Vísir - 12.01.1965, Blaðsíða 8

8
VÍSIR
Utgefandi: Blaðaútgáfan VTSIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram *’
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Þorsteinn ó Thorarensen
Björgvin Guðmundsson "*
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178 S
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3 *!
Áskriftargjald er 80 kr á mánuði ■;
t lausasölu 5 kr. eint. — Sfmi 11660 (5 linur) I*
Prentsmiðja Vísis — Edda h.t
Vaxtalækkunin
■
Það hefur verið broslegt að fylgjast með skrifum •!
Tímans um hina almennu vaxtalækkun sem nú er !■
■
komin til framkvæmda. Mánuðum saman hefur blaðið ;I
tönnlazt á því að aðal böl þjóðarinnar væri háir vextir. !•
En þegar vextirnir eru lækkaðir, svo þeir verða sam- •;
bærilegir við mörg önnur Evrópulönd þá gleðst blaðið r
hvorki né fagnar innilega, eins og vænta hefði þó mátt.
Sama ólundin markar skrif þess sem endranær, sama
geðillskan stýrir pennanum. Þessi kynlegu viðbrögð ;j
Framsóknar sýna glöggt það sem fyrr var reyndar i;
vitað: að vaxtalækkunarhjal Tímans spratt eingöngu ;I
af löngun til árása á ríkisstjórnina, en ekki af um- í;
hyggju fyrir lántakendum. Og stór fjöður er í biaðinu ;'
dregin yfir þá staðreynd sem að baki vaxtalækkun-
inni liggur: stórbatnandi gjaldeyrisstöðu þjóðarinnar. ['
Seðlabankinn skýrir svo frá að hún hafi batnað um !;
200 millj. króna á árinu, og séu gjaldeyriseignirnar nú ;!
einn og hálfur milljarður, eða meiri en nokkru sinni I;
fyrr. Sú staðreyd sýnir hverjar firrur það eru sem ;!
Framsóknarflokkurinn heldur fram um að núverandi !!;
ríkisstjóm hafi mistekizt að rétta við efnahag þjóðar- ;!!
innar. !;
Stofnun Davíössafns
Skólameistari Akureyrarskóla, Þórarinn Björnsson, og :■
aðrir áhugamenn á Akureyri hafa beitt sér fyrir sam- ■;
tökum, sem ætlað er að ná um land allt til þess að festa ;■
caup á húsi Davíðs Stefánssonar og stofna þar Davíðs- ■;
>afn. Vísir hefur áður hvatt til þessa áforms. Er vel að ;■
íú skuli skipulögð samtök beita sér fyrir að koma ]:
essari ágætu hugmynd í framkvæmd. Við íslending- !;
:r erum þjóða fátækastir af minjum um sögu okkar
>g líf og starf mætustu sona landsins. Slíkur var Davíð. !!;
Og nú er þes kostur að varðveita hús hans og bækur ;I
um aldur og ævi. Það er mikill fengur. Bókmennta- !;
)jóð hlýtur að taka slíku boði tveimur höndum. Sál ;!
hennar hefur um aldir lifað í ljóðum. Með Davíðs- í
afni er þeirrar stað reyndar minnzt. ;I
Arður rannsóknanna
^/[erkar eru þær fregnir, sem ofan frá Keldum berast. ■;
•?ar hefir undanfarin ár verið unnið að því að finna %
orsakir mæðiveikinnar og jafnframt læknismeðal við ;■
þessum mikla skaðvaldi í íslenzkum sauðfjárstofni. ■;
ryrir sex árum tókst hinum kunna vísindamanni, dr. ;■
Birni Sigurðssyni og aðstoðarmönnum hans að ein- ■;
ngra veiru, sem talin var valda veikinni. Nú er það ;|
talið fullvíst, eftir árlanga ræktun hennar, að skað- •;
valdurinn sé fundinn. Enn bíður það lokaverkefni að ;|
ullkomna læknislyfið, en mikill áfangi á þeirri leið j;
iiggur að baki. Þjóðin öll mun af áhuga fylgjast með ;|
starfi vísindamannanna á Keldum í þeirri leit. Þetta |;
dæmi sýnir hve mikilvægan arð vísindarannsóknir ;!
geta veitt þjóðinni. Það sýnir líka hver nauðsyn er að I;
auka þær og efla með meira fé og bættri aðstöðu á ;j
allan hátt. •;
V í S I R Þ' iðjudnrur 12 ianúar 1965
Kyr.slóðir hafa verið bornar að skírnarfonti Dómkirkjunnar og höfuð ungbarnanna lauguð vatnL —
Hér sést sr Jón Auðuns dómprófastur skíra barn. Foreldrar þess hjá.
j^itla Dómkirkjan okkar niður
v'ið Austurvöll er lítil og
óásjáleg við hliðina á hinum
gríðarstóru og voldugu dóm-
kirkjubáknum erlendra stór-
borga.
