Vísir - 14.11.1963, Qupperneq 15

V í SIR . Fimmtudagur 14. nóvember 1963.
75
I WARN VOUvTAKZAN—TWESE
PUNOS VEKY PAKiSEKOUS TO
HEALTHY PEOPLE. THEY r-'
V HAVE BÁP St'ELLS! J
( WILPCAT ANP ,1 \
1 WILL EE CAREFUL, U
CHIEF ÍAEPU, ASAINST
PUWO 7ISEASES... ,
iSl WHAtEVER ,—x
THEV ARE. J.-ýP'
{ boði var. Samvizka hennar I
sagði, að hún hefði ekki rétt til
þess. .
— Það var ekki nema eðlilegt,
að ég yrði hrædd og miður mín
tautaði hún.
Dómarinn gekk að börunum,
sem voru úti í homi, þar sem
skugga bar á, og hafði frú Ang-
ela ekki veitt þeim athygli. Hann
svipti frá teppinu, sem breitt
hafði verið yfir líkið.
— Sjáið hér, sagði hann.
Angela leit á nábleikt andlit
hins myrta og rak ósiálfrátt upp
vein.
— Þér segið, að það hafi verið
eðlileg orsök fyrir því, að yður
varð svona mikið um. Hver var
hún? Þekktuð þér þennan mann?
— Já, ég þekkti hann, svaraði
hún veikum rómi.
— Hver var hann?
Angela svaraði svo lágt, að
rétt aðeins heyrðist:
— Hann heitir — eða réttara
sagt hét Jacques Bernier og var
faðir minn.
öllum varð næsta bilt við.
— Faðir yðar, sagði de Rodyl
barón.
Angela hreyfoi varirnar, eins
og hún ætlaði að segja eitthvað
en kom ekki upp nokkru orði.
Hún hneig niður meðvitundar-
íaus.
-----:■ .v
Til hess^ap;(varpa nægilega
kýru fjosr a 'þá atbúrði, seri
vér höfum skýrt frá, munum vér
:— þar sem lesendur vorir munu
hafa áhuga á að fræðast um ým-
islegt, sem gerðist áður en þess-
ir atburðir urði’ — og hverf-
um því aftur í tímann.
Það er nokkrum dögum fyrir
morðið á Jacque? Bernier. Klukk
urnar í Batignolles-hverfi voru
nýbúnar að slá hálfníu, og bréf-
berinn, sem var á fyrstu göngu
sinni með bréf þennan dag, gekk
inn til húsvarðarins í nr. 54 í
Rue des Dames.
— Ég er með bréf — ábyrgð-
arbréf til ungfrú Cecile Bernier,
og tók upp bréf, sem var lakkað
á fimm stöðum. Hún verður að
kvitta fyrir það sjálf
— Ábyrgðarbréf. svaraði hús-
vörðurinn, sem var kona, — ég
vildi að það væri ég. sem væri
að fá svona bréf — bað hljóta
að vera peningar í því. Ungfrú
Cecilé býr á fjórðu hæð — dyrn-
ar eru beint, á móti tröppunum.
— Æ, þessir stigar, sagði bréf
berinn, en það þýðir víst ekki
að kvarta, í svona starfi...
Konan heyrði ekki meira, því
að hún hafði flýtt sér að loka.
Það var kalt í veðri, 9 stiga frost
úti, og litli ofninn í herbergi
hennar dugði ekki meir en svo
til þess að hita það upp.
Bréfberinn gekk hægt upp stig
ana — stigaþrepin voru alls 96,
en loks knúði hann dyra, þar sem
ungfrúin átti heima, og var það
þema, sem kom til dyra.
— Þökk, ég skal taka við því.
— Hún verður að kvitta fyrir
það sjálf.
— Ungfrúin er ekki komin á
fætur.
— Þá get ég ekki afhent það
fyrr en í næstu umferð, því að
ég má engan tíma missa. Æ,
bessir stigar ., .
— En þetta verður aðeins
augnablik. Ungfrúin verður enga
stund að klæða sig. Gerið svo
vel að ganga inn í borðstofuna,
og ég skal gefa yður glas af
gömlu, góðu konjaki til þess að
taka úr yður 5r0i]inn þvi- ag nl';
er kalt ( veðri.
