Vísir - 07.06.1967, Blaðsíða 8

VlSIR . Miðvikudagur 7. júní 1967.
8
VÍSIR
Utgefandi: Blaðaútgáfan VÍSIR (
Framkvæmdastjóri: Dagnr Jónasson )
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson \
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinsson /
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson )
Auglýsingastjóri: Bergþór Úlfarsson (
Auglýsingar: Þingholtsstræti 1, slmar 15610 og 15099 )
Afgreiðsla: Túngötu 7 \
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur) /
Áskriftargjald kr. 100.00 á mánuði innanlands \
1 lausasölu kr. 7.00 eintakið /
Prentsmiðja Vísis — Edda h.f. )
Öfugmæli um iðnaðinn
gvo virðist sem eitt helzta ágreiningsefni stjómar- (
liðs og stjórnarandstöðu sé, hvort íslenzkur iðnaður /
blómstri eða fölni. Stjómarandstæðingar hafa allt við- (/
reisnartímabilið haldið því fram, að allan mátt væri I)
að draga úr íslenzkum iðnaði og em lýsingamar nú
litríkari en nokkm sinni fyrr. Stjórnarliðar halda hinu \\
gagnstæða fram. En hvað er hið sanna í málinu? ((
Er til nokkur betri mælikvarði á velgengni og vand- ((
ræði iðnaðar, en hvort heildarframleiðsla hans vex )
eða minnkar? Um þetta höfum við óyggjandi tölur )
fíagstofunnar, er birtust nýlega í Hagtíðindum. Af \
peim er ljóst, að framleiðsla í iðnaði hefur aukizt ár (
l'rá ári síðan 1961. Vöxturinn er að vísu ákaflega mis- /
jafn. í örfáum greinum hefur orðið samdráttur, í /
nokkrum greinum hefur framleiðslan staðið í stað, )
en í langflestum greinum hefur orðið vöxtur og í j
tiokkrum greinum er vöxturinn margfaldur. Þessi þró- \
un iðnaðar á slðustu ámm kemur einnig í ljós, ef skoð- (
aðar em tölur Hagráðsskýrslunnar um vinnuafl í iðn- /
aði. Vinnuaflið hefur aukizt í viðreisnartíma úr 17.000 1
manns í yfir 20.000 manns, og hefur þó ný vinnu- )
sparandi tækni komið til sögunnar á mörgum sviðum. j
Þetta eru hinar óhlutdrægu tölulegu staðreyndir. \
Stálskipasmíði var ekki til hér fyrir nokkrum árum. (
Nú er þessi smíði í fullum gangi og unnið er að gerð /
dráttarbrauta og skipasmíðastöðva víða um land. I
Plastverksmiðjur hafa vaxið upp um land allt, í kaup- )
stöðum og kauptúnum. Þá eru einnig víða komnar )
trésmiðjur með verksmiðjuframleiðslu. í Reykjavík \
hafa risið upp ný hverfi nýrra iðnfyrirtækja og end- (
urnýjaðra iðnfyrirtækja. Norðan Árbæjarhverfis er /
nýtt verksmiðjuhverfi og annað er að rísa í Ártúns- !]
höfða. I Elliðaárvogi er nokkurra ára gamalt verk- (l
smiðjuhverfi. Spánný verksmiðjuhverfi eru kringum /
Iðngarða og í Múla. I nágrenni Reykjavíkur, á Sel- )
tjarnarnesi, í Kópavogi og Garðahreppi eru einnig )
komin verksmiðjuhverfi. Á Akranesi er kominn öfl- j
ugur fataiðnaður og á Akureyri er húsgagnaiðnaður (
og öl- og gosdrykkjagerð í miklum blóma. Nýtízku í/
niðursuðuverksmiðjur starfa á Akureyri og á Lang- (/
eyri. Fullkomnar kjötvinnslustöðvar hafa tekið til ))
starfa í Reykjavík og á Akureyri. )
Um land allt er verið að reisa ný verksmiðjuhús )
og búa þau nýtízku tækjum til nýrrar framleiðslu. (
Alls staðar eru nýreistar verksmiðjur í fullum gangi. /
Sums staðar snúast hjólin allan sólarhringinn og unn- (
in er vaktavinna. Á sama tíma heltist eitt og eitt fyrir- )
tæki úr lestinni, stenzt ekki samkeppnina og hættir )
starfsemi. En hinar verksmiðjurnar auka við sig og )
það skiptir mestu. Iðnrekstri fylgja ýmsar hættur og (
margvíslegir erfiðleikar. En flestir þeirra, sem í hlut /
eiga standast erfiðleikana og vaxa af hverri raun, eins /
og tölurnar um framþróun iðnaðarins sýna. Ummæli )
stjórnarandstöðunnar um íslenzkan iðnað eru hrein í)
öfugmælL \\
Listir og stjórnmál
T ist og stjómmál eru í eðli
sínu óskild hugtök. Þó
finnast þau vegamót, þar sem
hvoru tveggja mætast og eiga
samleið, eða þurfa öllu heldur
hvort á öðru að halda. Sumir
stjórnmálaflokkar hafa raunar
viljað ganga feti lengra og jafn
vel láta listina þjóna unöir stjórn
málin, skapa pólitíska list. Hef-
ur þessarar tilhneigingar frek-
legast orðið vart í einræðisríkj-
um, jafnt til vinstri, sem hægri.
