Vísir - 18.05.1967, Blaðsíða 12

/
)2
zsae
VISIR . Fimmtudagur 18, maí 1967.
Kvikmyndasaga
samin af Ednu O'Brien
eftir skáldsögu hennar
„The Lonely Girl"
Brennan dýralæknir kom akandi
í bílnum sínum og Maura sat
í framsætinu hjá honum. Þau og
móðursystir mín ráku kúna hægt
og gætilega inn í garðinn bak við
húsið, en ég gekk inn aftur. Pabbi
var kominn fram í eldhúsið og leit-
aði um allt að skónum sínum. Ég
tók þá upp úr kolaíotunni óg burst-
aði af þeim rykið með nýjum gæsr
arvæng.
„Þeir hljóta að hafa dottið ofan
í fötuna“, sagði ég afsakandi.
„Dottið“, hreytti hann út úr sér.
Og þegar hann hafði látið þá á
sig, tók hann hattinn sinn og vildi
ekki hlusta á mig, þegar ég fór að
segja honum frá þessu með kálf-
inn. Hann var óðara horfinn út til
aö verða sér úti um meira áfengi.
Ég fór að leggja á bórðið fyrir
morgunverðinn. Það var spansk-
græna á skeiðunum og rammur þef-
ur af þeim. Á meðan móðir mín
var á lífi, haföi skeiöunum verið
raðað I sérstakt hólf í borðskúff-
unni, hnífijnum í annað hólf og
göfflunum í það þriðja. Nú lá þetta
allt hvaö innan um annaö, ásamt
gömlum skærum, dósahníf og alls
konar drasli.
„Og hvernig líður þér? Maöur
hefur ekki haft tíma til aö heilsa
þér“, sagði Brennan dýralæknir um
leið og hann kom inn í eldhúsið til
að þvo sér um hendumar. Ég hellti
heitu vatni úr katli í:þvoítjifat úr
pjátri og fann hreint hand'klæði
handa honum. '
Hann leit hvasst á mig og byrjaði
á byrjuninni formálalausL ’Ég ætl-
að fara að minnast á Böbu,.en hann
greip fram í fyrir mér.
„Ég hef lesiö bréfið, sem'fáðir
þinn fékk“, sagði hann.
„Það er undarlegt, hve fólk er
alltaf gjarnt á að trú því versta",
varð mér að oröi.
„Þú hefur valdiö mér sárustu
vonbrigöum", sagði hann. „Ég sem
hélt að ég mætti treysta þér“.
Ég fann, aö þama hafði ég
misst vin, en ég hugsaði sem svo,
aö Martha kona hans mundi reyn-
ast mér hliðholl. Hún þóttist að
minnsta kosti af því, að hún skildi
mannfólkiö og ástina. Ég varð þvf
þess vegna harla fegin, þegar dýra-
læknirinn bauð mér að aka héim
með sér og ná í penicilin handa
kúnni.
Martha var að koma fyrir rósum
í vasa, þegar við komum inn í mið-
stöðvarhitaö anddyrið.
„Þá er hún komin“, sagði dýra-
læknirinn og lét okkur einar.
„Guð minn góður, Kathleen —
þú hefur hækkað um hálft fet að
minnsta kosti“. Hún tók innilega
í hönd mér. Bílstjórinn, sem ók
okkur heim af brautarstöðinni,
hlýtur aö hafa sagt þeim hjónunum
frá komu minni, því að Martha
varð ekki neitt undrandi yfir að sjá
mig.
„Fallegar rósir“, tuldraöi ég.
Mér leiö óþægilega, því að dýra-
læknirinn hafði gefið mér aðra á-
drepuna í bílnum á leiöinni.
„Finndu ilminn af þeim“, sagöi
hún. Þetta voru plastrósir, .úðaðar
einhverju ilmefni.
„Eru þær ekki yndislegar?" spurði
hún. Ilmurinn af þeim var svo
væminn, ág manni sló fyrir brjóst.
„Líöur Böbu ekki vel?“ spurði
hún eins og annars hugar.
„Prýðilega“.
Viö gengum inn í eldhúsið, og
hún bar mér te. Þar var nýtt papp-
irsfóður á veggjum, og ég dáðist
ag því. Svo reyktum viö sígarettu.
„Nú segir þú mér allar fréttirnar“,
sagði hún.
Ég sat fyrir enda borðsins og fór
að segja henni af Eugene. Sagöi
henni einungis, að við hefðum hitzt
nokkur kvöld, hann hefði boöið
mér út að borða og hann væri á-
kaflega aðlaðandi og gæðalegur
maður að sjá.
„Þú mundir sannarlega kunna að
meta hann“, sagði ég til aö mýkja
hana. Svipur hennar breyttist ekki
neitt, en hún deplaði augunum í
sífellu.
