Vísir - 05.04.1965, Page 2

V í S IR . Mánudasrur 5. apríl J965.
Danny Kay stjórnaði Fíl-
harmóníu New Yorkborgar
Það er sagt að óskadraumur
gamanleikaranna sé að fá að
stjórna sinfóníuhljómsveit. Þessi
draumur hefur rætzt hjá Danny
Kaye, gamanleikaranum heims-
fræga, því hann fékk tækifæri
til að stj. Fílharmóníuhljómsveit
New York borgar í sl. viku.
Þetta gerðist á hljómleikum,
sem haldnir voru fyrir velgerðar
stofnun eina.
Danny mætti til hljómleik-
anna án þess að hafa meðferðis
nokkrar nótur, en í staðinn
hafði hann safn af stjómsprot-
um. Kraftur stjórnandans og
dugnaður var talinn ótrúlegur
og einstæður af „gagnrýnend-
um.“ Og áhorfendurnir sem
borguðu nær tvær millj. kr. í
aðgangseyri skemmtu sér stór
Selja ísskápa í
neimskautinu
Það er ekki lengur neinn|
brandari, heldur staðreynd að
sala á ísskápum fyrir norðan |
heimsskautsbaug er veruleiki. j
Tveir Finnar hafa að undan-
förnu selt mikið af ísskápum & ,
þessu kaida svæði, að vísu tveir j
af dugmestu sölumönnum fyrir |
tækisins Rosenlew
Féélagarnir tveir hafa árlega
undanfarin tvö ár selt 500
skápa, en það er mun meira en
félagar þeirra á heitari svæð-
um geta stælt s'ig af, jafnvel
þótt þeir bjóði 15% afslátt.
Þeir Tapani og Viekko gátu
heldur ekki stært sig af svo
mikilli sölu fyrr en þeim datt ||||
snjallræðið í hug: Að selja!
Löppunum ísskápa!
Þeir hafa heldur ekki lent í
neinum vandræðum með pc"-
ingahliðina. Lappam’ir draga
upp stór peningabúnt og borga
allt út í hönd, leggja hrúguna
á borðið og segja: „Takið það
sem þarf“. Þeir treysta greini-
lega he'iðarleik Finnanna, — eða
kannski kunna þeir ekki að telja
peninga.
kostlega og sama var um millj.
sjónvarpsáhorfenda að segja.
Danny sjálfur skemmti sér
ekki síður og reyndar hljóm-
sveitarmennirnir líka. Hann
sannaði Ifka svo að ekki verður
um deilt að hljómsveitarstjórar
eru fyrirbrigði sem þarf ekki
að vera til. Þegar Danny var bú
inn að stjóma alllangt inn f
„Bolero" Ravels, fór hann inn f
búningsherbergið og náði sér
í sígarettu, en hljómsveitin hélt
áfram leik sfnum á þessu fall-
ega verki.
f „Lohengrin“ eftir Wagner
sneri Danny bakinu að hljóm-
sveitinni og afsannaði þar með
þá kenningu að hljómsveitar-
stjóri þurfi endilega að snúa að
hljómsveitinni.
Nú, og ekki má gleyma tveim
atriðum, sem jafnvel sjálfur
Toscanini hefði ekki getað út-
fært: Hann fékk Fílharmónfuna
til að syngja ,Stars and Stripes'
með (nema blásarana) og að
auki fékk hann konsertmeistar
ann til að skylmast við sig með
fiðluboga sínum gegn taktstokk
inum. Lauk þeim leik með jafn-
tefii, meðan hljómsveitin hélt
áfram með Straussvalsinn.
Og að lokum: Hvaða hljóm-
sveitarstjóri annar hefði haft
hugr^kki, til :að hrópa til áhorf-
enra eftir hljómleikana: „Og nú
er það búið.“ Varla annar en
Danny Kaye.
Sölumennimir síkátu — ísskápur handa hirðingjunum.