Og það hafði að sjálfsögðu
sín áhrif á bréfberann, að eiga j
von á konjakssnapsi, og fór hann
þyí m?þ jjeimvinrii; sejoMí Brig;
itaájí? hMWifm#* Þat:.
þauð nun honum sæti og setti
fyrir hann karöflu með konjaki
og glas, og sagði honum að gera
svo.vel, og hún kæmi strax aft-
ur.
Hún hvarf inn í herbergi
við hliðina á og var það svefn-
herbergi Cecilt Berniers. Hún lá
vakandi í rúminu.
— Hver er það? spurði hún.
— Bréfberinn, ungfrú, hann
er með ábyrgðarbréf til yðar. Ég
gat fengið hann til að bíða, ef
þér hefðuð hraðann á að klæða
yður.
— Ég kem eftir andartak.
Og eftir fáein andartök var
hún sannast að segja komin
fram í borðstofuna.
Þessi unga stúlka var 19 ára,
en af því að hún var mjög dökk
og með gljásvart hár, sýndist
hún nokkru eldri. Flestir —
sennilega allir — mundu hafa
orðið að viðúrkenna, að hún var
I r
mjög fögur, þótt andlitsdrætt-
irnir væru nokkuð óreglulegir,
einhver órói í svipnum og tillit.
dökkra augnanna dularfullt,
stundum viðkvæmt, stundum
hart — næstum grimmdarlegt.
Og sá, er sá hana nú, mundi
kannski hafa álitið, að hún væri
dálítið hirðulaus með útlit sitt
— en aðdáanlega fögur var hún,
þótt hárið væri úfið — og hún
hafði ekki skeytt um að hneppa
vandlega að sér hvíta morgun-
kjólnum, svo að hinum siða-
vöndu mundi hafa þótt fullmikið
sjást af líkamsfegurð hennar.
Brigitta kom með blek og
penna og bréfberinn tók upp á-
byrgðarbréfið.
— Hvar á að kvitta?
— Hérna.
Um leið og ungfrúin kvittaði
fyrir bréfið sagði hún:
— Það er frá föður mínum, og
hún var ekki sem ánægjulegust
á svip.
Svo kinkaði hún kolli til bréf-
berans og fór aftur inn í her-
bergi sitt. Hún smeygði sér úr
kjólnum og renndi sér í rúmið
eins og slanga, en rúmið var
enn volgt og fannst henni nota-
legt að vera í því.
Hún tók skæri og opnaði bréf-
ið, og þegar hún sá, að pen-
ser að athuaa hvers virði hann
væri. •
— Þúsund frankar, sagði hún
í hálfum hljóðum undrandi. —
Pabbi hefur þá haft heppnina
með sér.
Þegar hún fór að lesa hnykl-
aði hún brúnir og las eftirfar-
andi, sem lesandinn mun minn-
ast frá stöðinni í Dijon:
Marseille, 1. desember 1883. I
Kæra Cecile.
Nú skaltu gleðjast, því að það
hefur rætzt, sem þú taldir að
myndi reynast blekking ein. Ég
hef unnið málið. Fyrir átta dög-
um felldi rétturinn í Algeirsborg
lokaúrskurð um það, að félögin,
þar sem ég hafði tryggt skip mitt
skyldu greiða mér þær upphæð-
ir, sem skipið var tryggt fyrir
hjá þeim, en þær upphæðir nema
samtals einni milljón og 550.000
frönkum.
Cecile hætti að lesa og strauk
sér um ennið. Það var sem eld-
ur brynni í augum hennar, en
hún varð stöðugt þungbrýnni á
svipinn.
Hún las áfram:
— Þetta er kannski ekki mik-
ill auður, en mikil fjáreign samt
-— og í framtíðinni getum við
verið óþvinguð og frjáls og óháð.
Og í stað hinnar fátæklegu í-
búðar þar sem fegurð þín mundi
fljótt fölna, vegna skorts á sól
og lofti, ætla ég að gefa þér
lítið hús með fallegum garði um
hverfis í hlíðunum í Passy.