En okkur sem búum hér í
borginni er þessi bygging ákaf-
lega kær, svo að öðru vísi en
hún er vildum við ekki hafa
hana. Og þó upp rísi mikið og
voldugt kirkjubákn uppi á
Skólavörðuholti, mun það
•aldrei koma í staðinn fyrir okk-
ar kæru gömlu Dómkirkju.
Við horfum á turninn á
henni með stundaklukkunni í
allar fjórar áttir. Það getur vel
verið að hann sé kollhúfulegur.
Upphaflega átti hann líka sam-
kvæmt teikningu að vera öðru
vís'i, með hárri og mjórri turn-
spíru upp í himininn. En hætt
er við að óánægjuraddir heyrð-
ust ef nú ætti að fara að breyta
turninum þó nú sé Vitað að
turnspíran gæti staðizt storma
íslenzks vetrar.
Cvo þegar inn í kirkjuna er
komið og hún er uppljóm-
uð á jólum eða nýári, þá er hér
staðurinn til að komast í há-
tíðarskap. Allir hlutir kirkjunn-
ar eru okkur gamalkunnir, alt-
arið með rauðu altarisáklæði,
sjö arma ljósastikurnar, altaris-
taflan, blár kórhim'inninn, pré-
dikunarstóllinn, kórbekkirnir,
þar sem svo mörg fermingar-
börn hafa ~tið og síðan h'inir
gamalkunnu brúnlökkuðu dóm-
kirkjubekkir
En í miðri þessari hátíðarum-
gerð ' stendur listaverk eftir
heimskunnan listamann, íslenzk
an að ætt sem sigraði heiminn
með snilli sinni. Þessi kirkju-
gripur er Iíklega dýrmætasta
listaverk, sem til er á íslandi.
Það er skírnarfontur Thorvald-
sens.
Þarna hefur hann staðið í
kórdyrum gömlu Dómkirkjunn-
ar okkar í 125 ár og þannig eru
kynslóðirnar orðnar fjórar sem
hafa haft hann fyr'ir augum sér
og horft á þá hátíðlegu athöfn,
þegar hin reykvísku börn eru
borin til skirnar. Svo er enn í
dag, ekki sízt í byrjun hins
nýja árs, sem er í margra hug-
um tímabil æskunnar sem er
að vaxa upp og á eftir að taka
við byrðunum af herðum h'inna
eldri sem hverfa á braut eins og
gamla árið
■yið höfum horft á skírnar-
' fontinn f kirkjunni úr
fjarlægð frá bekkjarröðunum,
en sjaldan sem við höfum hugs-
un á því að skoða þennan dýr-
grip vandlega, horfa á hann frá
öllum hliðum og dást að lista-
verkinu í góðu tómi eins og við
myndum kjósa er við Viljum
teyga að okkur form og liti
listaverks.
Við skulum nú einu sinni eft-
ir messu doka við í gömlu Dóm-
kirkjunni okkar, láta síðustu
tóna útgöngulagsins deyja út og
stíga þrepin þrjú upp i kór-
dymar.
Það fyrsta sem við hljótum
að undrast er gerð skírnarfonts-
ins, hve snilldarlega hann er
höggvinn út í marmarann, ein-
faldlega hvlílíkt snilldarhand-
handbragð er á þessu verk'i. Að
vísu höfum við hér aðeins eitt
lítið verk eftir Thorvaldsen.
Það gefur okkur þó aðeins
nokkra hugmynd um þá ótrú-
legu sköpunargáfu sem bjó í
þessum meistara. En þá fyrst er
furðum hans lok'ið upp fyrir
okkur, er við komumst út til
Kaupmannahafnar og fáum
tækifæri til að heimsækja
Thorvaldsens-safnið við hliðina
Svo virðum við fyrir okkur
myndirnar og' þá listgöfgi sem
frá þe'im stafar.
t'yrst blasir við okkur fram-
hliðin. Hún sýnir frelsar-
ann, þar sem hann stendur í
ánni Jordan, hann krossleggur
armana á brjósti sér til að taka
við skírn, tákni vigslunnar, af
Jóhannesi skírara. 1 ásýnd og
út frá líkamsstöðu frelsarans
geislar ákaflegri fegurð, auð-
mýkt og mildi. Jóhannes skírari
stendur yfir honurn, heldur á
hjarðstafnum í vinstri hönd og
lyftir honum upp með virðu-
leika og eins og honum sé ljóst
eða hafi t'ilfinningu fyrir því
mikla hlutverki sem honum hef-
ur verið falið. í hægri hönd
heldur hann á lítilli Ie'irkönnu
og hellir skírnarvatni úr henni
yfir höfuð frelsarans.
Þessi mynd af skirn frelsar-
ans er s'in út af fyrir sig í tölu
frægustu og beztu listaverka
Thorvaldsens.
HÖGGMYNDALIST í BORGINNI