Vísir - 12.11.1963, Blaðsíða 15

jVÍSIR . Þriðjudagur 12. nóvember 1963.
7

Ljósormurinn rétti yfirmanni
sínum hnífinn, því næst hélt
hann áfram að leita í öllum vös-
um á fötum líksins, en fann
ekkert, sem neinu máli skipti,
og gat loks ekki stillt sig um
að segja:
— Það er bara ekkert í vös-
unum, sagði hann, ekkert veski,
engin skjöl, engir lyklar.
— Þér gleymið vestisvösun-
um, sagði dómarinn.
— Gott og vel, og Ljósorm-
urinn tók aftur til að leita.
— Jú, hér er dálítið af pen-
ingum, tveir gullpeningar og
rusl, — samtals 85 frankar og
10 sentímur, — ekkert annað.
— En hvar er farmiðinn, sem
sannar hvar hann steig upp í
lestina? spurði yfirmaður leyni-
lögreglunnar.
— Ég finn ekki meira, og ef
mér leyfist að segja skoðun mína
— þá furða ég mig ekkert á því.
Hér hlýtur að vera um morð-
árás að ræða til þess að komast
yfir verðmæti og morðinginn hef
ur blátt áfram gætt þess, að
hirða allt, sem hann gæti haft
gagn af — og einnig annað, sem
gæti komið upp um hann. Og
ég væri ekkert hissa á því, þótt
það ætti eftir að koma í Ijós,
,að hann hafí véitt hinum myrta
eftirför lengi.
— Er lestarstjóri hraðlestar
nr. 13 nærstaddur? spurði de
Rodyl.
•— Já, hann stendur þarna,
sagði stöðvarstjórinn, og gaf
Magloire merki um að færa sig
nær.
— Vitið þér hvenær ferða-
maðurinn steig upp í lestina?
spurði de Rodyl.
— Nei.
— Þér hafið sagt lögreglufull-
trúunum, að tveir menn hafi ver-
ið í lestinni, er hún nam staðar
í Laroche
1 Laroche, alveg rétt, sjáið
þér til, annar þeirra stóð upp,
þegar ég opnaði dyrnar til þess
að hleypa stúlkunni inn.
— Þér eigið við ungu stúlk-
una, sem menn fundu meðvit-
undarlausa nálægt Saint-Julien-
du-Sault?
— Já, og þegar þér ætluðuð
að hleypa stúlkunni út, er til
Parísar kom, var enginn í klef-
anum — nema hinn myrti mað-
ur.
— Já, hún fer með lestinni
kl. 12.50 til Saint-Julien-du-
Sault. Ég bað hana að koma í
fyrra lagi, ef þér kynnuð að
vilja spyrja hana einhvers.
— Það er ágætt. Ég vil gjarn-
an tala við hana. Er þetta rosk-
in kona?
— Nei, hún er enn ung og
mjög fögur.
— Er yður kunnugt um nafn
hennar og heimilisfang?
— Já, hún heitir frú Angela
og á heima í Rue des Dames
Batignolles. Hún rekur verzlun.
Þegar de Rodyl óvænt heyrði
nafn þessarar konu hafði það
þau áhrif á hann, að hann varð
nábleikur og kipptist við.
— Frú Angela. sögðuð þér
það?
— Já.
— Vitið þér ekki hvert er
eftirnafn hennar?
— Nei, það stóð ekki annað á
skeytinu, sem kom frá Saint-
Juhen-dn Sault.
Ég vil tala við þessa konu.
sagði hinn býsna þungbúinn á
svin.
Eftir nokkra stund sneri hann
sér að yfirmanni leynilögregl-
unnar og spurði:
— Er alls ekkert sem bendir
— Alveg rétt.
—- Þetta er deginum ljósara,
sagði Ljósormurinn.
—- Deginum ljósara, — við
hvað eigið þér, spurði de Rodyl.
— Jú, mér finnst það degin-
um ljósara, að morðið hafi verið
framið áður en til Laroche kom,
— það þori ég að bölva mér upp
á. Morðinginn hefur ætlað að
laumast burtu þar, en þegar
hann ætlar að fara, opnast dyrn-
ar til þess að hleypa inn öðrum
farþega, nefnilega stúlkunni.
