Vísir - 17.07.1963, Síða 15

V í S IR . Miðvikudagur 17. júlí 1963.
<5

líka, og Blásóley gaf sig að honum,
svo ao brúðhjónn gætu verið ein.
Þau Petrov og Blanche settust
nú að ágætri máltíð og neytti
Petrov matarins af beztu lyst,
enda sagði hann Blanche að hann
hefði ekki smakkað vott eða þurrt
f tvo sólarhringa. Og hann hafði
sagt henni að hann yrði að vera
fjarverandi í nokkra daga.
— Ég get ekki tekið þig með.
Ég verð að reyna að hjálpa Mars-
den og þú yrðir fyrir okkur. Auk
þess áhætta og það mundi fara illa
um þig.
— O, ef þú vissir hversu þreytt
ég er á þessu herbergi jafnindælt
og bað er. Og svo er iðjuleysið —
og óttinn.
— Hafðu engar áhyggjur.
— Hvernig get ég það? Ég féllst
á, að það væri öllum fyrir beztu,
að ég reyndi ekki að hitta Dorothy
fyrr en búið væri að gefa okkur
saman, en ég hugsa að staðaldri um
hana og börnin. Og ég hef bara
þitt orð fyrir, að þeim Iíði vel.
.— Og þú getur ekki treyst því?
— Það virðist skammarlegt af
mér, að hafa sagt þetta, þegar þú
spyrð þannig, en ég treysti þér,
Nick, treysti þér fyllilega, en ertu
viss um að þú getir verndað þau?
— Þau geta verið örugg meðan
Marsden gerir það, sem honum var
falið. Það ert þú, sem ert í hættu,
þú, sem þarft verndar. Og ef mót
von minni skyldi vitnast ,að þú sért
hér, veit Blásóley hvað henni ber
að gera. Hún bregzt ekki hvað sem
á dýhtnY
— Það er hræðileg tilfinning að
finnast að maður sé aleinn. Það er
allt öðru vísi þegar þú ert hérna.
Þá finnst mér ekki skipta um neitt,
ég gæti þolað allt, jafnvel þótt þeir
kæmu að handtaka mig, því að ég
veit, að þú mundir vernda mig. En
þegar þú ert ekki hér---------
Hún mælti titrandi röddu og
brosti til hans.
— Æ, vertu ekki að hugsa um
þetta, ég er víst kjáni, bætti hún
við.
— Nei, mér finnst þú ekki vera
neinn kjáni. Viðbrögð þín eftir allt
sem á undan er gengið — eru al-
veg eðlileg, en ég var farinn að
efast um, að um eðlileg viðbrögð
hjá þér yrði framar að ræða.
— Ég skil ekki hvað þú átt við,
sagði hún ,en hún skildi það vel.
Það sem lagðist þungt á hana var,
að hún var konan hans og samt
ekki konan hans. Hann bar aðeins
samúð í brjósti til hennar — og
þær tilfinningar voru hálfvolgar i
samanburði við þá eldheitu ástríðu,
sem vu.\m vu. í heiiriar e.gm
brjósti. Hún yrði frjáls á ný, er
hann hafði hjálpað henni úr landi.
En hún fann nú, að hún óskaði
ekki eftir að vera frjáls. Hún var
reiðubúin að fylgja þessum manni
á enda veraldar, þessum manni,
sem kannski mundi aldrei faðma
hana að sér, aldrei kyssa hana og
veita henni þá hamingju, sem hún
þráði. Eitt sinn hafði hún haldið
að hann hefði fundið upp á þessu
til þess að gera hana að ástmey
sinni, en hún hafði algerlega skipt
um skoðun á honum.
Hún spurði sjálfa sig hversu
lengi þetta furðulega hjónaband
mur.di endast — hve langur tími
mundi líða, þar til hann gæti
smyglað henni úr landi. Og hvernig
gat hún þraukað að vera með
honum, jafn heitt og hún elskaði
hann — með þennan ósýnilega
vegg milli þeirra. Hún óskaði sér
þess, að hún gæti iitið á þetta ró-
lega og skynsamlega eins og hann
— og ''•■'.•irvarð sig fyrir að elska
man- ' hafði lífsskoðun, sem
hún i mann, sem ekki leit
— -g veit, ao pú varst trúlofuð
Marsden skamman tíma — og að
hann sveik þig vegna systur sinn-
ar. Ertu enn sár — eða var það
bara stolt þitt. sem hlaut sár? En
hann hefði ekki verið sá rétti fyrir
þig, douraguya. Auðvitað hefur
hann kysst þig, og er hún ekki svar
aði, sagði hann:
— Svona?
