Vísir - 29.05.1965, Qupperneq 2

?Ólympíuleikarnir4 komu á óvart
Japónsk kvikmynd um ólympiuleikana vakti mikla aðdáun á kvikmyndahátiðinni i Cannes
Sú kvikmynd er vakti einna
mesta undrun og furðu á kvik-
myndahátíðinni í Cannes, er
japönsk kvikmynd um Ólympíu-
leikana. Myndin, sem kölluð er
„Ólympíuleikarnir í Tokyo“
reyndist vera meira en venjuleg
fréttamynd, — hún er sannkall-
að listaverk".
Aðdragandi myndarinnar,
stjórn hennar og yfirleitt öll
framleiðsla hlaut ákaflega harða
gagnrýni, og blaðamenn, er
höfðu séð sundurlausa kafla úr
henni, kölluðu hana „milljóna-
hneyksli". Og mikið rétt mynd-
in var dýr í framkvæmd ,enda
voru hvorki meira né minna en
500 myndavélar í gangi, meðan
á leikjunum stóð og hvergi spar
aður kostnaður. En svo liðu tím
ar og leikstjóri myndarinnar,
Japani að nafni Kon Ichikawa,
vann af kappi við að vinna úr
þeim filmum, sem teknar höfðu
verið og árangurinn kom öllum
á óvart.
fremur hið mannlega við leik-
ana, þar eru dregin fram atvik
sem sýna hetjurnar á annan
hátt en fréttamyndir sýna; það
má segja að myndin sýni í .raun
og veru hvernig Ólympíuleikarn
ir fara fram — hún sýnir mann-
inn sjálfan.
Laugarásbíó hefur fengið sýn-
ingarrétt á ÓL-myndinni hér og
mun hún væntanleg innan
skamms.
Ef mafka má sagnfræðilegar
heimildir munu mánnkindin og
sauðkindin hafa flutzt hingað
um sVipað leyti Síðan hafa þær
lifað í landinu meira en þúsund
ár hvor á annarri og hvorug
mátt vera án hinnar. Samkv.
því þróunarlögmáli, sem gild'ir
í náttúrunnar ríki, ætti því vax
andi samlíking með þessum
tveim kindum að hafa átt sér
stað, bæði vitsmunalega og
hvað vissar ytri eigindir snertir
það er að segja, ef um þróun
arjafnvægi hefur verið að ræða
Sé það hins vegar ekki fyrir
hendi, einhverra orsaka vegna,
getur farið þannig að samlíking
verði að sama skapi me'iri á
öðru sviðinu, sem hún verður
minni á hinu — eða öllu heldur
hlýtur að fara þannig, því að
þarna er um alg'ilt lögmál að
ræða.
Nú hagar svo til, að ekki verð
ur vitað um vitsmunaþroska
sauðkindarinnar, þegar þetta
samþróunartímabil hennar og
mannkindarinnar hófst hér á
iandi. Aftur á móti verður nokk
uð vitað um vitsmunaþroska
mannkindarinnar á sama tíma,
af rituðum he'imildum — skáld
skap hennar, bæði í bundnu og
óbundnu máli, sem í Jrann tíð
þótti sú andleg framleiðsla, sem
af bar á Vesturlöndum og var
eftirsótt af konungum og tign
armönnum. En ekki eru ne'inar
heimildir til um það forna að
hold mannkindarinnar hafi þótt
útflutriingshæf framleiðsla eða
samkeppnisfær á erlendum
markaði.
Þarna hefur því sjáanlegj
breyting á orðið. Nú vill enginn»
erlendur líta við andlegri framj
leiðslu íslenzkrar mannkindar*
framar, og jafnvel innlendirj
fúlsa við henni. Hins vegarj
þykja meykroppar, framléiddir*
hérlendis, bera af slíkri framj
leiðslu úti í hinum stóra heimi,*
og eru svo eftirsótt'ir á erlendj
um markaði þrátt fyrir gífur-J
lega harða samkeppni, að ekki««
verður til neins iafnað, nema
þá helzt andiegrar framleiðslu
hérlendrar mannkindar i den-
tíð.
Af þessu virðist því mega
ráða, að innlend mannkind hafi
þroskazt að holdgæðum á þessu
tímabili, á kostnað hins andlega
þroska, en samkvæmt áður-
nefndu þróunarlögmál'i ætti
sauðkindin þá að hafa þroskazt
að sama skapi andlega á kostn
að holdgæða sinna, enda renn
ir það stoðum undir kenning-
una, að kjötið af henrii þykir
nú hvarvetna heldur léleg fæða.
