Vísir - 26.11.1963, Blaðsíða 15

V í SIR . Þriðjudagur 26. növember 1963.
15
UURSENA OíM
KEF’OirnMG... •<
VO YOU LKE MV
NEW UAIRTO?
Digtr. by l'tiiteij Keature Syndícatc, lnr.
LAUGAVE6I 90-02
Seljum í dag Landrover-
diese! árgerð 1962.
sér vel að hafa tappatogaran,
einkum á ferðalagi.
XV.
— Jæja, sagði Parísarbúinn,
eftir nokkra umhugsun. Ég
vegna tappatogarans — og svo
kaupi hann, þótt ekki sé nema
er þetta eins konar minjagripur,
sem ég get haft með mér héðan
frá Marseille til Parísar.
— Þér eruð þá á leið til Par-
ísar?
— Já, ég er fæddur þar — og
er enn Parísarbúi í húð og hár,
vona ég. Og ég á þar unga syst-
ur, sem vafalaust hefir breytzt
mikið öll þau ár, sem við höf-
um verið aðskilin.
— Hafið þér verið lengi að
heiman?
— Þrjú ár, ég er að koma frá
Afríku, en þangað fer ég ekki
aftur. Ég fékk þar hitasótt og
hún fer illa með mig. Það er
bara í París, sem maður getur
haft ofan af fyrir sér sem blaða-
sali og við slík störf, og þess
vegna fer ég heim.
— Gerið þér svo vel, sagði
kaupmaðurinn og lét hann fá til
baka af 20 franka gullpeningi,
sem Oscar Rigault hafði rétt hon
um.
— Ég fer ekki fyrr en eftir
2—3 daga, ég ætla að fkoða
mig um í Marseille. Hér er víst
mikið af fallegum stúlkum?
Þessari spurningu svaraði
kaupmaður ekki, en sagði:
— Á ég að pakka inn hnífn-
um?
— Nei, þökk, ég sting honum
bara í vasann.
— Ef þér týnið honum getið
þér fengið annan eins hér.
— Þökk, en það yrði dálítið
útgjaldafrekt.
Kaupmaðurinn fylgdi til dyra,
hinum unga Parísarbúa, sem fór
sína leið blístrandi, og sneri
kaupmaður sér nú að Paroli:
— Afsakið, en ég varð að af-
greiða þennan mann fyrst. —
Hvers óskar herrann?
— Mig vantar hníf?
— Lítinn, fínan hníf?
— Sterkan hníf. sem hægt er
að treysta á — ég ætla í langt
ferðalag, og það er hvggilegast
að vera við öllu búinn.
— Kannske þér vilduð sams-
konar hníf og þann. sem ég seldi
áðan?
— Ég veit ekki, en ég gæti
athugað þá tegund betur.
Kaupmaðurinn rétti honum
sams konar hníf og hann hafði
selt Oscar Rigault.
— Þér ábyrgist, að hann sé
sterkur — bili ekki?
— Ég get fullvissað yður um,
að þér fáið ekki sterkari og betri
hníf.
—Gott og vel, ég kaupi einn.
Og Paroli borgaði hnífinn og
fór sína leið, en kaupmaðurinn
skrifaði í kladda:
2 Korsíkuhnífar á 6 fr ... 12
frankar.
Þegar ítalinn var kominn f
gistihúsið og inn í herbergi sitt
heyrði hann mannamál í herberg
inu við hliðina á, herberginu sem
Jacques Bernier bjó í, — faðir
Cecile Bernier. Og Paroli lædd-
ist þegar að skráargatinu.
Paroli kipptist við og mann-
vonzkan og fjárgræðgin glamp-
aði í augum hans. Hann sá Jac-
ques Bernier standa við borð og
vera að troða búntum af pen-
ingaseðlum í eina af þessum
léttu töskum með handfangi, er
margir hafa í ferðalögum, og
aldrei setja í farangursgeymslur.
heldur hafa nálægt sér. Og Jacq
ues Bernier tróð æ fleiri búnt-
um ítöskuna og la^ði handklæði
yfir. !