Oftast hefur þetta oröiö listinni
fjötur um fót og stjórnmálunum
hæpinn ávinningur. Þó er það að
mínu viti ofmælt, aö pólitísk
list þurfi alltaf að vera léleg
list. Það fyrirfinnst bæöi góð
og léleg pólitísk list alveg eins
og til er misgóð kirkjuleg list.
— Listin er nefnilega ódrepandi
ef sköpunargáfan er fyrir hendi,
þótt á hinn bóginn séu misjafn
ir þróunarmöguleikar fyrir hana
eftir því hvem veg þjóðfélagið
býr að henni. Staðreynd er
samt, að góð list getur skapazt
hversu naum sem lífskjörin em,
ef eldur sköpunarmáttarins log
ar. Dæmi þessa eigum við ís-
lendingar fjölmörg. Höfundur
Passíusálmanna lifði alla tíð við
mikil bágindi og þýðandi Para-
djsarmissis skrifaði Ijóð sín með
vettlinga á höndum. Þessi ósköp
em sem betur fer löngu um
garð gengin. íslenzkt þjóðfélag
hefur viðurkennt að nokkru
nauðsyn íslenzkrar listsköpunar
sem vaxtarsprota íslenzkrar
menningar og rök fyrir sjálf-
stæði þjóðarinnar. Á þessum
vettvangi vann meðal annarra
Bjami frá Vogi brautryöjenda-
störf, sem gjarnan má I minn-
um hafa.
Þótt listir og stjómmál séu
að jafnaði ekki í mjög nánum
tengslum hefur svo farið, að
stundum eiga hvoru tveggja
stefnumót í einum og sama per-
sónuleika. Franska byltingin gat
af sér nokkur slík afsprengi,
bæði f málaralist og þjóðsöng
Frakka. Síðari tíma saga hefur
og skilaö okkur slíkum mönn-
um: Winston Churchill var góð-
ur málari, Eisenhower unir sér
vel með pensil f hönd. Af okkar
heimamönnum má geta þess að
Magnús heitinn Jónsson, ráð-
herra, var slingur vatnslitamál-
ari og núverandi menntamála-
ráöherra semur geðþekkar tón-
smíðar. Slíkt mæti vera tfðara,
því að listin göfgar manninn.
Tilgangur þessara lfna var
annars ekki að ræöa um leik-
mannslist, heldur þá djörfu
menn, sem hafa tekið köllun
sína svo alvarlega, að þeir hafa
lagt út á það fjárhagslega tor-
leiði að gera listina aö lifibrauði
sínu í svo fámennu landi. Viö
bak þessara manna vilja Sjálf-
stæðismenn styöja og þvf sam-
þykkti síðasti landsfundur flokks
ins eftirfarandi:
„Aukinn verði stuöningur við
listir og bókmenntir í landinu
meö kynningu þeirra innan
lands og utan og aöstoð við að
koma þeim sem víöast á fram
færi. Rækt veröi lögö við aukna
listsköpun og listtúlkun m.a.
með náms- og ferðastyrkjum
og fjárhagsstuðningi viö sjálf-
stæð félagssamtök og stofnana
á sviði bókmennta, lista og vís
inda“.
Eitt meðal annars, sem gera
ætti á þessu sviöi, er að opin-
berir aðilar, ríki og bæjarfélög,
ákveði jafnan vísan hundraös-
hluta byggingarkostnaðar opin
berra bygginga til skreytingar
með verkum fslenzkra lista-
manna.
Aldrei hefur veriö meiri
gróska í íslenzkri list, en á sfö-
ustu áratugum. Þar speglast
lífsþróttur ungrar þjóðar. Þessa
orku ber aö virkja, engum
stjórnmálaflokki til handa held-
ur í þjóðarþágu. Að þvf vill
Sjálfstæðisflokkurinn stuðla,
ekki sér til ávinnings, heldur
meö alþjóðarhag fyrir augum.
MinnisJ?Láð”k3osendá^
ÖRYGGI EÐA ÓVISSA
# Árið 1960 höfðu íslendingar búið
við haftastefnu um 30 ára skeið.
Þá hófu núverandi stjómarflokk-
ar viðreisn efnahagslífsins. Síðan
hefur frjálsræði smám saman kom
ið í stað gömlu haftanna.
0 Þjóðarauðurinn hefur á þessum
tíma aukizt um 13.000.000.000,—
krónur. Almenn velmegun ríkir.
Tryggingakerfið hefur verið stór-
aukið.
0 Hin trausta efnahagsuppbygging,
gjaldeyrisvarasjóðurinn og hinn
nýi tæknibúnaður atvinnuveg-
anna gera þjóðinni nú kleift að
verjast áföllum af völdum verð-
lækkana útflutningsafurða og afla
brests á vetrarvertíðmni.
H Stjórnarandstaðan hefur mjög ó-
Ijósar hugmyndir um, hvað hún
vill gera. En Ijóst er að ríkisaf-
skiptastefna hennar mundi leiða
beint út í gamla haftakerfið, ef á
móti blési.
® Stjómarandstaðan hefur enga
möguleika á að fá meirihluta á Al-
þingi. En hún þarf ekki að vinna
nema einn þingmann til þess að
gera þingmeirihluta ríkisstjómar-
innar óstarfhæfan og skapa glund-
roða í efnahagslífinu.
9 Sigur stjórnarinnar er sigur ör-
yggisins.
G