Vísir - 25.03.1966, Blaðsíða 11

VISIR . Föstudagur 25. marz 1966.
Haukar veikja von frm
m að fá íslandsbikarm
Unnu 20:18 í hörkuleik í gærkvöldi
„Það var sannarlega heiður að því að geta nú borgað aftur stigin, sem við
fengum af FH í mótsbyrjun“, sagði brosandi og sigurglöð kempa eftir leikinn við
Fram í gær, Stefán Jónsson, hinn snjalli línuspilari Hauka. Það var ekki sízt hon
um að þakka að Haukar unnu Fram og gera vonir Fram litlar um sigur í mótinu,
en tveir síðustu leikir Fram hafa fært liðinu tap, báðir leikimir gegn Hafnarfjarð-
arliðunum.
Lelkurinn i gær var hörku-
spennandi og handboltinn ágætur
hjá báðum liðum, ekki sízt Hauk-
unum, en vafasamir dómar Björns
Kristjánssonar eyðilögðu á stund-
um.
í stuttu máli gekk leikurinn svo
fyrir sig að Haukar náðu að kom-
ast f 4:1, en Fram minnkar mun-
inn f 5:4 og enn ná Haukar góðum
spretti og komast í 9:4 og virtust
stórskyttur Fram, þeir Gunnlaugur
og Guðjón aldrei fá að njóta sín.
Hins vegar kom ágætt skot frá
ungum leikmanni, Frímanni, og
hefði mátt nýta hann og skot hans
melra f þessum leik. Hins vegar
reyndl Gylfi Jóhannsson mikið að
1 skjóta, en var heldur linur. Sfðustu
mfnútur hálflelkslns unnu Framar-
ar á og í háifleik var aðeins eins
marks munur 10:9.
Úrslit siðari hálflelks urðu þau
sömu, 10:9 fyiir Hauka og úrslit-
in 20:18. En ekki hafðist þessi sig-
ur fyrlrhafnarlaust. Fram tókst að
jafna á 10. mín. 12:12 og Stefán
skoraði 13:12 fyrir Hauka á 15.
mín. Á 22. mín. jafnaði Fram næst
i 16:16 og var Guðjón að verki.
Virtust bæði liðin nú gjörsamlega
úr sambandi og lelkmenn mjög
taugaóstyrkir og gilti það ekki
sfður um leikreyndustu lelkmenn
Fram. Loks nú tókst Fram að ná
forystu f leiknum eftir 54 minútna
leik.
Bjuggust nú flestir við að reynsla
Framliðsins mundi nú reynast
haidgóð, en það reyndist ekki svo.
Léleg sending Ieikmanns Fram f
fumi og fáti til Ásgeirs sem fer
upp endilangan völlinn og skorar
með Gunnlaug Hjálmarsson á bak-
inu, 17:17. Og Haukar ná boltanum
eftlr lélega sendingu Framara út
af vellinum og Matthfas skorar
laglega 18:17 þegar aðeins eru 4
minútur eftir. Sigurður Einarsson
jafnaðl nú af línu og fullt hús af
áhorfendum á Hálogalandi hvatti
Hðin með ráðum og dáð, reyndi að
trufla Haukana með taktbundnu
klappi, en ekkert dugði.
Boltinn barst nú inn á Iínuna og
Framh. á bls. 6.
VALUR VANNKR
Valsmenn áttu ekki f miklum vanda með að krækja sér I stig
númer 7 og 8 á íslandsmótinu f 1. deild I gærkvöldi gegn KR.
Valur var allan tímann nokkuð öruggur um sigur, enda þótt KR
virtist ógna nokkuð undir lokin.
Valsmenn náðu að skora 3:0
og 5:1, 7:3 og 8:4. Síðan var
staðan 10:5 og f hálfleik hafði
Valur yfir 13:7.
Sfðari hálfleikurinn var held-
ur lélegri hjá Val og þá dró KR
heldur þá og komst í 20:17
þegar um 6 mínútur voru eftir
af leik, en Val tókst að tryggja
slgurinn með tveim næstu
mörkum og komust nú i 25:19
en Heins Steinmann skoraði
undir lokin tvfvegis fyrir KR og
Iauk leiknum 25:21.
