Vísir - 19.12.1966, Síða 15

V1SIR. Mánudagur 19. desember 1966.
„Um það get ég ekki sagt herra
Ford. Hann er ekki kominn enn“.
Stanley Ford hélt upp stigann.
Nokkrir samkvæmisklæddir herra-
menn héldu sig við barinn í mat-
salnum og kepptust við að drekka
sig fulla. Gítarleikari rölti um
salinn og lét tísta í strengjunum.
„Segið þessum bölvuðum gítar-
leikara að láta ástarljóðin eiga sig
£ kvöld“, mælti einn þeirra sam-
kvæmiskiæddu. „Það voru þau,
sem urðu upphaf ógæfu minnar“.
„Um aðra söngva er ekki að
ræða..
„Segið honum þá að syngja á
einhverri erlendri tungu, sem eng-
inn okkar skilur".
Það var auðheyrt bæði á fram-
ferði og mittisgildleika þessara
manna, að þeir voru kvæntir. „Þér
verðiö sá næsti, herra Ford“, kall-
aði einhver þeirra til Stanleys,
þegar hann birtist.
„Um svipað leyti og fíllinn tekur
flugið“, svaraði Stanley Ford og
bættist í hóp þeirra við barinn,
þar sem hann fékk sér kokkteil
og tæmdi glasið í nokkrum teyg-
um, síðan annan, sem hann drakk
heldur hægara, og að lokum þann
legt einbýlishús fyrir þig einan í
skemmtilegasta hverfi borgarinn-
ar...“
„Og ég gæti haldiö vikapilt,
sem sæi um ræstingu, hirti um
fötin mín ...“
„Vikapilt — þú gætir haft brezk
an þjón, sem stjanaði við þig á
allan hátt. Og það, sem yfirgeng-
ur allt annað ... Það kæmu stelp-
tíl þín, hvenær
Glæsilegar stúlk-
ur 1 heimsókn
sem þú vildir..
ur...“
„Fyrirsætur?"
„Leikkonur!"
„Dansmeyjar...“
„Þið ættuð að sjá nýja einka-
ritarann hans Willoughbys gamla
... Hæ—hó ...“
„Já, þeir ættu bara að þekkja
það af eigin raun“, hugsaði Stan-
ley Ford með sjálfum sér og reik-
aði með kokkteilglasið í hendinni
á milli hinna samkvæmisklæddu,
mittisgildu þjáningarbræðra, sem
röktu raunir sínar, hver við ann-
an.
„Æ, það er tómt mál aö vera
að tala um það, sem aldrei getur
orðið, sagði sá fyrsti.
„Nei, héðan af verður engu
Vist hefði lífiö getað orðið
manni dásamlegt", tautaði sá
þriðja. Og þegar hann bar fjórða brey£;'
kokkteilglasið að vörum sér, átti
hann líka allan heiminn... það
er að segja, hann átti þess kost : pnoji, „ef.
aö leggja hann undir sig, ef hon- ! ” • • • ™apur heföi aldrei
um fyndist það ómaksins vert. : ^vænzt , botnaði sá f jórði.
Hvað honum ekki fannst. Hann | . -Einn enn“ saEöi Stanley Ford
var sem sé alsæll, og naut þess jbarþjóninn.
enn innilegar fyrir það, aö allir j ,,Já’ herra minn“,
í kringum hann, virtust hafa á- j ..Já, nú fer að verða tímabært
stæðu tdl að kvarta. a3 fá sér einn lítinn“, sagði silf-
Og Charles stakk gullnu skón-
um aftur o fan í minjagriphirzluna.
. hamingjuóskir, herra minn.“
„Að sjálfsögðu ... Og, Charles,
„Nú verö ég vlst að hafa hrað- þér skuluð ekki vaka eftir mér. Þér
an á, Charles," mælti herra Ford. j vitið hvemig þetta er.“
Svo hikaði hann viö. „Charles ... j „Ætli maður fari ekki nærri um
það er dálítið sem mig langar tiljþað, herra minn.‘
„Á stundiun verð ég gripinn
þessari brjálæðisskenndu löng-
heyrði hann einn af þeim
samkvæmisklæddu segja í nám-
unda við sig.
