Vísir - 04.08.1967, Page 12

12
œsam
V í SIR . Fcstudagur 4. ágúst 1967.
y 4 Á starsaga úr sjóferð MARY BURCHELL: Jm aldur og æ m

Claire tók öllu furðanlega rólega
nema þegar verstu kvalaköstin
komu, og það var ekki í fyrsta
skiptið sem Jenny varö hissa á
seiglunni og einbeitninni sem var
í henni, þrátt fyrir allt dekrið, sem
hún hafði vanizt hjá fööur, sem
ekki sá sólina fyrir henni.
— Þetta er nú talsvert meira
en ég hafði gert ráð fyrir að mundi
koma fyrir í þessari ferö, sagði
hún, — en úr þvi að ég þarf að
losna við botnlangann vil ég gjarna
að dr. Pembridge skeri mig. Mér
sýnist hann svo áreiöanlegur.
— Hann hefur alltaf verið það,
sagði Jenny. — Þaö fannst öllum
sem komu í St. Catherine-spítal-
ann.
— Alltaf ertu að tala um St. Cath
erine, sagði Claire. — Það liggur
við, að ég haldi stundum, aö þú
óskir þess að vera komin þangað
aftur, með stífaðan kraga og lang
an vinnudag og dr. Pembridge og
allt tilheyrandi.
— Já, það voru góðir dagar,
sagði Jenny brosandi. Hún var far-
in að sjá það skeið í rósrauðri
birtu, en hula var komin yfir löngu
vinnudagana, fótaverkina og til-
breytingarlausu störfin.
— Mér þykir vænt um, að þú
átt að hjúkra mér, sagði Claire
þegar drepið var á dyrnar og
buröarmennirnir komu inn til þess
að sækja hana.
Og þó að orðin væru sögð í til-
finningalausum tón og Claire horfði
ekki á Jenny meöan hún sagði þau,
þótti henni vænt um þau, því að
hún þóttist skilja, að þær væru orðn
ar vinir aftur, og að þetta sem kom
ið hafði fyrir, væri gleymt.
— Mér líka, Claire.
Svo var Claire lögð á sjúkrabörur
og borin út, en Jenny fylgdi, nið-
ur í spítala skipsins. Þegar þau
gengu fram hjá stóru klukkunni
við stigann leit Jenny upp og sá, að
hún var orðin nærri því þrjú.
Jenny datt ekki Kingsley Carr
i hug, fyrr en hún var komin inn
í spítalann. En þegar hún sá hann
standa þar fölan og alvarlegan —
dr. Pembridge haföi sjáanlega sagt
honum hvað væri í efni — lá við,
að hún vorkenndi honum.
Því að hversu slóttugur og ósvíf-
inn sem hann var, fannst henni ó-
hugsandi, að hann gæti þekkt Cla-
ire jafnvel og hann hlaut að gera,
án þess að þykja vænt um hana.
En svo mundi hún, að hann hafði
verið fús til að fóma öllu — Claire
lika — til þess að ná í stúlku, sem
hann hélt að væri ríkari, og nú
komst hún að þeirri niðurstöðu að
hann væri engrar meðaumkunar
verður.
Hann talaði ástúðlega og hug-
hreystandi vig Claire, en hún virt
ist ekki hafa mikið við hann að
tala.
Líklega var hún ekki í skapi til
að segja margt, þessa stundina,
hugsaði Jenny með sér, en hún gat
ekki annað en tekið eftir því, aö
Claire horfði meira á hana en að-
stoöarlækninn.
Þetta var vitanlega i fyrsta skipti
sem Jenny aðstoðaði við holskurð
úti á sjó, og það var Mary, sem
aðalvandinn hvi'di á.
— Takið þér eftir, hvernig skipið
hægir á sér? sagði hún við Jenny
meðan þær voru að þvo sér. Skip-
stjórinn hefur verið látinn vita, og
bráðum hættir skipið að hreyfast.
Þér skulug ekki hafa áhyggjur af
vinstúlku yðar. Það verður allt gert
fyrir hana, sem hægt er að gera.
— Já, ég veit það, sagði Jenny.
En hún vissi Hka, hve alvarlegur dr.
Pembridge hafði verið á svipinn,
eftir að hann hafði skoðað Claire.
En undir eins og hún var komin
inn í stærri skrifstofuna, sem breytt
hafði verig f skurðstofu í einu vet-
fangi, var hún ekkert nema hjúkr-
unarkona, og henni gat vel fundizt
hún vera í St. Catherine-spítalan-
um, en ekki langt úti á sjó, ein-
hvers staðar milli Colombo og Free
mantle.
Henni þótti vænt um, að dr. Pem
bridge hafði svo snör handtök, að
enginn tími varð til þess að kvíöa.
Hún mundi þetta svo vel, þegar hún
upplifði það aftur — þessa undr-
unartilfinningu sem nálgaðist gleði,
er hún horfði á örugga og rólega
handbragðið ,hans.
Og þegar hún sá, hve óhjákvæmi
íegur þessi holskurður hafði verið,
var hún engu fegnari en því, að
það skyldi vera dr. Pembridge sem
gerði hann.
Jenny varð rólegri, þegar upp-
skurðinum var lokið og læknirinn
hafði saumað saman sárið. En hún
