Vísir - 02.02.1967, Blaðsíða 4

Fyrir nokkru var flett ofan af
niorórucabruggi fjögurra ungra
manneskja í K^upmannahöfn. 23
ra g mul kona hafðj boðið þrem
ur manneskjum fé fyrir að ráða
af dögum eiginkonu elskhuga
síns. fessi kona, sem rekur hjú-
skaparmiðlunarfyrirtæki. bauð
Frú Ingrid Larsen hafði aldrei
hugmynd um, hvað til stóð.
Geröi itrekaðar tilraunir
til að ráða keppinauf
sinn af dögum
fyrst vinkonu sinni 20.000 dansk-
ar krónur, ef hún vildi aka yfir
ejginkonuna, frú Ingrid Larsen.
Þegar hún svo var ekki tilleiö-
anieg, lögðu yngri bróðir hennar
og kunningi hans á ráðin með
henni, sem duga skyldu. Fyrir
tilvikið átti hún svo að greiða
þeim 15.000 krónur. Var ætlunin
að ráðist yrði á frúna á heim-
ili hennar, þegar maður hennar,
sem vissi af ráðagerðini, væri
Bauð jpremur mann-
eskjum fé til að fá
henni rutt úr vegi
fjarstaddur, og henni ráðinn bani
með skrúflykli. Líkinu síðan kom
ið fyrir í bifreið, sem ýtt skyldi
svo fram af hömrum, eins og um
slys væri að ræða. Ráðagerðin
"iáði svo langt, að kumpánarnir
'ylgdust með fórnarlambinu tii
vonandi í nokkra daga, en guggn-
uðu svo, þegar til skara skyldi
láta skríða. Ástmærin, Annie
Lindener, var þó ekki á því að
láta við svo búið standa, heldur
einsettj sér að fremja verknaðinn
sjálf, ef aðrir fengjust ekki til
þess. Kvöld nokkurt faldi hún sig
í bifreið frú Larsen, vopnuð:
skammbyssu. Þegar frúin sté inn |
í bílinn, lamdi Annie hana í höf-
uðið með byssunni og hljóp síöan
á brott. En frú Larsen slapp með
skelkinn og nokkrar skrámur. —
Lögreglan komst að öllu saman
þar sem hún gat rakið spor byss
unnar til eiginmannsins, Tonny
Larsens. en hann hafði stolið
henn; meðan hann gegndi her-
þjónustu. Við yfirheyrslu Ijóstr-^
aði hann upp um allar ráðagerð-
imar, en reyndi að fegra sinn
málstað með því að halda því
fram, að hann hefði reynt í öll
skiptin að koma i veg fyrir glæp-
inn, Þegar Annie Lindener varð
ljós framburður elskhuga síns i
málinu, leysti hún einnig frá
skjóðunni. Snerist þá sú mikla
ást, sem nærri hafði leitt til
morðs, fljótt upp í hatur. Ráða-
bruggiö hafði spunnizt upp,
vegna þess að frú Larsen hafði
fundið klámmynd af þeim skötu-
hiúunum í föggum eiginmanns
síns og þannig komizt að sam-
bandi þeirra. Hafði hún krafizt
þess af mannj sínum, að hann
sliti sambandinu, en til þess gat
Annie ekki hugsað.
ijvloílii..;.,:. .1 - iiíli ' ■!! -i'
Skammbyssan, sem leiddi til þess að upp komst um allt saman.
Paul McCartney, einn Bítlanna, sýnir sig hér með nýja yfirvaraskeggið sitt.
BERST VIÐ AÐ LOSA SIG
VIÐ BOND-HLUTVERKIÐ
Fyrsta tilraun til að endurheimta aftur persónufrelsið er að safna skeggi
Jþeir vilja losa sig við fjötra
frægðarinnar og njóta per-
sónufrelsisins á nýjan leik. Sean
Connery (James Bond), Bítlarnir
og eflaust má telja upp enn
fleiri. Og það fyrsta sem þeir
grípa til er að safna yfirvara-
skeggi, sem tákni brevttra lífs-
hátta. En er það þá tilviljun ein
að þeir velja sömu frumtilraun-
ina — skeggsöfnunina, eða voru
þeir aðeins veiddir í aðra gildru
— þá sem tízkan er ?
