Vísir - 18.08.1967, Qupperneq 12

12
V1SIR. Föstudagur 18. ágúst 1967.
„Hvert þó í þreifandi", varð for-
setanum að orði, og þaö var aug-
' ljóst að hann hafði ekki átt von á
þessu. „Þetta er stærðar bók, fjand
inn hafi það ...“
„Skýrslan er jafnlöng hverri með
albók, ég viðurkenni það, herra
forseti. En þetta er mjög flókið
mál, og það tekur tímann sinn að
kynna sér skýrsluna, svo viðhlít-
andi sé.“
„Segðu mér hana í útdrætti og
eins fáum orðum og unnt er“.
Jim Perry settist aftur. „Það er
mjög örðugt, herra forseti", mælti
hann.
„Það er undir þér sjálfum kom-
i ið“, svaraði forsetinn stuttur í
spuna. Hann hallaði sér fram á
skrifborðið og otaði vindlinum að
gesti sínum eins og marghleypu.
„Ef nauðsyn krefði, gæti ég komið
allri sögu borgarastyrjaldarinnar
fyrir í þrem setningum, án þess að
undanskilja nokkuð það, sem máli
skipti. Fjandinn hafi öll aukaatriöi.
Um hvað fjallar þessi skýrsla þín?“
„Wallingham-lestina. Þaö voru
áttatíu vagnar í þeirri lest...“
„Hvað varð um hana?“
„Hún hvarf“.
„Hvar?“
„Á Colorado-svæðinu, milfi Jules
burg og Denver".
„Hvenær?"
I
„Seint í nóyembermánuði, 1867“. I
„Hvers vegna hefur hvarf lestar-
innar svo mikla þýöingu?“
Jim Perry virtist ekki hafa svarið
á reiðum höndum. Notaði hikið til
þess aö fá sér vænan teyg úr glas-
inu og koma honum niður. „Þaö
er nú einmitt það, herra forseti“,
mælti hann. „Þetta.er flókið mál.
Það eru svo mörg andstæð öfl, sem
viö þetta eru flækt. Margir að-
ilar...“
„Hverjir helztir?"
„Indíánar...“
„Fleiri?“
„Kaupsýglumenn í Denver..“
„Og?“
„Herinn...“
„Fleiri enn?“
„Kvenréttindakonur...“
„Hamingjan góða“, stundi for-
setinn. „Ek-ki skal mig undra, þótt
málið sé flókiö, fyrst konur koma
þar við sögu!“ Hann hallaði sér aft
ur á bak í stólnum og starði upp
í loftið nokkra hríð, þögull og hugsi.
„Og þessi áttatíu vagna lest hvarf
gersamlega, ségiröu?“
„Já, herra forseti. í vissum skiln-
ingi...“
„Hvað áttu við með því? Annað
hvort Hefur hún horfið eða ekki
horfið?“
„Jú, lestin hvarf, það er ekki
neinum vafa bundið. En spurningin
er sú, hvort hún hafi horfið fyrir
fullt og allt, eða hvarf hennar ein-
ungis verið tímabundiö'*.
„Ég skil“, tautaði fátsetinn, en
þó var það auðséð á svip hans, að
hann gerði það ekki. „Það er ein-
mitt það. Og hvað týndust margir
menn við þetta lestarhvarf?"
„Enginn, herra forseti".
„Nú ... af hverju stafar þá allt
þetta þvarg?“
„Það var farmurinn, herra for-
seti“.
„Og farmurinn var?“
Jim Perry drakk glasið í botn,
drakk í hröðum teyg, en starði
síðan fram undan sér með tómt
glasið milli handanna.
„Tvö þúsund og sjö hundruö
kassar af frönsku, klára kampa-
víni, herra forseti".
„Hvað segirðu, maöur?“
„Jú herra forseti... og sextán
hundruð tunnur af bandarísku ]
viskíi.. .* j -
„Athugum þetta svolítið betur",
mælti Grant forseti hranalega, „og
þú þarft ekki endilega að taka tillit
til þess, sem ég sagði áðan — að
hafa sem fæst orð. Þú segir að
þessir áttatíu flutningavagnar hafi
horfið einhvers staðar milli Jules- 1
burg og Denver?"