Svo mjög sem hann hefur lang-
að til að komast burt gat hann
það ekki. Stúlkan hofur fljót-
léga komizt að raun um, að
þarna var lík. Hún hefur rekið
upp neyðaróp og morðinginn hef
ur blátt áfram kastað henni út
til þess að losna við hana. Ég j
er blátt áfram handviss um, að j
svona hefur betta gengið til. j
— Mér viroist þetta rökrétt j
ályktað, sagði dómarinn.
— En ef svo er. sagði yfir-
maður leynilögreglunnar. getur j
stúlkan lýst honum fyrir okkur
komist hún aftur til meðvitund
ar.
— Já, ef ástand hennar leyfir
að hún sé spurð.
-— Það mun horfa eitthvað
betur með líðan ungu stúlkunn- jtil hver hinn myrti sé.
ar nú, sagði lögreglustjórinn. j —~Neí.
— Við verðum að síma til St ! — Þá er ekki um annað að
JuIien-du-Sault. sagði de Rodyl. ræða en að flytja líkið í La
Var móðir ungu stúlkunnar hér Morgue og sýna það þar, og hafa
Nú var farið eftir börum til
þess að flytja líkið og meðan
beðið var eftir, að komið væri
með þær, athuguðu þeir félagar
Ljósormurinn og Fýrspýtan nán
ara ferðavoðirnar, hnífinn og
fleira.
De Rodyl barón virtist breytt-
ur maður eftir að kunnugt varð,
að stúlkan, sem fannst meðvit-
undarlaus í fönninni við braut-
ina, var dóttir konu að nafni
frú Angela. Hann var áhyggju-
fyllri á svip og djúp hrukka
milli augnanna. Og þetta fór
ekki fram hjá öðrum, sem þarna
voru, en sjálfur hugsaði hann
sem svo:
Ég er furðulega veikur fyrir
enn, eða er þetta tóm ímyndun,
Hví skyldi þetta nafn hafa slík
áhrif á mig eftir 17 ár. Þegar
allt kemur til alls heita margar
konur þessu nafni.
Hann lyfti höfði allt í einu
og stappaði í sig stálinu til þess
að líta út fyrir að vera kaldrifj
aður eins og hinir.
— Hver svo sem orsök morðs-
ins er, sagði hann, lítur ekki út
fyrir, að hér sé byrjandi á glæpa
braut valdur að.
Afsakið, sagði Ljósormur-
í morgun?
— Já. hún beið eftir dóttur
sinni, sagði lestarstjórinn, og
fyrst á það er minnzt, vil ég
geta þess —
— Geta hvers?
— Að móðirin rak upp ang-
istarvein, er hún sá lík hins
myrta.
— Það er nú kannski ekki
svo ýkja furðulegt. Viljið b'c-
draga þá ályktun af því að hú"
hafi þekkt manninn?
— Já.
— Spurðuð þér hana um
þetta?
— Já.
— Hverju svaraði hún?
— Að hún hefði orðið skelf-
ingu lostin við að sjá lík.
— Það má líka vel satt vera.
— Já, en henni varð svo ó-
bar tvo óeinkennisldædda lög
reglumenn til þess að hlera efti '
hvað almenningur segir.
— Gott og vel.
Fýrspýtan hafði til þessa ekki
mælt aukatekið orð, en baðst nú.
leyfis að gera athugasemd:
— Gerið svo vel sagði da
Rodyl.
— F.g hefi ekki enn orðið bes'-
•nr. að 'mð flönraði að neinurn
hvort ekki væri vert að athugn
hvort hinn myrti hefði oVki haft
neinn farangur meðferðis.
Hinir litu hver á annan on
á stöðvarstjórann, sem sagði:
— Það er rétt. þetta hefir ekkt
verið athugað.
— Finnist handtaska t.d., sem
hann hefir átt, gæti margt komið
í ljós.
