Vísir - 16.12.1965, Blaðsíða 2

2
V í S I R . Fimmtudagur 16. desember 1965.
FH FÆR STÓRGJÖF
Hjón j Hafnarfirði gefa félaginu stórhýsið SJÓNARHÓL eftir sinn dag
Hafnfirzk íþróttaforysta og þá einkum sá hluti hennar sem fylgir FH að
málum vissi vart hvaðan á sig stóð veðrið nú um helgina þegar óvænt tíðindi
spurðust út. Þau hjónin Björn Eiríksson og Guðbjörg Jónsdóttir höfðu ákveðið
að gefa FH húseign sína SJÓNARHÖL við Reykjavíkurveg í hjarta Hafnarfjarð-
arbæjar eftir sinn dag. — Er hér um einstakan hug til íþróttahreyfingar-
innar að ræða og næsta fátítt að nokkuð sem þetta gerist, jafnvel úti í hinum
stóra heimi.
^ Björn Eiríksson og kona hans hafa um langan aldur haft mikil afskipti beint
og óbeint af Fimleikafélagi Hafnarfjarðar og eru Birgir Björnsson, handknattleiks-
maður, og Bjarni Björnsson í landsliðsnefnd HSÍ, synir þeirra og önnur börn
þeirra hafa einnig komið við sögu félagsins. Forráðamenn FH tilkynntu blaða
mönnum um þessa stórkostlegu gjöf í gær og segist þeim svo frá:
Síðastliðinn laugardag var boðað I stór og merk tímamót væru að i son setti fundinn voru allir stjórn
til stjórnarfundar i Fimleikafélagi ! renna upp í sögu félagsins og yrði armenn mættir og auk þeirra
Hafnarfjarðar. Fundarboðinu fylgdi 1 aðdragandi þeirra tilkynntur á j bæjarfógetinn í Hafnarfirði Bjöm
að mjög áriðandi væri að stjórn og fundinum. | Sveinbjörnsson. Fundarmenn vom
varastjórn mættu á fundinum, því' Er formaður F.H. Axel Kristjáns ' þöglir og alvörugefnir, því aðeins
Frú Guðbjörg og Björn Eiríksson við undirritumna.
þrír menn, af þrettán sem sátu
inni í félagsheimili F.H. (sem er
herbergi í Mjólkurbúinu gamla við
lækinn) vissu hvað lá fyrir fund-
inum, formaðurinn, bæjarfógetinn
og Birgir Bjömsson, en hann á
sæti í varastjórn F.H.
En þó alvöruþungi hafi ríkt yfir
fundarmönnum, þá var hann lítill
við þá undrun og geðshræringu.
sem gagntók fundarmenn eftir að
formaður félagsins hafði lauslega
skýrt fundaréfnið og ekki hvað sízt
er bæjarfógetinn hafði lokið máli
sínu, og menn litu spurnaraugum
hver á annan. x
Stórfengleg gjöf.
Það þarf ;ngan, sem til þekkir
að undra þó menn hefðu verið
þrumulostnir, því það sem raun-
verulega var að ske var, að hjónin
á Sjónarhól í Hafnarfirði (Reykja-
í víkurvegi 22) höfðu ákveðið að
j færa Fimleikafélagi Hafnarfjarðar
I að gjöf hús sitt Sjónarhól, á-
samt lóð þeirri, sem húsinu fylgir
og tveim bílskúrum, sem standa á
lóðinni.
Formlega skyldi gengið frá gjöf-
inni að heimili þeirra hjóna að
viðstöddum bömum þeirra (sem
öll hafa lýst sig skriflega sam-
þykk gjörð foreldra sinna) og
stjóm og varastjórn F.H. mánu-
daginn 13. des. 1965, en 13. des-
ember er giftingardagur þeirra
hjónanna.
Gjöfin formlega tilkynnt.
Síðastliðinn mánudag kl. 3 e.h.
voru stjórnarmenn F.H. og
bæjarfógetinn í Hafnarfirði mættir
að Sjónarhól, þar sem gjafarbréfin
og tilheyrandi skjöl voru undirrit-
uð af þeim hjónum í votta viður-
I vist.
