Vísir - 15.04.1967, Blaðsíða 8

8
VlSIR. Laugardagur 15. aprfl 1967.
VÍSIR
Utgefandi: BlaBaútgáfan VlSIR
Framkvæmdastjóri: Dagur Jónasson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoöarritstjóri; Axel Thorsteinsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Auglýsingastjóri: Bergþór Úlfarsson
Auglýsingan Þingholtsstræti 1, símar 15610 og 15099
AfgreiOsla: Túngötu 7
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 linur)
Áskriftargjald kr. 100.00 á mánuöi innanlands
1 lausasölu kr. 7.00 eintakiö
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f.
vwmmmmmmm^mmmmmmmmamtmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
Útvarpsumræðurnar
|>jóðin hefur nú einu sinni enn fengið tækifæri til að
hlýða á forustumenn stjórnmálaflokkanna í útvarp-
inu. Ýmsir halda því fram að minna sé hlustað á
stjórnmálaumræður síðari árin en fyrr. Fólk sé orðið
þreytt á þessu rifrildi og taki lítið mark á því. Eitthvað
kann að vera rétt í þessu, en mikið er þó hlustað á
þessar umræður enn og einkanlega þegar svo stutt
er til kosninga sem nú.
Ræður stjórnarandstæðinga að þessu sinni hafa ef-
laust staðfest þá skoðun margra, að það sé illa varið
tíma, að hlusta á stjórnmálaumræður. Aðrar eins öfg-
ar og ofstæki hljóta að ganga fram af hverjum hugs-
andi manni. Hlustendur um land allt vita að á síð-
ustu árum hafa framfarir orðið meiri á flestum svið-
um þjóðlífsins en nokkru sinni fyrr og að við búum nú
í betra þjóðfélagi og við jafnari lífskjör en flestar aðr-
ar þjóðir heims. Það hlýtur því að láta undarlega í
eyrum landsmanna, þegar forustumenn stjórnarand-
stöðunnar koma í Ríkisútvarpið og halda því fram,
að stjórnarstefna síðustu ára hafi leitt svo mikla ó-
gæfu yfir þjóðina, að hún sé nú á barmi glötunar.
Mætti helzt ímynda sér að þessir menn hefðu sofið
síðan í árslok 1958, en vaknað nú skyndilega og væru
að lýsa ástandinu eins og það var þegar þeir gáfust
sjálfir upp við að stjóma landinu.
Stjórnarandstæðingar tala um „tímabil hinna glöt-
uðu tækifæra.“ Þeir spyrja, þar á meðal formaður
Framsóknarflokksins, hvað hafi orðið af öllum þeim
fjármunum, sem viðreisnarstjórnin hafi fengið til um-
ráða síðustu 7-8 árin. Það er engu líkara en þessir
menn hafi steinsofið allan þennan tíma. Þeir virðast
ekki hafa hugmynd um að eign landsmanna í atvinnu
tækjum hefur aukizt um meira en 50% og raunveru-
legur þjóðarauður íslendinga frá árslokum 1959 um
meira en 40%. Þeir virðast heldur ekki vita að þjóðar-
tekjur á mann hér eru með þeim allra hæstu í heim-
inum og að almenningur á íslandi býr við betri lífs-
kjör en yfirleitt þekkjast annars staðar.
Þeir hamra á því, að ekki hafi tekizt að stöðva
verðbólguna, en sjálfir hafa þeir hamazt sem óðir
væru gegn hverri raunhæfri tilraun, sem reynd hef-
ur verið til stöðvunar.
Nú bjóða þessir menn þjóðinni forsjá sína. Þeir
hafa áður sýnt, að þeir geta ekki stjórnað. Þeir sitja
enn fastir í gömlum og úreltum húgmyndakerfum frá
því fyrir síðari heimsstyrjöld. Eysteinn Jónsson sér
ekki enn þann dag í dag aðrar leiðir en þær, sem farn-
ar voru 1934-1939 á einu mesta vandræðatímabilinu
í sögu þjóðarinnar. Vill þjóðin kjósa aftur yfir sig
slíka stjórn?