,Ég veit að þetta lætur undar-
urhærður og tígulegur maður,
tígulega drukkinn, sem tók sér
stöðu við hlið Stanley Ford.
„Gott kvöld, Blackstone dóm-
ari", sagði Stanley Ford.
„Stanley", mælti dómarinn
að trúa yöur fyrir,“ sagði hann.
„Já, herra minn.“
„Einhvern veginn get ég ekki að
þv£ gert, að ég hef dálftið gaman
af því aö vita aðra kvænast. Ég
veit að það er ósæmilegt — en ég
er svona gerður.“
„Þannig erum við allir gerðir,
herra minn. Okkur er það i blóð
„Góða nótt, Charles."
Eirikaborðsalurinn hjá Marino
var einkar vel til þess fallinn að
halda þar kvöldverðarsamkvæmi
sem þessi, enda vom flestar slfkar
lega I eyrum“, sagði annar andar-! siifurhærði af miklum innileik.
taki sfðar við þann, sem næstur I ,,Mér T31 að detta dáHtið } huf
honum stóð. „Nú þykir mér vænt ’ Eráðsnjallt, skal ég segja þér. Viö
um Shiriey, það er ekki það...r
Auðvitað þykir mér vænt um
Cynthiu, svona á vissan jnáta“,
heyrðist sá þriðji mæla lágt við
kveðjuathafnir, sem nokkuð kvað ,
að, haldnar i þeim húsakynnum. | Þann fjðrða. „Og bömin, auðvit-
Öll þjónusta gekk greiðlega og fór Þýkii' mér vænt um þau. En
____ _____ _ þó hljóðlega fram, maturinn var [ á stundum get ég ekki að þvf
borið að hlakka eilítið yfir óför-; fyrsta flokks og vín í sérstökum j Sert. að spyr sjálfan mig,
um annarra. Aftur á móti era fæst- j gæðaflokki. I hvernig lífið hefði orðið, ef...“
ir svo hreinskilnir, að þeir kannist j Marino stóð sjálfur í dyram, þeg-! »Já, ef maður hefði aldrei
við það, jafnvel fyrir sjálfum sér.“ : ar Stanley Ford steig út úr bíl kvænzt...“ botnaði sá fjórði setn
sér.“
„Við skiljum hvor annan, Charl-
es...“
„Það vona ég, herra minn.“
Charles fylgdi húsbónda sfnum j
sínum.
„Gott kvöld, herra Ford...“
„Gott kvöld, Marino ... kem ég
of snemma?"
„AIls ékki. Þeir herrar, Robin-
fram í anddyrið, hjálpaði honum j son, Silverstein, Danovan og Black
í yfirhöfnina, lagfærði hallann á | stone dómari eru þegar komnir."
Gerið svo vel að bera j
hattbarðinu.
herra Rawlins
„Hvemig Htur herra Rawlins út
mfnar innilegustu i f kvöld? Dapur í bragöi?“
inguna fyrir þann þriðja. ,Já,
segðu það...“
„Sko, ég á við, að miðað við
þær tekjur, sem ég hef nú“, hélt
sá þriðji áfram, „þá gæti ég átt
þægilega piparsveinsfbúð, ef...“
„Þægilega piparsveinsíbúð?"
greip Stanley Ford fram í sam-
ræður þeirra. „Þú gætir átt glæsi
skulum fá okkur eitthvað aö
drekka... er það kannski ekki
snjallt?"
„Frábært“, svaraði Stanley
Ford. „Veiztu það, að þeir hafa
nýjari kokkteil á boðstólum hér í
kvðld. Þurran martini...“
„Afbragð", mælti dómarinn. „Er
hann eitthvað svipaöur gamla
kokkteilnum með sama nafni?“
„Nákvæmlega eins“, svaraði
Stanley Ford. „Bara allt öðra
vfsi“.
„Ég skil,“ mælti dómarinn. „Þá
ætía ég að biðja um tvo...“
JÞfoa skál, dómari“, sagði Stan-
ley Ford, þegar barþjónninn hafði
skenfct á glös þeirra. „Einhvem
veginn finnst mér, að við séum
hér samankomnir í kvöld til að
samhryggjast Tobey Rawlins, en
ekki að samgleðjast honum..
