Vísir - 18.10.1965, Blaðsíða 11

SíÐAN
Syngjum
dátt og
dönsum...
MMES BOND Á MÓTORHJÓLI
Sukarnó Indónesíuforseti var
óvenjumikið í fréttum fyrr í
þessum mánuði, enda gekk mik
ið á austur í Indónesíu og menn
skiptust á um að lýsa þvi yfir
að hann væri ekki lengur
stjórnandi landsins.
Þessi mynd af Sukamó er
tekin nokkru áður en byltingar
tilraunin átti sér stað, og ekki
verðurannað séð en gamli mað
urinn leggi sköpunarkraft í
dansinn
EINBÝLÍSHÚS TIL SÖLU
Einbýlishús við Melgerði í Kópavogi. Alls 4
herb. íbúð. Góð lóð sem byggja má á nýtt
hús, án þess að rífa það eldra. Laust strax.
Einbýlishús við Bakkagerði. Alls 6 herb.
Bílskúrsréttindi. Laust strax.
FASTEIGNASALA
Sigurðar Pálssonar byggingameistara
og Gunnars Jónssonar lögmanns
Kambsvegi 32. Sími 34472.
r r
FALLEG IBUÐ TIL SOLU
Mjög glæsileg ca. 100 ferm. á 1. hæð við
Rauðagerði. íbúðin er með tvöföldu erlendu
gleri, teppum, sér geymslu, þvottahúsi og hita.
tb. aðeins kr 500 þús. Sérstaklega heppi-
leg fyrir fullorðin hjón.
FASTEIGNASALA
Sigurðar Pálssonar byggingameistara
og Gunnars Jónssonar lögmanns
Kambsvegi 32. Sími 34472.
Tjegar framleiðendur James
Bond myndarinnar Gull-
putti (Goldfinger) létu sjálfan
007 aka í rándýrum glæsibíl,
sem kostaði morð fjár, hafa
þeir eflaust reiknað með að
þessi bíltegund yrði fljótt vin
sæl, og hafin fjöldaframleiðsla
á henni. Svo fór þó ekki, —
og af einhverjum ástæðum hafa
þeir látið hann nota mótorhjól
í næstu mynd, Thunderball.
Mótorhjólið, sem er með
rakettudrifi, var nýlega sýnt
á sýningu í Brighton í Eng-
landi, og þar sem þetta merki
lega hjól á að tilheyra James
Bond, þótti ekki annað við-
eigandi, en að hafa unga og
glæsilega kvinnu flatmagandi á
gripnum.
Enda er sagt að mikil aðsókn
hafi verið að sýningunni, jafnt
til að skoða rakettudrifna mót-
orhjólið og hina 20 ára gömlu
Jenny Russell, sem er dóttir
Ampthill lávarðar, og ein nýj-
asta ljósmyndafyrirsætan £
Bretlandi.
Kári skrifar:
„Útvarp Praha —“
¥jað getur oft reynzt lærdóms
ríkt að hlusta á útvarp frá
öðrum þjóðum, og til skemmt-
unar, og undanskil ég ekki
þjóðirnar austan tjalds. Af
fréttum þaðan er reynsla mín
'sú, að þær séu svo gegnsýrðar
af stjómmálalegum áróðri —
og oft svo barnalegum, að vest
rænum mönnum þykir furðu-
legt — að ekki sé á þær hlust
andi. Væri sagt frá öllu án
stjórnmálalegra umbúða mundi
ég líta öðru vísi á. En það er
upp á margt annað boðið í út-
varpi frá þessum löndum sem
öðrum, ætlað þeim, er ensku
skilja. Á einn fræðsluþátt eink
ar skemmtilegan hlustaði ég
frá Prag nýlega. Þátturinn hafði
áróðursgildi. eins og margt
í útvarpj vestan tjalds, en með
þetta þannig farið, að segja má,
að um sömu silkihanzkatök
hafi verið að ræða og í ýmsu
útvarpi v,estan tjaldsins. Þarna
komu m.a. fram tvær konur,
báðar nafngreindar, og heimilis
fang þeirra, önnur írsk, hin
ensk. Sögðu þær frá ferðum
sínum í Tékkóslóvakíu, mjög
skemmtilega og mikill fróðleik
ur í erindum þeirra, — en á
einu furðaði mig, og það var,
að þær sögðust hafa getað ferð
ast hvert á land sem þær vildu
alfrjálsar, næstum sem fugl á
himinvegum, skildist manni,-
Orsök furðu —
\
Orsök furðu minnar yfir þessu
dásamlega frjálsræði í landi
austan tjalds var sú, að fyrir
nokkrum vikum ræddi ég við
kunningja minn, sem var þátt
takandi í einni hópferðinni alla
leið suður að Svartahafi. Þessi
kunningi minn lét líka í ijós
hrifningu yfir því, sem hann
sá þar sem hann ferðaðist um,
og vafalaust er þar margt að
sjá. Það, sem vakti furðu mina
var, að vegabréf hópferða-
manna voru af þeim tekin eft-
ir komuna. Þetta kom ónota-
lega við mig. Ég var um það
leyti að hugleiða að fara í svona
hópferð. Og ég ákvað upp á
stundina, að fara ekki til lands
þar sem ég yrði að láta bjóða
mér slíkt. Vegabréf mitt sann-
ar rétt minn sem Islendings.
Að svifta mann vegabréfi
finnst mér vera móðgun, sem
ekki er hægt að þola. „En þvl
var skilað aftur", sagði kunn-
ingi minn. Þó það! — Hópurinn
skrapp til Istanbul — fékk vega
bréfin á meðan, skildist mér —
og þar var ákaflega frjálslegt
og skemmtilegt En í hinu land
inu var allt háð svo strengi-
legu hópferðaeftirliti, að menn
hefðu ekki getað farið neitt
frjálsir ferða sinna. Ekki veit
ég hvað gerzt hefði, ef ein-
hver hefði viljað taka sig út úr,
fara sinna ferða, komast í kynni
við fólk, spjalla við það. Mundi
þá ekki vakna spurningin þar
eystra: Yrði það leyft? Og svo
mundi kannski skjóta upp þeirri
hugsun, að bezt væi að „halda
hópinn“. Og hvers vegna?
Vegna þess að vegabréfið var
í geymslu hjá lögreglunni eða
innflutningsyfirvöldunum eða
annars staðar og ekki skilað
fyrr en við brottför.
Spyr sá sem ekki veit —
Og nú vil ég spyrja okkar
ágætu ferðaskrifstofur sem
greiða fyrir mönnum að ferð
ast út um allan heim: í hvaða
löndum heims eru vegabréf tek
in af ferðamönnum og ekki skil
að aftur fyrr en við burtför.
Spyr sá, sem ekki veit. Og hafa
skal það, sem sannast reynist.

-IfcSZI
iaEa£E23L.*