Vísir - 24.05.1963, Side 8

8
V1SIR . Föstudagur 24. mal 1963.
Utgefandi: BlaSaútgáfan VÍSIR,
Ritstjóri: Gunnar G. Schram.
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson.
Fréttastjóri: Þorsteinn Ó. Thovarensen.
Ritstjómarskrifstofur Laugavegi 178.
Auglýsingar og ^greiðsla Ingólfsstrœti 3.
Áskrifsargjald er 65 krónur á mánuði.
I lausasölu 4 kr. eint. — Simi 11660 (5 Ifnur).
Prentsmiðja Vfsis. — Edda h.f.
Skálkar á sfjórnpalli
Tíminn hefir reiðzt undanfama daga þegar stjóm-
arblöðin hafa bent á þá staðreynd að fréttafölsunar-
nafngiftin hæfir því málgagni vel. Hefir blaðið talið
það hina mestu ósvinnu að það skuli orðað við slík-
ar falsanir.
En hvað er hægt að kalla skrif þess um landhelg*
ismálið annað?
Dag eftir dag hefir blaðið hamrað á því að Bret-
ar muni biðja um framlengingu fiskveiðiréttinda við
ísland þegar landhelgissamningurinn renni út og að
núverandi stjómarflokkar vilji verða við þeirri beiðni.
Þegar blaðið hefir verið spurt um heimildimar fyrir
væntanlegri ósk Breta, hefir það verið þögult sem
gröfin — vegna þess að þær em ekki til.
Og fyrir fáum dögum beit blaðið höfuðið af
skömminni með því að halda því fram að Bretar hefðu
ekki viðurkennt 12 mflna fiskveiðilögsöguna við fs-
land!
f Framsóknarflokknum era fjölmargir mætir
menn, sem ekki mega vamm sitt vita. Þeim hlýtur
að vera mikil raun að slíkum skrifum aðalmðlgagns
flokksins. Þeir vita það jafn vel og aðrir fslendingar
að núverandi ríkisstjóm hefir aldrei til hugar komið
að hleypa neinum inn í landhelgina eftir að samning-
urinn rennur út eftir fáa mánuði. Engin íslenzk rikis-
stjóm mundi gera slíkt, heldur ekki ríkisstjóm Fram-
sóknarmanna. Þeir vita líka að aldrei hefir komið til
mála að selja íslenzkan fiskiðnað í hendur erlendum
auðhringum. En þeir sitja undir þeirri raun að í út-
breiðslu- og áróðursstarf fyrir Framsóknarflokkinn
hafa valizt menn, sem ekki skeyta um það þótt ósann-
indum sé freklega beitt, ef þau líta einungis vel út
á pappímum.
Brezka stjómin hefir nú opinberað ósannindaskrif
Tímans með orðsendingu sinni, og munu þess fá dæmi
að flokkur hafi staðið jafn berskjaldaður og sneyptur
uppi. En hér uppsker flokkurinn eins og áróðursmenn
hans hafa sáð. Þvi þurfa hinir skynsamari menn
flokksins, og ekki sízt hinir yngri í þeirra hóp, að
þröngva áróðursmönnunum sem ábyrgðariausa henti-
stefnu vilja til hliðar.
Hækkun íbúðarlánanna
Það er satt og rétt, að byggingarkostnaður hefir
hækkað verulega á undanförnum þremur ámm. Frá
því viðreisnin hófst 1960 þar til nú hefir vísitala hans
hækkað um 36.6%.
En íbúðarlán þau, sem veitt em af rikisins hðlfu,
hafa líka hækkað. Þau hafa hækkað um 114%, úr
70 þús. í 150 þús. á íbúð.
Er svo hægt að segja að hagur íbúðarbyggjenda
hafi verið fyrir borð borinn hvað lán húsnæðismála-
stjómar snertir?
Spjallað
við Helgu
Ingólfsdóttur
*
Það tekur á taugamar
að æfa sig undir burtfar
arpróf úr Tónlistarskól-
anum. Og ekki hvað sizt
þegar burtfararprófið er
jafnframt opinberir tón-
leikar. En Helga Ingólfs
dóttir er furðu róleg og
gerir sér engar óþarfar
áhyggjur. — Hún situr
bara við flygilinn og
hamast allan liðlangan
daginn. Reyndar segist
hún aldrei taka tímann,
en maður gerir ráð fyrir,
að æfingastundimar séu
langar og strangar.
