Vísir - 20.09.1966, Qupperneq 2

2
V1SIR. Þriðjudagur 20. september 1966.
Þróttur í uudanúrsfít í
bikarkeppninui
Vann Isafj'órð 4:2 / framlengdum leik
Þróttur fer áfram í undanúrslit i
bikarkeppni KSÍ. Unnu Þróttarar
ísfiröinga í rokinu á sunnudaginn
í leik liöanna vestur á Melavelli.
Er þess skemmst að minnast aö
rokið bar leikmenn algjörlega ofur-
liði í þessum leik, eða allt þar til
Þróttarar vöknuöu til lífsins, þegar
10 mín. voru eftir af framlengingu
og skoruðu 2 mörk sem nægðu
þeim til sigurs, 4 :2.
Þróttur lék fyrri hálfleikinn und-
an suövestan sjö vindstigum. í hálf-
Ieik var staöan 2 : 0, annað markiö
skoraö af Hauki Þorvaldssyni en
í hitt skiptiö lenti boltinn í ísfirö-
ingi og hrökk af honum í
netiö. í seinni hálfleik sóttu ís-
firðingar nokkuð minna en Þrótt-
aramir, en sóknir þeirra voru
hættulegri og færðu tvö mörk, sem
bæði má skrifa á kostnaö vamar
Þróttar.
Lauk leik 2 :2 og var framlengt
um 2 x 15 mínútur. 1 fyrri hlutanum
tókst Þrótti ekki að skora þrátt
fyrir góö tækifæri og stangarskot,
en loks eftir 5 mínútur í seinni
hlutanum brauzt Jens Karlsson, sá
duglegi leikmaður, upp og skoraöi
3 :2 og rétt á eftir bætti Halldór
Bragason 4 : 2 við.
ísfirðingar voru annars óheppn
ir í þessum leik, því 3 leikmenn
sem áttu aö leika með komust ekki
til Reykjavíkur vegna slæms flug-
veðurs, þar á meðal var Björn
Helgason, tvímælalaust bezti maður
fsfiröinga.

í
Eriksson á sundmóti
í „höllinni" í kvöld
ic í kvöld kl. 8.00 e.h. gangast Sundsamband íslands og Sundráð
Reykjavíkur fyrir sundmóti meö þátttöku bezta sundmanns Norð-
urlanda, Svíans Ingvars Erikssonar. Ingvar hlaut þrenn verðlaun
á nýafstöönu Evrópumeistaramóti og voru beztu tímar hans þar:
100 m skriðsund 54.1 sek. (í boðsundi) og 200 m skriðsund 2.000.00
mín. (f boðsundi).
★ Ingvar á Norðurlandametið f 100 m flugsundi 59.5 sek. á 25
m braut (1.00.6 mfn. á 50 m braut) og eru líkur á þvf að hann bæti
þetta met hér. Ingvar er á leið tfl Bandaríkjanna til náms og
sundæfinga.
★ Keppnisgreinar á mótinu verða: 100 m skriðsund karla, 100
m flugsund karla, 200 m bringusund karla, 100 m baksund kvenna
50 m bringusxmd kvenna, 100 m bringusund drengja, 50 m skrið-
sund drengja, 100 m skriðsund stúlkna 100 m fjórsund telpna
4x50 m fjórsund kvenna.
*****■***»■*-*-*•-»■-*■■*■■*-■ - - - -i-n-i -i |—11|— i — - - -i-i i‘i n r - i- - - - \
Þessar tvær stúlkur voru fyrir nokkrum dögum að æfa sig f frjálsum íþróttum vestur á Melavelli.
Þær voru tvær einar. Fyrir rúmum áratug stunduðu margfalt fleiri stúlkur frjálsar íþróttir hér í
höfuðborginni.
Hvert stefnir í íþróttamálum okkar?
Hvað er að gerast f knatt-
spymumálum okkar? Hvað er
að gerast f íþróttaheiminum yfir
Ieitt ? Þetta eru spumingar, sem
dynja á okkur íþróttablaðamönn
um á hverjum degi, — oft á
dag, alla daga ársins.
Þetta á við ekki sízt, þegar
fslendingar hafa tapað fyrir ein-
hverju erlendu landsliði, hvort
sem það er í knattspymu, hand-
knattleik, frjálsum íþróttum,
sundi eða hvað það nú er.
Þaö er engu Ifkara en að ís-
lenzka þjóðin, með hinum full-
komnu margmilljónaframkvæmd
um, sé að hverfa frá öllu, sem
heitir „sport“. íslenzkir knatt-
spymumenn mega t. d. ekki vera
að því að leika knattspymuleiki
fyrir utanferðum og lúxusflakki,
að ekki sé minnzt á æfingarnar.
Lið sem í vor var varla til, á að
leika úrslitaleikinn í íslandsmót-
inu í knattspyrnu og er af flest-
um talið sigurstranglegt, — ein-
ungis vegna þess að þjálfaranum
tókst að ná all harðsnúnu liði
til æfinga í 2—3 mánuði.