Leikurinn allur var mjög Ié-
legur, nema hvað Valsmenn
voru nokkuð góðir lengi framan
af f fyrri hálflelk. Sfðari hálf-
leikurlnn var mjög daufur og
leiðinlegur og oft hálfgerð leik-
leysa.
Beztu menn Vals voru Her-
mann, Bergur og Jón Ágústs-
son, en Jón Carlsson er í mik-
illi framför. Hjá KR var Karl
sem fyrr atkvæðamesti maður-
inn en Reynir var hættulegur
með sin lúmsku skot, sem vel
að merkja munu oft vera ólög-
leg og belnlinls hættuleg. Heins
átti og ágætan lelk og EUert
varði sæmilega i markinu.
Magnús Pétursson dæmdi og
gerði það heldur illa. Það er
leiðinlegt að sjá dómara kasta
svo til höndunum við verk eins
og þá tvo sem dæmdu f gær-
kvöldi.
Vonir KR um framhaldsvisl
f 1. deiid veikjast stöðugt og
nú eru aðeins tveir leikir eftir
hjá llðinu, e.t.v. þrfr, ef kæra
þeirra gegn FH nær fram að
ganga, en hún er byggð á því
að leikið var með of litlum
bolta. — jbp —
Eftir leikina f gærkvöldl er
staðan f 1. deild þessi:
FRAM—HAUKAR 18:20.
VALUR—KR 25:21.
FH 7 6 0 1 156—140 12
FRAM 8 6 0 2 211—172 12
VALUR 8 4 0 4 190—202 8
HAUKAR 9 4 0 5 202—203 8
ÁRMANN 7 2 0 5 163—187 4
KR 8 2 0 6 187—204 4
Föstudagsgrein —
Framh. af bis 9
hluti sem þeir gagnrýndu áður.
Utanaðkomandi mönnum virðist
sem sé að stjórnarandstaðan sé
á síðari árum farin að vera ó-
ábyrg f Bretlandi, eins og hana
vanti málefni, en leiti sér að
einhverjum ágreiningsatriðum,
til þess eins að láta vita af sér
að hún sé til. Þetta virðist vera
likt og okkur hér heima finnst
Framsóknarmenn hegða sér, sem
vafalaust hefðu barizt ein sog
ijón með Búrfellsvirkjun ef þeir
hefðu verið í stjóm, en þurfa
nú endilega að vera á móti af
þeirri einu ástæðu að þeir eru
i stjómarandstöðu.
'T'ökum t. d. Rhódesíumálið.
Báðir stóru flokkamir í
Bretlandi voru i rauninni alveg
sammála í því, að það ætti alls
ekki að láta Ian Smith komast
upp með að gera uppreisn gegn
brezku krúnunni.. Og þeir voru
líka sammála um það, hvaða
ráðum skyldi beitt gegn Rhode-
síu, viðskiptabanni og ýmsum
fjárhagslegum aðgerðum. En nú
fyrir kosningarnar þarf fhalds-
flokkurinn sem stjórnarand-
stöðuflokkur endilega að gera
ágreining, bvrja að gagnrýna
Wilson fyrir að honum hafi
farizt illa meðferð Rhodesíu-
málsins og rétt væri að taka
upp viðræður við Smith. Þó skal
ekki nelta því með öllu, að viss
öfl í íhaldsflokknum, sem engu
hafa fengið að ráða hafa verið
hlynnt Rhódesíumönnum eins og
f laumi.
Wilson hefur þurft að taka
efnahagsmálin hörðum tökum,
taka milljarðalán hjá Ameríku-
mönnum og þjóðbönkum vest-
rænna þjóða, brjóta samninga
EFTA-bandalagsins og gera á-
ætlun um endumýjun iðnaðar-
ins. Allt þetta er líklegast að
Ihaldsflokkurinn hefði sjálfur
þurft að gera ef hann hefði verið
í stjóm, en nú þykir honum
hæfilegt að gagnrýna þessar að-
gerðir frá öllum hliðum og gagn
rýna Wilson harðlega fyrir það
að verðbólgan sé óstöðvandi. En
sama gegnir með Verkamanna-
flokkinn, hann var áður en hann
komst f stjómaraðstöðu mjög
harðvítugur andstæðingur sams
konar aðgerða íhaldstjómar-
innar og myndi sjálfsagt ekki
hafa verið hrifinn af þeim að-
gerðum sem nú hafa verið fram
kvæmdar ef það hefði verið
íhaldsflokkurlnn sem nú sæti
í stjóm.
