Vísir - 18.10.1965, Blaðsíða 15

Vj í SIR . Mánudagur 18. október 1965.
vm 60ÖP l?EA,tATtZÁH] WSU SfT' >
Á'PSW HOURS LATEg.
l'Ll ?XPLM4 'VI A WHJTE,HW)ttlf-
Sffltiip pMlHIÍI SEHEEfcL
OKl Ij RierfT AWAY.,VÍETWEEHOWHWgj
'ASP#CHEMIwAL WARPAViE, WE SMO'JLSLef
PE ASLE T0 P LL VÖUK. OKC’ER.! J
;.,I SECAMS AM k\Z POKOB
PILGT FOK ttAMY K.SASÓM9*
fOt THI6 OHE PSAT$ All!
„ViiATg At MOM>UZZItFLEASE
IffHAT l$ lí,
TAK2AV:?
!Sí|Stl5|íS
Slljmiillilii’
loka þá. Hinir tveir, Robinson og
Marsh voru saman á stefnumóti
með vinstúlkum sínum — fóru með
þeim í kvikmyndahús og veitinga-
stað og síðan heim“.
„Þér hefur þá lítið orðið ágengt“.
„Ekki neitt“.
„En hvað um tæknifræðingana
tvo og stúlkurnar?" spurði Mary.
„Þá Robinson og Mars — þeir
votta ‘ fjarvistir hvors annars. Og
það var stúlka með í spilinu ...
sú sem var látin blekkja verðina
f jeppanum".
„Kemur ekki til greina", sagði
ég. „Sá, sem að þessu stendur, er
áreiðanlega of slægvitur til þess að
hann verði sér ekki úti um sterk-
ari fjarvistarsönnur. Auk þess eru
þetta saklausar sveitastúlkur, sem
Hardanger mundi vefja um fingur
sér, ef til yfirheyrslu kæmi. Nei,
sá náungi hefði aldrei hætt á það“.
„Þær voru hvorug við þetta riðn-
ar“, sagði Hardanger. „Við send-
um skóna þeirra til rannsóknar.
Rauði leirinn hefði sagt til sín, en
því var ekki til að dreifa".
„Hvað næst?“
„Hvað mundir þú hafa gert
næst?“ spurði Hardanger á móti.
„Ég mundi hafa reynt að kom-
ast að raun um hvort þeir,
Tuffnell, Hanbury, Cliveden og
Weybridge hefðu látið fjárhags-
örðugleika dr. Hartnells getið við
| nokkum óviðkomandi mann. Því
jnæst hefði ég spurt þá dr. Gre-
„Það eru sjö aðrir, sem til greina
koma“, sagði Hardanger. „Nætur-
vörðurinn — eins og þú minntist
á. Hann hefur ekki verið hérna
nema í tvo daga og kom það al-
' gerlega á óvart, þegar hann var
sendur hingað til starfa, í staðinn
fyrir næturvörð sem veikzt hafði.
Dr. Gregori var heima hjá sér allt
síðastliðið kvöld, en hann býr á
■ eins konar greiðasölustað fyrir
heldra fólk, skammt fyrir utan Alf-
ringham ,og það eru að minnsta
kosti fimm eða sex sambýlismenn
hans, sem eru reiðubúnir að sverja,
að hann hafi ekkert farið að heim-
an á umræddum tíma. Það útilok-
ar hann. Dr. McDonald var heima
■ hjá sér og nokkrir af kunningjum
hans f boði hjá honum. Sátu við
spil. Tveir af tæknifræðingunum,
• þeir Verity og Heath voru á dans-
leik f Alfringham. Það virðist úti-
ingham, Weybridge, Cliveden og
tæknifræðingana fjóra — hvern f
sfnu lagi auðvitað — um gagn-
kvæmt samkvæmislíf þeirra; hvort
þeir væru tfðir gestir hvor hjá
| öðrum og annað þess háttar. Þá
imundi ég og hafa sent fingrafara-
j sérfræðinga heim til þeirra f leit
j að fingraförum... kæmi það á
| daginn, að einhver tæki fram að
I hann hefði aldrei komið heim til
! einhvers hinna, en fingraför hans
fyndust ,svp, einmitt þar, þá væíi
hann sannur að lygí og fróðlegt
að vita hvernig hann brygðist þá
við“.