Þessar yfirlýsingar um skegg-
söfnunina ásamt þeim um breytta
lifnaðarhættj koma óneitanlega
einkennilega fyrir sjónir í þeim
hjartnæmu viðtölum, sem þessi
frægu nöfn láta hafa við sig í
blöðum og timaritum.
Sean Connery er síðastur á
unum stóð.
listanum — á eftir Bítlunum.
Hann hefur unnið sér inn gífurleg
auðæfi, sem leynilögreglumaður-
inn 007, og reynir nú smámsam-
an að losa sig viö Bond-hlutverk-
ið, hann vill aðeins vera Connery,
37.
Margir kvikmyndaframleiðend-
ur vilja ekk; nota hann í aðrar
tegundir hlutverka, vegna þess
að áhorfendur muni ennþá sjá
hann sem James Bond, með leyfi
sitt til þess að myrða.
Þessvegna hefur Sean Connery
hafizt handa af sjálfsdáðum. —
Hann hefur sett stóra peninga-
summu í að færa upp „Volpone“
við Garrick-leikhúsið í London.
Hann segir:
— Vogun vinnur — vogun tap-
ar. James Bond var einnig mikill
spilanna maður. Skerfur hans var
þó ekki peningar heldur lífið. Ég
er ofurlítið jarðbundnari. . .
*
Almenningshlutafélag
um útgerð
Sl. Þrlðjudag var samþykkt
hjá bæjarstjórn Hafnfirðinga
að hlutast til um stofnun al-
mennlngshlutafélags og kanna
kaup á skuttogara, sem hefði
það að markmiði að landa afla
sínum hjá fiskiðjuverinu i bæn-
um,- sem hefir átt við mikinn
hráefnisskort að stríðaVar sam
þykkt að kjósa nefnd til að
kanna möguleika á söfnun hluta
fjár til slíkrar félagsstofnunar.
Þarna verður að telia, að sé
á ferðinni athyglisverð þróun
í útgerðarmálum, þar eð hug-
myndin mun vera að firra bæj-
arfélagið aigjörum skuldbinding
um vegna áhættusamrar útgerð
ar, a. m. k. að elnhverju leyti,
en skírskota til þegnskapar
fólks, vegna þeirrar nauðsynjar
að enn sé „róiö“ til fiskjar, þó
að syrti í álinn í bili, að þvf er
varöar möguleikann á útvegun
hæfilegra skipá til útgerðar.
Útgerðaráhuginn er ákaflega
einhliða sem stendur, og vilja
flestir útgerðarmenn festa
fé sitt í útgerð síldveiðiskipa,
en slík skin hafa að undan-
förnu skilað skyndigróða, þó að
áhættan hafi veriö fyrir hendi,
eins og alltaf, þegar útgerð en
annars vegar. En síldveiðiskip-
in ein leysa ekki vandamál fisk-
iðjuveranna.
Undanfarin ár hafa risið upp
hér suðvestanlands stór fisk-
iðnaðarfyrirtæki, útbúin full-
komnustu tækjum til fisk-
vinnslu og frystingar, án þess
að nægileg fyrirhyggja hafi ver-
ið höfð í frammi, að því er varð
ar öflun hráefnis, enda hefir út-
gerð verið talin áhættumeiri, en
sjálfur fiskiðnaðurinn.
Það vandamál, að stór og
fullkomin fiskiðnaðarfyrirtæki
standa auð og hráefnislaus, blas
ir því við í dag fyrst og fremst.
Það er því athyglisverð hug-
mynd, sem fram kemur hjá
þeim Hafnfirðingum, er þeir
gera tilraun til að leggia grund-
völl undir framtíðarlausn hrá-
efnisskorts hinna stóru fisk-
iðnaðarfyrirtækja sinna.
Vonandi skilur almenningur
þörfina á að troða nýjar slóðir
í þessu efni.
Þrándur í Götu