Vísir - 12.10.1965, Blaðsíða 15

THERE, HAMJU...YOUR j THi>N<.yOUi \
UST INOCUUTIONíJ WUKSE WAOWI...
■----1 wishalltheA
' SUTU PEOF’LE C0UL7
<§||llbs. SE INJECTE7'
lCAANUi WHAT
IS THAT? .
At tamah-
TOWN CLINIC.
70 UOT WOKKY,
NUK.SE naomi!..
SOME TKISE IS ,
CELE5KATIMS
SV MOONLISHT...
PRUMÞEATS!!
...WÉLL.TAKZAN SH0UL7 SE SACK SOON
FKOM SEEINS YOUK FATHEK.. MAVBE
"-1 HE HAS C0NV1NCE7 HiAA... Mgfl
„Ekki 1 þetta skiptið. Ég verð
að fara út aftur. Meira að segja
tvisvar. Og þú kemur með mér í
fyrra skiptið: Það var í og með
þess vegna að ég bað þig að
koma“.
Hún spurði einskis. Gekk að inn
anhússsímanum og bað um viski
handa mér en sjerrý handa sjálfri
sér. Sá gamli, snöggklæddi kom
með það sem um var beðið og
blés af mæði eftir að hafa gengið
upp stigann. Mary skenkti honum
sitt blíðasta bros. „Getum við feng
ið kvöldverð upp hingað?" spurði
hún.
Sá snöggklæddi varð jafnvel enn
rauðari og þrútnari í framan
„Kvöldverð . . . hingað upp? Þér
farið ekki fram á lítið, finnst mér
Svo varð honum enn litið á Mary,
og um leið var mér ljóst að hann
var gersigraður. „Ég skal athuga
hvað ég get i málinu", tautaði
hann. „En það er algert brot á öll
um reglum hérna, það er það . . . “
„Það ætti að banna þessi bros
þín með lögum“ sagði ég þegar
hann var farinn. „Skenktu mér
lögg af viskí. Og réttu mér sím-
ann“.
Fyrst hringdi ég til Lundúna, sið
an til Wylies, lögreglustjóra og
loks til ^ Hardangers. Hann var
þreyttur og í slæmu skapi, hvað
ekki kom mér á óvart. Þetta hafði
verið erfiður dagur og nóg af von
brigðum.
„Cavell?“ urraði hann. „Hvað
um þessa tvo náunga, sem þú fórst
að hitta?"
„Bryson og Chipperfield? Ekk-
ert á þeim að græða. Tvö hundruð
vitni, sem geta svarið, að þeir voru
báðir í fimm mílna fjarlægð frá
Mordon, þegar þetta gerðist".
„Tvö hundruð vitni?"
„Þeir voru á dansleik. Hefurðu
komizt að nokkru markverðu í sam
bandi við þá í aðalskrifstofunni?"
„Heldurðu kannski að slíkt komi
af sjálfu sér? Heldurðu að morð-
inginn hafi verið svo heimskur að
verða sér ekki úti um fjarvistar-
sönnun? Þeir hafa allir fjarvistar
sannarnir, pottþéttar meira að
segja. En samt er ég enn þeirrar
skoðunar, að það hafi verið ein-
hver þeirra, sem að þessu stóð ‘
„Hvað um fjarvistarsannanir
þeirra Chessinghams og dr. Hart-
nells?“ spurði ég.
„Hversvegna spyrðu um þá tvo?“
það brá fyrir greinilegri tortryggni
í röddinni.
„Ég hef áhuga á þeim. Ég hef
hugsað mér að heimsækja þá í
kvöld og vildi gjarnan vita þetta
áður‘.
„Þú heimsækir hvorki þá né aðra
| viðkomandi, án mins leyfis, Ca-
jvell . . . “ Það lá nærri að hann
öskraði. „Ég hef enga löngun til
að hinir og þessir ..."
„Ég heimsæki þá nú samt, Hard-
anger. Hershöfðinginn hefur gefið
mér frjálsar hendur í þessi^ máli
Og ég kalla ekki að ég hafi frjáls
ar hendur, ef þér leyfist að slá
á þær. Ég er hræddur um að hers
höfðingjanum félli það ekki sem
bezt, Hardanger“.
