Vísir - 03.09.1966, Side 15

VI S IR Laugardagur 3. september 1966

J. B. Prhtic
Nætumestir
«n
1. KAPÍTULI
JJann veitti því athygli, að Marg-
1 aret var að segja eitthvað, en
vegna hávaðans í vélinni og af því
að regniö buldi á bílrúðunni, gat
hann ekki heyrt orðaskil. — Hann
stöðvaði bílinn skyndilega til þess
að „slappa af“ — til þess aö hvíl-
ast frá þvx nokkur augnablik að
halda áfram akstrinum í kola-
myrkri og úrhellisrigningu. Það
hafði alltaf lamað dálítið öryggis-
kennd hans, að aka næturlangt og
sjá ekkert, nema bléttinn fyrir fram
an bílinn á veginum, blettinn, sem
framljósin báru birtu á. Og stund
um var hann ekki öruggari en svo,
að hann greip fálmandi höndum
sftir gírstöngum, og var léttir að
því, er ekkert kom fyrir, er hann
skipti um gír, og hafði sleppt ann-
arri hendi af stýrishjólinu sem
snöggvast. En nú fannst honum það
næstum kraftaverk, að ekkert ó-
happ hafði komið fyrir, er hann
1 hafði ekið bugöóttan, hálan fjalla-
veg í þessu herjans myrkri og regn
ið blátt áfram steyptist niður, eins
og skýfall. Og svona hafði þetta
j |engiö—tii hvern kílómetrann af
öðrum. Einhver endir hlaut að
verða á þessu. Það var eins og hann
væri að ögra veðurguðunum, að
vera að aka þessum skröltandi
kassa £ regni og myrkri þessa stór-
hættulegu fjallaleið. Hann sneri sér
að Margaret.
— Þetta var alveg óþarft, sagði
hún. Hún hafði vitanlega verið til
neydd að hækka röddina, en hún
mælti kalt og rólega eins og hún
átti vanda til. Hún var róleg aö
vanda, en í þetta skipti að minnsta
kosti var henni ekki skemmt.
— Hvað áttu við? spurði Philip,
og ekki bætti það skapsmunina, að
hún skyldi hafa látið sér þetta
um munn fara. En vel vissi hann
hvað hún átti viö. Svo varð hann
allt í einu argur. Því í fjandanum
mátti hann ekki stöðva bílinn stund
arkom, athugasemdalaust frá
henni? Líklega var enginn þeirra
þriggja sem £ bi'lnum voru eins
gegnblautur og kaldur og hann.
— Það var óþarfi af þér að nema
staðar, sagði Margaret. Ég sagöi
bara, að við ættum að hafa snúiö
við fyrr. Það er heimskulegt aö
halda svona áfram. Hvar erum viö
stödd?
Hann fann kaldan svita sprétta
sér á enni og honum rann eins og
kalt vatn milli skinns og hörunds.
— Fari i heitasta, ég veit það
ekki. Á einhverjum afskekktum,
herjans stað f háfjöllum Wales. Ég
veit ekkert frekar — alls ekkert —
en þó hef ég á tilfinningunni, að
ég sé á réttri leiö — nokkurn veg-
inn réttri leið.
Hann færði sig dálitið til £ sæt-
inu. Hann var enn blautari en hann
hafði haldið, að hann væri. Hann
hafði. gegnblotnað, er sprungið
hafði hjá þeim og hann var að
bauka við að skipta, og svo hafði
hann orðið að nema staðar til þess
að lfta á vélina, og sfðan hafði ekk-
ert lát orðið á rigningunni — svo
gott bílhús var ekki til, að það
væri til fullrar hlffðar f öðru eins
veðri.
— Það er vonlaust. sagði Marg-
aret róleg. Þessi orð vom hennar
dómsniðurstaða og hún bætti viö:
— Hvað er klukkan?
