Vísir - 26.08.1964, Blaðsíða 3

V 1SIR . Miðvikudagur 26. ágúst 1964
Héma em dömurnar í handbolta, og leikurinn var ekki síður harður en hjá „eldra fólkinu“
Þær sátu ekki aðgerðarlausar meðan verið var að lesa framhaldssöguna. Sumar voru að greiða brúðunur :
sínum, en aðrar vom að prjóna eða hekla af mesta kappi.
Þessi mynd er frá kvöldvökunni, nánar tiltekið úr söngleik, serr
nefnist Lati Gvendur. Flestir munu kannast við efnið, sem Harrj
Belafonte gerði frægt fyrir nokkrum árum, en það er um nióður, sen
er a"S senda son sinn eftir vatni, og undanbrögð hans.
(Myndirnar tók ljósm. Vísis B. G.)
Þjóðkirkjan er sífellt að
fjölga sumarbúðum sín-
um, og blaðamenn Vísis
brugðu sér í stutta heim-
sókn að Kleppjárnsreykj-
um í Borgarfirði, en þar
hafa verið starfræktar
sumarbúðir í 3 ár.
Það er ekki sólskln, en þó
mun hlýrra í veðri en í Reykja-
vfk. Við teygjum úr okkur með
velþóknun eftir langa ferð um
íslenzka þjóðvegi — og hlustum
með áhyggjusvip á geigvænlegt
brakig í liðamótunum.
Við heyrum ekkert hljóð þegar
við göngum heim að húsiriu, og
dettur I hug að kannsþi sé eng-
inn heima en það varir ekki lengi
Andartaki síðar stöndum við
ráðvilltir mitt I hlæjandi
kvennafans, og ég MEINA
kvennafans því að þær voru 46
Þess ber þó að geta að flestar
voru dömurnar smávaxnar, enda
á aldrinum 9—12 ára.
Mitt upp úr hópnum gnæfa
svo þeir Heimir Ste'insson og
Jón Einarsson sem báðir eru guð
fræðinemar, og sumarbúðastjórar
Stúlkurnar að Kleppjámsreykjum ásamt starfsfólki.
og þetta er annað sumarið se;n
þeir eru að Kleppjárnsreykjum.
Þegar byrjað var að ráðstafa dval
artímum leið ekki mikið meira
en klukkutími frá því að skiif-
stofan opnaði, og þar til allt,
algerlega ALLT var upppantað.
Þetta gefur vel til kynna hversu
sár þörf er fyrir miklu fleiri tæki
færi fyrir börn að komast buit
úr borginni á sumrin. Það er þeim
ómetanlegt — ekki sízt ef þau
geta komizt að á stofnun, sem
er rekin í sama anda og suinar
búðirnar að Kleppjárnsreykjum,
og verið undir handleiðslu slikra
manna sem þar er að ?inna. Það
er jafnan glatt á hjalla þar, og
alltaf nóg við að vera. Dagarnir
líða hratt — alltof hratt — við
leiki og alls kyns skemmtanir.
En hér er ekki einungis um
leiki að ræða, þó að börnin geri
sér ekki grein fyrir pví. Flest
sem þau taka sér fyrir hendur
er liður í því uppeldi se.n miðar
að því að gera þau að góðum
manneskjum, og ve'ita þeim allan
þann undirbúning undir lífið sem
mögulegt er, á stuttum tima og
og aðalpunkturinn í kenns'.unni
er trúin á guð og kærleika hans.
Að degi loknum er safnazt sam-
an í litlu kapellunni í stutta hátíð
lega helgistund. Kapellan cr í
rauninni ekki annað en kennslu
stofa, og altarið er aðeins
skólatafla, klædd bláum pappír
en andinn og hátíðleikinn sem
ríkir þar er meira virði en skreytt
ir veggir og fögur málverk.
Börnunum er skipt niður í lier-
bergi sem hvert kýs sinn foringja
og það eru einnig skipaðir em-
bættismenn t.d. póstmeistari leik-
tækjavörður, o. fl.
Þau eru vakin snemma á morgn
ana og eftir fánahyllingu morgun
bænir og morgunmat, koma alls
konar íþróttir, boltaleikir, sunc
o fl. Á hverju námskeiði sem
stendur hálfan mánuð ,er mót í
frjálsum iþróttum og þá er verð
launum deilt út meðal sigurveg-
aranna. Eftir hádegisverð er svo
hvíld og þamæst er útivist en
þá er oft farið með börnin í könn
unarferð’ir um nágrennið. Eftir
kaffi er svo fræðslustund sem
er nokkurs konar sambland al
kristinfræðikennslu og sunnudaga
skóla, en þá er ýmislegt úr lnbl-
íunni skýrt fyrir þeim, og þau
geta spurt um allt sem bau fýsir
að vita. Eftir kvöldkaffið er svo
farið í kapelluna, og að því loknu
fara börnin á herbergi sín en
Heimir og Jón ganga svo um og
biðja með þeim kvöldbænir.
- O -
Framh. á bls. 10
:sL~jaiBanBegiFi~