„Rétt er það. Wallingham var
fyrirtæki sem tók að sér alls konar
vöruflutninga með stórum hestvögn
um. Það hafði tekið við farminum
í Julesburg, en lengra lá jámbraut
in ekki þá, og átti að koma honum
til Denver".
„Hafði gosið upp einhver kvittur
um það, að viskíframleiðendur
myndu loka?“
„Allt viðskiptalíf þeirra í Denver
byggist á námuvinnslunni, herra
forseti. Þar dveljast námumenn yf-
ir veturinn svo þúsundum skiptir.
Þegar vetur gengur í garð, snjóar
mikið þar á hásléttunni, svo ekk-
ert samband verður haft við um-
heiminn. Námumennimir eru félags
lyndir...“
„Það er fallega að orði komizt.
En hamingjan sanna .. .2700 kassar
af kampavíni og 1600 tunnur af
viskii".
„Hörðum vetri hafði verið spáð,
herra forseti".
Það hafði slokknað í vindli for-
setans, og nú kveikti hann í honum
á nýjan leik. "Jæja, þá. .þér hefur
tekizt að vekja forvitni mína. Sem
sagt, vagnalestin hvarf gersamlega.
Ég get ósköp vel skilið, að það hafi
komið ónotalega við knæpueigend-
urna og veitingamennina. En hvern
ig komu Indíánarnir, herinn og
kvenfrelsishreyfingin þar við sögu?‘
Jim Perry varp þungt öndinni.
„Það segir frá því öllu í skýrslu
minni, herra forseti. Ég kysi held-
ur að þér læsuð hana sjálfur".
„Ég er latur við lestur, og hef
auk þess nóg á minni könnu. Láttu
mig annað hvort heyra skýrsluna
eða þú kastar henni í pappírskörf-
una“.
„Eigið þér við að ég lesi hana
fyrir yður, herra forseti?"
„Þvi ekki það? Þetta virðist
skemmtilegasta plagg".
„En það mundi taka margar
klukkustundir..."
„Ég hef birgðir af vindlum og
viskfi við höndina", svaraði for-
setinn þurrlega, en þó brá fyrir
glettnisbjarma í augum hans. „Sé
sagan góð hættum við ekki fyrr en
henni er lokið, þó svo að það taki
alla nóttina!" Forsetinn reis á fæt
ur með glasið í hendinni, skálmaði
yfir að skrifstofudyrunum og kall-
aði: „Rufus...“
„Já, herra forseti?"
„Er nokkuð mikilvægt, sem kall
ar að?“
Þótt Jim Perry væri ekki bein-
línis að hlusta, heyrði hann Rufus
skýra forsetanum lágum rómi frá
sfharðnandi deilum við England,
Frakkland og Mexíkó og minna
hann á ein tíu eöa tólf innanríkis-
mál, sem ekki þyldu neina bið. Jim
Perry var sem lamaður af þeirri
tilhugsun einni saman að eiga fyr-
ir höndum að sitja þarna og lesa
þessar rúmlega tvö hundruð þétt-
skrifuðu síður upphátt fyrir for-
setann, samtímis því sem hann varð
að þamba með honum viski eins
og kurteisin bauð. Það var annað
en tilhlökkunarefni, að eiga að
halda stjórn á tungu sinni og hugs
uninni skýrri næturlangt við slíkar
aðstæður. Þú virðulegi höfuðkúpu-
þuklari, hugsaði hann með sér, að
vfsu lét ég í ljós viö þig von mína
um að fá áheyrn — en er þetta nú
ekki helzt til langt gengið hjá þér?
„Gott Rufus“, sagði forsetinn.
„það er semsagt ekkert sem ekki
þolir bið fram á mánudag. Þú sérð
svo um, að við verðum ekki truflað
ir. Kvöldmat þurfum vrð að fá,
svona um nfuleytið, segjum klukk-
an tíu. Armað er það ekki í bili“.
