Vísir - 03.06.1967, Blaðsíða 9

VÍSIR. Laugardagur 3. júní 1967.
9
Ut í heim
| Tm þessar mundir er sumar-
^ leyfistíminn aö ganga í
garö og hugsa flestir sér eitt-
hvað til hreyfings. Allmargir
hafa í huga að kynnast land-
inu sínu enn betur en áður eða
þá að heimsækia fornar slóöir.
Aðrir hafa ákveðið aö sækja
erlend lönd heim og berst nú
þegar aragrúi pantana til ferða-
skrifstofanna um feröir til hinna
ýmsu landa. Sialdan eöa aldrei
hefur verið eins mikiö um þaö
að jafnvel skólanemendur veiti
sér það að fara til útlanda —
finnst sumum nóg um, þótt
flestir muni vera sammála um
það, að ekki skaði að kynn-
ast öðrum þjóðum, lifnaðarhátt
um þeirra og öðlast um leið
meira víðsýni.
j erlendum stórblöðum hefur
undanfarnar vikur verið
hægt að fletta síðu eftir síðu
og alls staðar blasa viö aug-
lýsingar um feröir til allra hugs
anlegra staða — íslands líka.
Mun mála sannast að útlending
ar hugsi mun fyrr en við um
það hvemig þeir ætli sér að
eyða sumarleyfinu og hafa un-
aö viö það allan veturinn að
skipuleggja sínar þriár sumar-
leyfisvikur, út í yztu æsar.
Kostnaður allur tekinn meö í
reikninginn enda kreppir skór-
inn aö þeim sumum nú en eins
og kunnugt er, er búið að tak-
marka ferðagjaldeyri Breta viö
50 pund, til sumra landa.
Jjegar íslendingur ætlar sér í
sumarfrí og hyggur á ferð
út fyrir landsteinana velur hann
sér fyrst ákveðinn tíma árs-
ins til þess að ferðast á. Flest-
ir velja sér hásumartímann —
þegar sól er hæst á lofti hér
á landi og við höfum bezt skil-
yrði til að njóta útivistarinn-
ar á okkar eigin landi. Augu
margra eru þó að opnast fyrir
því, að eigi er síður skemmti-
legt að ferðast einhvern annan
árstíma, þegar vetur gengur í
garö með svartnætti og kulda
eða þegar líkaminn þarfnast
hressingar eftir allan vetrar-
drungann. Meö viku — eöa
hálfsmánaðarfríi á þessum tíma
er hægt að lyfta sér ótrúlega
upp, stytta veturinn og eiga eft
ir sumarið á landinu okkar. Þá
kemur annaö vandamál til sög
unnar og það er kostnaðurinn.
Ekki eiga allir hægt með að
eyða í dýra utanlandsferð og
fara á eftir í ferðalag innan-
lands. En hvorugt feröalagið
þarf að vera eins kostnaðar-
samt og virðist vera viö fyrstu
sýn. Kaupskapnum má sleppa
í fyrsta lagi — aö mestu levti
og vikudvöl í Þórsmörk eöa
viölega á öðrum faliegum stað
mun ekki tæma alla varasjóði.
JZaupæði er ljótt orð — en
því miður viröast íslending
ar jafnvel öörum þjóðum frem-
ur verða gripnir þessum sjúk-
dómi strax, þegar útlandiö birt-
ist þeim. Hef ég fyrir satt, að
hópur íslendinga hafi verið að
bíða eftir flugferð heim til sín
á flugvellinum í London og hafi
þeim verið boöið upp á hress-
ingu í einum veitingasal flug-
stöðvarinnar. Þötti ekki annað
fært en að afmarka sérstakt
s’, „ði bar sem ferðalangamir
hrúguðu saman öllum sínum
pinklum og öðru lausu ferða-
dóti og var komiö þar allhátt
fjali áður en lauk og áður en
allir voru setztir aö borðum.
Þarf ekki að leiða drög að því
hverjir vom þarna á ferðinni.
Kaupskapurinn hefur marga ó-
kosti í för meö sér, búðarborð
og vamingur breytist ekki mik-
ið frá einu landinu til annars,
og það er áreiðaniega á við
hvert annað meðalstrit að hafa
bögglana í togi hvert sem farið
Jjegar kaupæðið er runnið af
Islendingum ættu þeir að
geta fariö aö ferðast. Einhvem
veginn hefur maður það á tii-
finningunni, að sá tími sé
skammt framundan. Það marg-
ir hafa farið til útlanda á um-
liðnum árum að nú eru þeir
farnir að finna til það mikillar
leiðatilfinningar við að fara aft-
ur f sömu stórverzlanimar og
árinu á undan og þar áður,
að nú hugsa þeir til annarrar
dægradvalar. Um leið má segja
að hópferðirnar verði ekki eins
aigengar og áður. Þeir, sem einu
sinni hafa farið út fyrir land-
steinana vita að útlönd eru ekki
ógurlegir staöir þar sem leiö-
sögumaðurinn verður aö vera
hinn frelsandi engill, ef einhver
vandræði skapast.
