
Riðið var á vaðið hér í
Reykjavík, f sumar. í fyrstu
lotu lotu bættust nær 3.000 á-
skrifendur f hópinn, en margir
bæjarbúar voru fjarstaddir.
Samband var haft við þá f
haust og hækkaði þá þessi tala
enn,
Annars hefir það einkennt
alla þessa söfnun, segir
Jón Alexandersson, hve undir-_
tektir fólks hafa hvarvetna ver
ið góðar. Enda sýnir heildar-
talan nær fimm þúsund nýir á-
skrifendur, hvernig undirtektirn
Er nægiiegt uð hufu
emn
Um þessar mundir eru að
hefjast umræðr á Alþingi um
frumvarp er fjallar um breyt-.’
ingar á tiihögun og námi á
búnaðarskólunum.
Þar er sú breyting lögð til
að skólarnir verði aðeins tveir,
í stað þess sem áður var gert
ráð fyrir þrem o.s.frv. En ætl-
unin með búnaðarskóla að Skál
hoiti hefur aldrei orðið að veru
Ieika og sú hugmynd er pieð
öllu úr sögunni. í sambandi við
frumvarp það, sem að framan
getur, vaknar hjá mér sú spurn
ing, hvort ekki væri full ástæða
til, að íhuga vandlega, hvar bún
aðarfræðslu okkar væri nú kom
ið.
Við höfum nú tvo búnaðar-
skóla þ.e. á Hólum og Hvann
eyri (en þar er framhaldsdeild
sem útskrifar kandidata). Auk
þess höfum við garðyrkjuskóla
og skógræktarskóla (sem að
vísu mun nú í vetur ekki vera
starfræktur). En við eigum einn
ig nokkrar rannsóknarstofnan-
ir, sem reknar eru í sambandi
við landbúnaðinn, og það væri
mjög fróðlegt að 'frétta um það.
hve náið samband væri, milli
þeirra og landbúnaðarskólanna
Þeim er þetta ritar er ekk-
grunlaust um það, að minna
samstarf sé á milli þessara
stofnana en æskilegt gæti ta!
izt.
Það er ennfremur opinbert
að landbúnaðarskólunum er
mikill vandi á höndum, með út-
vegun nægilegra kennslukrafta,
auk fleiri erfiðleika í sambandi
við nauðsynlegan rekstur skól
anna. Alls munu i búnaðarskól
unum og garðyrkjuskólanum
vera á þessum vetri um 90 nem
endur. Rekstur skólanna mundi
því óhjákvæmilega, verða hlut
fallslega við aðrar menntastofn
anir, mjög óhagkvæmur. Þegar
á það er litið að í einum fá-
mennasta héraðsskólanum,
munu vera álíka márgir nemar
og í þessum þrem skólum til
samans, þá er ekki óeðlilegt
að varpa fram þeirri spurningu
hvort ekki sé fullnægjandi að
reka einn skóla fyrir allar grein
ar landbúnaðarins?
1 Með því sparaðist áreiðan-
lega nokkurt fé fyrir ríkissjóð.
Auðvelt yrði að afla nægi-
legra kennslukrafta til skólans,
og annars starfsliðs. Gera
mætti ráð fyrir fullkomnari
kennslutækjum og fleira kæmi
einnig til, er verða mætti til
: rukins hagræðis við menntun
nemendarina.
velt væri að benda á marga
hentuga staði er fyllilega full-
nægðu þeim búnaðárskilyrðum
er slíkt skólasetur þyrfti á að
halda. Yrðu Korpúlfstaðir þar
Framh. i bls. 5
Jón Aiexandersson.
ar hafa verið. Þeir eru fáir sem
ekki vilja kaupa blaðið þegar
við höfum boðið það. Ég tek
sem dæmi Akranes. Þar seld-
ist Vísir áður aðeins í sára-
fáum eintökum. Við vorum
þarna uppfrá nýlega í nokkra
daga. Og þá óx kaupendatalan
í á fjórða hundrað. Svona var
þetta alls staðar.
Undanfarna daga höfum við
verið fyrir austan fjalí. í Þor-
lákshöfn sást Vísir varla, en
nlú eru komnir 24 áskrifendur
þar á þeirriTítía* stað. Alls hafa
á annað hundrað nýir kaupend
ur bætzt í hópinn austan fjalls
það sem af er.
jVú gerir Jón og menn hans
nokkurt hlé á starfi sínu en
það er aðeins um skeið. Með
vorinu verður aftur haldið á
stað og þá' kemur röðin að
Vestmannaeyjum, ísafirði og
fleiri stöðum. Höfuðáherzla er
alls staðar lögð á það að'kaup-
endur Vísis úfi'á íandi fái blað
ið í hendurnar samdægurs.