— 350.000 frankar, tautaði
hann, — mér ættu að nægja þess
ir 20.000, sem ég er með í vesk
inu. Það er annars bezt að setja
skjölin og kvittanirnar í töskuna.
Varhugavert, að vera með þetta
allt í vasanum. Er þessu var lok-
ið tautaði hann enn:
— Jæja, þá er þessu lokið. Á
morgun geng ég frá viðskiptum
mínum hér og hinn daginn legg
é gaf stað og heimsæki minn
gamla vin Benjamín Leroyer i
Dijon. Æ. það var bréfið til henn
ar Cecile . .
Svo læsti hann töskunni með
lykli, sem var á lYklahring, og
stakk undir kodda sinn.
Hann hafði þann hættulega á-
vana, að tala við sjálfan sig —
hann hafði vanið sig á það á
einverustundum. er hann stóð
í hinu langa málastappi sínu. Nú
hafði hann sigrað, unnið málið.
en ekki lagt niður þennan vana.
Hann fór að afklæðast, var fljót-
ur að því, slökkti svo ljósið, og
fór að sofa.
Paroli þurrkaði svitann af
enni sér, — það lá við, að hann
félli í yfirlið, er hann sá alla
peningana og hann var nú blátt
áfram grimmdarlegur á svip. Svo
fór hann að hátta, en gat ekkr
sofnað. Reyndi að lesa, en gat
ekki fest hugann við það. Hon-
um kom ekki dúr á auga því að
illar hugsanir voru ásæknar. —
Klukkan fjögur um nóttina rauk
hann á fætur og klæddist og er
niður kom gaf hann dyraverð-
inum þjórfé og lagði svo leið
sína til járnbrautarstöðvarinnar.
Lestin átti ekki að fara fyrr
en kl. 6.10, svo að hann fór inn
i í upphitaða biðstofuna, og beið
þess að farmiðasalan yrði opn-
uð. Honum fannst biðin löng og
þegar hún loks var opnuð keypti
hann miða á öðru plássi til Dij
on, þótt hann þyrfti ekki að
vera kominn þangað fyrr en aðra
nótt klukkan 4.
Og við yfirgefum hann í bili,
þar sem hann var kominn af
stað í áttina til hins gamla höf-
uðstaðnr Búrgúnd-hertoganna. I
Það var klukkan átta að
mrrgni. daginn sem ítalinn fór
fráUnaur maður, um
tvítugt, ungur og hraustlegur,
sem bar sig vel. kom inn í stöð-
ina í Dijon. Hann var klæddur
veiðimannafötum og var með i
veiðibyssu og veiðitösku.
Hann lagði leið sína inn í!
skrifstofu stöðvarstjórans.
I — Góðan daginn herra Leon,
sagði stöðvarstjórinn, ætlið þér
á veiðar?
— Eins og þér sjáið, sagði
ungi maðurinn. og heilsaði stöðv
arstjóranum með handabandi. j
Ég fékk bréf frá einum minna |
gömlu félaga í gær. Fjölskylda j
hans býr í Saint-Julien-du-SauIt. j
og hann bauð mér á villisvína-;
veiðar með sér í Villenauve-sur
Jonne skógi. Á villisvínaveiðar
hefi ég aldrei farið fyrr.
— Ég ekki heldur. svaraði
stöðvarstjórinn.
— Nei, en þér stundið ekki
veiðar, sagði ungi maðurinn
hlæjandi.
— Alveg rétt. Og þér ætlið
sem sé á veiðar í dag?
— Veiðarnar byrja nú raun-
ar ekki fyrr en þann 12., en ég
er svona snemma á ferðinni, því
að ég ætla að heimsækja frænku
mína í Laroche.
— Já, frú Fontana.
— Já, þá indælu konu, ég hefi
ekki séð hana síðan í septem-
ber — fríinu mínu.
— Hefir nú faðir yðar loks
fallizt á, að þér færuð til París-
ar til þess að lesa lög?
Já, en það ætlaði nú ekki að
ganga vel. Honum fannst, að ég
gæti alveg eins lesið lög hérna í
Dijon. Ég fer til Parísar eftir
nýárið.