— Þetta verður að athuga
eðlilega mikið um þetta. trufl- strax, sapðí ‘öðvarstjórinn, Mag
uð á svip. loire gerið svo vel og athugið
— Kemur þessi kona aftur? þetta.
inn, ég er á annarri skoðun
vegna þess, að morðinginn skildi
hnífinn eftir í sárinu.
— Þér álítið, að það gæti leittt
til þess, að við komumst á spor-
ið.
—- Það er nafn á hnífnum, sem
sýnir að hann er framleiddur í
Bastia.
— Það sannar ekkert nema
að hann er framleiddur á Kors-
íku.
— Fyrst maður veit það ætti
að vera.. auðvelt að komast að
hýerjir verzta með slíka hnífa —
og-svo kahnske hvort ekki hafi
verið neitt grunsamlegt við þá,
sem keypt hafa slíka hnífa ný-
Stöðvarstjórinn kom nú aftur
og tveir menn með börur.
| — Hinn myrti virðist engan
farangur hafa haft með sér.
j sagði stöðvarstjórinn.
Meðan verið var að koma lík
inu á handbörurnar sagði de
Rodyl:
— Við ráfum enn eins og í
þoku herrar mínir. Og það er
1 ekkert sem bendir okkur á leið-
ina. Enginn veit hver hinn myrti
var — enginn veit neitt um hinn
ferðamanninn. Ekkert bendir til
þess hvort hér var um hefndar
morf að ræða eða ránsmorð. Og
morðinginn sennilega kominn
svo langt í burtu, að hann næst
aldrei.
i — Það er ekki ástæða til að
örvænta um að gátan leysist
s: gði yfirmaður leynilögreglunn
j ar, — sjáið þér til, stúlkan sem
I fannst meðvitundarlaus var í
klefanum, sem hinn myrti var f
-— og hinn ferðamaðurinn. Hún
hefir því getað virt morðingjann
fyrir sér. Og það var hann, sem
hratt henni út.
Aftur skipti de Rodyl litum.
— Jafnvel þótt hún komist til
meðvitundar er ekki víst, að hún
geti látið í té upplýsingar, sem
að gagni koma.
— Vitanlega verður að yfir-
heyra hana, sagði de Rodyl, en
nú verður að taka mynd af lík-
inu, og sér andlitsmynd, og hana
verður að birta í blöðum og á
öllum járnbrautarstöðvum, til
þess að í ljós komi hver hinn
myrti var. Einhver hlýtur að
geta gefið einhverjar upplýsing-
ar.
CL7 F&tTHPUL . -r?g sÖtT
AÍ.L SlX CP TH. -.í-. i .-'
LUC<y POR US, CA7TAIW WIL7CAT, THESE 5IX
HAV WO K.MIVCS! THEY'V HAVE MUK7EKE7 US
WHILE WE SLEVT! ^
/ýwE bettek
SE OW GUAR7
WIGHT AW7 7AY!
UANy MOC: THAN
SIX ,
APC MAtJ AT / l<5 *
Það er eins og ég hefi alltaf
sagt, Tarzan segir Medu, þegar
þeir félagarnir standa skömmu
seinna yfir líkum þorparanna.
Einu góðu töframennirnir eru þeir
dauðu. Og betur að þeir væru
það allir. Já, hún vinkona mín
sá fyrir þeim öllum sex. segir
Wildcat brosandi og klappar byss
unni ástúðlega. Við vorum heppn
ir að þei rskyldu ekki hafa neina
hnífa, segir Tarzan. Það er víst
bezt fyrir okkur að fara varlega
í framtíðinni, því að það eru
fleiri en þessir sex, töframenn
sem eru okkur reiðir.
v/Miklatorg
Sími 2 3136
LAUGAVEGI 90-02
Sölusýning á bifreiðum alla
virka daga vikunnar.
©
Stærsta úrval bifreiða á
einum stað.
9
Salan er örugg hjá okkur.
Bííakjör
Nýir bílai
^ommei Cope St
FJFREIÐALEIGAN,
SergþOrugöri 12 Slmar 13660
1447? op 1659h
Hvítar
Éengjnskyrtur
úr prjénsinælon
Miklatorgi