Þaö logaöi ekki á ljósinu yfir
mælaborðinu, svo að hann kveikti
ÞÝZKAR ELDHÚSINNRÉTTINGAR
úr harðplasfi: Format innréttingar bjóSa upp
ú annað hundrað tcgundir skópa og litaúr-
val. Allir skópar með baki.og borðplata sér-
smíðuð. Eldhúsið fæst með hljóðeinangruð- J
um stólvaski og raftækjum af vönduðustu »
gerð. - Sendið eða komið með mól af cldhús- j
inu og við skipuleggjum cldhúsið samstundis
og gorum yður fast vcrðtilboð. Ótrúlega hag-
stætt verð. Munið að söluskattur er innifalinn
í tilboðum fró Hús & Skip hf. Njótið hag-
stæðrft greiðsluskilmóla og —
lækkið byggingakostnaðinn. JBírafTækÍ
HÚS & SKIP ,hf.- tAUSAVISI II • SIMI 21515
á eldspýtu til þess að gá á arm-
bandsúrið. Rétt í svip sá hann and-
lit Margaret á hlið, áður en slokkn
aði á eldspýtunni. Þaö var vottur
ásökunar f svipnum. Og honum
fannst í svip, aö allt væri honum
að kenna ekki sfzt hvað þau höfðu
tafizt á þjóðveginum vegna þess að
hann hefði tekið skakka stefnu, en
það var líka ekki nema von, að
eitthvað bjátaði á f kolamyrkri
mitt á milli þessara skuggalegu
fjalla í öðm eins veðri. Hann
vissi að hún horfði á hann með
gagnrýnandi augnaráði hverju
sinni, er hún leit á hann, vegna ör
yggisleysis hans og að það var
eins fjarri því og hugsazt gat að
hann hefði ráð undir hverju rifi,
þegar mikið lá við. Þá var hún allt
af eins og fjarlæg og vottaði fyrir
fyrirlitningu í svipnum. Og ef eitt
hvað misheppnaöist fyrir honum
— og það var alltaf eitthvað að
misheppnast fyrir honum — lét
hún hann jafnan verða þess varan
að það hefði ekki farið fram hjá
henni. Ef til vill vom allar kon-
ur svona, en það var óréttlátt.
— Við verðum vist að halda á-
fram, sagði Margaret, og reyna að
komast áfram. Á ég að taka viö?
Hann hafði búizt við þessari
spurningu. Hún gekk með þá flugu
í kollinum, að hún æki betur en
hann. Ef til vill var hún líka ör-
uggari bílstjóri — ekki vegna þess
að hún væri neitt leiknari í að
skipta um gír og þess háttar, en
hún var öruggari, „kaldari“, eins
og sumir voru famir að kalla það
— en það var hún vegna þess, að
hún hugsaöi ekki um hættumar
svo að það olli henni ekki neinum
áhyggjum eins og honum. Hún
mundi aka beint áfram með sama
hraða, þótt hryggur væri á vegin-
um og eins þótt allt f einu væri
ekið utan í fjallshlíð og hársbreidd
frá barmi þar sem var snarbratt
niður og bíllinn mundi fara í mjöl
tugum metra fyrir neðan, ef
nokkra skeikaði. Hún treysti í
blindni á sjálfa sig og að allt
færi vel — en fólki treysti hún
lftt. Það var allt meinleysisfólk
en heimskt. Um þetta allt hugsaði
hann, er hann greip um stýrishjólið
— Nei, þakka þér fyrir, ég held
áfram að aka. Það væri ekkert vit
í að fara að skipta um nú. Við
komumst sjálfsagt bráðum á ein-
hvem stað, þar sem við getum kom
izt í húsaskjól.
Allt f einu var kveikt á eld-
spýtu í sætinu fyrir aftan hann
og hann leit um öxl og sá, að
Penderel var að kveikja sér f vindl
ingi.
— Yður líður þolanlega, Pender
el? sagði hann með spurnarhreim
f röddinni, — þér hafið að minnsta
kosti ekki drukknaö enn. .
í bjarma logans frá eldspýtunni
virti hann andlit hans fyrir sér
sem snöggvast. Hann var fölleitur
og illmannlegur — það var ekki
annað orð til yfir það — einkenni
legur náungi, sem fólki var ekki
mikið um og Margaret leit hann
sömu augum og aðrir. Og allt í
einu fannst Philip notalegt, að
hann skyldi vera þama. Penderel
gaf dauðann og djöfulinn f allt.
— Hvar erum við? spurði Pend
erel glottandi og um leið slokknaði
á eldspýtunni.
— Við höfum ekki hugmynd um
það kallaði Philip því að nú kom
ný hvassviðrishrina og úrkoman
var eins og skýfall.
