Vísir - 24.06.1965, Blaðsíða 2

SÍÐAN
SONGSTJARNAN
Sta&urinn er New York.
Stund: He'itur eftirmiðdagur.
Og hvað eru strákamir að gera?
Þeir em i knattspyrnu á gamla
móðinn, eins og þeir leika hana
f Evrópu. Og hverjir eru þeir
eiginlega þessir sérvitru ungu
menn, sem léika knattspymu í
Central Park.
Jú, ef betur er gáð má sjá
að Tommy Steele og Antony
Newley era á myndinni, en
þeir hafa náð miklum vinsæld
um á Broadway. Nú, þeir sem
hafa m'ikinn áhuga á enskri
knattspymu þekkja eflaust
nöfn eins og Bobby Moore,
Johnny Byrne og Eddi Boving-
ton, allt þekktir leikmenn í
West Ham, sem er atvinnulið
í Lundúnum.
Tommy Steele var gleymdur
f nokkur ár. Hann kom upp
sem einhver tilþrifamesti rokk-
ari allra tima, en vinsældirnar
dvinuðu mjög skjótt. Nú fyrir
nokkrum mánuðum skaut hon-
um aftur upp. Og nú hefur
hann gert mikla „lukku“ á
Broadway f „Half a Sixpence"
sem er söngleikur. Tommy er
annars ágætur knattspymumað
ur að auki og hefur gaman af
að sparka þegar hann er ekki
á sviðinu.
Þegar hann frétti af Johnny
Byrne, sem er ágætur vinur
hans og félögum hans úr West
Ham þar sem þeir voru á ferða
lagi í New York, þá ákvað
hann að hitta þá, og auðvitaö
var boltinn tekinn með út f
hinn stóra aímenningsgarð.
Og ekki var leikurinn orðinn
gamall, þegar Anthony Newley
birtist og auðvitað var hann
með í leiknum enda er hann
Breti og kann tök á knattspymu
Með honum var kona hans
Joan Collins og litla dóttirin
Tara, en þær létu sér nægja
að horfa á.
„Þeir eru bara góðir í knatt
spyrnu þarna á Broadway",
sagði Bobby Collins, landsliðs-
stjaman um þá félagana.
í knattspyrnu
Hiín var bönnuð í fjórtán ór
Þegar sænska kvikmyndin
„Hún dansaði um sumarnótt"
var sýnd fyrir 14 áram síðan
vakti hún svo m’ikið hneyksli
að hún var bönnuð í 80 löndum
Það, sem einkum særði áhorf-
endur, var að hinir ungu leik-
endur, Folke Sundquist og Ulla
Jacobsen, syntu og böðuðu sig
saman — allsnakin. Þegar eftir
frumsýn’inguna tóku reiðileg
bréf að berast og myndin var
loks lögð til hliðar.
J- - HH
Nú hafa sýningar á henni haf
izt aftur og sænskir unglingar
skemmta sér konunglega, ekki
vegna þess að myndin sé ne’itt
hlægileg, heldur vegna þess
hve fáránlegt þeim þykir að
hafa bannað myndina.
Og fyrir fólk, sem séð hefur
myndir eins og „Kæri Jón“,
„Að elska“, „491“ og „Þögnin"
er þess’i mynd, „Hún dansaði
um sumarnótt“ hreinasta barna
mynd.
Þar hoppa þeir allir eftir boltanum: Byrne, Newley, Bovington, Steele og Moore. — Sérfræðlngum
finnst líklegt að Tommy Steele hafi orðið hlutskarpastur.