Hún er dóttir Ingólfs Daviðs-
sonar grasafræðings. nemandi
Rögnvaidar Sigurjónssonar, tutt
ugu og eins árs að aldri, en lítur
út fyrir að vera sextán, nýgift
. . . og eiginmaðurinn I Þýzka-
landi.
Helga æfir sig af kappL
Menntaskólanum", flýtir hún
sér að taka fram. „Það var
ómögulegt að taka hvort
tveggja í einu — eða ég treysti
mér a m. k. ekki til þess. Og
„Finnst þér ekki gaman að
spila með hljómsveitinni?"
„Jú, ægilega gaman. Svo er
alveg dásamlegt að vinna með
Bimi Ólafssyni, enda þykir okk.
Tekur próf á opin-
berum tónleikum
„Það er gott að hafa nóg að
gera", segir hún og lítur til
hljóðfærisins, en þar blasir við
mynd af ungum stúdenti. „Þetta
er Þorkell Helgason, maöurinn
minn. Við giftum okkur á skír-
dag, en Þorkell varð að fara út
viku seinna. Hann er við stærð-
fræðinám f Gðttingen".
„Saknarðu hans ekki voða:
lega?“
„Jú". Unga frúin verður svo-
lítið feimnisleg. „En ég fer út
til hans á Hvítasunnudag".
„Það var eina bótin. Og ætlið
þið að vera lengi f Þýzkalandi?"
„Að minnsta kosti fjögur ár
til að byrja með. Við -ærðum f
MUnchen næsta vetur".
„Og ferð þú í Tónlistarhá-
skólann þar?“
„Já. Rögnvaldur réð mér til
að fara þangað".
„Ertu góð f þýzku?“
„Nei, ekki góð — ég get lesið
hana, en hef enga æfingu f að
tala .... kannske skil ég
ekkert einasta orð, þegar þar
að kemur".
'p'G frétti, að þú værir ógur-
leg námskona og hefðir
verið dúx f öllum skólum".
„Ég hætti f þriðja bekk í
ég get ekki hugsað mér að vera
hálfléleg í öllu“.
„Og valdir músfkina?"
„Já, ég vildi það miklu held-
ur“.
„Hvað hefurðu verið lengi í
Tónlistarskólanum?“
„Sjö ár“.
„Alltaf hjá Rögnvaldi?"
„Nei, ég var eitt ár hjá Ás-
geiri Beinteinssyni — þegar
Rögnvaldur fór út“.
/"kG nú heldurðu konsert á
mánudagskvöld?"
„Já, það verður seinni hluti
prófsins. Ég spilaði með nem-
endahljómsveitinni c-moll kon-
sertinn eftir Mozart, og það var
fyrri hlutinn af prófinu".
„Og hvað ætlarðu að spila á
mánudaginn?"
„ítalska konsertinn eftir Bach,
sónötu Op. 31. Nr. 2 eftir Beet-
hoven, Pour le piano eftir
Debussy, Nocturne og tvær
etýður eftir Chopin og sónötu
nr. 3 eftir Prokofieff".
„Ertu farin að kviða fyrir?“
„Nei, ég er orðin tiltölulega
róleg núna; ég hugsaði til þess
með miklu meiri hryllingi í
haust'*.
ur öllum svo vænt um hann. Ég
get ekki lýst því, hvað ég er
þakklát öllum í Tónlistarskól-
anum. Þeir hafa hjálpað mér
svo mikið og gefið mér svo
mörg tækifæri. Það er mikils-
vert að fá svona reynslu".
TjETTA er í fyrsta sinn sem
burtfararpróf hefur verið
haft með þessu sniði í Tónlist-
arskólanum, er það ekki?"
„Jú. Það á víst að hafa tvenns
konar próf úr þessu: fyrir kenn-
ara og fyrir einleikara".
„Þú hefur auðvitað valið ein-
leikaraprófið?"
„Já, ég hafði meiri áhuga á
því“.
„Ég þarf vist ekki að spyrja,
hvort þú hlakkir til að fara út?“
„Nei, það er víst óþarfi! Ég
hlakka lika til að læra sem
mest, eftir þvi sem ég get“.
Hún fylgir mér fram f for-
stofu. Þar liggur þykkt bréf frá
Þýzkalandi. Helga ljómar eins
og sól og grípur það fegins-
hendi.
„Skrifarðu honum á hverjum
degi?"
„Ekki alveg kannske... en
eins oft og ég get!“ — SSB
★