-x
Sölumennska í Lapplandi er
vitaskuld erfitt líf. Félagarnir
ferðuðust f fyrra 100.000 km. í
Hið fullkomna
hjónubund
Hið heimsfræga sVissneska reikningstæki C.D. INDICATOR
gefur nákvæmar og öruggar upplýsingar um frjóa og ó-
frjóa daga konunnar og tryggir farsælla samlíf C. D. INDI-
CATOR er ráðlagt af læknavísindum 60 landa og er ó-
missandi 1 nútfma hjónabandi. Vinsamlegast send'ið eftirfar
andi afklippu — asamt svarfrfmerki (kr. 10.00) — og vér
sendum yður að kostnaðarlausu upplýsingar vorar. Ó-
dýrt. — Auðvelt f notkun. — íslenzkur leiðarvísir
C.D. INDICATOR. Pósthólf 1238 Rvík.
Sendið undirrit. upplýsingar yðar:
Nafn.............'...................................
Heimilisf.
mátulega köldu því úti er 43
stiga frost. Félagamir hafa einn
ig selt hirð'ingjum skápa sem
bifre'iðum, en á vetuma urðu
þeir að leggja í ferðalög á hrein
dýrasleðum. 1 vetur* var snjór-
inn hálfur annar metri á hæð“
og á þessum ferðum hafa þeir
tvfvegis lent í bjarndýravfgum,
en skotið bæði dýrin. Allt fyrir
ísskápa Rosenlews!
Og hvers vegna þarf fólk ís-
DANNY KAY -
Bfflugan eftir Rimsky Korsa-
koff — stjómað með flugna-
veiðara.
skápa 500 km. fyrir norðan
heimsskautsbaug? Á sumrin
þarf að halda kjötinu köldu en
á vetuma þarf að halda því
þeir flytja með sér og nota Kos-
angas sem drifkraft. Þessir tveir
„súper" sölumenn seldu áður
bækur í Finnlandi og gekk vel,
en spurning'in er hvort þeir
geti selt sand á Sahara?
Kári skrifar:
Oft er framámönnum kvik-
myndahúsa legið á hálsi fyrir
það, að þeir vandi ekki mynda
val nægilega, og má kannski til
sanns vegar færa. Nær væri þó
að segja, að smekkur almenn-
ings gerði þeim ókleift að vanda
valið sem skyldi — kVikmynda
hússrekstur er dýrt fyrirtæki
og engin leið að kaupa góðar
og um leið dýrar myndir til
sýn'ingar, ef fáir hafa það þrosk
aðan smekk, að þeir telji ómaks
ins vert að sjá þær og kjósi
heldur miðlungskvikmyndir, eða
þar fyrir neðan. Tekið skal fram
að hér er ekki átt við hálist-
rænar kvikmyndir, sem jafnan
eiga sér mjög takmarkaðan á-
horfendahóp — hvað ekki er þó
til að kasta rírð á gildi þeirra
heldu vandaðar og vel gerðar
mjmdir, tfðum byggðar á sögu-
legum atburðum, og með úr-
valsléikara í helztu hlutverk-
um. Slíkar myndir, sem ,,55 dag
ar í Peking" er gott dæmi um
— en hún er sýnd í einu
af kvikmyndah. borgarinnar
þessa dagana, ættu að eiga sér
fjölmennan áhorfendahóp, svip
að og góð skáldsaga á að éiga
sér marga lesendur. Hvort
tveggja er gert f sama tilgangi
— að veita almenningi þægi-
lega hvíld frá daglegu amstri
•og striti og um le'ið samboðna
hugsandi og smekkvfsum mönn
um, sem ekki láta sér á sama
standa hvað þeim er boðið í
því skyni. En svo virðist, sem
þessi ágæta mynd eigi sér fáa
aðdáendur hér f borg, enda þótt
hún fjalli um stóratburði sem
einmitt nú ættu að vera mönn
um hugstæðir sökum þeirrar
þróunar heimsmálanna, er þang
að á rætur sínar að rekja —
hinna miklu áhr'ifa Kínverska
lýðveldisins, sém ekki verður
enn séð að hverju verða manni
og mannkyni. Fyrir ekkl alls
löngu var Bftlamynd sýnd f
sama kvikmyndah., svo að ekki
varð við neitt ráðið, að sögn, —
látum svo vera, en almenning-
ur má ekkj einskorða smekk !
sinn við inn'ihaldslaust grín og i
hávaða. Þá er illa farið, því að
þá kallar hann það líka yfir
sig, því að segja má að sýning- j
argestum séu í rauninn'i fyrst og
fremst boðnar þær myndir, sem
þeir velja þannig sjálfir.
Kvikmyndahússgestur.
I