Þá þarftu ekki framar, fallega,
litla stúlkan mín, að aka í spor-
vagni og strætisvögnum. Þú!
færð þinn eigin vagn og getur lát j
ið aka þér í bæinn, þegar þú ferð
í búðir. Ég hefi hugleitt að gefa
þér snotran léttivagn, sem tvem-
ur smáhestum yrði beitt fyrir.
Ég gleðst innilega af tilhugsunn
inni um þetta.
Ég tók frá 350.000 franka, sem
ég hefi meðferðis í veskinu
mínu, og ætla það fé til þess, að
við getum komið okkur vel fyrir.
Hitt féð 1.200.000 franka hefi
ég falið til varðveizlu banka-
stjóra mínum í Marseille. Ég er
með kvittunina í veskinu. Ég
er tilneyddur að verða enn
nokkra daga í Marseille. Svo
kem ég til Parísar og tek til ó-
spilltra málanna með allan undir
búning þess, sem ég hefi talað
um — undirbúning að því að láta
draumana rætast.
Ég fer frá Marseille þann 10.
kl. 2,40 um nóttina og kem til
Dijon kl. 3,39. Þar þarf ég að
annast viðskipti um daginn og
kem vafalaust með hraðlestinni
um nóttina, svo að ég mun koma
til P.grísar ■þá'nh..í12.: kl. 7.25 að
Þá get ég aftur faðmað þig að
mér, barnið mitt, eftir fimm mán
aða fjarveru, sé aftur ljóma
skæru augnanna þinna og brosið
á vörum þínum.
Ég þakka guði fyrir, að þrátt
fyrir allt mótlæti, hefir mér tek-
izt að varðveita heiður minn. Nú
getum við verið glöð á ný. Og
okkur skortir ekkert. Heimur-
inn, þar sem öllum dyrum var
lokað fyrir þér, stendur þér nú
aftur opinn. Og ég vona, að mér
takist að koma því svo fyrir, að
þú giftist vel og verðir ein af
drottningum Parísarborgar.
Ég ber mikinn metnað í brjósti
fyrir þína hönd. Ég vil eignast
tengdason, sem ég get verið
hreykinn af, tengdason sem ger-
ir Cecile Bernier að greifafrú
eða að minnsta kosti að baróns-
frú.
Bráðum er ég kominn aftur
til þín og kyssi þig þúsund sinn
um.
Þinn faðir.
Jacques Bemier.
PS Utanáskrift: Grand Hotel
Beauséjour, Quai de la Frat-
ernité Marseille. Innlagður er
þúsund franka seðill og bið ég
þig að láta mig vita hvort þú
færð þetta með skilum.
WE...WHO WOUL7 \
BE FRIENC’S OF THE
PUWO PEOPLE. I A»A
ARE
Ég verð að aðvara þig Tarzan,
segir Medu. Þessir Púnoar eru
mjög hættuk0ir heilbrigðu fólki.
Þeir eru með ýmsar næmaf sótt-
ir, sem eru fljótar að berast út..
Við skulum iara varlega, svarar
Tarzan. Þeir ganga inn í þorpið,
og fyllast hryllingi. Hvarvetna
blasir eymd og volæðí við þeim.
Kofarnir eru í niðurn'ðslu, fólkife
svo máttvan að það verður að
ganga með hækjur, og lyktin er
hræðileg. Gamall maður staulast
til móts við þá, og hrópar hásri
röddu. Hver er það sem heimsæk
ir okkur I eymd okkar. Við erum
inir ykkar, svarar Tarzan. Þetta
eru Medu, og Wildcat og ég er
Tarzan.
SALAN
v/Miklatorg
Sími 2 3136
LAUGAVE6I 90-02
Sölusýnjng á bifreiðum ,-alla
virka daga vikunnar.
•
Stærsta úrval bifreiða á
einum stað.
•
Salan er örugg hjá okkur.
Bílakjör
Nýir bflar,
Commer Cope St.
ÖIFREIÐALEIGAN,
Bergþórugötu 12 Slmar 13660.
14475 og 16598
ÍWntun P
prenfsmifija 4, gúmmlstimpiagerð
Einholtí 2 - Sími 20960
Hvífar
drengisskyrtur
:1/ prjónunælon
Mikíatorgi