Og svo kyssti hún hann og hún
kom skjálfandi til móts við hann,
og hún hjúfraði sig að honum, grip
in slíkri sælutilfinningu, að hún
hafði aldrei upplifað slíkt, og hún
hugsaði, að hann hlyti að elska
hana. Hann fann blóðið streyma
örar um æðarnar, en honum tókst
að hafa hemil á tilfinningum sín-
um. Drengilega yrði hann að koma
fram við hana — og ef allt gengi
að óskum, gæti leiðin orðið greið
til þess samlífs með henni, sem
hann þráði. Hann sleppti henni og
sagði:
— Fyrirgefðu mér, Blanche.
Þetta var ekkj rétt af mér.
— Því ekki?
— Ég er enginn ódrengur, doura-
somu augum á neitt, algerlega and- s , ,
, ,, .» : guaya. Eg veit. að þegar þessu er
stætt ollu, sem henm hafði verið f, .1 .
kennt að væri rétt. Og þó — hann
var hálfenskur, var alinn upp á
Bretlandi, hafði barizt fyrir Bret-
iand. Hvernig gat hún litið á hann
sem útlending? Hún örvænti, en sá,
að hún yrði að reyna að þrauka.
Petrov settist við hlið henni,
breiddi út faðminn og sagði: -m
Komdu, og er hún vissi ekkj hvað-
an á sig stóð veðrið, ■ sagði, hann;
Komdu hingað. Hann dró hana til
sín og lét höfuð hennar hallast að
barmi sér. Hún titraði öll við barm
hans, reyndi að stilla sig.
— Þú heldur víst, að allir Rúss-
ar séu þurrir á manninn og alvar-
legir og geti ekki notið þess góða,
sem lífið hefur upp á að bjóða. Það
er misskilningur.
Hún hjúfraði sig upp að honum
ailt í einu, gat ekki spyrnt lengur
gegn lönguninnj til þess. Honum
fannst hálft í hvoru, að hann hag-
aði sér eins og flagari, og þó varð
hann að játa með sjálfum sér, að
Blanche hefði vakið tilfinningar í
brjósti hans, sem engin önnur kona
hafði áður vakið, — hann fann til
hinnar frumstæðu löngunar, að
vernda þá konu, sem hann elskaði,
bindast hennj órjúfandi böndum,
eiga hana einn.
Hann lagði hönd undir höku
hennar og iyfti upp höfði hennar:
— Blanche, hefur nokkur kysst
þig fyrr?
— O, spyrðu ekki.
lokið, lftur þú öðrum augum á allt
— og á Englandi muntu sfðar hitta
einhvern, sem er ástar þinnar verð-
ur.
— Nick. Nick, kveinaði hún. Þú
mátt ekkj fara frá mér nú.
— Þín vegna verð ég að gera
það, litla stúlkan mín, og vegna
hrrnia.' Og'-áðUjr en ég fer verðurðu
að lofa að'HlýBáffiéi^f eir.ti ög
— Igkki"fára úr þfesáú "^drbtefgf '*ári
hennar Ieyfis. Nú ertu konan mín
og verður að hlýða mér. Þú þarft
ekki að vera einmana. Láttu Blá-
sóley kenna þér kínversku. Þá mun
þér ekkj leiðast. Og það getur
gagnað þér, þegar við kornum til
Peking.
— Nick, hittirðu Dorothy?
— Ef til vill.
— Berðu henni kveðju mína —
og börnunum.
Hún þagði um stund og sagði
svo:
— Guð verndi þig og leyfi, að
þú komir heill til mín aftur.
Finnnti kafli.
I.
Hún fór að' ráðum hans og bað
Blásóley að kenna sér kfnversku,
og hún var hjá henni öllum stund-
un, er hún var ekki við bússtjórn
hinni miklu landareign sinni. Og
Blanche var áhugasöm, en hugur-
nn var oftast hjá ástvinum henn-
■'r, en fyrst og fremst hjá mann-
ium, sem hún elskaði.
Eitt sinn spurði Blanche Blásóley
' vers vegna hún fengi að vera í
"riði, þar sem aðrir stóreignamenn
efðu verið sviptir öllu.
— Sagði ekki Petrov ofursti yð-
iv, að ég ætti áhrifamikla vini?
Blanche játti því.
— En jafnvel það er ekki nóg
— og ég er við öllu búin. Nokkurt
öryggi er mér líka í hve afskekkt
eign mfn er.
— Eruð þér — ekkja? áræddi
Blanche að spyrja, kannski erfðuð
þér þessa eign.
