Vísir - 26.07.1963, Blaðsíða 15

75
notalkins feo*s hsse oki,
CAPTAIN WILI?CAT! KKAIttA IS
t/Egy SSAUT1KUL--T0 the
M.OTO-A\OTOS! THEY WON'T
LET US HAVE HSe WITWOUT
5-1 A PiOHTÍ r—1—,-jrfi
TAKZAN KE-EUTEKS
TH6 MOTO-ttOTO
COZEST WITH
HIS KJAVAJO
CO^f’AMIOMS .
'lVE LIKE EESCUING'n
W0M6KI TOO, TAKZAKl!
ESF’ECIALLV ir- C'
thev'ke seauti; ul. i:]'1
I)i»tr. by l’niUd Fr*tui
V í SIR . Föstudagur 26. júlí 1963.
Tarzan, segir kapteinn Wildcat,
við skulum kála öllum ættbálkn-
um, ef þörf krefur. Tarzani dettur
ekki í hug að segja vesalings
Bílakjör
Nýir bílar,
Commer Cope St.
GIFREIÐALEIGAN,
Bergþorunötu 12 Símar 13660.
J4475 og 36598
Okkur þykir ákaflega gaman að
bjarga konurn, Tarzan, sérstak-
lega ef þær eru fallegar. Nú verð-
um við að þegja, Wildcat, við er-
um komnir það nálægt þorpinu.
Kraima er mjög fögur... Pað
finnst Moto-Moto fólkinu að
minnsta kosti. Vísaðu veginn,
þig að hafa gát á tungu þinni.
Hlustaðu nú á mig og ég skal segja
þér hvernig ég hef skipulagt þetta.
Áttundi kafli.
I.
Blanche sat í gistiherbergi og
beið eftir Petrov. Hún hafði beðíð
hans í fjóra tíma og var orðin
hrædd um, að hann rnundi ekki
koma aftur. Hann hafði farið' til
þess að reyna að komast að í hvaða
fangelsi Blásóley væri. Hann hafði
, sagt, að hann vissi ekki hveneér
hann kæmi aftur, en hann bað hana
þess fæstra orða, að fara ekkj út.
Og hún hafði iofað því, enda var
enginn uppreistarhugur f henni
lengur. Hún var þakklát fyrir, að
hún gat iæst að sér. Hún hugleiddi
hættuna, sem Petrov legði sig í, ef
hann reyndi að biarga Slásóley.
. Kannski yrði hann handtekinn.
Þau höfðu farið í vélbát niður
Jagtsekiang allt til Hankow þar
sem bfll beið þeirra og orðið að
‘ fara krókaleiðir um dali og eyði-
' byggðir. Blanche var fegin að vera
‘ komin til Kaníon, því að baðan
‘ var ekki svo ýkia langt til Hong-
‘ kong. Ef hún aðeins gæti komlzt
til Kowloon á meginlandinu gegn
Hongkong gæti hún kannski mútað
fiskimanni til þeas að koma sér til
; Hongkonu. en er hún væri komin
hangað, f brezka nýlendu, væri hún
örugg. en Petrov hafði varað hana
.1 við, áð reyná nókkuð á eigin spýt-
ur.
— Og mundu, að systir þfn er
! enn í Kfna og börn hennar.
! — En ef — ef ég kæmist þangað
. með þirtni hiálp — hvað bá með
. Dorothy og börnin.
Bezt að tala ekki um það ...
, — Mcinarðu að þau séu í lífs-
, hættu?
— Nei, ég átti ekki við það, held
ur að þú verður að láta mig skipu-
leggja allt — líka flótta þinn til
Hongkong. þegar réttur tími er kom
> inn.
John hafði komið með þeim til
■ Kanton. Hann hafði greinilega lok-
ið hlutverki sínu og var reiðubúinn
■ að fara aftur til Rússlands, en hann
1 hafði verið mjög þunglyndur á
• leiðinni og svarað varla, ef yrt var
: á hann. Blanche hélt, áð það væri
vegna Dorothy og barnanna, en nú
var hún ekki viss lengur um, bótt
Dorothy kæmi til Kanton með börn
in, að það yrði ti! bess að upp-
ræta bunglyndi hans.
Það var barið að dvrum og hún
þakkaði guði í hljóði, að Petrov
væri kominn aftur. en bað var þá
— Ég er sannfærður um, að þau
eru ekki á lífi. Petrov veit það en
heldur því leyndu, því að hann
heldur að ég muni tryllast ef hann
fær vitneskju um það. Láttu hann
halda áfram, að honum hafi tekizt
að blekkja mig, og á meðan getum
við komizt undan. Ég skal ekki
biðja þig að giftast mér fyrr en
ég hef sannanir í höndunum fyrir
dauða Dorothy og barnanna. Hvað
segirðu, elskan mfn?
— Ég gæti aldrei gifzt þér, John.
Dorothy er — var — systir mín
og jafnvel þótt hún sé ekki á lífi,
hvernig gæti ég ...?
Hún sneri sér undan og huldi
andlitið í höndum sínum.