"C’itt vandamál virðast báðir
1-1 flokkamir nú vera að
mestu sammála um og það er
aðgerðir Wilson-stjómarinnar
til að berjast á móti óeðlilegum
og óheiðarlegum starfsaðferðum
verkalýðsfélaganna. Hér er um
að ræða eitt stærsta vandamálið
í nútímatækniþjóðfélagi, hafa
verkalýðsfélög í Bretlandi mjög
iðkað það að krefjast þess við
aukna vélvæðingu fyrirtækja,
að mönnum sem óþarfir verða
í starfi vegna vélvæðingar skuli
halda áfram að borga kaup og
það þó þeir gætu auðveldlega
aflað sér annarrar atvinnu.
Þessir verkalýðshættir hvfla
eins og mara á atvinnulífi Breta.
En Wilson hefur nú nokkuð
hreinsað til á þessu sviði. Að
því leyti er gagnlegt talið að
hann komst f stjóm, þvf að
sjálfsagt hefði Verkamanna-
flokkurinn litið slíkar aðgerðir
heldur óhýru auga ef stjóm
Ihaldsflokks hefði framkvæmt
þær. Er það að vísu afleitt fyrir-
komulag ef verkalýðsfélög og ó-
heiðarlegar aðgerðir þeirra eiga
að vera friðhelgar nema því
aðeins að Verkamannaflokkur-
inn sé f stjórn.
I öllum þessum atriðum sem
hér hafa verið talin er annars
svo lítið bil milli flokkanna, að
út frá þeim er varla hægt að
skilja allan þennan hita sem er
f kosningunum Á þessu stjóm-
artfmabili hefur Verkamanna-
flokkurinn heldur ekkert hreyft
við viðkvæmasta málinu, þjóð-
nýtingu stáliðnaðarins, en hins
vegar vitað að það mál vofir yf-
ir eins og damoklessverð, ef
flokkurinn skyldi vinna öruggan
þingmeirihluta.
Tjau mál sem einna mest er
deilt um eru viðhorfin til
Ameríku annars vegar og megin
landssamtaka Evrópu hins veg-
ar. En inn f þær deilur fléttast
lfka þessi sami síðastaleikur
stjómar og stjómarandstöðu.
Báðir flokkamir virðast gera sér
mikið far um að sannfæra kjós-
enduma um að þeir vilji treysta
böndin við Evrópu. Ihaldsflokk-
urinn hefur notað samningana
um kaup á bandarfskum orustu-
flugvélum sem eitt helzta árás-
arefnið á Wilson og núið honum
þvf um nasir að hann væri að
gera Bretland að bandarfsku
lepprfki. Wilson hefur þá svar-
að með fullum hálsi, að þegar
íhaldsflokkurinn var við stjóm
hafi hann gert samskonar samn-
ing við Bandaríkjamenn um
kaup á Polaris-eldflaugum.
Heath foringi íhaldsmanna
notfærir sér það óspart, að
hann hefur jafnan verið talinn
helzti forgöngumaður þess, að
Bretar gerðust aðilar að Efna-
hagsbandalagi Evrópu, en þá
hefur Wilson snúið vöm upp f
sókn og borið á Heath þungar
ásakanir um að það hafi einmltt
verið skilningsieysi Heaths og
Macmillans fvrrverandi forsæt-
isráðherra að kenna að samn-
ingaumleitanir um inngöngu
í EBE fóru út um þúfur Segja
þeir að de Gaulle hafi reiðzt
Macmillan vegna óheilinda á
Rombouillet-ráðstefnunni, þar
sem hann hét de Gaulle stuðn-
ingi í Efnahagsbandalaginu en
hélt svo þaðan blátt strik vest-
ur um haf til Nassau og gerði
samninginn við Kennedy um
Polariseldflaugar. sem var hrein
móðgun við de GauIIe forseta.