Forsetinn skellti hurðinni hressi
lega aö stöfum. Fór svo úr jakk-
i anum óg varpaði honum til hliðar
I hneppti frá sér vestinu, losaði um
j hálsmálið, hlammaði sér niður á
! stólinn og lagði fæturna upp á
skrifborðið, um leið og hann dæsti
lengi og ánægjulega, eins og þungu
fargi væri af honum létt.
„Herra forseti..."
! „Já, Jim?"
„Ég geri mér vonir um að yður
finnist skýrsla mín athyglisverð,
og mér er það ósegjanleg ánægja
að lesa hana upphátt fyrir yður.
En það er samt dálítið, sem ég verö
að minnast á áður en ég hef lest-
urinn“.
„Láttu þaö koma“.
„1 fyrsta lagi það, að Johnson
I fól mér þessa rannsókn alls ekki
| vegna þess að ég væri vinur hans,
eða aðhylltist stjórnmálastefnu
hans, heidur einungis vegna þess
að hann hafði álit á blaðamennsku-
hæfileikum mínum. Með öðrum orð
um, hann taldi að ég mundi reyn-
ast sannorður, óhlutdrœgur og
hreinskilinn'*.
„Jæja það sýnir að honutn hefur
þó ekki verið alls varnað“.
„1 öðru lagi það, að til þess að
! ég gæti framkvæmt þessa rann-
I sókn var ég tilneyddur aö hverfa
S um skeið frá starfi við „New York
j Tribune". Ég hef því ekki haft
nein viss laun í rúmt ár“.
i „Þú varst ekki á launum hjá
I stjóminni?"
„Nei, herra forseti. Hins vegar
] hét Johnson forseti að greiða mér
| 10,000 dali, þegar ég hefði lokið
] rannsókninni".
Grant forseti hleypti brúnum. —
„Hefurðu skrif fyrir því?“
„Nei, hérra forseti. Rannsóknin
var þannig I eðli sínu.. .og eins
og þér skiljið mátti Johnson gera
ráð fyrir vanþóknun og gagnrýni
af hálfu viðkomandi aðila, svo
reynt var að halda máfinu strang-
lega leyndu og sjá svo um, að ekk-
ert kvisaðist..
„En þú hefur fengið peninga fyr-
ir kostnaði?"
„Nei, afit þess háttar varð ég að
greiða úr eigin vasa".

TAE7AN, LOOK,
• ANOTHER
MDHSTEK./ r
THIS ONE DOES NCT SEE
US, AKUMBA—WE MUST
MOVB WITH CAUTION.'
^ | íy JSdgab Ricb Bumouctis
A
MW FWENDS'MOTOR-PRIVEN BOAT
MUST HAVE ATTRACTBO THEiR.
f v»MAi/ei»g . . i ■. ■ i
K.
ATTACKERS^J'
„Sérðu Tarzan, önnur ófreskja". „Hún sér
ofckur ekki, við skulum fara varlega".
Ta. t,, ii v
emi k U.
„Vélbátur vina minna hlýtur að hafa vak-
ið athygll árásarmanmmna".
„Við erum sannarlega á sióðum steinaWar-
manna, og ailir aðkomandi virðast vera óveh
komnir hér“. „Eigum viQ þá að farat?"
sfmTmSSBBSBí
ÞVOTT ASTÖÐIM
SUDURLANDSBR AUT
SIMI 3S123' OPlÐ 8-
SUNNUD-.9-
RóðiS
hiianum
sjólf
með ....
Me8 BRAUXMANN hiiastiQi é
hverium ofni getiS þér siðlPókveS-
iS hrtaslig hveri herbergis —
BRAUKMANN sjólfvirkan hilastilli
er hægt aS setja beint á oftúnn
eSa hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægS- fró ofni
SpariS hitakostnaS og oukrS vel-
KSon ySar
BRAtfKMANN er sérslakfoga bent-
ugur ó hitaveitusvæði
SIGHVATUR EINARSS0N&C0
ISÍMI 24133 SKiPHOLT 15
Maðurinn sem annars
i