íþróttaforystan reynir, þegar
„stjörnumar“ bregðast, að fá
fólkið sjálft til að sigra í lands-
keppni við Norðurlandaþjóðim-
ar. Sundskyldan, sem gerir nær
öllum íslendingum fært að iðka
sund, glæöir þó ekki áhugann
og þegar minnzt er á norrænu
sundkeppnina, þá hnussar í ís-
lendingnum og hann segir sem
svo : „Hvemig á ég að geta synt
200 metra, — ég hef ekki komið
í sundlaug í 10 ár.“ Samt getur
blindur og handarvana maöur
synt 200 metrana, 3 ára bam
gerði þetta og margir öldungar
hafa lagzt til sunds og lokið því
með sóma, án þess að leggja til-
takanlega hart að sér.
Það kom f Ijós á sínum tíma,
að íslendingur á æskuskeiði var
álíka að líkamlegu atgervi og
sjötugur Svíi. Þetta leiddu rann-
sóknir í ljós og voru birtar hér
í blaðinu og vöktu athygli, en
þvi miður hefur þetta ekki verið
nóg. Allt of fáir stunda íþróttir
eða útivist sér til hressingar eða
heilsubótar. „Útivist“ íslendings
ins í dag er helgarferö í nýja
bílnum í rykmekki moldarveg-
anna okkar, og oftast endar
þessi skemmtiferð með fjölskyld
una f laut, sem sjaldnast má
véra i mikilli fjarlægð frá farar-
tækinu.
Og stjömumar okkar? Þær
fáum við að sjá í öllu sínu veldi
á knattspymuvellinum eða frjáls
íþróttaleikvangi. Og ekki bregzt
það, að meðalmaður erlendrar
þjóðar fer með sigur af hólmi.
Nú siðast sáum við heldur lé-
legt liö Frakka vinna okkar
landslið með 2 : 0. Það var held-
ur dapurleg sjón að sjá. Frakk-
amir þurftu hreint ekkert að
gera til að fara með vinninginn.
Okkar menn, sem landsliösnefnd
hafði gefiö tækifæri til að leika
fyrir landsins hönd, gerðu lítið
annað en góna út f loftið. Það
var lítið barizt, blóð víkinganna
fomu greinilega útþynnt f þess-
um ungu mönnum. Það er eins
og íslenzkir íþróttamenn forö-
ist allt sem heitir barátta. Þaö
er alltaf uppgjöf í spilinu.
Og hvað segja svo þessir tröll-
tryggu áhorfendur, sem alltaf
mæta til leiks, sama hvemig
fyrri leikir hafa farið, sama hve
svekktir þeir hafa yfirgefið hin
glæsilegu íþróttamannvirki, „að-
stöðuna“ margumtöluðu. Svar
þessa hóps er að koma í ljós.
Hópurinn er að minnka, og for-
ráöamenn knattspymunnar farn
ir að sjá fram á hrun, verði ekki
að gert. Það er staðreynd að
jafnvel knattspyrna, sá vinsæli
leikur, sem alltaf virðist geta
laðað að sér fólk, getur líka orð-
ið svo léleg aö fólk nenni ekki
að eyða fé og fyrirhöfn til að
elta uppi fyrirfram vitaða lélega
leiki.
í Laugardal á sunnudaginn
var svarið 3500 áhorfendur, —
færri hafa áhorfendur víst
aldrei verið á landsleik. Flugsýn
ing á Keflavíkurflugvelli dró
þó að sér hátt á 6. þús. manns.
Og þessir 3500 voru mjög ó-
ánægðir, sennilega aldrei eins
óánægðir og nú. Knattspyrnan
í landinu má fara að vara sig.
Fólkið lætur ekki bjóða sér hvað
sem er. Það vill sjá landsliðs-
menn a. m. k. REYNA, þó ekki
sé það nú meira.
Þær eru orðnar æði margar
keppnimar, sem við íslendingar
höfum lagt út í í sumar. En telj-
ið saman sigrana, hvort sem það
er i knattspymu, frjálsum
íþróttum eöa sundi. Þeir eru
ekki margir sigramir. I ein-
staklingsgreinum standa örfáir
menn upp úr, en aðrir eru svo-
kallaðir „gutlarar". iðka íþrótt-
ina ekki nema að mjög tak-
mörkuðu leyti og að því er virð-
ist af mjög litlum áhuga.
Þannig em iþróttimar í dag
á íslandi. Fyrir 12—15 árum
stóðust íslenzkár íþróttir sam-
anburð við aðrar Evrópuþjóðir.
Þá tóku íslenzkir íþróttamenn
á móti Evrópumeisturum og
silfurmönnum frá Olympíuleik-
um. I dag er vart hægt að hluta
svo lítið land í Evrópu að þar
sé ekki hægt að finna skárra
lið en okkar bezta.
Þetta er hryggileg staðreynd,
en það er eins gott að hinkra við
og því er hér varpað fram að
það væri ekki úr vegi að iþrótta
samtökin láti fara fram allsherj-
ar rannsókn á því hvers vegna
allt íþróttalíf, hvort sem það eru
keppnismenn eða almenningur
sem á í hlut, er nú að því er
viröist, aö því lcomið að kafna.
—jbp—
Æ