Að leggja af staö á eigin spýt
ur — það er hægt að láta ferða-
skrifstofurnar sjá um farseðl-
ana, hótel og annað vesen, þá
opnast nýir möguleikar fyrir
ferðamanninn. Hann getur far-
ið að sinna áhugamálum sínum
um leiö og möguleikamir á því
að kynnast framandi landi og
íbúum þess eykst með þvf að
ekki er alltaf dvalið meöal
íslenzkumælandi ferðafélaga
sinna. Þó eiga hópferðimar enn
fullan rétt á sér og geta í sum-
um tilfellum jafnvel veitt meira
en einstaklingsferðalögin á
þann hátt að umsvif og tafir
á ókunnum staö verða minni
með kunnugum fararstjóra.
jgf þiö eigið ekki áhugamál
áöur en iagt er upp í
ferðalag til annarra landa þá
eignist þau með því að kynna
ykkur hlutina áður en þið legg
ið af stað og velja á milli
þeirra. Um leið er ágætt að taka
þótt ekki væru nema nokkrar
kennslustundir í tungumáli við-
komandi lands.
Hefur nokkmm dottið í hug
að Danmörk býður upp á ótal
fornminjar eins og t. d. kon-
ungshaugana .Danmörk er ekki
eingöngu Kaupmannahöfn. Hún
er t. d. Mön, eyjan litla, sem
er bekkt fyrir krítarklettana og
beikiskógana. Á vesturodda eyj
arinnar eru tveir frægir haugar,
annar haugur Ásgeirs konungs,
þar sem hægt er að ganga upp-
réttur í hinu konunglega graf-
hýsi. Danir hafa mikinn áhuga
á fornleifafræði og mun vera
auðvelt að afla sér upplýsinga
um þá staðh seni bezt er aö
heimsækja, ef maöur ætiar sér
að eignast áhugamál á því
sviði.
^hugamálin eru eins fjöl-
breytileg og mennirnir eru
margir. Fyrir sælkerann er hægt
að velja sér staöinn Róm. Það
er kvöld í Róm, og sælkerinn
gengur út í hlýtt kvöldið og
í Marokkó er konan ekki vansköpuð þótt hún virðist hafa stærðar
kúlu á bakinu — á bakinu ber hún nefnilega barnið sitt, þau stærri
koma í humátt á eftir.
setur sig í fótspor Rómverjans.
Hann fer i hinn gamla borgar-
hluta Rómar og sezt niöur við
borö utandyra einhvers lítils
veitingast. við hið gamla Piazza
Navona eða að hann veiur sér
veitingastað við eitthvert smá-
torgið í gamla Trastevere-
borgarhluí mm. Þar fær hann
sér ítalska réttinn pizza og
bjór með eða vín. Mörg þessara
litlu veitingahúsa, sem geta boð
ið gestum sínum upp á að
snæða kvöldverðinn utan dyra
framreiöa spaghettirétti. sem
flestir ferðamannanna vita ekki
af. Einn þessara rétta er hinn
frægi „Carbonara" spaghetti,
sem soðið er á venjulegan hátt
og borið fram með snarkandi,
steiktum fleskbitum og eggi og
álitlegum skammti sérstakrar
osttegundar og pipar. Spaghett-
ið kostar ekki nema um 300 lír-
ur og lftri af víni 180 lírur.
Jgn nú bregðum við okkur til
Flórens. Þar getur sælker-
inn, ef honum er sama þótt
veitingastaðurinn sé 'látiaus,
fengið sér góðan mat á veitinga
staönum Trattoria Bruno sem
er á Via del Corso 42. Þaö
spillir ekki fvrir að vita, að
þetta er eftirlætisstaður prófess
oranna við Háskólann í Flórens
og að hann var í gamla daga
aðsetursstaöur ítalskra rithöf-
unda.
Þeir sem koma til Flórens
síðla sumars og hafa áhuga á
sögulegum minjum geta farið í
síðdegisferð eina þar sem skoð
uð eru stórhýsi og hallir borg-
arinnar. Þessar ferðir eru farn-
ar þrisvar í viku í september-
mánuði og október. Þessi hús
eru sum talin til fornminja,
sum eru frá fimmtándu öld,
önnur tilheyra fjölskyldum með
sögufræg nöfn — Capponi,
Pandolfini, Guicciardini.
Eitt er frægt fyrir að vera
fæðingarstaður Monu Lísu
hans Leonardo da Vinci. Eig-
andi þessara halla eða stór-
hýsa ýða forstöðumaður hans
á staðnuiii 'sýna ferðalanginum
„staðinn og útskýra hvemig vín-
iö, — aðallega Chianti- er búið
til, geymt og hvernig þvi er
dreift. Svalir garðamir með
höggmyndunum, trjánum. kýpr-
usviðnum eru þægileg tilbreyt-
ing frá yfirfullum strætunum.