„Ætlaröu að hjálpa mér aö kom-
ast á burtu héöan?“ spurði ég.
„Hjálpa þér ...“ hálfhrópaði hún
upp yfir sig og blés sígarettureykn-
um hægt út um nettar nasir sér.
Hún hló lágt, rétt eins og tilhugs-
unin væri dálítið skemmtileg. „En
þú hlýtur að vera gengin af göfl-
unum, góða mín, að binda trúss
við slíkan mann. Það er með öllu
útilokað“ bætti hún við.
„Þú verður að hlusta á mig og
reyna að skilja mig“, mælti ég
biðjandi.
Hún svaraði með festu. „Okkur
hefur komið saman um þaö, mér
og manninum mínum, að þú sjáir
þennan mann ekki framar". Ójá,
þetta var hún Martha, sem drakk
brennivín með farandsölumönnum
í eina tíð ...
Ég lagðist fram á plasthúðað
borðiö og tók að gráta. Ég grét há-
stöfum, eins og þegar ég var lítil
stelpa, og mátti ekki fara í fína!
kjólinn hennar mömmu mér til
gamans.
„Svona-nú; húsbóndinn er að.
koma og láttu hann ekki sjá, að
þú sért aö vatna músum“, sagði
hún lágt og rétti mér silkivasaklút,
sem hún hafði stungið undir arm-
bandið á gullúrinu. i
„Ég skal biðja fyrir þér af ein-
lægm", hvíslaöi hún. „Þú verður
að biðja til guðs, að hann leiði þig,
úr þessum vanda“ Það var að heyra
að hún hefði gerzt ákaflega trúuö.
Brennan dýralæknir kom inn í
eldhúsiö og drakk te okkur til sam-
lætis.
Martha fór að segja mér frá för
sinni til Oberammergau sumariö
áður. „Þaö hefur svo blessunarrík
áhrif á mann að sjá þetta fólk,
þótt ekki sé annaö“, sagði hún.
„Allir karlmennirnir láta sér vaxa
hár í langan tíma. Enginn þeirra
veit fyrirfram, hver verður kjörinn
til aö koma fram í hlutverki Krists“.
Jlún laut höföi í lotningu, þegar
hún nefndi Krist. Ég reyndi að
hlusta með öðru eyranu, þótti þaö
vissara, en að öðru leyti braut ég
heilann um það eitt, með hvaða
ráðum ég ætti aö komast í burtu.
Eitthvað lagði Brennan dýra-
læknir til málanna, en ég tók ekki
eftir því. Ekki fyrr en hann hnykl-
aði brúnir.
„Hún er i hræðilegu uppnámi",
sagði frú Martha.
„Hún kemst í samt lag aftur ...
Frá Innheimtu
Landssímans
Innheimtan veröur lokuð á laugardögum í
sumar frá og með 20. maí til 30. sept.
3ja herbergja íbúð
við Hjarðarhaga til leigu. íbúðin er nýstand-
sett og með nýjum teppum. Tilb. sendist blað-
inu fyrir hádegi laugardaginn 20. maí merkt:
„800“
Önnumst' viðgerðir
á flestum tegundum bifreiða. Vanir menn.
Fljót og góð afgreiðsla.
BÍLVIRKINN,
Síðumúla 19 . Sími 35553
391
T
A
R
MV FATHER'S VVOUMD
LOOKS BAD // PLEASE
j VOU CAN, AWD MUST, DO IT, nGURA /
} GANÖRENE iS SETTiNG ilV...
O.EAWSÉ THE WOUMD MiO APPLY
THE DRUtiS YOU HAVE LÉARNED
TD USE '
þarf ekki nema einn eða tvo mán-
uöi til aö jafna sig“, sagði hann.
Ég var aö því komin að veina
og æpa, en þegar ég sá augnatillit
þeirra, fór ég þess í stað að hlæja,
einungis til þess aö rugla þau i rím
inu.
Þegar ég gekk heim á leið með
lyfið handa kúnni, mundi ég þetta
augnatillit enn — kalt og misk-
unnarlaust. Martha hafði sagt, að
Maðurinn sem annars
áldrei Ses augiýsingar
„Sár hans líta. illa út, Þú verður að hjálpa
méc, prestur!" „Þú ert einfær um þetta,
Það er karrrin ígerð í sárin, hreins-
aðu þau og notaðu lyfin, sem ég kenndi þér
að nota“.
„Þetta er vel gert hjá þér, sonur sæll“.
„Biddu fyrir okkur, ptestur".
W**
UHFE6Ö***»T®°®*
ÞVOrTASIöDIN
SUDURLANDSBRAUT
SIMI 38123 OPIÐ 8-22,30
SUNNUD t9 - 22.30
em\