Vísir - 13.12.1966, Síða 15

VOUVE MAC-E ANOTHER
CONQUEST, TARZAN...
THIS HORSE WOULD
SO THROUOH HAOES .
7 FÖR YOU.'t---
CiMO
Þriðjudsgur 13. desember 1966.
75
eftir Henry Williams
Jfeú herra minn“. sagði Charles,
ekfci aö msela arð, herra minn,
fyxnenSÞéphafið fengið yður steypi
baB. ÍÉg wit aöferðina hvort eð er,
þfltt ég spyrði. Ég tel hitaeining-
sœemiega. Ég hef ekki
mrnnstu ögn af smjöri
síöustu sex mánuðina —
þér tékið eftir því? Nei,
minn, ekki aö svara; baðiö,
herra^minn, gerið svo vel“.
diartos brá baösloppnum um
axHr herra Ford og studdi hann
itm í baöherbergið; svipti af hon-
um sioppnum og ýtti honum gæti-
Tega undir vatnsfossiim. Og þar
stóð svo herra Ford eins og hundr-
að og sextíu pimd af allsnöktum,
imgum og iturvöxnum guði og lét
volgt vatnið lauga af sér svefninn
og nóttina.
„Aha-ah,“ stundi herra Ford
„Þetta er hressandi.. ó.“
„Það er ekkert til sem jafnast á
við steypibað að morgni dags,
r.erra minn“, varð Charles að oröi.
„Vitið þér hvað til stendur í dag?“
spurði herra Ford.
„Já, herra minn“.
„Þetta veröur merkilegur dagur,
Charles." /
„Ég verð ákaflega feginn, þegar
því er lokiö“, svaraöi Charles.
„Og allt hefur gengiö samkvæmt
áætlun Charles".
„Ekki efast ég um aö svo veröi,
herra minn“.
„Klukkan á slaginu tuttugu og
tvær mínútur yfir tólf, veröur Fa-
bergé gimsteinninn kominn í okk-
ar hendur“.
„Kaldan úöa, hqrra minn?“ spurði
Carles.
„Þetta hefur verið spennandi
ævintýri, herra min“, varð Charles
að orði, þegar hann tók að þerra
og núa líkama herra Fords eftir
baðið.
„Eitt af okkar frægustu, að ég
held,“ sagði herra Ford.
„Einmitt, herra minn. En samt
verð ég feginn þegar því er lokiö
og viö getum tekiö til við þaö
næsta ... “
Þegar Stanley Ford hafði lókiö
morgunveröinum, kyngt bláu töfl-
unni, grænu töflunni og tvílitu
töflunni, klæddi hann sig með að-
stoð Charlesar.
„Ljósgráu flauelbuxumar, herra
minn?“
,Jú, aetli þaö ekki...“
„Svartir skór?“
„Ég held að brúnir skór verði.. “
„Eðlilegri herra minn.“
„Já, einmitt... eðlilegri".
„Gott, herra minn. Og marg-
hleypan? Hvað um hana?“
„Ég held að hlaupstutta spæjara-
marghleypan hæfi bezt...“
„Gott, herra minn.“
Chajrles opnaði' skúffu, en þar
gat að líta vopnasafn mikið — rýt-
inga, ekki sérlega beitta, marg-
hleypur af ýmsum gerðum, flestar
f fetahylkjum. Charles tók spæjara
marghleypuna og hjálpaði herra
Ford aö hagræða hylkinu f hand-
arkrikanum, undir sportjakkanum.
„Sést nokkur bunga?“
„Nei herra minn.“
Stanley Ford stóð fyrir framan
spegilinn og lagfærði barðmjóa
hattinn á meðan Charles skrapp inn
í herbergi sitt og kom aftur í jakka
f lit við buxurnar.
„Hvernig lít ég út Charles?"
Að sjálfsögðu leit Stanley Ford
ákaflega vel út jafnvel þótt hann
væri í svartri peysu, hárri í háls-
inn, innan undir jakkanum. Næst-
um því 2 m. á hæö, með svart, lið
að hár og blá, sakleysisleg augu,
tággrannur og teinréttur. Svipur-
inn heiöur og vingjarnlegur eins
og á fermingardreng, þegar hann
hagræddi enn marghleypunni í
handarkrikanum, svo ekki bæri á
henni undir sportjakkanum.
„Þér :tiö mjög vel út, herra
minn.“
„Allt í lagi. Þá komum við.“
Charles þreif harökúluhatt ofan
af snaga og setti á höfuð sér. Hrað
aði sér síðan á undan herra Ford
til að opna dymar. í leiðinni tók
hann snjáðan fiðlukassa, sem lá
á boröi í anddyrinu og stakk und-
ir arm sér.
„Ætlið þér að aka, herra minn?“
„Nei, ætli ég láti yður ekki aka
í dag, Charles," svaraði Stanley
Ford á meðan þeir biðu þess aö
rafeindaaugað opnaði dymar á bíl
skúmum.
