Vísir - 14.03.1963, Side 3

■

V1SIR . Fimmtudagur 14. marz 196
Josef Csillag Rozalia, kona
hans og Miklos Tölgyes eru
ungverskir flóttamenn á ls-
landi, sem verða að þola það
«B þingmenn kommúnista varpi
rýrð á þau.
Kommúnistaþingmennimir
segja: Engin rök mæla með þvi
að ungverska flóttafólkið fái
ríkisborgararéttindi. Það er á
flestra vitorði að sumt af hinu
ungverska flóttafólki hefur ekki
kynnt sig neitt sérstaklega vel.
Virðist jafnvel sem þetta fólk
hafi átt örðugt með að sam-
laga sig íslenzkum staðháttum.
„Mér líkar vel við þetta
fólk, þið megið hafa það eftir
mér. Þetta er gott fólk,“ segir
Hjálmar Þorsteinsson, tré-
smíðameistari, um Csillag-
hjónin, en þau hafa leigt hjá
honum í tvö ár. Josef vinnur
hjá vélsmiðjunni Iléðni, er í
knattspymuliði starfsmann-
anna, en getur ekki æft um
þessar mundir vegna meiðsla.
Hann er líka í Knattspymufé-
laginu Þrótti.
Miklos Tölgyes er kvæntur
íslenzkri stúlku, og þau eiga
eitt bam, dóttur, sem ber ís-
Ienzkt nafn.
Miklos vinnur. hjá SÍS f
Austurstræti, við útstillingar
og skreytingar, hefur auk þess
mikla aukavinnu og málar mál-
verk. „Ég ætlaði mér að hafa
sýningu, en ég er alltaf að gefa
þau eða selja, málverkin. Þessi
þrjú, sem hanga héma eru hér
Miklos Tölgyes, Kristjana Birgis og Hulda Marfa, 16 mánaða gömul. Þau búa á Njálsgötu 86. Miklos var I ungverska hemum, þegar upp-
reisnin var gerð í heimalandi hans. Herdeildin, sem Miklos var í snerist móti Rússum. Hann flýði um hánótt, f stormi og hrið yfir landa-
mærin, eftir að Rússarnir höfðu brotið mótspymuna á bak aftur.
FÓLKID, SIM KOMMÚNIST
AR VttJA RIKA BURTU
Josef Csillag, Rosalia kona hans og dóttirin Annabellá, sem er fjögurra ára. Heimili þeirra er á Þjórsárgötu 6. Við flúðum af þvf að við
vorum viss um að geta lifað betra lífi vestan tjalds, en austan við það“. „Það er bannað að gagnrýna stjórnarvöldin f Ungverjalandi.
Engin þorir að segja neitt nema: Elsku ríkisstjórnin“.
aðeins vegna þess að ég gaf
konu minni þau“.
Miklos málar m. a. fslénzkt
Iandslag, ár og fossa og fjöll.
Hann hefur gaman af þvl að
fara f skytterf og laxvelðar
upp í sveit.
Báðum fjölskyldunum vegnaf
vel, þetta fólk er vel látið á
vinnustöðum, og um það geta
vinnuveitendur og félagar bor-
ið.
Josef og Miklos viðurkcnna
að Ungverjamtr, sem hingað
komu eftir uppreisnina f heima-
landi þeirra 1956 hafl ekki allir
kynnt sig vel.
„En þeir sem deilt er um
hafa hcldur ekki sótt um rfkls-
borgararéttindi,“ segja þeir
báðir og bæta við: „Það má
heldur ekki dæma okkur öll
eftir fáeinum mönnum, sem
ekki gæta sóma sfns sem
skyldl.“ •
Csillag-hjónin og Miklos
Tölgyes eru sammðla um að
það sé hættulegt að snúa aftur
til Ungverjalands. Viðtökuraar
geta brugðizt til beggja vona.
„Það er eins og happdraettl,“
segir Josef.
öll langar þau tll að ■
skreppa tll Ungverjalands, en
aðeins f sumarleyfi. Mlklos
langar til að sýna kohu slnni
landið.
En Josef og Rozalla Cslllag
og Miklos Tölgyes vilja ekkl
setjast aftur að í Ungverja-
Framh. á bls. 5