„Og híbýli Clivedens yfirforingja
og Weybridge höfuðsmanns þar
ekki undanskilin?" spurði Hardang-
er og hleypti brúnum.
„Þó að einhverjum fyndis stolti
sínu misboðið kæmi mál það ekki
við mig. Eins og stendur höfum
við ekki efni á neinni tillitssemi".
svaraði ég.
„Ósennilegt að bæri nokkum ár-
angur“, varð Hardanger að orði.
„Samsærismenn munu yfirleitt
ekki hafa það fyrir sið að heim-
sækja hvorir aðra“.
„Höfum við efni á að útiloka
þann möguleika að órannsökuðu
máli?“ spurði ég.
„Líklega ekki“, tautaði Hardang-
er. „Nei, líklega ekki...“
Tuttugu mínútum eftir að þeir
voru farnir með plastpokana, kleif
ég út um gluggann niður 1 bak-
garðinn, settist inn í bílinn og ók
sem leið lá til Lundúna.
SJÖTTI KAFLI
Klukkan var nákvæmlega tvö að
AUGLÝSING
S VÍSI
eykur viðskiptin !
Veggfesting
Loftfesting
wym
Mælum upp
Setjum upp
Lindurgötu 25
sirns 13743
nóttu, þegar mér var vfsað inn í
bókasafn hershöfðingjans í Lund-
únum. Hershöfðinginn var klædd-
ur rauðum kvöldkufli; en það þurfti
ekki að benda til þess að hann
hefði verið að ganga til náða, því
að hann gekk jafnan í þessum
kufli innanhúss.
Hershöfðinginn var meðalmaður
að vexti og samsvaraði sér vel
og teinréttur þó að hann væri kom-
inn yfir sjötugt. Hörundið og aug-
un gáfu ekki til kynna að hann
væri kominn mikið yfir fimmtugt.
Hann hafði mikið og þykkt hár,
silfurgrátt, yfirskeggið silfurgrátt
og vel snyrt, augun grá og snör
og snjallgáfaðri manni hef ég aldrei
kynnzt. Ég sá það á honum, að
hann hafði einmitt verið að brjóta
heilann um eitthvað, og virtist
ekki sem ánægðastur með niður-
stöðumar.
„Jæja, Cavell". Hann var dálítið
stuttur f spuna, brá fyrir her-
mennskuhreim f röddinni. „Þetta er
þokkaleg flækja"
„Já, herra", svaraði ég. Hann
var eini maðurinn, sem veitti þá
virðingu að ég kallaði hann herra.
„Einn af beztu samstarfsmönn
um mínum, Neil Clandon, er dauð
ur. Eston Derry, einnig úrvalsmað-
ur, er sennilega dauður líka, þó að
enn sé það eitt vitað að hann er
horfinn. Dr. Baxter, frábær vísinda
maður og föðurlandsvinur — dauð
ur. Hver á sök á þessu, Cavell?“
„Ég“, varð mér að orði. Það
stóðu drykkjarföng á borðinu. „Ég
gæti þegið að væta kverkarnar,
herra minn“, bætti ég við.
„Það er nýtt“, svaraði hann mein
lega. Spurði svo, ögn vingjarnlegri:
„Slæmur í fætinum?“
„Dálftið. Ég bið afsökunar að ég
skuli koma um þetta leyti sólar-
hringsins, herra minn. En þetta er
áríðandi . . . viltu heyra söguna?"