„Hvað líður tfmanum, herra
minn?“
„Við verðum komnir í tæka tíð“
„Þama bíður hann,“ sagði Stan
ley Ford nokkrum minútum sfðar,
þegar þeir höfðu ekið suður Lex-
ingtonstræti og sáu herramann
nokkum standa þar á götuhomi.
Sá hinn sami hefði þó orðið harla
undrandi ef hann hefði heyrt sig
ávarpaðan herramann.
„Nokkur lögregluþjónn sjáanleg-
ur?“
Ljosmyndimar yöar nöu baggamuninn —
Helgi Sigurðsson
ÞaS bezta ver&ur
ööýrast
rsmiöur, Skólavörðustíg 3
Sími 10111
’ B m m Wi
„Nei, herra minn.“
„Þá nemum viö staöar.“
Hinn stóri og glæsilegi bíll nam
staðar við gangstéttina þar sem
maðurinn beið.
„Spike ..“ varð Stanley Ford aö
oröi. „Góðan dag ... “
„Góðan dag, herra Ford .“
,Þá komum við“ sagöi Stanley
Ford. „Þér hafið vopnig á yður?“
Spike hristi örlítið handlegginn
og langur hnífur með bjúgu blaði
rann úr erminni fram í hönd hans.
„Allt í lagi,“ sagði Stanley Ford.
Hnífurinn hvarf aftur upp í erm-
ina og Spike settist inn í bílinn,
og var nú ekið um Fimmtánda
stræti. Næst nam bíllinn staðar úti
fyrir íbúðarhúsi, steinkast frá hinu
mikla glerhýsi Sameinuðu þjóðanna
— hvaöan sízt mundi grjótkasts að
vænta. Dyravörður kom út að bíln
um.
„Við erum að bíða eftir ungfrú
Lee,“ sagöi Stanley Ford.
„Já, einmitt,“ varð dyraveröinum
að orði.
Dymar á íbúðarhúsinu opnuðust
og út kom austurlenzk stúlka, ftur
vaxin og fögur með ólikindum. Hún
leit fyrst til hægri, síðan til vinstri
en hraðaði sér svo út að bílnum.
Dyravörðurinn dró bílhurðina frá
stöfum, og stúlkan smeygöi sér inn
í aftursætið svo mjúklega, aö hlé-
barði hefði mátt öfunda hana.
„Góðan dag, Cherry“.
„Góðan dag, Stanley“.
„Ökum áfram, Charles".
„Allt í lagi, herra minn“.
„Þú hpfur munað eftir honum,
Cherry ?“
, „Hann er á sínum stað, og getur
ekki farið betur um hann“. svar-
aði sú austurlenzka.
„Alít í stakasta lagi“, sagði herra
Ford. „Við vitum þá öll hvemig
þetta á aö fara fram. Stökkvi ein-
rLL TRY TO AVOID
THAT ROUTE
rr IS PRDBABLY
NOTHING-BUT
TLL FEEL BETTER.
FINDING OUT FOR
MVSELF/
Þú hefur unniö annan sigur, Tarzan, þetta
hross myndi ganga í gegnum eld fyrir þig.
Ég reyni að forðast þá leið ...
Ég hefði ekki tekið hann Peter nema vegna
þess að ég finn til einkennilegs kvíða varð-
andi konu mína.
Það er sennilega ekkert — en samt líður
mér betur ef ég rannsaka málið sjálfur.
hver upp á nef sér, þá látið mig
um hann“.
„Færðu þig örlítið, Stanley”,
sagði • ungfrú Lee. „Skammbyssu-
hylkið í handakrika þínum meiðir
mig í öxlinni".
Vínstofan í Seagrambyggingunm
að Park Avenue er mest sinnar teg-
undar í heimi. Salurinn er geysivíð-
ur og margar húshæðir undir loft.
Veggirnir eru málaðir viðarlit og
gullin tjöld fyrir gluggum. Sjálfur
barinn er mikill ferhymingur á
miðju gólfi og háir stólar allt í
kring, auk þess aragrúi af litlum
borðum meðfram öllum veggjum.
Það mundi kosta venjulegan mann
vikulaunin að finna á sér viö bar-
inn, enda óvenjulegt að velijulegir
menn komi þangað til aö drekka.
„Leitt að ég skuli ekki geta boð-
ið þér martini", sagði Stanley Ford
við Spike. „En það er varla þorandi
eins og á stendur".
ú RAFKERFIÐ
Startarar Bendixar, gólfskipt-
ingar fyrir ameríska bíli, há-
spennukefli, kertaþræöir, plat-
ínur kerti kveikjulok, rúöu-
þurrkur rúðuviftur, rúöu-
sprautur meö og án mótors,
samlokur, samlokutengi, amp-
er- og olíumælar sambyggðir,
segulrofar í Chevrolet o. fl.
Anker, kol og margt fleira.
Varahlutir og viögerðir á raf-
kerfum bifreiða.
BILARAF s.t.
Höföavík við Sætún
' Simi 24700.
m
URA- OG
SKARTGRIPAVERZ
KORNELIUS
J0NSS0N
SKOLAVORDUSTÍG u . 5JMI: 16b88