Vísir - 25.05.1964, Síða 7

V1SIR . Máandagur 25. maf 1964.
Blaðamaður og Ijósmyndari frá VISI fóru
fyrir nokkru austur að Þingvallavatni ásamf
Andra Heiðberg kafara, og brugðu sér í
heimsókn i undirdjúpin
fram hjá, ryðgaður háfur stóð
upp úr lítilli sprungu, og ára-
bátur lá á hliðinni upp við
ég að hinu opinu, sem var tæp-
lega meira en 1—2 metra undir
yfirborðinu. En þar kom held-
ur babb í bátinn. Gatið var allt-
of þröngt til þess að ég kæmist
þar út með geymana á bakinu.
Það var ekki um annað að ræða
en skríða öfugur út aftur, þvi
að hellirinn var of þröngur til
þess að ég gæti snúið mér við.
En það ætlaði ekki að ganga
of vel, því að geymarnir, sem
voru farnir að léttast, rákust
i hellisþakið, og ég var fastur.
Ég greip annarri hendinni um
ólina, sem var spennt yfir
brjóstið, og togaði í hana, svo
að geymarnir þrýstust niður að
bakinu á mér. Þannig reyndi ég
svo að mjaka mér afturábak.
En ég hafði ekki nema aðra
hendina lausa, og sá ekkert aft-
urfyrir mig, svo að það gekk
fremur hægt. Við óttann sem
nú var óneitanlega farinn að
gera vart við sig, dró ég and-
ann tiðar, og varð að sleppa
ólinni til að skrúfa betur frá
ioftinu.
Svo tók ég aftur í hana,
kannske ekki verið mjög hetju-
leg frammistaða af minni hálfu,
kærði ég mig kollóttan.
Þegar úr kom, gaf Andri mér
merki um að við skyidum fara
að halda upp á yfirborðið, því
að við vorum búnir að vera
niðri í tæpan klukkutíma. Og
þó að mér væri það mjög móti
skapi, fylgdi ég eftir.
Nærri drukknaður.
Nokkru seinna horfði ég með
sárri öfund á Ingimund síga í
djúpið, því að ég var alls ekki
búinn að fá nóg. En Andri hafði
sagt við hann, að þeir gætu ekki
verið jafnlengi niðri, þvi að
loftið væri farið að minnka, svo
að eftir kortér var ég orðinn
hálf órólegur.
Rétt í því að ég stóð á fætur,
skaut samt Andri upp kollinum
við bakkann, með myndavélina
í hendinni. Ég starði niður i
vatnið og bjóst við Ingimundi á
eftir, en hann kom ekki þar.
Aftur á móti skaut honum
upp með miklum buslugangi,
nokkru lengra úti. Ég skildi
Hér er ljósmyndarinn að koma
upp úr eftir köfunina.. (Ljósm.
Ó.TJ.)
ÞING VALL AVATN S
einn dranginn, — það var stórt
gat á botninum.
Fastur í helli.
Við vorum komnir nokkuð
langt út á vatnið, og ég var að
hugsa um að færa mig nær
ströndinni, þegar ég sá dimman
hellisskúta nokkuð fyrir fram-
an okkur. Ég synti að opinu og
leit inn. Þar var niðamyrkur
fyrir utan smá ljósdepill nokkuð
langt inni. Hellirinn Iá uppávið,
og ég bjóst við að þarna væri
annað op, nær yfirborðinu. Eftir
nokkurt hik, þvi að hellirinn var
þröngur, smeygði ég mér inn í
hann, og þreifaði mig varlega
inn eftir honum. Ég fann að
þrýstingurinn minnkaði stöð-
ugt. Þegar ég hafði skriðið
svona eina 12—14 metra, kom
pressaði geymana vel niður, og
hélt áfram að mjaka mér.
Skyndiiega læstist eitthvað um
hægri ökla minn, og hjartað tók
kipp niður á við, og var þó áð-
ur komið anzi langt I þá áttina.
Það fyrsta sem mér datt í hug
var skrímslið I Svartalóni, og
ég sparkaði frá mér, staðráðinn
í að fara út um bannsett gatið,
hversu þröngt sem það væri.
Við umbrotin snerist ég til
hálfs við, og sá þá að loftbólur
lagði upp frá „andstæðingi" min
um. Skildi ég þá að þar var
Andri kominn. Hann hafði beðið
fyrir utan hellinn, þegar hann
sá mig fara inn, en þegar ég
kom ekki út aftur, fór hann að
lengja eftir mér, og kom alveg
mátulega.
Hann dró mig afturábak út úr
hellinum, og þó að það hafi
ekki almennilega af hverju hann
hamaðist svona, en þegar ég sá
Andra fleygja frá sér mynda-
vélinni og geysast af stað út til
hans, skildi ég að loftið var að
verða búið. Ingimundur teygði
handlegginn afturfyrir, og
reyndi að skrúfa frá varabirgð-
unum, en geymarnir höfðu af-
lagazt á bakinu á honum, svo
að hann fann ekki ventilinn.
Þegar Andri kom til hans, sneri
hann honum á bakið og reif
grímuna frá andliti hans.
Og þegar ég heyrði sogandi
andardrátt kappans, byrjaði ég
aftur að anda sjálfur. En ég gat
ekki að mér gert að brosa að
félaga mínum, þvi að hálf-
drukknaður eins og hann var,
hrópaði hann hástöfum til mín:
— Þvílík litbrigði maður, þvflík
mótív.
— Já, þó að við höfum séð
marga fallega sjón um dagana,
hefur ekkert jafnazt á við það
sem við sáum þarna. Og þrátt
fyrir það að við vorum hálf-
drukknaðir (að eigin áliti), og
þrátt fyrir það að við vorum
hálfdauðir úr hræðslu, værum
við tilbúnir hvenær sem er að
leggja í aðra ferð um botn Þing-
vallavatns.
-ótj.
BIFREIÐ TIL SÖLU
Á bifreiðaverkstæði lögreglunnar við Síðu-
múla er til sýnis og sölu 4 manna Volkswag-
en-bifreið, árgerð 1960. Upplýsingar á staðn-
um. Tilboð sendist Skúla Sveinssyni, varð-
stjóra, fyrir 29. þ. m.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 22. maí 1964.
©
VEX HANDSAPAN
Vex handsápurnar hafa
þrennskonar ilm.
Veljid ilmefni vid ydar hœfi.

Hreinsum
samdægurs
Sækjum —
sendum.
Efnalaugin Llndin
Skúlagötu 51,
sími 18825 «
Hafnarstræti 18,
sími 18821
EFNAVER.KSM IDJ A N