I
Hvort er
Alþýðubandalag
„netadraesa" eða
hræsnisdula"?
//
Það lelkur ekki á tveim tung-
um, að meðlimir Alþýðubanda-
lagsins kunna nú orðið öðrum
betur að velja samtökum sinum
hæfileg heiti. Á „Landsþingi“ s.I.
ár lfkti Benjamín Ólafsson frá
Holti f Mýrasýslu hugmyndum
félaga sinna um Alþýðubanda-
lag við „hræsnisdulur“. Á fram-
boösfundinum alræmda s.l.
mánudagskvöld líkti Páll Berg-
þórsson veðurfræðingur sömu
hugmynd við „netadræsu“. Það
er eitthvað spánýtt í íslenzkum
stjórnmálum, þegar menn eru
famir að velja eigin stjórnmála-
samtökum heiti, sem þeir áður
mundu hafa gefið andstöðuflokk
unum. Alþýðubandalagsmenn,
sem „framsýnn umbótaflokkur“
ríða á vaðið í þessu efni, og
er það raunar eftir öðru.
En jafnframt því að velja sam
tökum sínum háðungar nafn-
giftir eyddu Alþýðubandalags-
menn í Reykjavík fundartíma
sínum s.l. mánudagskvöld í aö
varpa persónulegum svívirðing-
um hver á annan. Að sögn
Frjálsrar þjóðar var Páll Berg-
þórsson víttur fyrir persónuleg-
ar svívirðingar. Guðmundur J.
Guömundsson hélt einnig ræðu
fulla af persónulegum svívirð-
ingum með þeim afleiöingum að
kandidat hans til formannsemb-
ættis félagsins fyrir næsta starfs
ár kvaöst ekki lengur gefa kost
á sér. Var það Sigurður Guö-
geirsson, sem fékk svo snögg-
lega fyrir hjartað. Það er svo
annað mál að „umræður voru
stöðvaðar með dagskrártillögum
í miðjum klíöum, málfrelsi og
lýðræöi fótum troðið".
Enn má geta þess orðfæris,
sem höfundar íslenzkrar orða-
bókar og flutningsmenn þáttar-
ins „Daglegt mál“ ættu að taka
til athugunar, og notað var af
ýmsum Alþýöubandalagsmönn-
um um baráttuna fyrir fundinn
alræmda. Þá var ekki eins og í
öðrum stjórnmálaflokkum fyrir
framboðsfund talað um að einn
væri á móti öðrum, þessi heföi
sparkað hinum o. s. frv. 1 Al-
þýðubandalaginu var talað um
að einn hefði rekið hnífinn f
bakið á öðrum, þessi væri með
rýtinginn við bakið á hinum
Viðhorf
og
vandamál
Páll Bergþórsson — veðurfræð-
ingurinn og pólitíkusinn
eru tveir ólíkir menn.
þeim með öllum tiltækum vopn
um, ekki sízt níði. Þeir hafa
hvarvetna revnt að bola sam-
starfsaðilum sínum burtu, ekki
aðeins í félögum heldur einnig
á vinnustöðum. Þeir trampa fót
unum í mótmælaskyni og berja
hnefunum í mótmælaskyni, þeg-
ar þeim býður svo við að horfa
og heimta svo náðun á eftir.
Um nokkurt skeið hagnýttu þeir
sér trúnað verkamanna með því
að semja ætíð fyrir þeirra hönd
með pólitíska hagsmuni komm-
únistaflokksins fyrst og fremst
fyrir augum. Þá var tekið fram
fyrir hendur þeirra. Þannig
mætti lengi telja upp dæmi um
framferði þess pólitíska ribb-
aldalýðs, sem telur sig heilag-
an og ósnertanlegan. Fundur-
inn s.l. mánudagskvöld er að-
eins sönnun þess að upplausn-
arandi kommúnista snýst nú
ekki síður inn á við en út á við.
Hann er að veröa óviöráðanleg-
ur þeim sjálfum.
