Vísir - 27.12.1967, Síða 7

VlSIR
. Miövikudagur 27. desember 1967.
íDRULLUPOLLUM
íé
Nokkur tími er nú liðinn frá því strákarnir í bænum hófu að safna til áramótabálkasta, en
aiiir vita, hversu iðnir þeir geta verið við þá söfnun. Ungu mennirnir Ieggja mikið á sig til
að búa til sem veglegasta bálkesti, velta trékössum eða bíldekkjum langar Ieiðir, ganga
milli fyrirtækja til að ná í efni í bálkestina og allt er vel þegið, sem á annað borð logar. —
Stundum hefur það komið fyrir, að myndarlegir bálkestir, sem safnað hefur verið til með
súrum sveita, hafa verið brenndir löngu fyrir gamlársdag og hefur þá margt barnshjartað á
tt bágt. Stundum hafa fullorðnir menn verið að verki, en oftast er um drengi að ræða, sem
eru annaðhvort að stríða öðrum drengjum, eða hefna sin fyrir „að fá ekki að vera með“, eða
af öðrum ástæðum.
í
I
I
I
f
I
l
>
»
I
k
>
i
i
>
i
\7'ísir fór í heimsókn að tveim
’ bálköstum og hafði tal af
nokkrum drengjum sem þar
voru.
Fyrst lögðum við leið okkar
á Mambratún, eða Miklatún,
þar sem bálköstur borgarinnar
er staðsettur, sá stærsti á land-
inu. Þar voru tvær stóvirkar
vinnuvélar að störfum, krani
sem hlóð köstinn og ýtuskófla
sem safnaði efninu saman í
hrúgu fyrir kranann. Þessi bál-
köstur er hinn myndarlegasti óg
kennir margra grasa i samsetn
ingu hans, þar mátti sjá báta
trékassa, kefli undan vírum,
hjólbarða o.m.fl. Við bálköstin
hittum við tvo drengi, sem fylgd
ust með hleðslunni af athyglL
— Hvað heitið þið strákar?
Sá stærri verður fyrir svörum:
— Ég heiti Jón Tómasson, en
þetta er hinn frægi Bjöm Harð
arson sá sem fann silfrið.
— Hvaða silfur.?
— Hann fann stolna silfrið
héma á Klambratúninu um dag
inn og kom í blöðunum.
Við þessa skýringu munum
við eftir því hvaða silfur var
um að ræða. Þvl hafði veriö
stolið suður á Reykjanesi og síð
an höfðu þjófamir falið þaö í
snjóskafli hér á túninu. Tveir
snáðar fundu það og komu því
til lögreglunnar. Fyrir bragðið
fengu þeir myndir birtar af sér
í blöðunum og hafa að sjálf-
sögðu hlotið mikla frægð meðal
kunningjanna.
— Fenguð þið nokkur fundar
laun?
— Já ég fékk þúsundkall og
kranabíl f verðlaun frá löggunni.
— Þetta er myndarleg brenna
strákar.
— Já, þetta er Reykjavíkur
brennan. í fyrra vom fleiri
bátar í henni og þá logaði hún
í þrjá daga á eftir.
— Hafið þið unnið að brenn
unni?
— Nei, en við höfum leikið
okkur heilmikið í draslinu og
fundið alls konar dót.
— Eins og hvað?
— Straujám, penna, penna-
fyllingar, skæri batterí.hand-
af hjólum, og svo fann einn
strákur fullan kassa af hagla-
byssuskotum.
— Hvað gerði hann við kass-
ann?
— Hann fór með hann heim
til sín maður.
— Hvað gerðuð þiö við dót
ið sem þið funduö?
— Við fórum með það heim,
en það var allt tekið af okkur
og svo var þvl hent.
Hvaðan kemur efnið í þessa
brennu?
— Það kemur frá mörgum
stöðum. Sumt kemur frá Slátur
félagi Suðurlands, sumt frá höfn
inni, eins og til dæmis bátamir
og rúllumar vlst líka, svo kem
ur sumt frá Pennanum og sumt
frá hinum cg þessum verksmiðj
um.
— Og það logar vel I þessu
dóti?
— Já þeir hella bara bensíni
yfir það. Það logar I bensíni þó
að það sé ofan I drullupollum.
Þið þökkum þeim félögum fyr
ir viðtalið og höldum næst inn
I Laugames, en þar em strákar
að fást við bálköst, sem er ekki
nema lítið brot af borgarkest-
inum að stærö.
Sá heitir Ómar Friðberg sem
fyrir svömm verður að mestu
leiti:
— Hvaðan eruð þið strákar?
— Við erum allir héma úr
Laugamesinu.
—Hvenær byrjuðuð þið að
safna I bálköstinn?
— Það var 5. desember.
— Eruð þið margir um köst-
inn?
— Ég held að við séum 10
eöa 11.
— Hvaðan fáið þið efnið?
— Svona hingað og þangað.
Sumt fáum við hjá Tollvöm-
geymslunni, sumt hjá Volvóum-
boðinu og Skódaumboðinu og
svona hingað og þangaö.
— Hverjir hjálpa ykkur við
þetta?
— Enginn, við bara förum og
sníkjum dótið og fáum svo sendi
bfl til að keyra þvf.
— Hver borgar bílinn?
— Við sjálfir.
— Hefur verið kveikt í kesti
fyrir ykkur, áður en tfmi var til
kominn?
— Já einu sinni var kveikt
— Vissuð þið hverjir gerðu
það?
— Það vom strákar í stóm
blokkinni en þeir hafa lofað að
gera það ekki aftur.

Bjöm Harðarson t. v. og Jón Tómasson við borgarköstínn á Klambratúni.
Strákarnir í Laugarnesi. Kári Sigurðsson, Ómar Friöbergsson,
Páll Hjálmar Hilmarsson og Páll Eyjólfsson situr efstur.
— Fylgist lögreglan með
þessu hjá ykkur?
— Já, við verðum að fá leyfi
hjá henni til þess að mega búa
til brennu.
Að lokum höfðum við tal af
Stefáni Jóhannssyni, en hann
hefur yfirumsjón af hálfu lög-
reglunnar með bálköstum I borg
inni.
— Hvaö verða margar brenn
ur I Reykjavík að þessu sinni?
— Ég veit það ekki nákvæm S
lega ennþá. Þær em milli 40
og 50, enn sem komið er, en í
fyrra voru þær milli 50 og 60.
Það verður ekki hægt að segja
um fjöldann fyrr en eftir jól-
in, vegna þess að ekki er byrj
að að hlaða sumar brennurnar.
— Þarf ekki sérstakt leyfi fyr
ir brennunum?
— Jú, það þarf að sækja um
leyfi til okk„. til að hafa brenn
ur, en það hefur viljað gleymast
hjá sumum. Þess vegna getur
svo farið, aö við verðum aö taka
sumar þeirra niður.
— Er brennan á Klambratúni
sú eina opinbera I borginni?
- Já hún er sú eina, að hln-
um standa yfirleitt krakkar.
— Þiö fylgist með brennun-
um á gamlárskvöld, eða hvað?
— Já, viö ökum á milli staöa
og fylgjumst meö. Það verður að
va:a fólk sérstaklega viö þeim
hættum sem leynast við svona
brennur svo sem tómum olíu
eða bensíntunnum en slys geta
og hafa af hlotizt er þeim var
velt á eld, en mikil sprengi-
hætta stafar af gasi því sem
myndast I tunnunum.

■
■ v x • ■■■
'
’
■
■ -

IJnnið að borgarkestinum á Klambratúni. Hallgrímskirkja
trónar í baksýn.
7
WJ,
1