— Ég held að okkur megi standa
á sama, sagði Penderel eins og hon
um væri skemmt. Það er annars
eins og aldrei ætli að lægja.
Kannski heimsendir sé í nánd. Mun
ið þið eftir viðræðunum hjá Ains-
ly-fjölskyldunni?
Philip hafði á tilfinningunni, að
Margaret mislíkaöi raus Penderels
meðfram vegna þess, að þau höfðu
öll þrjú verið gestir fjölskyldunn-
ar og þetta fólk var vinir hennar
Sannast að segja var hún næstum
búin að gleyma Penderel þama f
aftursætinu.
— Ég efast um að við komumst
til Shrewsbury f kvöld, kallaði
Philip til Penderels, en þar höfðu
þau ætlað sér að hafa viðdvöl.
— Shrewsbury, sagði Penderel,
og Jhló kaldranalega^látið yður
ekki detta neitt slfkt f hug. Ég get
sagt ýður — hann virtist hika við
— en, hélt svo áfram: ég vil ó-
gjaman skjóta konunni yðar skelk
í bringu.
— Hafið engar áhyggjur af mér
herra Penderel. skaut Margaret inn
í ískaldri röddu. Ég er ekki
hræðslugjöm.
— Jæja, en það er ég, svaraði
Penderel og hækkaöi röddina og
var sem honum væri skemmt.
Hann rausaði áfram, annað hvort
vegna heimsku eða vegna þess, að
hann lét sér allt f léttu rúmi
liggja. — Mér finnst bara, að hér
um slóðir verði menn að fara var-
lega. Það hafa verið feikna úrkom-
ur f vikutíma og í þessum lands-
hluta em oft hættuleg jarðhmn
uppi í fjöllunum í úrkomutíð og
allur þremillinn gæti gerzt. Maður
gæti allt í einu verið kominn á
bólakaf í einhverju fjallavatninu
eða vagninn gæti henzt af veginum
og maður svifj f lausu lofti...
Vegna myrkurs og hávaða urðn
þau að kallast á til þess að geta
haldið áfram samræðunni.
— O, jæja, ég efast nú um að
neinn voði sé á ferðum. Af stað
Philip, ég skal reyna að gefa gæt-
ur að vegaskiltum.
A
R
N
Þetta er frumskógarsvæði sem jafnvel ég
hef ekki augum litið áður Yeats hershöfðingi
Heyrðu annars Tarzan, nafn týnda flug-
mannsins er Bilsk flugstjóri. Ef hann er
einhvers staöar á þessu svæði og á lífi þá
finn ég hann.
Þegar allt kemur til alls getur flugvél
ekki horfiö án þess að einhver verksum-
merki sjáist. Þau hafa ekki sézt úr lofti
en kannski þér takist betur til á jörðu
niðri.
— Mér er fjandans sama um
allt, sagöi Penderel, og sama hvort
við komumst til Shrewsbury í
kvöld eöa ekki. Hér gæti þó eitt-
hvað gerzt en í Shrewsbury gerist
aldrei neitt, og heldur ekki neins
staðar handan Shrewsbury, — en
hér gæti’þó eitthvað gerzt.
Þegar Philip hafði sett bílinn f
gang aftur óskaði hann sér þess,
að hann væri kominn á bílabraut-
ina handan Shrewsbury, en hún
var ^gslétt og þar var fljótlegt að
aka til einhvers gistihússins, þar
biði eldur á arni, rúm með hrein-
um lökum. Vegurinn, sem hann ók
um nú var litlu betri en ekið væri
um vegleysu, það var hola við
holu á veginum, pyttir hjólför full
af vatni. Hann ók hægt áfram,' hélt
fast um stýrið, — það jók öryggi
hans dálítið að kreppa fingrunum
um það, nú, þegar allt virtist svo
skuggalegt — þegar óvissa virtist
FRAMKÖLLUN
KOPIERING
STÆKKUN
CEVAFOTO
eru sterkir og mjúkir, enda
vestur-Þýzk gæðavara.
Barðinn hf.,
Ármúla 7 — Sími 30501
Hjólbarða- og benzinsalan
v/Vitatorg — Símj 23900
Almenna verzlunarfélagið h.f.
Skipholti 15 — Sími 101S9