JMesti misskilningur", andmælti
hinn virðulegi dómari. „Það er
mesti misskilningur, drengur minn.
„Sjálfur hef ég verið kvæntur 1
þrjátfu og átta ár, og ekki iðr-
azt þess einn dag...“
„Hvaða dag var það?“ spurði
Stanley Flord.
„Þann 5. ágúst 1936. Þann dag
fór konan mfo að heimsækja
_THB4 WITH A 6ENTLE NUPGE
ffi REVIVES HIS FRIEND...
BRAVE, BRAVE FRIENÞ/ VOU
EJSKED VCmSELF AGAINST
yOJR«CKTAL ENEMV/
Hesturmn lemur hófunum ákaft á slöng-
una, sem engfet sundur og saman, þangað til
'nún liggur kyrr.
Þá vekur hann vin sinn með því að hnippa
varlega í hann. Hvað er þetta?
Hrausti vinur, þú hættir iffi þfnu gagnvart
erfðafjanda þínum.
______________________________15
■■■■■■■■■■■^^^^■^^■■kc;
sjúka móður sína, og ég var einn
heima allan sólarhringina. “
Saga dómarans varð ekki lengri
að sinni, þvf að nú kváðu við
fagnaðarhróp frammi við dymar,
og sjálfur heiðursgesturinn, Tobey
Rawlins, steig inn fyrir þröskuld-
inn. Hann rak upp stríðsóp. sem
sæmt hefði hvaða villimanni sem
var.
„Jú-hú-húhei...“
„Tobey“ sagði dómarinn. „Það
virðist liggja vel á honum. Þama
sérðu...“
„Hann hefur alltaf verið ólík-
indatól", svaraði Stanley Ford.
„Hann er af þeirri manngerð, sem
getur komiö hlæjandi til að fylgja
sjálfum sér til grafar ...“
„Jippí-jippí-je-e-e-ei!“ æpti Tob-
ey Rawlins hærra en fyrr, en sam-
kvæmisgestimir þyrptust að hon-
um og klöppuðu honum ástúðlega
á bak og herðar og hvar sem þeir
náðu til.
„Jippí-jippí-je-e-e-ei...“
„Heill þér brúðgumi", mælti
Stanley Ford. „Þaö er ánægju-
legt að sjá hvað þú tekur þessu
karlmannlega".
„Strfðshetja, Tobey“, mælti
Blackstone dómari.
„Kann ekki að æðrast“ sagði
Stanley Ford.
„Bflstjóri, bílstjóri!“ kallaði
Tobey Rawlins til barþjónsins.
„Einn hring enn kringum torgið,
og láttu strákana í aftursætinu
fá það ómælt, sem þá kann að
langa í‘ En svo gerðist hann allt
f einu alvarlegur á svipinn. „Herr-
ar mínir“. mælti hann lægra. „Það
era dálítið einkennilegar fréttir,
sem ég hlýt aö segja ykkur...'
alvarlegar fréttir".
„Já, hjónaband er alltaf alvar-
legt fyrirtæki“, kallaði einhver f
hópnum. Hinir ráku upp hlátur.
„Herrar mínir“, mælti Rawlins
enn. „Hljóð, herrar mínir. Mig
langar til að biðja ykkur alla að
drekka skál... Skál ungfrú Val-
erfu James, þeirrar dásamlegu
stúlku".
Barþjónninn skenkti kokkteil-
inn f skyndi, samkvæmisgestim-
ir lyftu glösum sfnum og brostu
kankvfelega.
í RAFKERFIÐ
Startarar Bendixar, gólfskipt-
ingar fyrir amerfska bíll, há-
spennukefli, kertaþræðir, plat-
faur kerti kveikjulok, rúðu-
þurrkui rúðuviftur, rúöu-
sprautur með og án mótors,
samlokur, samlokutengi, amp-
er- og olíumælar sambyggðir,
segulrofar i Chevrolet o. fl.
Anker, kol og margt fleira.
Varahlutir og viðgerðir á raf-
kerfum bifreiða.
BlLARAF s.t.
Höfðavík við Sætún
Sfml 24700.
- , URA-.OG
| skartgripaVerzl
KORNELÍUS
/JÓNSSON
SKOLAVOHDUbTÍG B'- SÍMI: 18588