Það varð nokkur þöng í símanum
á meðan Hardanger var að ná
stjórn á skapsmunum sínum. Loks
sagði hann og var nú rólegri. „Þú
varst eitthvað að tala um, að þú
hefir Chassingham alls ekki grun
aðan?“
„Ég þarf að tala við hann. Hann
er mikill vinur dr. Hartnells, og
það er Hartnell, sem ég hef áhuga
á, Dr. Hartnell er mjög snjall vís-
indamaður, en ungur og óráðinn
peningamálum. Hann heldur að
hann hafi vit á kauphallarbraski,
einungis fyrir það að hann kann á
veirur. Fyrir þrem máuðum lagði
hann mikið fé í flugfélag nokkurt,
tapaði svo miklu, að hann varð að
veðsetja húseign sína og mun ha'a
tapað henni. Ég held að ham
hafi nú misst það líka“.
„Hvers vegna ertu fyrst að segja
mér þetta núna?“ spurði Hardang-
er.
„Ég mundi víst ekki eftir því
fyrr en í kvöld."
„Það er ekki það, sem máli skipt í
ir ... “Hann hafði misst taumhald
á sér aftur sem snöggvast, en þagn
aði og þegar hann tók aftur til
máls eftir andartaks þögn, var
hann allur annar. „Er þetta ekki dá
lítið fljótfærnislega ályktað? Að
fella grun á dr. Hartnell sérstaklega
einungis fyrir það, að hann rambar
á barmi gjaldþrots?"
„Ég veit það ekki, en það er ein-
mitt það, sem ég ætla að komast
að raun um. Eins og ég gat um,
þá er hann ekki snjall á öllum
sviðum. Þeir hafa auðvitað báðir
fjarvistarsannanir?“
„Þeir voru báðir heima hjá sér.
Fjölskyldur þeirra sverja með þeim
auðvitað. Ég þarf að tala við þig
seinna, verð að Caunty f Alfring-
ham“. Hann hafði gefizt gersam-
lega upp.
„Ég er f gistihúsinu. Það er
ekki nema nokkurra mfnútna gang-
ur á milli. Geturðu komið og talað
við okkur um tíuleytið?"
„Ykkur?“
„Mary kom hingað í kvöld.“
„Mary?“ Það var nokkur undrun
f röddinni, en fyrst og fremst á-
nægja. Kannski var það aðalástæð-
an fyrir því, að Hardanger féll ekki
of vel við mig, að ég hafði náð frá
honum bezta einkaritaranum, sem
hann taldi sig hafa haft. Mary
hafði unnið hjá honum í full þrjú
ár. Jú, hann kvaðst mundu koma
um tfuleytið.
5. KAFLI
Við ókum þangað sem áður var
Hailemskógur og Mary sat undar-
lega hljóð í framsætinu hjá mér.
Ég hafði sagt henni alla söguna á
meðan við snæddum kvöldverðinn.
Ég hafði aldrei séð henni bregða
áður. En nú var henni brugðið. Við
vorum bæði hrædd.
Við komum að húsi Chessing-
hams klukkan rúmlega átta. Það
var byggt í gömlum stfl, með flötu
þaki, allt úr steini, með háum, mjó-
um gluggum. Há steinþrep lágu upp
að aðaldyrunum, upp á eins konar
svalir meðfram allri framhlið húss-
ins. Vindurinn gnauðaði ömurlega
f trjánurn í garðinum og það var
farið að rigna. Chessingham hafði
heyrt í bílnum og beið okkar úti
fyrir dyrum. Hann var fölur og
virtist þreyttur, en það var ekki
neitt undarlegt, eins og á stóð.
„Cavell," sagði hann og heilsaði
okkur með handabandi, en bauð
okkur að koma inn. „Ég heyrði að
þú værir kominn til Mordon. Satt
að segja bjóst ég ekki vfð þér í
kvöld. Ég hélt að þeir hefðu verið
búnir áð vfirheyra mig það ræki-
lega í dag.“
„Þetta er algerlega óformleg
heimsókn," svaraði ég. „Þetta er
kona mín, Chessingham. Þegar
konan mín er í fylgd með mér,
skil ég handjárnin eftir heima.“
Eins og allt var í pottinn búið,
var þetta tvíræð fyndni. Hann vís
aði okkur inn í gamaldags setu-
stofu, búna þungum og viðamikl-
um húsgögnum. Tvær konur sátu
í bakháum þægindastólum við ar-
ininn. Lagleg stúlka um tvítugt,
grannvaxin, brúneygð eins og
Chessingham, enda systir hans. Hin
var bersýnilega móðir hans, og
mun eldri en ég hafði búizt við.
