Vísir - 27.09.1967, Blaðsíða 12

12
V1SIR . Miðvikudagur 27. september 1967.
„Þaö hef ég aftur á móti oft
gert. Nógu oft til aö komast að
raun um að.fáar konur hafa krafta
til að beita öxinni, og að ég var
ein af þeim, sem skorti afl til þess.
En hitt uppgötvaði ég fljótlega, að
ef ég athugaði viöinn vandlega
þangað til ég fann á honum rifu
eöa sprungu, tók svo egghvassan
járnflein, rak þar í og barði svo á
fleininn með sleggju eins hart og
snöggt og mér var unnt — þá dugði
það. Skilurðu nú hvaö ég er að
fara?“
„Ætli ég fari ekki að skilja það.
Atvinnudeilan á milli O’Flathery og
Wallingham er sprungan. Og ég á
að verða fleinninn".
„Samúð þín og uppörvun veröur
fleinninn, vina mín. Brostu, hlust-
aðu — ' inkaðu vingjarnlega kolli,
og rninnstu þess, að þú ert stöðugt
að reka fleininn dýpra og dýpra.
Láttu umfram allt í það skína, að
þér finnist mikiö til um hugrekki
hans og réttlætiskennd, er hann
hikar ekki við að ganga út í svo
erfiða" báráttu fyrir félaga sína.
Gefðu honum 1 skyn, að kröfur
þeirra séu sanngjamar að þínum
dómi. Segðu honum að við, konum-
ar stöndum allar með honum og
vinum hans“.
„Jæja, mér er svo sem sama
þótt ég reyni, ef þú ert viss um að
ég stofni sjálfri mér ekki i voöa.
Hvenær viltu að ég hefjist handa?“
spurði Louise.
Lestin var í þann veginn að nema
staðar, því að nú var miður morg-
unn og típi kominn til að á. „Því
fyrr, því betra“, svaraði Cora
Massingale. „Er þetta þama ekki
vagninn, sem hann ekur?“
Þegar Louise hafði klifið niður
úr ekilsætinu, hikaði hún við and-
artak. Hún var gripin ákafri löng-
un til að spyrja: Er þetta ekki í
rauninni hrapðilega óheiðarlegt, frú
Massingale? Þá varð henni hugsaö
um Paul og föður sinn. Mundi Paul
spyrja yfirboöara sinn slíkra spum-
ingar þætti honum ástæöa til? Nei,
auðvitað ekki. Hann þyrfti ekki að
spyrja, því að hann mundi vita
fyrirfram hvaða svar hann fengi.
Að sjúlfsögðu er slíkt óheiðarlegt
við venjulegar aðstæðuf — en ekki
í hemaöi!
Og Louise Gearhart gekk hröð-
um, ákveðnum skrefum aö vagni
Kevins Ö’Flathery, og skipulagði
sókn sína, skref fyrir skref. Fyrst
vingjamlegt bros. Næst að biðja
um vatnssopa í te. Þriðja ...
Það var um eittleytið, að riddara-
foringi hleypti hesti sínum með-
fram lestinni, og hægöi fyrst ferö-
ina, þegar hann nálgaðist Gear-
hart herforingja, sem reiö í farar-
broddi. Hann bar hönd snöggt að
húfuderinu um leið og hestar þeirra
gengu samsíöa. „Hvað?“ spurði
foringinn.
„Herra, ég hef gilda ástæöu til
að ætla, að eins konar samkomu-
lag sé i undirbúningi meö bindind-
isleiðangrinum og írsku ökumönn-
unum“.
„Hvað ertu að fara?“
„Samkomulag eða bandalag, jafn-
vel leynilegt samsæri, herra. Meö
öðrum orðum — það er örugg sann-
færing mín, að þessir tveir hópar
hafi í hyggju að sameina krafta
sina til ákveðinna aðgerða“
„Páll minn góður — þú talar
eins og þú værir siðandi oröabók!"
hreytti herforinginn út úr sér og
hleypti brúnum. Þaö kom áhyggju-
svipur á andlit hans. „Ertu fylli-
lega frískur?"
„Já, herra“.
„Slakaöu eilítið á. Þú ert fölur
eins og liðið lík, maöur“.
„Það var skipun þín, herra, aö
ég geri þér tafarlaust viðvart, ef
ég yröi einhvers áskynja".
„Þá það, þá það“, tautaði herfor-
inginn. „Ekki þarftu að minna mig
á það ...“ Þeir riðu nokkra hríð
þögulir hlið við hlið og herforing-
inn horfði út yfir fljótið. „Jæja,
svo þú heldur aö blessaðar kon-
urnar og þessi skapheitu, írsku
ökumenn séu að brugga eitthvað
saman. Hefurðu nokkra hugmynd
um hvað það muni vera?“
„Ekki enn, herra“.
„Hvemig varðstu þér úti um
þessar upplýsingar?"
„Með því að hafa augu og eyru
hjá mér og hlera samræöur þeirra,
írska forsprakkans, OTlathery og
dóttur þinnar“.
„Hvað segirðu?"
„Já, herra. Það lítur helzt út
fyrir aö þeim sé orðið vel til vina“.
„Ég skil...“ 1 þetta skiptið varð
allöng þögn. „Jæja, höfuösmaöur,
þú lætur mig vita hverju fram
vindur".
Slate höfuðsmaður kvaddi og
reið aftur meö lestinni. Gearhart
herforingi var þungur á brúnina.
Hann sagði ekki „unnusta mín“,
heldur „dóttir þín“. Það væri
þokkalegt, eða hitt þó heldur, að
fá rauöhæröan Ira í fjölskylduna.