^ Viðstödd þessa athöfn voru
einnig börn þeirra Sjónarhóls-
hjóna, Bjami, Bára, Boði, Birgir og
Berglind, en Bragi gat ekki verið
viðstaddur, þar sem hann er nú á
síldveiðum.
Vegna formlegrar móttöku gjaf-
arinnar skrifuðu j þessir undir til-
heyrandi skjöl, fyrir hönd F.H.
Axel Kristjánsson, formaður,
Hallsteinn Hinriksson, varafor-
maður og Finnbogi F. Amdal
gjaldkeri.
Sjónarhóll.
Húsið Sjónarhóll, sem verður
þannig eign F.H. að þeim hjónum
látnum, er sem kunnugt er öllum
Hafnfirðingum nr. 22 við Reykja-
víkurveg. Stærð hússins er 13 X
11 X 5,85 m. Húsið er tvílyft stein-
hús með risi og kvistum. Undir
ca. helmingi hússins er kjallari.
I. hæð hússins er tvö anddyri, 3
stofur, 2 sölubúðir, bað og salerni.
II. hæð hússins er anddyri og
forstofa, 6 stofur, eldhús og bað.
Ris, er gangur og 5 herbergi,
2 eldhús og bað.
Efra ris 6 einstaklingsherbergi
| og bað.
Bílskúrar tveir 7,50 X 4,60 X
j 2,80 hvor.
í gjafabréfinu er F.H. áskilið að
málverki af fæðingarbæ Björns
Eiríkssonar, Halldórsstöðum á
Vatnsleysuströnd skuli vera val-
inn áberandi staður í félagsheimili
F.H. hvort sem það verður í fram-
tíðinni að Sjónarhól eða annars
staðar, jafnframt að minnisvarði
sá er stendur í garði hússins og er
til minningar um föður og 3 bræð
ur Bjöms Eiríkssonar, er fórust í
sjóslysum, skuli í því tilfelli að
stjórn F.H. selji húsið vera valinn
staður á félagssvæði F.H. eða
færður bæjarstjórn Hafnarfjarðar
til varðveizlu.
Framh á bls 6
Ferðabók —
Frh. af bls. 9:
sennilega betri lýsing en hægt
er að fá nokkurs staðar annars
staðar á öllum helztu fiskimið-
um. Og svo koma ábendingar
hans, nýjungatillögur og um-
vandanir, sem fela e. t. v. í sér
þegar nánar er að gáð, betri
og hreinskilnari þjóðarlýsingu
en nokkuð annað sem var skrif-
að á þessum tímum.
egar hann kemur að Uxa-
3 hver í Reykjahverfi, dettur
S honum í hug, að hér mætti reisa
heila borg af gróðurhúsum til
ræktunar hvers kyns matjurta.
Þar er hann svona circa 150 ár
um á undan samtíð sinni. Hann
bendir Grímsevingum á að þeir
í ættu að nýta fuglabjörgin á Kol
s beinsey, sem hollenzkir sjó-
menn notfæra sér. Hann kemur
( Ásbyrgi, en hann minnist ekk-
ert á það furðulega náttúrufyr
irbæri, heldur sér hann aðeins
hagrænu hliðina, Byrgisskóg,
þar sem sagt var að áður hafi
vaxið beinvaxinn birkiskógur,
sem hægt var að nota til smíða.
Hann lýsir nákvæmlega viðar-
reka á Hornströndum og víðar,
tekur ótal sýnishom af viðar-
tegundum og reynir síðan að
greina tegundimar, kemst að
því að sumt er frá Síberíu ann-
að frá Norður-Ameríku, fram að
þessu höfðu sumir jafnvel ætl
að að rekinn kæmi frá miklum
skógum sem yxu á hafsbotni.