Þannig hefir Vísir verið f
mjög örum vexti síðustii mán-
uðina, og árangurinn af starfi
útbreiðsludeiidarinnar og fpr-
stöðumanns hennar verið mjög
góður. En Vísir á eins og önn-
ur blöð jafnan í nokkrum ertið
leikum með að koma blaðiriu
samstundis til allra kaupend-
anna, því alltaf er hörgull á
börnum bæði til að selja blaðið
og bera það út. Eri þess er kapp
kostað að dreifingin gangi sem
greiðlegast og ef um vanskil
er að ræða er áríðandi að af-
greiðslunni sé strax um það til-
kynnt í síma 1-16-60.
Rætt um bústofnslánasjóð.

Magnús Jónsson upplýsti i
umræðum efri deildar i gær að
lánveitingar úr stofnlánadeild
landbúnaðarins hefðu hækkað
verulega síðan sjóðurinn var
stofnaður. Væri nú stefnt að
því að lánin gætu orðið há-
markslán miðað við raunhæft
mat á kostnaði við framkvæmd
irnar, sem lána á til. Jafnframt
Væri ekki eðlilegt að slíkur gat Magnús þess að smám sam-
allsherjar landbúnaðarskóli, er
nægði fullkomlega menntunar-
þörf íslenzks landbúnaðar í bú-
vísindum, væri staðsettur í ná
an myndi reynt að taka upp
nýjar tegundir Iánveitinga, en
ekki mætti ganga lengra en svo
að bændur geti byggt á þeim,
grenni höfuðborgarinnar og <? ■. sem öruggum lánastofni.
yrði í nánum tengslum við At
vinnudeild landbúnaðarins. Auð
Effir Hafliða Jóns-
son garðyrkjustjóra
Magnús var að ræða frum-
varp Ólafs Jóhannessonar o. fl.
um myndun bústofnslánasjóðs,
sem hefði það hlutverk að lána
frumbýlingum fé til kaupa á
bústofni. Lagt er til í frumvarp
inu að stofnfé sjóðsins verði 40
milljónir kr. óafturkræft fram- ur en það yrði afgreitt. T.d.
\
lag úr ríkissjóði, og 60 milljón
kr. lán, sem stjórn sjóðsins
ýrði heimilað að taka með rík-
isábyrgð Skilyrði fyrir lánveit-
ingum eru m.a. þær að umsækj
andi hafi landbúnað fyrir aðal-
atvinnu sína og skorti bústofn
til að framfleyta sér og fjöl-
skyldu sinni. Lán úr sjóðnum
skal mega veita gegn veði í
fasteign, vélum og verkfærum
eða veði í tilteknum flokkum
búfjár, gegn hreppsábyrgð eða
sjálskuldarábyrgð tveggja eða
, fleiri aðila. Vextir eiga ekki að
vera hærri en 5% og lánstími
lengstur 10 ár.
Magnús Jónsson kvaðst ekki
vilja mótmæla .þeirri nauðsyn,
sem væri til aukinna bústofns-
lána. Hinsvegar væri þetta eitt
af hlutverkum stofnlánadeildar
landbúnaðarins, og í því sam-
bandi minnti þingmaðurinn á
sívaxandi starfsemi stofnlána-
deildarinnar ,eins og getið var
í upphafi þessarrar klausu. Þá
taldi þingmaðurinn nauðsyn-
legt að athuga málið nánar, áð-
væri ekki hægt að segja að vél-
ar eða bústofn væru raunveru-
lega veðhæf, nema fyrir mjög
stuttum lánum. Hér væri því
um veruleg áhættulán að ræða.
Sagði hann að stjórn Búnaðar-
bankans hefði af þeim sökum
ekki treyst sér til að hefja lán-
veitingar í þessu skyni.
Þá taldi þingmaðurinn vafa-
samt að taka þetta mál út úr
og stofna vegna þess sérstakan
sjóð, eins og þarna væri um
einstætt fjárfestingarvandamál
landbúnaðarins að - fæða.' Það
gæti varla verið heppilegt
nema tilgangurinn með sjóðn-
um og lánareglur hans yæru
allt aðrar en reglur um bú-
stofnslán úr stofnlánadeild land
búnaðarinri. Landbúnaðurinn
hefði við fjöldamörg fjárfesting
arvandamál að stríða og væri
fyrst og fremst nauðsynlegt að
samræma þær aðgerðir frekar
en að stofna sjálfstæða sjóði,
með eigin stjórnir, sem ekki
hefðu fulla möguleika á að
starfa á samræmdan hátt.
oftír Ásmund Einarssön