— Það er ekkert f lögum sem
bannar að maður gangi að eiga
systur látinnar konu sinnar. Og ég
elska þig, Blanche, elska þig ...
Ég elska þig ... Hún hafði hald
ið, að Petrov elskaði hana, en
væri það satt, sem Jöhn hafði
sagt, væri það blátt áfram synd-
samlegt af henni að endurgjalda
ást hans. Og ef John sagði satt,
gat hún reynt að hindra, að hann
léti Englandi hið mikla Ieyndarmál
í té.
— John, sagði hún, þú skalt
reyna að flýja, undir eins, láttu
mig verða hér eftir til þess að
reyna að komast að hinu' sanna
varðandi Dorothy og börnin. Þú
verður að komast til Kowloon eins
fljótt og verða má.
— Ég fer ekki án þín.
— Vertu ekki svona þrár. Verði
ég hér, get ég leynt flótta þínum.
Petrov þarf ekkert að fá að vita
fyrr en í fyrramilið — og þá ættir
þú að vera í brezku landi.
— Ég fer ekki án þín.
Hún lagði að honum, bað hann
að fara, en hann var ósveigjan-
legur. Hún beið þess með óþreyju,
spurt hann hvort satt væri sem
John hafði sagt um Dorothy og
börnin. Hún var sannfærð um, að
hún mundi verða þess vör, ef hann
segði henni ósatt. Hvers vegna vnr
þessi leynd með Dorothy og börn-
in? Kannski var það rétt, að hann
hefði átt að geta komið þeim til
Canton — ef, ef ... Því lengur sem
hún hugsaði um þetta þvf líklegar
fannst henni, að John hefði lög að
mæla. Petrov var Rússi og vann
fyrir sitt eigið land og f þessu til-
felli þurfti hún ekki að sýna honum
neina hollustu, því að skylda henn-
ar var að gera allt sem hún gat
fyrir sitt land, England. Dorothy
og börnin — hún mátti ekki hugsa
um £au nú. Hún þerraði tárin. Hún
mátti ekki gráta yfir þeim nú. John
mundi aldrei komast til Hongkong
eins og andleg og líkamleg líðan
hans var, án hennar hjálpar. Ein-
hver varð að fara með honum. Og
það var enginn sem gat það —
nema hún.
— John, sagði hún, stappaðu í
þig stálinu — þú verður að geta
hugsað skýrt, ef við eigum að kom-
ast til Hongkong.
— Við?
— Já, ég fer með þér.
naDDaaaaoDODQaaDQQQE}
gHárgreiðslustofan
□HATÚNI 6, slmi 15493.
D
□
Q----------------------
n
|Hárgreiðslustofan
bSÓLEY
n
j*Sólvallagötu 72.
aSími 14853.
a
□-------------------
S Hárgreiðslustof an
OP I R O L A
|Grettisgötu 31, sími 14787,
n--------------!---------
D
E Hárgreiðslustof a
□ V ESTURBÆJAR
QGrenimel 9, sími 19218.
a----------------------------c
a a
OHárgreiðslustofa E3
“austurbæjar
E(María Guðmundsdóttir)
§Laugaveg 13, sími 14656.
HNuddstofa á sama stað.
sa _____________________ n
D Q
BHárgreiðsiu- og snyrtistofa q
gSTEINU og DÓDÓ
EjLaugaveg 18 3. hæð (lyfta). u
Sími 24616.
Q
□
u------------------------------a
a □
QHárgreiðslustofan
QHverfisgötu 37-, (horni Klappar-g
Qstígs og Hverfisgötu) Gjöriða
gsvo vel og gangið inn. Engarg
tjsérstakar pantanir, úrgreiðslur.D
a ‘ a
gp E R M A, Garðsenda 21, simig
033968
nstofa.
Hárgreiðslu og snyrti-Q
DDömu, hárgreiðsla við allra hæfiQ
□ TJARNARSTOFAN,
gTjarnargötu 10, Vonarstrætis-
nmegin. Simi 14662
o
Q
ö
Ci
□
□
K
a.
c
«
Lí
D
Ci
L.
r
Hárgreiðslustofan
Háaleitisbraut 20 Siml 12614
□□□□aaaaauoaiirinr.'itjiaaaaa
,u> -ipjwwSM
John sem kominn var og voru
■vonbrigði hans mikil.
— Hefurðu heyrt nokkuð frá
Nick?
— Nei, sagði hann og hálfhneig
niður í stól. Hann er ekki að segja
mér hvað hann tekur sér fyrir hend
ur. Ég hef þrælað fyrir hann, en
geri það ekki lengur.
Hann sneri sér að henni og greip
um hendur hennar. Hún fann að
hörund hans var brennheitt, varirn-
ar þurrar og sprungnar, og það var
annarlegur glampi ( augum hans.
— Þú ert með hita John. Hallaðu
þér út af, og ég skal láta þig fá
.kalda bakstra.