Þegar lestin nam staðar síðla
kvölds, og tjaldbúöir voru reistar,
kom Cora Massingale að máli viö
Gearhart herforingja, og fór þess
hæversklega á leit, að hann leyfði
henni aö efna til „almennrar sam-
komu“, eins og hún komst að orði.
Þegar hann spurði hana nánara um
tilgang og eðli þeirrar samkomu,
urðu svör hennar grunsamlega loö-
in, að honum þótti.
„Það veröa allir boðnir og vel-
komnir — ökumennirnir, heima-
vamarliöarnir, riddarami&bJpdíán-
arnir — allir“.
„Og hvaða .árangur
yður vonir um?“
„Fyrst og fremst að samkoman
verði til þess að við kynnumst
betur, Gearhart herforingi. Hver
hópui; sér um viss skemmtiatriði
— til dæmis hefur O’Flathery lofað
að syngja nokkur írsk þjóðlög og
Fimmkaggi foringi hefur boðið að
nokkrir af mönnum hans sýni
dansa. Og ef þér gerið okkur þann
greiöa aö lána okkur lúðrasveitina,
munu nokkrar af okkur konunum
syngja sálma og baráttusöngva".
„Og þér flytjið auðvitað ræðu?“
„Einungis stutt ávarp, herfor-
ingi, svaraði Cora Massingale með
ómótstæöilegu brosi, „sem miðast
fyrst og fremst viö aö glæða bróður
hug og kærleika til náunugans“.
Gearhrat herforingi hafði lesið
þrétt í dagblaði frá Philadelphiu
ekki alls fyrir löngu, að I þeirri
borg bróðurhugans og náungakær-
leikans, heföu kvenréttindakonur
boðað til fundar með svipuðu kjör-
orði, og sá fundur hefði síðan leitt
til meiri óeirða en áður vom dæmi
til þar í borg. Aö vísu höfðu nokkr
ir dmkknir dónar átt upptökiH, með
því að varpa tígulsteinum í
glugga samkomuhússins, Ekki
þurfti að óttast slíkt 1 þetta skiptið
hér voru ekki neinir gluggar til að
brjóta eða tígulsteinar til að grýta
Hins vegar var enginn skortur hér
á náungum, sem ekki létu sér allt
fyrir brjðsti brenna, og meira en
nægar birgðir af viskíi. Og allir
vopnaðir rifflum.
„Ég hef vonað aö kynni með
mönnum yrðu ekki allt of náin, eins
og allt er í pottinn búið, frú Mess-
ingale".
„Misskilningur, herforingi. Hér
talast allir við eins og gamlir kunn
ingjar og ekki hefur örlað á sundur
þykkju. Við þurfum einungis að
fá tækifæri til að skilja hvert ann-
að“.
„Þá það. Þér megið efna til þess
arar samkomu, frá Massingale".
mælti Gearhart herforingi og varp
þimgt öndinni. „En ég verð að
setja viss skilyrði, og örli nokkuð
á óeirðum, hika ég ekki við að
grípa til ströngustu gagnráðstaf-
ana“.
„Að sjálfsögðu herforingi, það er
einungis skylda yðar. Samkoman
hefst þá strax að kvöldverði lokn
um“.
Það væri einungis tii að tef ja tím
ann, að segja nákvæmlega frá þess
ari samkomu, þar gerðist í raun-
inni ekkert frásagnarvert. Aftur á
móti má telja það nokkurn veginn
víst, að ýmsar þýðingarmiklar á-
kvarðanir hafi leitt af þessari sam-
komu, beint og óbeint. Það er að
minnsta kosti ótrúlegt, að margt
þaö, sem gerðist næsta sólarhring-
inn á eftir, hafi einungis orðið fyrir
hendingu.
FÉLAGSLÍF
VfKINGUR,
I handknattleiksdeild.
Æfingatafla fyrir veturinn 1967
-1968.
Sunnudaga
■“'KT' ’U.'Sö"?: 'fr ■Rkflá'
- 10,20 - - -
- ll.ltí'é. fí. kárla
- 13,00 M., í. og 2. fl.
karla
- 13,50 -------------
Mánudaga
kl. 19.00 4. fl. karia
- 19.50 3. fl. karla
- 20.40 M., L og 2. fl.
kvenna
- 21.30 - - -
Þriðjudaga
kl. 21.20 M., 1.
og 2. fl.
karla
- 22.10 - - —
Fimmtudaga
kl. 19.50 M„ 1. og 2. fl.
karla
— 20.40 — - -
Föstudaga
kl. 19.50 3. fl. kvenna
Laugardaga
kl. 14.30 3. fl kvenna
Æfingar fara fram í íþróttahúsi
Réttarholtsskólans, nema þriðju-
daga, en þá eru þær í Iþrótta-
höllinni í Laugardal. — Æfing-
amar byrja þann 15. sept. Ný-
ir félagar em velkomnir.
Mætið vel frá byrjun
Þjálfarar.
~rr i im
m t3 444.4'41
TTT i
„Gangið irm i bankastjóraherbergið — all-
ir era þar saman komnir“.
„Gjörið svo vel, Tom, hér er yfirmaður
iönaöarsamsteypunnar, ungfrú O’Hare".
„Komið þér sælir, herra Drake“
„Hvað...“
Eldhúsið, sem allar
húsmœður dreymir um
Hagkvœmni, stílfegurð
og vönduð vinna á öllu.
Skipuíeggjum og
gcrum yður fast
verðtilboð.
Leitið upplýsinga.
LAUQAVEGI 133 aIiril117BS
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Simi 24940.
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI24133 SKIPHOLT 15

hVÖTT ÁStöOTN
SÚDURIANIT.JBRAUT
S'lMI ÖPID 8 -2$;3ö
soNNUD.:i?-!,'?..m