Vísir - 09.08.1966, Blaðsíða 11

Paul Anka heldur enn[oá velli
— þéff Difflno hðyrist ek2d l@ngi§r ■
SíÐAN
Þeir sem fylgdust með „vin
sældal:stanum“ fyrir átta árum
muna efalaust eftir laginu:
DIANA. Þetta lag var Ieikið í
hverjum óskalagaþætti Utvarps-
ins og reyndar miklu oftar og
það var raulað á hverju götu-
homi.
En muna allir hver söng lag-
ið? Það var 16 ára piltur Paul
Anka og lagið varð til þannig
að Paul varð ástfanginn af
stúlku, Diana að nafni, gerði
hann um hana lag og ljóð og
öðlaöist á því heimsfrægð. Plat
an seldist í 8 milljón eintökum
— en stúlkuna fékk ifaul Anka
ekki.
Hann sneri sér því eingöngu
að tónlistinni og þótt ekki hafi
heyrzt mikið til hans hér norður
frá upp á síðkastið þá hefur
hann haft nóg að gera við að
syngja inn á plötur, leika i kvik-
myndum og koma fram í sjón-
varpi. Hann hefur samið söng
leiki og tónlist fyrir kvikmyndir
og mun tónlist hans í kvikmynd
inni „Lengstur dagur“ hvað
þekktust.
Nú er Paul Anka 24 ára gam
all, hefur 18 manna hljómsveit
. á sínum snærum og þessa dag
ana er hann væntanlegur til
Kaupmannahafnar með hljóm-
sveit sína til að skemmta tvo
daga í Tívolí og hver veit nema
einhverjir hinna fjölmörgu ís-
lendinga sem nú eru í Kaup-
mannahöfn fái tækifæri til að
hlusta á Paul.
Paul Anka.
SunmkyfiB vor stutt
liven fær „aðeins## 250 þésnnd
fyrir hverja kvikmynd
— því að David
dollara
Suður í Frakklandi sóla sig
um þessar mundlr bandaríski
kvikmyndaleikarinn David Niv-
en, hin sænska kona hans Hjör
dís og dætur þeirra tvær, Krist
in 5 ára og Fiona 2 ára.
Segja þeir sem séð hafa til.
þeirra að þama sé hin sanna
„hamingjusama fjölskylda“ og
Niven kvað vera óþreytandi að
finna upp á nýjum leikjum til
að skemmta dætrum sínum og
frúnni, því aö hún tekur þátt
í þeim öllum. Eldri dóttirin er
nýbúin að læra sund og syndir
nú af miklum móö úti fyrir hús
inu, en á milli hleypur hún um
í feluleik því aö feluleikur er
uppáhaldsleikurinn.
Eftir nokkra daga verður Niv
en þó að halda til London þar
sem hann er að leika í kvik-
myndinni „Casino Royal“, en
í þeirri mynd leikur meöal ann
ars Peter Sellers — sem einnig
á sænska frú.
David Niven segir: „Ég verð
að vinna mikið því að ég fæ
ekki nema 250 þúsund dollara
fyrir hverja kvikmynd.“
Einhverjum mundu þó finnast
það ærið nóg árslaun.
Fjölskyldan sólar sig: Kristín, Fiona, Hjördís og Davld.
Kári skrifar:
Gönuhlaup.
Hjördis lagfærir sundhettu Kristínar, áður en hún syndir fyrir
pabba sinn.
Sjónvarpsvirkjar
X
Höfum fyrirliggjandi sjónvarpskapal, 2 gerö-
ir, 60 OHM.
Heildverzlun G. Marteinsson h.f.
Éankastræti 10. Sími 15896.
Þessar línur sendi „sjómaö-
ur“ Kára og birtast þær óbreytt
ar:
Flan er sjaldan til fagnaðar,
segir gamalt máltæki. Flesta
unga menn dreymir einhvem
tíma um ævintýni og ala um
leið í brjósti þrá um einhverja
frægð í því sambandi. Hafa
menn vfsast á öllum tímum
hlaupið sín gönuhlaup til þess
að fullnægja þessari þrá, kom
izt stundum í háska af þeim sök
um, svo að mikla fyrirhöfn hef
ur kostað að bjarga þeim, orðið
loks af því frægir — af endem-
um, eða hvað? Sitt sýnist hverj-
um.
Fullorðið fólk fyllist oft
blindri hrifningu á slíkum upp
átækjum rétt eins og unglingar
á gelgjuskeiði, þegar einhver
hégómi er annars vegar. kalla
gönuhlauparana „fullhuga" og
finnst hin mesta frægð að því,
að þora að stofna sjálfum sér í
pínulítinn voöa, til þess að all
ir geti séð hvað þeir eru seigir.
Eitt dagblaðanna birti nýlega
fyrirferöarmikla frásögn á út-
síðu af ungum piltum, er ætluðu
sér að fara hringinn í kringum
landið á opnu bátkríli með utan
borðsmótor. Blaðiö lætur þar
ekki staðar numið heldur birtir
hverja fréttina á fætur annarri
af feröum þeirra og lýsir af
kostgæfni, hvar þeir stíga á
land og frásögnin er blandin
nokkurri hrifningu, þegar vélin
bilar og piltamir koma henni I
gang aftur og halda til lands
í vondu veðri.
Er nokkur. furða þó að sjó
menn hlægi að þessum angur
gapahætti. Mörg trillan hefur
farið fram og til baka meðfram
ströndum landsins án þess að
það þætti i frásögur færandi.
Þær ferðir voru þó farnar til
fjár, að draga fisk á færi.
En þegar einhver ævlntýra-
þyr'st ungmenni leggja upp í
hringferð um landið, til þess
eins, að þvi er virðist, „að af-
sanna að slíkt sé brjálæði“ og
algjörlega undir átt, þá er
skrumað um það eins og eltt
hvert undur veraldar, — nema
hér sé um einhverja auglýsinga
brellu að ræða.
Það er sjálfsagt að leyfa
mönnum að fara sinna ferða og
flana að þvi sem þeir vilja, en
er nokkur ástæða til þess að
básúna það út þó að einhvef
vaði eitthvert gönuhlaup í
þeirri vissu að hann sé að ai:
sanna eitthvert Drjálæði?
Þó að þessir plltar komist
klakklaust i kringum landið,
sem þeir vonandi gera, þá er
ekki vist að þeir sem kurtna að
herma eftir þeim geri það.
Sjómaður.