Við nánari athugun þótti mér þó,
að hún mundi ekki vera eins öldruð
og útlitið benti til. Hárið var snjó-
hvítt, og augun undarlega starandi
eins og oft má sjá, þegar fólk er
komið á leiðarenda. Hendurnar,
sem hvíldu í skauti hennar, voru
margrar og krepptar og með stór-
um bláum æðum. Alls ekki öldruð
kona ,en veik kona, sem elzt hafði
fyrir ár. En hún sat bein f sæti
sínu og brosti vingjamlega þegar
hún heilsaði okkúr, en ekki samt
þóttaláust.
„Herra og frú Cavell" kynnti
sonur hennar okkur hjónin. „Þið
hafið heyrt mig minnast á herra
Cavell. Þetta er móðir mín ... og
systir mfn Stella."
„Hvemig lfður ykkur?“ Rödd frú
Chessingham var hrein og bein, og
hefði farið vel við viktoríanska
tímabilið með fullt hús af þjónustu
fólki. Hún virti Marv fyrir sér. „Ég
sé ekki eins vel og ég gerði í eina
tíð, en það mætti segja mér að
þú værir óvenjulega fríð sýnum,
góða mfn. Komdu og seztu hérna
hjá mér. Hvernig í ósköpunum fór
uð þér að því að klófesta svona
yndislega konu, herra Cavell?"
„Hún hefur sennilega tekið mér
í misgripum", svaraði ég.
„Slíkt er ekki einsdæmi', svaraði
sú gamla umsvifalaust, og það
sýndi sig að enn gat glettnisglampa
bmgðið fyrir í augunum. „Hræði-
legt þetta, sem var að gerast í
Mordon, herra Cavell . . . “ Og enn
brá fyrir gletnisglampanum. „Ég
vona að þér séuð ekki hingað komn
ir til að fara með hann Eric minn
f dyflissuna; hann er ekki eínu
sinni búinn að sæða kvöldverð.
Bókbandsvinna
Stúlkur óskast í bókband.
FÉLAGSBÓKBANDIÐ Síðumúla 10
Ralmagnsguitar
Vandaður rafmagnsguitar til sölu af sérstök-
ur^ ástæðum. Uppl. í síma 19955
V í S IR . Þriðjudagur 12. október 1965.
Hérna Kaanu, síðasta sprautan þín. Þakka
þér fyrir Naomi hjúkrunarkona. Ég vildi
óska þess að allir í Butuættkvfslinni gætu
verið bólusettir.
Jæja, Tarzan ætti að xoma bráðlega frá
bvf að hitta föður þinn, ef til vill hefur hann
sannfært hann. Kaanu, hvað er þetta?
Trumburnar. Hafðu ekki áhyggjur Naomi
hjúkrunarkona, þetta er einhver ættkvíslin
að haida hátíð í tunglsljósinu. Þetta eru
fórnartrumbur Butu-manna. Ég er áhyggju-
fullur.
„THOSEAKE*
THE SACKIFICIAL
7KUMS OF
-THE BUTU-,
IAM X
WORRlEPUi
auglýsing i
VlSI
kemur v/ðo v/ð
VISIR
auglýsingablað
almennings
auglýsingamóttaka
er sem hér segir:
smáaugiýs-
i n g a r berist fyrir
kl. 18 daginn
áður en þær eiga að
birtast, nema í
mánudagsblöð fyrir
kl. 9.30 sama dag.
s t æ r r i
auglýsingar
berist fyrir kl. 10
sama dag og þær
eiga að birtast.
AUGLYSINGA-
STOFA V'ISIS
INGÓLFSSTRÆTI 3
SIMI 7-76-60
VÍSIR
ASKRIFENDAÞJÖNUSTA
Askriftar-
Kvartana-
siminn er
116 6 1
virka daga kl 9-19 nema
laugardaga kl 9- 13.
AUGLÝSING
í VISI
eykur vidskiptin
BTf