Vegna þess að samkomulag
tókst þá ekki við Frakka um
heiðarlegt Evrópusamstarf, þá
segir Wilson að Bretar hafi
dregizt mörg ár aftur úr Evrópu
þjóðunum og skelíir allri skuld-
inni á Macmillan og Heath. Bæði
Verkamannaflokkurinn og
íhaldsflokkurinn heita þvf í
stefnuskrám sínum að leita eftir
aðild að Efnahagsbandalaginu
að vfsu með nokkrum fyrirvör-
um, er draga úr þessum fyrir-
heitum.
En svo mikið er víst, að þetta
er alleinkennilegt fyrirbæri í
Bretlandi, að þrátt fyrir deiluna
ar f EBE og þvermóðsku de
Gaulles, er það álitið vænlegast
til kjörfylgis að reyna að sann
færa kjósenduma um vilja sinn
til inng. i þetta meginl.banda
lag og atfylgi við Bandaríkin er
ekki álitið sérlega vænlegt til
atkvæðaauka.
Tjaö er of snemmt að fara að
spá nokkru um úrslit þess-
ara kosninga. Þó ber þess að
geta að hinar svokölluðu Gallup
skoðanakannanir hnfga allar í
þá átt að Verkamannaflokkur-
inn muni vinna mikinn kosninga
sigur í þessum kosningum. Svo
virðist af þeim að fylgi Verka-
mannaflokksins sé nú orðið
talsvert meira en í kosningun
um i hitteðfýrra, og sannleik-
urinn er sá, að úrslit í mörgum
kjördæmum voru síöast svo
naum, að Verk'amannaflokkur-
inn þarf ekki að bæta við sig
nema einu eða tveimur pró-
sentustigum til þess að íhalds-
menn missi þingsæti í hrönnum
Sjálfur Edward Heath var síð
ast kosinn á þing með tiltölu-
lega fárra atkvæða meirihluta
og sé um smávægilegt tap
flokks hans að ræða þá má bú-
ast við að hann falli. Hinn frægi
fallmaður Patrick Goron Walk-
er, sem aldrei komst á þing
síðast þó áukakosning væri bú
in til fyrir hann, er enn í fram
boði fyrir Verkamannaflokkinn
og þykist nú öruggur um að ná
kosningu — eins og síöast.
Ekki er hægt að skýra það,
hvers vegna Verkamannaflokk-
urinn ætti að hafa aukið svo
verulega fylgi sitt sem Gallup-
könnunin sýnir. Það er ekki
munað til að Wilson hafi nein
sérstök afrek unnið á þessum
valdatíma sínum, annað en helzt
það, að hann skuli hafa tórt f
stjóm með eins þingsætis meiri
hluta. Þó hann hafi ferðazt
austur til Kreml fyrir skömmu
til að skála f vodka og kavíar
við Kosygin hefur hann ekki öðl
azt neitt álit enn sem stjóm-
skörungur á alþjóðamælikvarða
En Ihaldsstjómarandstaöan hef
ur heldur engin stór afrek eða
sigra unnið og mörgum hafa
nokkuð brugðizt vonir með He-
ath, hann fór sterkt af stað en
varla reynzt neinn skörungur
enn sem komiö er. Þó er það
víst að flokkurinn stendur sam
einaður að baki honum eftir
eyðimerkurgöngu Profumo-
hneykslisins. I þeim persónu-
lega leik tilfinninga og lát-
bragða og allrar framkomu sem
stjómmálaforingjamir þurfa að
sýna á sjónvarpstialdinu og við
ar virðist Wilson með rósemdar
svip sinn og reykjarpfpu hafa
heldur vinninginn í að greypa
mynd sína inn í hugarheim kjós
endanna.
Tjrátt fyrir það tel ég að
þessu sinni mjög vafasamt
að ávísun Gallup-stofnunarinn-
ar um stórsigur Wilsons fái
staðizt og svo mikið er vist. að
í sveitarstjómarkosningum
sem haldnar voru um sfðustu
helgi í nokkrum hémðum Eng-
lands, unnu Ihaldsmenn veru-
lega á, þvert ofan f spádóma
Gallups. Og taka verður með
f reikninginn að stjómarand-
staðan f Bretlandi hefur að jafn
aði átt leikinn með sinni gagn
rýni, ábyrgri eða ðábyrgri.
Þorsteinn Thorarensen