Hann lýsir hinum litlu og lé-
legu kálgörðum víðs vegar um
Norður- og Austurland, sem eru
sjaldnast meira en fjórir til
fimm faðmar á kant, greinir
frá því að enskir sjómenn hafi
sáð kartöflum í garð á Kol-
freyjustað og komið upp hin
fegursta uppskera. Presturinn
þar hafi síðan ætlað að geyma
útsæði, en það hafi skemmzt i
röku húsi yfir veturinn og
næsta ár hafi ekki verið hægt
að sá kartöflum þar. Hann grein
ir frá hinum gömlu þæfingar-
aðferðum íslendinga á ullinni.
að þæfa hana í tunnu með fót-
afli og fannst þetta mikil sóun
á vinnuafli, leggur til að í
hverri sýslu sé komið upp þæf-
ingarstöð, knúinni vatnsorku.
Hann segir frá ormaplágu, sem
kemur í tún, lýsir því hvernig
fólk hafi týnt maðkana í trog
og borið þá út fvrir tún, leið-
réttir hugmyndir fólks um að
ormum þessum rigni af himni,
„einkum í suðvestan átt“ eða
að sá glitrandi spuni sem frá
þessum skepnum komi sé eitr-
aður, — þetta er aðeins silki,
sem lirfan spinnur utan um sig,
segir hann.
gíðast en ekki sízt grannkynn-
ir hann sér sjávarútveginn,
hann er hrifinn af dugnaði og
hagsýni vestfirzkra sjómanna og
einnig Fljótamanna, en harmar
það hve sjómenn á ýmsum öðr
um stöðum séu skammt á veg
komnir. Þar segir hann frá til-
raunum Héraðsbúa til að reka
bátaútveg við Héraðsflóa, en
eftir að tveir bátar fórust þar
með öllum áhöfnum segir hann
að þeir hafi misst kjarkinn.
Hann hvetur þá til að taka í
notkun og efla Múlahöfn undir
Kollumúla, þó samgöngur séu
ekki góðar inn fjallshlíðina frá
henni. Hann skammar aust-
firzka sjómenn fyrir ranga róðr-
araðferð, skort á þekkingu á
rekstri fiskveiða og búnaði veið
arfæra, lélegan seglabúnað og
of litla báta. Hins vegar treystir
hann sér ekki að afneita hug-
myndum manna um að fjórar
tegundir silunga séu eitraðar,
öfuguggi, loðsilungur, blágóma
og dílasilungur.
Bændur ávítar hann fyrir að
kunna ekki að reykja kjöt eða
slátra fé á réttan hátt, söltun og
meðferð smjörs sé mjög ábóta-
vant, kunnátta í ostagerð á
lágu stigi og fárast yfir því að
víðast hvar noti menn enn
snældu í stað rokka
Jþetta eru aðeins nokkrir
punktar sem ég hef tekið
lauslega niður við lestur bókar
innar og ég vildi spýrja hvort
jafnvel þessir fáu punktar gefi
ekki strax nokkra innsýn í ald
arháttinn, sjálfum -fannst mér
að ferðabók Olaviusar opnaði
mér meira en flest annað, sem
ég hef lesið, sýn yfir 18. öldina
Frágangur bókarinnar er góð
ur í alla staði og sama er að
segja um fráganginn frá hendi
Steindórs Steindórssonar. Þó
finnst mér að víða hefði hann
mátt gefa meiri skýringar og
spurning hvort hann hefði ekki
átt að notfæra sér meira dag-
bækur Olaviusar úr ferð hans.
Þær eru til, en ég sé ekki að
hann hafi útvegað sér þær til
að hafa við útgáfuna. Skal ég
þó ekki fortaka fyrir það. Og
t.d. kem ég hvergi auga á það
að gangur ferða hans um land
ið sé rakinn, sem þó hefði verið
sjálfsagt í formálanum, sem þó
er hinn gegnasti og greinileg-
asti.
l'Ttgáfa slíkra gamalla ferða-
bóka um Island tel ég mikil
væga. Það hefur talsvert verið
gert af því og nefni ég t.d. bæk
ur von Troils, Hendersons, Hol
lands 'O.fl. Þessu mætti gjama
halda áfram um þær merkustu
bækur sem út komu um ísland
á fyrri tíð. Sakir aldurs þeirra
eru þær orðnar meðal merkustu
sagnfræðirita um land og þjðð.
Þorsteinn Thorarensen