En þá vaknar sú spurning hvort
andlegur þroski hennar sé ekki
þegar slíkur, að hafa megi
þarna alger hlutverkaskipti —
hvort sauðkindin sé ekki orðin
að minnsta kosti samkeppnis-
fær við mannkind' hvað alla
andlega sköpun snertir, svo
sem skáldskap. tónlist — og
jafnvel myndlist að vissu marki
Mef tliliti til þess samlíking-
arlögmáls, annars vegar og and-
legrar framle'iðslu innlendrar
mannkindar nú hins vegar, virð
ist það að minnsta kosti athug
andi.
KRISTALL V ORUR
POSTULÍN & KRISTALL
SÍMI 24860
HÓTBL SAGA, BÆNBAHÖLLIN
Frank Sinatra er 47 ára. Hún
er 20 ára. Myndin af þeim er
úr „partíi* í Hollywood og jafn-
framt fyrsta myndin af þeim
saman eftir að orðrómur barst
út um samband þeirra.
Hún heitir Mia og er dóttir
leikkonunnar Maureen O’SulIi-
van, sem er 53 ára. Þau hittust
fyrst f október og hafa síðan
verið orðuð hvort við annað.
Frank er tvígiftur og á son,
sem er 21 árs, tvær dætur, sem
eru 24 ára og 17 ára.
Kári skrifar:
jVfýlega skrifaði ég lítillega um
nauðsyn allsherjar fegrun-
arherferðar. örfá'ir hafa hringt
til blaðsins og beðið um að
meira yrði gert úr þvf, jafnvel
að myndir yrðu birtar af þeim
stöðum, sem til verulegra lýta
eru, svo viðkomand'i aðilar fá-
ist vaktir af skrælingjablundi
sínum.
„F egrunarskattur“
Umgangur manna um híbýli
sín gefur nokkuð góða mynd af
innræti þeirra, og þeir sem
safna m’iklu rusli umhverfis hús
sín eru venjulega í litlum met-
um meðal nágranna sinna. Það
er t.d. leitt til þess að vita,
að einn sóði getur eyðilagt
heldarsvip íbúðarhverfis, þótt
allir nágrannar hans geri sitt
bezta til að hafa þokkalegt í
kringum sig.
Slfkum mann’i er hægt að
refsa á þann hátt, sem hann
mun minnast:
1) Láta fara fram lóðarhreins
un og snyrtingu á hans eigin
reikning, eða
2) veita mönnum útsvarsfrádrátt
fyrir snyrtilegar lóð'ir, sam-
kvæmt umsögn og tillögum
Fegrunarfélagsins eða annars
slíks aðila.
Það er áreiðanlegt, að pyngj
an er eitt viðkvæmasta „líf-
færi“ mannsins, og þegar menn
sjá sér fjárhagslegan hagnað í
að hafa hús sín og lóð'ir þokka-
leg hirða þeir frekar um slíkt.
Hér ‘kemur svo aðsent bréf
vegna viðtals, er birtist hér í
blaðinu fyrir skemmstu.
Menntahroki
í Vísi, föstudaginn 21. maí
var „viðtal dagsins“ v'ið ungan
mann, sem dvalizt hafði f lista
skólanum í Höfn tvö misseri.
Þetta viðtal minnti mig á eft'ir-
farandi sögu, sem ég heyrði,
fyrir mörgum árum.
Ungur maður var sendur áð
vestan suður til Reykjavíkur,
um síðustu aldamót, til þess að
læra á orgel, þvf að méiningin
vra að hann yrði organisti í
sóknarkirkju sinni. — Þrátt fyr
ir menntun sína f höfuðstaðn
um f þessari listgre'in, reynd-
ist hún ekki 'næg til þess að
hann tæki organsláttinn að sér,
þegar heim kom. En stuttu eftir
he'imkomuna bar fundum hans
saman við hreppstjóra sveitar-
innar, sem var mætur maður.
Þegar þeir höfðu heilsazt sagði
pilturinn: „Ég get nú vel talað
við þ'ig, þótt þú sért blátt á-
fram maður, þó að ég sé orð'inn
þetta“. jj
)