Kári skrifar:
Dauður bær framundan
Senn byrja sumarleyfin fyrir
alvöra, allt athafnalíf fær sér
notalegan blund upp úr Jóns-
messunni, fyrirtæki leggjast í
hálfsmánaðar til þriggja vikna
dvala fyrir luktum dyrum, fólk
týnist úr umferð lífsins og eng-
ar upplýsingar um hvar það er
að finna. Það er engu likara
en að borgarbúar hafi fundið
upp á einhverri dularfullri að-
ferð til þess að hætta að lifa
þennan tfma. enda kváðu vænt
anlegir tunglfarar bandarískir
á leið hingað, og þó að látið
sé f veðri vaka, að þeir hyggist
kynna sér tungllandslag inn á
öræfum, er sagt að hitt sé aðal
atrið’ið, enda munu þeir verða
néma yfir aðalsumarleyfistím
ann. Það getur nefnilega komið
sér vel fyrir geimferðalanga að
kunna að leggjast þannig i
dvala lengri eða skemmri tima
og þurfa e’inskis með, t. d. á
löngu flakki til fjarlægra hnatta
og hefur einmitt þetta verið að
alvandamálið, sem sérfræðing-
amir hafa átt við að glíma —
svo kemur það allt í einu á dag
inn, að við kunnum galdurinn,
og höfum kunnað hann um ára
bil. Lakast er, að nú mun eng-
inn vita með vissu hver fann
hana upp, svo að við getum
víst ekki fengið einkarétt á
henni og þénað á henni pen’ing
— þvf að það stendur ekki á
honum hjá þeim stóru, þegar
geimflakkið er annarsvegar. En
semsagt, þarna kemur tilhögun
sumarleyfa hjá okkur sennilega
hinum stóra heim’i að gagni —
þó að hún hafi óneitanlega orð
ið okkar smáa heim’ -* nokkru
ógagni að undanfö-
Kyrrsetumaður skrifar:
Smábílar á hálendinu
Um helgina venti ég kvæði
minu í kross og fór upp á fjöll.
Það var mér ómetanleg reynsla,
nánast opinberun. Ég ætla ekki
að fjölyrða um það f þessu
bréfi, en benda f stað þess
mönnum á eitt atriði, sem ég
held, að fáir viti um. Margir
fjallvegir landsins era nefriilega
orðnir svo góðir síðustu árin,
að þá má fara á háum fólks-
bflum. Þótt enn sé júní og mik
ið vatn í ám og lækjum, mætti
ég í þessari ferð tveimur litl-
um fjögurra manna bílum á
Hveravöllum, lengst norður á
Kili. Þá veit ég um, að ferðir
á smábílum inn f Landmanna-
laugar eru or.‘ ar algengar. Og
Kaldidalur er orðinn Vinsæll
vegur sunnudags-,,túrista“.
Ennfremur geta litlir bflar far
ið norður með Þjórsá að
Sprengisandi, síðan kláfurinn
var settur á Tungnaá. Þannig
opnast öræfin öðram en jeppa-
eigendum. Vissulega verða
menn að fara varlega í slfkum
ferðum, hafa góð tæki f skott-
inu og hafa jafnan samflot Við
aðra bíla, því óhöpp geta alltaf
gerzt.
Þýzka alþjóðamál
á hálendinu
Þegar komið er upp fyrir 300
metra hæð á íslandi, hættir
íslenzka að vera „lingua franca"
-málið, sem allir skilja, og
þýzka kemur í hennar stað.
Gestir f sæluhúsum og föra-
menn, sem maður rekst á uppi
á fjöllum, eru yfirleitt Þjóðverj
ar, eljusamir náttúruskoðend-
ur. Margt af þessu fólki virðist
vera heldur skrýtnir fuglc en
ég held, að ofsögum sé sagt af
meðferð þeirra á sæluhúsum.
En sjálfsagt er þar misjafn
sauður f mörgu fé, eins og með
al okkar sjálfra. En fyrir ofan
300 metra þýðir lítið að tala
fslenzku við ókunnuga. Þeir
fáu förumenn, sem þar fara um
og era ekki Þjóðverjar, era
Bretar.
Kofadrasl spillir
náttúrufegurð
Skrýtið er þetta kofadrasl,
sem íslendingum er svo elgin-
legt að staðsetja á öllum mögu
legum og ómögulegum stöðum.
Mest er um þetta í grennd við
þéttbýli og gefur manni held-
ur lágar hugmyndir um þjóð-
hagasmíði Islendinga. Verst er
þó, þegar slfkt drasl er í nátt-
úravinjum éins og á Hvera-
völlum. Þar standa gamlir og
hálffallnir skúrar, sem enginn
notar. Þessa skúra mætti losna
við á þann einfalda hátt að
leggja eld í þá og ættu eigend
ur þeirra að sjá sér sóma í að
gera það.