En er nokkur þörf fyrir þetta
afl lengur í Islenzkum stjóm-
málum? Kommúnisminn hefur
ekki tryggt meiri vöxt þjóðar-
tekna en önnur kerfi, jafnvel
ekki efnahagskerfi rússnesku
o. s. frv. Rýtingar og bök vom
sem sagt þau orð, er mönnum
í Alþýðubandalaginu vom töm-
ust er þeir lýstu framboðsbar-
áttunni fram á s.l. mánudags-
kvöld.
í rauninni er mddaskapur,
yfirgangur og einræðishneigð
engin nýlunda, þegar kommún-
istar geta á annaö borð beitt
yfirburðum sínum. Þetta afl hef-
ur til margra ára fengið að leika
lausum hala í Islenzku þjóðlífi
og stundum fengið viðurkenn-
ingu þeirra, sem sízt skyldu
veita hana. Þeir hafa leitazt við
að ryðja íslenzku efnahagslífi
um koll. Þeir hafa setið um
mannorð manna og vegið aö
Magnús Kjartansson — hinn
nýi páfi ribbaldanna.
keisarastjómarinnar. Heimsbylt
ingarskeið kommúnista hafði
mnnið sitt skeið með tilkomu
atómsprengjunnar. Kommúnista
ríkin em að klofna I tvær fylk-
ingar, sem ógna heimsfriönum
æ meira, eftir þvi sem lengra
líður. Á Islandi hafa kommún-
istar verið á stööugu undan-
haldi frá strlðslokum, eða
skömmu eftir stríðslok. Þeir
hafa breytt um nafn, tekið upp
eina stefnu fyrir kjósendur og
haft aðra fyrir sjálfa sig. Þeir
leika menningarpostula og mann
vini fyrir áhorfendur, en hugsa
um rýtinga og bök I baráttu
sinni. Samtök launþega þurfa
ekki lengur á kommúnistum að
halda. Þau em þegar orðin nægi
lega öflug til þess að geta farið
eigin götur og samið við hvaða
stjómmálaflokk sem er um fram
gang stefnumála sinna. Laun-
þegasamtökin eru ekki orðin
sterk vegna kommúnista, held-
ur þrátt fyrir starfsemi þeirra.
Aðeins sú staöreynd aö borg-
araflokkamir hafa ekki enn
borið gæfu til að skilja það,
að viö áttum fyrir nokkmm
tlma að vera komnir út úr hug
arfari flokkamyndunaráranna
gerir þaö að verkum að komm-
únistar em enn við lýði sem
pólitískt afl. Hlutverki þeirra
er I rauninni lokið, ef það hef-
ur þá nokkurn tíma verið ann-
að en það að gera Island að
kommúnistaríki, og þess hefur
enginn íslendingur æskt, a. m. k.
opinberlega, nema flokksbundn-
ir kommúnistar.
Kommúnistar hafa beðið hvert
skipbrotið á fætur öðm á und-
anfömum ámm, en þeir lafa á
afstöðu borgaraflokkanna og
„samstarfsmönnum" eins og
Hannibal Valdimarssyni, sem
auðvitað hefur alltaf vitað við
hverja hann var að eiga. Með
þvl að yfirgefa Alþýðubanda
lagið nú, eftir þá meðferð, sem
hann hefur fengiö, vinnur Hanni
bal Valdimarsson íslenzkum
stjómmálum meira en hann hef
ur áður gert og hreinsar betur
til en hann hefur nokkm sinni
dreymt um að gera I íslenzku
þjóðlífi, Þetta er hans úrslita-
stund. Það þýöir ekki fyrir
Hannibal Valdimarsson aö segja
á Alþýðubandalagsfundi að fram
koma kommúnista sé „skýr til-
sögn um að samstarfsmanna er
ekki óskað“ og halda svo á-
fram að starfa með kommún-
istum.
Alþýðubandalagið verðskuldar
þær nafngiftir, sem einstakir fé-
lagar hafa valið því, ef Hannibal
Valdimarsson ætlar að halda
þvl fram, að bandalagiö geti
verið samtök allra vinstri
manna, eftir að kommúnistar
hafa þar nú öll ráð I hendi sér
„Hræsnisdula" eða „rietadræsa“
— báðar nafngiftimar em rétt-
ar, eins og á stendur.
eftir Asmund Einarsson