' — Nei, Blanche, skilurðu ekki —
nú höfum við tækifærið, meðan
hann er f jarverandi, til þess að kom
ast burtu? Flóttafólk fer daglega til
Hongkong frá Kowloon. Flest er
sent til baka, '— okkur er ekki
hægt að senda hingað aftur, því að
við erum ensk.
— Talaðu ekki svona mikið, John
þú gætir fengið aukinn hita.
— Hita, hamingjan góða, ég hef
engan hita, nema þá af tilfinning-
unni að komast burt — og það vilt
þú líka.
— Það veiztu vel, eftir allt, sem
ég hefí orðið að þola.
— Gott og vel, komum þá. Ég
hefi tekið bfl á leigu. Enginn getur
stöðvað mig. Ég er með Petrov,
sem hefur tengsl við alla sem ráða
í bænum. Við ökum til Kowloon og
laumumst niður að bryggjunum,
þegar dimmt en orðifi. Ég held .-ég
hafi nóg fé til að miíta fíSkSriBnffi.'
— En, John, ef þú ferð' til Hong
kong, verður þú handtekinn — sem
föðurlandssvikari.
— Ekki nú, — ég bý yfir vitn-
eskju secm tryggir mér náðun.
— Hvað er það, John?
— Láttu það eiga sig, spurning-
in er. kemurðu með mér?
— Ég hef lofað að bíða hér eftir
honum.
— Hvað þú getur verið heimsk.
Þú ert ekkert bundin við neitt, sem
þú hefur lofað. Þú ert enskur ríkis
borgari og hefur fuilan rétt ti! þess
að reyna að komast út úr landinu,
hvað svo sem þú hefir lofað fjár-
ans kommúnista ...
— Og hvað kemur fyrir hann,
ef ég fer?
— Hver hefir áhyggjur af þvl?
— Hann hefur verið mér góður
og ég ætla ekki að svíkja loforð
mitt. Nei, John, ég fer ekki með
þér.
— Vegna þess sem gæti komið
fyrir Petrov, auðvitað.
— Ekki eingöngu vegna þess,
John. Hefurðu gleymt því, að þú
átt konu og börn. Ætlarðu að
bregðast þeim. Ég er ekki viss um
að Petrov gæti gert neitt fyrir þau,
ef þú hyrfir.
— Þau þurfa engrar verndar,
Blanche, guð minn góður, skilurðu
ekki — þau eru dauð.
Það var eins og gripið væri ís-
köldum höndum um hjarta Blanche
— Nick sagði mér að þau byggju
við öryggi.
— Og þú trúir honum. Vitanlega
sagði hann það til þess að vera
viss um, að þú færir með honum,
en þau eru dauð, dauð ...
— Hvernig veiztu það?
— Ég veit það frá ýmsum —
eins dauð og Blásóley, en þau lifðu
ekki eins og hún. Það gerðist þeg-
ar á fljótinu — áður en þau vökn-
uðu, svo að ekkert þeirra leið
neitt ...
Blanche sfappaði í sig stálinu að
vera róleg.
— Hvernig geturðu reitt þig á,
að þú hafir fengið réttar upplýs-
ingar?
— Einn þeirra, sem var nær-
staddur, hætti lífi sínu til þess að
komast á minn fund og segja mér
það. Og hann fékk mér þetta.
Hann tók púðurdós upp úr vasa
sínum. Hann tók hana úr tösk-
unni hennar, eftir að hún var
drepin.
— Hlýddu á mig, Dorothy hef-
ur ávallt verið hirðulaus með allt
sitt. Þetta sannar ekkert, ekki
neitt ...
— Það sannar allt. Ef þetta væri
ekki svo, sem mér hefur verið
sagt, — ’ef þau væru enn á lífi,
hvers vegna leyfir Petrov þá ekki,
að ég heimsækti þau áður en ég
færi hingað. Hann gat gert það,
en hann gerði það ekki. Af hverju?
Vegna þess, að þau eru ekki á
lífi.
— Hann hefði aldrei leyft, að
þeim væri mein gert, sagði Blan-
che lágt.
— O, jú, það er hægt að not-
ast við þau sem gisla í Rússlandi,
en nú er allt breytt, — nú á að
senda mig guð veit hvert, og hér
f Kfna voru þau bara fyrir. Herra
trúr, Blanche, Blanche, ég veit um
leyndarmál, sem vestræn veldi
vildu gefa of fjár fyrir — ég ætla
að bjóða Englandi þetta leyndar-
mál fyrir náðun. Við getum farið
til baka saman, Blanche, þú og ég
— ég get gripið aftur hamingjuna,
sem ég kastaði frá mér í léttúð
og hugsunarleysi. Ég fæ nóg fé
— Við getum byggt á rústunum.
— Án þess að vita hvort kona
þín er á lífi og börn ykkar. Hvern-
ig geturðu þetta, John?
kr. 990,09
Eldhúsborð
indíánunum, að Kraima er alfeit-
asta og ljótasta kerlingin f hérað-
inu.
Kohan, sem ekki brást
FRAMHALDSSAGA EFTIR MARY RICHMOND