Tl/íarokkó er ævintýralegt land
'L —og einstakt til að eyða
vetrarfrii i. 1 desember og jan-
úar getur verið dálítið kalt uppi
í fjöllunum og í noröur-og vest
urhlutanum, en ekki kaldara en
svo, að maður getur fengiö sér
smá sundsprett um miðjan dag-
inn. I Agadir er hægt að stunda
baðstrandarlíf allt árið. ,
Eitt þaö merkilegasta, sem
hægt er aö sjá í Marokkó
er gamla Medinan í Fes. Med-
inur eru tii í öllum stærri borg
um Marokkó. Orðið þýðir ein-
faldlega bær og stórborg-
irnar hafa sinn arabíska bæ
í bænum. í gamla daga voru
aðeins til Medinur með múr-
veggjum og hliðum allt um
kring. En eftir að Frakkar gátu
lifað og látið eins og þá lysti
í Marokkó og landið varö
franskt vemdarríki, byggðust
með auknum hraða bæir og ný-
tízkuleg borgarhverfi. Núna er
Marokkó sjálfstætt ríki en alls
staðar er hægt að sjá áhrif
Frakkanna í nútímalegum hótel
um. veitingahúsum, íbúðabygg-
ingum o. s. frv.
Ekki er ráölegt að fara einn
inn í Medinuna. Ekki vegna
þess að tnaður geti átt það á
hættu að verða fyrir uppá-
troðslu og árásum heldur ein-
faldlega vegna þess, að hætta
er á að maöur geti villzt f
öllum þröngu, krókóttu götun-
um. I fyigd með góðum leið-
sögumanni er einnig auðveldara
að fá að ganga í friði. „Fá-
fróði ferðamaðurinn" er auð-
velt herfang betlara og mark-
aðssala.
^llt frá Tangier í norðri til
Máretaníu í suðri liggur
Marokkó að Atlantshafinu, með
næstum því samhangandi sand-
strönd. Kílómeter eftir kílómet-
ir er hægt að fylgja gullinni
sandströndinni, sem aðeins af
og til er rofin af nokkmm
kiettum eða baðstrandarbæ.
Casablanca er sælustaður sund
gesta með sínum glæsilegu hö-
telum. sundlaugum, klúbbum
og veöhlaupabrautum. Meðfram
strandlengjunni eru veitinga-
húsin staðsett og bjóða upp á
sérrétti sína. Mohammedia,
Rabat, Tangier, Fes, Meknes og
Marrakesh bjóða upp á svipað
og ef ekki ennþá glæsilegri
hótel þar sem hægt er að lifa
lúxuslifi fyrir þá sem hafa pen-
inga.
Fyrir hinn forvitna og nýj-
ungagjarna ferðamann er hægt
að mæla með bílferð annað
hvort i langferðabifreið eða í
bílaleigubíl um landið, sem get-
ur státað sig af ágætis vega-
kerfi.
Þær borgir sem mestur feng-
ur er talinn í að kvnnast eru
Fes, Marrakesh, Rabat og
Meknesk, hún er elzt og sögu-
frægust allra borga Marokkó.
Fes var stofnaö árið 808.
Út af fyrir sig er alveg nóg
að fara aðeins til Tangier. Hún
er ekki lengur fríverzlunar-
svæði, með öllu því sem því
fylgir, en ennþá er alþjóðlegur
bragur á borginni. Þar em
mörg tungumál töluð og í höfn-
inni liggja skip frá mörgum
fjarlægum löndum. Samt sem
áður er Tangier fyrst og fremst
marókanskur bær. Hún hefur
sfna Medinu og sitt „Socco“
(markað), Hátt vfir hvítri borg
inni er virkisvegsurinn og göm
ul soldánahöll. Annars er fang-
elsi borgarinnar nærri við hlið
hallarinnar.
J7/ Þ>S ætlið til Marokkó, eða
hvert á land sem er þá
margborgar sig að vera búinn
að afla sér sem flestra upp-
lýsinga um landið fyrirfram.
★ Hér em nokkrar smáupp-
lýsingar um Marokkó. Mjmtin
nefnist dirham. DH er það
sama og 100 marókanskir
frankar eöa um 12 kr. ísl. Rugl-
izt ekki á því þótt verð sé oft
gefið upp í frönskum frönkum.
1 F. = 1 DH. Það er ekki leyfi
legt að fara með marókanska
peninga inn í eða út úr landinu,
við brottför er þess krafizt að
gerð séu skil á gjaldeyrinum.
ic Það er betra að hafa með sér
föt bæði fyrir heita og kalda
Framhald á bls. 10.