— Þér hlakkið sjálfsagt til
þess að njóta hins frjálsa stúd-
entalífs, sagði stöðvarstjórinn
brosandi.
— Já, það veit sá sem allt veit.
Ég hefi ekki mikil kynni af Par-
ís, en ég veit, að þar muni mér
finnast gott og gaman að vera,
og ég tala nú ekki um, þar sem
ég get verið þar minn eigin
herra, enda þótt . . .
Ungi maðurinn þagnaði skyndi-
lega.
— Enda þótt, hafði stöðvar-
stjórinn upp eftir honum, enn
brosandi. Þetta hljómar eins og
um eitthvert leyndarmál sé að
ræða, en ég get verið þögull,
megið þér vita, ef þér svalið for-
vitni minni, og segið mér, hvers
vegna þér þögnuðuð skyndilega,
er þér höfðuð sagt enda þótt..?
Þér hafið kannske orðið að
skilja hjartagullið yðar eftir í
Dijon?
— Væri hún í Dijon mundi ég
eins vilja lesa lög þar.
— Ég sé, að þér munið vera
alvarlega ástfanginn, ungi vin.
— Það geta menn sjálfsagt verið
á mínum aldri.
Og stúlkan?
— Hún á heima í Laroche.
— Og faðir yðar, vinur minn,
ég er vinur ykkar beggia, mun-
ið það, — hann veit vitanlega
ekkert um leyndarmálið enn.
— Rétt til getið
— Vonandi verður sá heiðurs-
maður ekki fyrir vonbrigðum —
tengdadóttirin sé góð og dygðug
stúlka yður og ætt yðar samboð
in. Vafalaúst er hún fögur.
— Ég mundi segja, að hún
hefði til að bera þokka hinna
dygðugu jómfrúa sem Rafaeli
málaði og samtímis yndisleik
Parísarkonunnar.
— Hve gömul er hún?
— í hæsta lagi 16 ára.
— Vel efnuð?
— Ég hygg, að ekki mikið af* 1
þessa heims veraldlegum gæð-
um hafi fallið henni í skaut.
Bílakjör |
Nýii bflai
Comrrier Cope St.
rtlFREIÐALEIGAN. |
öergþoruaötf 12 Slmai 13660 I
14475 og -Í659N
IWntun ?
prentsmlðja & gúmmlstlmplagerð
Elnholti 2 - Síml 20960
HLIÐGRINDUR
■JLjú bjargaðir mér frá Moto
Motounum, segir hjúkrunarkonan.
og fleygir sér í fang Tarzans. Og
nú ætla ég að hjálpa þér. Ég
varð að taka hana með, segir
flugmaðurinn við Joe, Ég heyrði
hana segja við Yeate hershöfð-
ingja að Tarzan vaari hennar mað-
ur, og hún vildi fara til hans, svo
að hér er hún komin. Naomi heils
ar hinum furðu lostna Tarzan að
hermannasið. Naomi hjúkrunar-
kona gefur sig fram til skyldu-
starfa . . . hvernig finnst þér
nýja hárgreiðslan mín? Og svo
fleygir hún sér aftur í fang hans.
Stóri dásamlegi maðurinn minn,
segir hún, ef þú ekki vilt kyssa
mig, kyssi ég þig.
Sniíðum hliðgrindur úr fer-
strendum og rúnum vörum.,
MÁLMIÐJAN
Barðavogi 31 Sími 20599
ÞJONUSTAN
HJÓLBARÐA SALA -
VIÐGERÐIR
Sími 3 29 60
Barnasokkiibuxur
frá kr. 59.00
Miklatorgi
^ I HAP TO BRING HER.,
CAFTAIN WILFCAT! I HEARI7
HEZ TELL GENEKALYEATS
TAKZAN WAS HER MAN- ANP1
SL)T WE VE SOT A PEAhLY
EPI7E/AIC HEÍZE, AAAONG
THE5E SlCK. PUNOS, ,
NUKSE NAOMl'. IT’S NO
PLACE P0R YOÚ TO &E! /
6K- . "