— Ég hef aldrei verið gift, svar-
aði Blásóley rólega, og ekki erfði
ég neitt eftir föður minn. Alls hér
og peninga, sem ég á f bönkum
á Englandi og f Bandaríkjunum,
hef ég aflaö mér sjálf. Og það eitt
mundi nægja til þess að ég væri
undir grun yfirvaldanna. ef þau
vissu-'það. — Þér spyrjið ekki
hvernig ég aflaði mér eigna minna.
— Mér — mér datt í hug að þér
vilduð ekki segia mér það. Það
eru yðar einkamát. Ég hef áhuga
fyrir vður "em manneskju.
— Mér þykir vænt um, að ée
get enn vakið slíkan áhuga. Hvað
haldið hér að ég hafi verið áður
en albýðuiýðvetdið kom til sög-
unnar?
— Kannski voruð þér kvikmynda
stjarna?
. — Nei. ekkert svo rómantfskt.
Ég hef ekki verið leikkona — en
samt orðið að leika' mjjt hlutverk
f h'finu.
> Kánnski í leyndarþjónústunni?
— Ég hef stundum getað útvegað
vinum mínum upplýsingar, en ég
hef aldrei gert njósnir að iðju
minni. — Ég auðgaðist á þann hátt
seni margar konur hafa gert frá
aídá öðli. Skiljið þér hvað ég á
við?“' .
— Ég — ég held það, sagði
Blanche og skipti Iitum.
Kfnverska konan lagði silkiplagg
ið, sem hún var að bródera, í kjöltu
sína.
— Það er víst erfitt fyrir Evr-
ópnkonu að skilja þetta — lifnað-
arhættirnir eru svo ólíkir, sjónar-
rniðin, skilyrðin. En nú skal ég
segja yður sögu mína og kannski
styttir hún stund fyrir yður —
finnst hún ef til vill athyglisverð.
Foreldrar mfnir voru fátækir og
áttu mörg börn. Við áttum heima
norður í landi á litlu býli og við
urðum að þræla dag hvern frá sól-
aruppkomu til sólarlags. Daginn,
sem ég fæddist, var móðir mín að
vinna úti á akri. Þegar fæðingar-
hríðirnar tóku að ágerast, gekk
hún bak við runna nokkra og þar
var ég í heiminn borin, og eftir
tvær þrjár stundir var hún farin
að vinna aftur á akrinum, með mig
í poka á bakinu. Móðir mfn var
dásamleg kona.
T
A
R
Z
A
Hjúkrunarkonan segir Tarzan
sögu sína. Við vorum hérna í
þorpinu, tveir Veknar og fjórar
hjúkrunarkonur. Við héldum að
SUT IKSTEA7 OF AN EF’IP’SV.IC WE POUNP’ THEY
WERE BEINS POISONEP. . . WE TRACE7 THE
POISON. . . TO THAT FAT 0L7 WOHAAN ! SHE
POISONE7 HEK HUSSAN7, THE TRIBE'S CHIEF1.
TÓL7 THE VILLASE IVE KILLEP H!A\!... I VON'T ,
KNOW WHY THEY 717N'T WUK7EKWE- WITH J
THE OTHERS..
það væri einhver drepsótt sem
hefði lagzt á karlmennina. En
svo komumst við að því að það
hafði verið eitrað fyrir þá. Við
uppgötvuðum að það var gamla
kerlingin sem átti eitrið, en eng
inn trúði okkur. Hún sagði að
betta væri einhver illur andi
sem hefði komið með okkur,
og að það yrði að drepa okkur.
Hvað heitir þú? spyr Tarzan.
Naomi, svarar hún.
10 mm filmuleiga
Kv'ikmyndavélaviðgerðir
Skuggamyndavélar
Flestar gerðir sýningarlampa
Ódýr sýningartjöld
Filmulím og fl.
Ljósmyndavörur
Filmur
Framköllun og kópering
Ferðatæki (Transistor)
FILMUR OG VÉLAR
Freyjugötu 15
oími <?OPO“
Morris minor. — Crysler ’53,
fæst fyrir fasteignabréf. Hill
man ’50 góðir skilmálar.
Benz ’51 verð 32 þús. Benz
’55 á hagstæðu verði. Flestar
árgerðir Volkswagen og
fieira og fleira.
Hef kaupendur að bílum fyrii
fasteignatryggð skuldabréf.
HÚSBYGGJENDUR
Leigjum skurðgröfui, tökum
að okkur i tímavinnu eða á- ^
kvæðisvinnu allskonar gröft og I
mokstur. — Uppl. í síma 14295 |
kl. 9-1 f.h. og frá kl. 7-11 á
kvöldin f sima 16493.
Bílakjör
Nýir bílar
Commer Cope St.
GIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12 Símar 13660,
14475 og 36598
i Bdhúsborð
j kr. 990,00