„Já, en í sem fæstum orðum“
„Hardanger kom á vettvang utn
.níulfiytið. í morgun, en áður hafði
hann sent undirmann sinn, Martin,
í dularbúningi til að kanna holl-
ustu mfna. Ég geri ráð fyrir að
það hafi verið að þínu undirlagi.
Þú hefðir getað varað mig við “
„Ég reyndi það“, svaraði hann
j óþolinmóður. „En það var um
seinan. Hardanger og Cliveden
barst fréttin af dauða Clandons á
undan mér. Ég hringdi, en bæði
heimasíminn og skrifstofusíminn
höfðu verið teknir úr sambandi".
„Það vár Hardanger, sem sá um
það“, samsinnti ég. „En hvað um
það — ég stóðst raunina. Hardang
er var að minnsta kosti ánægður
og bað mig að koma með sér til
Mordon. Kvaðst hafa rætt þa5 við
þig, en þú hefðir verið þvf heldur
andvígur. Það hlýtur að hafa kost
að þig talsvert erfiði að fá Hardang
er til að gera þetta, og fá hann um
leið til að halda að hann ætti sjálf-
ur uppástunguna“.
„Víst um það. Þú skalt ekki van
meta Hardanger. Mikilhæfur leyni
lögreglumaður. Ertu viss um að
hann gruni ekki neitt?“
„Að þetta hafi allt verið með ráð
um gert? Að það hafi verið þú, sem
fékkst mig úr leyniþjónustunni til
starfa f Mordon, og réðir þvf á
bak við, að ég hvarf þaðan aftur?
Nei, hann hefur engan grun um
það. Áreiðanlega ekki“.
„Gott — þá er það sagan . . . “
Ég var fáorður. Það var ein af
fyrstu varúðarreglunum gagnvart
hershöfðingjanum, sem starfsmenn
leyniþjónustunnar lærðu — að
mæla aldrei orð fram yfir það, s :m
nauðsyn krafði. Það tók því ekki
nema tæpar tíu mínútur að ský a
j honum frá öllum staðreyndum, og
i það sem honum hafði einu sinni
j verið sagt, leið honum ekki úr
I minni.
; „Samhljóða að kalla skýrs'u
Hardangers, sem mér hefur þegar
borizt að venjulegum leiðum",
sagði hann. „Að kalla, sagði ég.
Góður lögreglumaður einskorðar
sig við það, sem kemur málinu
beinlínis við. Hvað um ályktanir,
Cavell?“
„Hvað um athuganir þær, sein
ég bað um að gerðar yrðu suður \
Kent, herra minn?“
„Árangurinn varð neikvæður“.
Ég saup vænan teyg af viskýinu.
Þurfti þess sannarlega með.
auglýsing i
VISI
kemur viða við
VISIR
er
auglýsingablað
almennings
auglýsingamóttaka
er sem hér segir:
smáauglýs-
i n g a r berist fyrir
kl. 18 daginn
áður en þær eiga að
birtast, nema í
mánudagsblöð fyrir
kl. 9.30 sama dag.
s t æ r r i
auglýsingar
berist fyrir kl. 10
sama dag og þær
eiga að birtast.
AUGLÝSINGA-
STOFA VISIS
INGÓLFSSTRÆTI 3
SIMI /-76-60
Hvað er það Tarzan? Ég skal útskýra það Þetta er mjög góð hugmynd Tarzan. Við Fáum klukkustundum seinna. Ég var flug-
á einni mínútu Naomi. Joey liðsforingi, viltu hefjumst handa strax. Við ættum að geta maður f hemum vegna margra ástæðna en
ná í Yeats hershöfðingja í Mombuzzi fyrir uppfyllt pöntun þfna með stríði sem er milli þessi slær allar aðrar út.
mig, Já, herra. vegur þess að vera háð'með skotvopnum og
eiturefnum.
VÍSIR
ÁSKRIFENDAÞJÓNUSTA
Áskriftar-
Kvartana-s,minn er
11661
virka daga kl. 9-19 nema
taugardaga kl. 9-13.