fann, að mikill vandi mundi hvíla
á sér næstu dagana, ag hjúkra
Claire nógu vel.
Enginn hafði neitt við það að
athuga, að hún settist við rúm
Claire inni f litlu sjúkrastofunni.
Og þar af leiðandi varð hún fyrst til
að sjá Claire opna augtm aftur, um
Ilkt leyti og aftureldingin stafaði
rósrauðum geislum á sjóinn.
Claire virtist dálftið undrandi og
utangátta fyrst í stað. Svo brosti
hún til Jenny og hvíslaði: — Er
allt f lagi?
— Allt í bezta lagi, svaraöi Jenny
og brosti til hennar.
— Þessi Pembridge þinn er ger-
semi, sagði Claire og hvíslaði enn.
| Svo lagði hún augun aftur, og
j Jenny sat þegjandi og hugsaöi um
l þetta orðalag „þessi Pembridge
þinn“. Hvers vegna gladdi það og
kvaldi hana í senn að heyra talað
svona um skipslækninn?
Hún sat hjá Claire allan daginn.
Mary annaðist skrifstofuna, og
Dora, sem nú var orðin hress að
öðru leyti en því ag hún gat ekki
beitt hendinni, hafði umsjón með
þessum fáu sjúklingum öðrum, sem
lágu í sjúkrastofunum.
— Ég gæti vel setið hjá ungfrú
Elstrone fyrir yöur, ef þér viljiö,
sagði hún við Jenny. — Þér hljótið
að vera úrvinda af svefnleysi. Og ef
hún þarfnast einhvers, gæti ég náð
í Mary á svipstundu.
En Jenny vildi heldur vera á
verði sjálf, og hún sat allan daginn
hjá Claire. En um kvöldið, þegar
dr. Pembridge kom inn í þriðja
i skiptið til þess að líta eftir sjúkl-
ingnum, var auðséð á öllu, að líöan-
in var góö.
— Nú tekur systir Dora viö, sagði
hann. — Það er mál til komið, að
þér fáig aö sofa dálítið.
— En ef hún þarf á mér að
halda...
— Hún þarf ekki á yöur aö halda.
Systir Dora getur áreiðanlega séð
henni fyrir öllu, sem hún þarfn-
ast.
— Ef þér eruð viss um ... Jenny
stóð upp með semingi.
— Ég er alveg viss um það. Fariö
þér nú og fáið yöur eitthvað að
borða og svo — beint í rúmiö.
Þetta er skipun.
Sjálfsagt doktor. Jenny brosti til
hans hálffegin og fór inn í borðsal-
inn. Þjónn kom með súpu og smurt
brauð handa henni.
Meðan hún sat þama datt henni
allt í einu 1 hug, aö hún hefði ekki
gert sir James aðvart um, hvað kom
ig hefði fyrir dóttur hans. Og þó
hún væri þreytt náöi hún sér f
blað og blýant og fór að . skrrfa
símskeyti. Hún vildi orða þao þaim
ig, að hann yrði ekki hræddur, þeg
ar hann læsi það.
Collier hafði símað, að sir James
liöi miklu betur, og þess vegna
i fannst Jenny tvímæialaust, að hún
yrði að láta hanri vita, hvað komið
hefði fyrir dóttur hans.
Þó að Claire væri ekki út allri
hættu enn, gat Jenny sagt með
góðri samvizku, að holskurðurinn
hefði tekizt vel.
En það var erfitt að finna réttu
orðin, þannig að sir James brygði
ekki við um of, og loks fór Jenny
að velta fyrir sér, hvort hún ætti
ekki heldur að síma Collier. En
í þessum svifum kom Kingsley Carr
inn og nam staðar við borðið, and-
spænis henni.
— Má ég sitja héma? Og án þess
að ’oíða eftir svari hlammaöi hann
sér á stólinn. — Mig langar til að
tala við yður um Claire.
BfiAR —
SKULDABRÍF
Bjóðum í dag:
Simca ’63
Zephyr ’63
Volga ’58
Taunus 17 M ’65
Chevrolet ’58
BÍLARNIR SELJAST
GEGN ÖRUGGOM
SKULDABRÉF UM
Xr
yiíiilj
.Chrysler-
umboðið
Hringbraut 121
sími 106 00
„Það er skylda mín að reyna að finna vini
mína, Kawi höfðingi“. „Þá verður þú að fara,
og guðimir fylgi þér“.
„Faðir, mig langar tii að fylgja Tarzan,
ef hann vill hafa mig með“. „Ég er hreykinn
af ákvörðun þinni, sonur“.
„Jæja, Tarzan. Fólk mitt er ekki hátt í loft-
inu, en það er hugrakkt og traust“. „Komdu
með Jtnér, Akumba. Ég mun þarfnast hjálpar
þinnar í Stóra feninu“.
RAUOARÁRSTÍG 31 SfMi 22022
RÓSið
hitanum
sjólf
með ....

%

•
Með BRAUKMANN hilosMli á
hverjum ofni getið þér sjalf ókveð-
ið hitasiig hvers herbergis —
ÐRAUKMANN sjélfvirkan hitasfílli
er hægt að setja beint á ofmnn
eða hvar sem er 6 vegg í 2ja tn.
fjarJægð frá ofni
Sparfð hitakostnað og aukrð vef.
líðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hilavettusvæðí
SIGHVATUR EINARSSON & GO
SÍMI 24133 SKIPHOtT 15
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
: Sími 24940.