Vísir - 06.02.1968, Blaðsíða 3

V í SIR . Þriðjudagur 6. febrúar 1968.
3

Nýjar myndir, ónefnt atriði: Edda, Jóhanna, Erlendur, Arnhildur, Sigmundur, Soffía, Daníel, Þórunn og Kjartan.
myndir og gamlar
TVý andlit á leiksviði vekja
jafna forvitni, hvers má af
þeim vænta? Hlotnast þeim að
njóta sfn í bjarma svfðsljósanna
eða hverfa þau í skuggann bak-
sviðs og gleymast, án þess að
fá svo mikið sem að ygla sig
fram f salinn?
Nokkrir yngstu leikarar Leik-
félags Reykjavfkur, sem útskrif-
aðir eru úr leiklistarskóla L.R.
hafa teldð til sinna ráða og
vinna að sjálístæðri sýningu
undir stjórn Sveins Einarssonar,
leikhússtjóra.
Fréttamaður Vfsis fékk að
sitja eina æfingu f Tjamarbæ
hjá Litla Ieilcfélaginu, en svo
heitir flokkurinn.
Verkefnið er tvíþætt: Annars
vegar leikrit meistara Ingmars
Bergman, Gömul mynd á kirkju
vegg, sem er byggð upp á sama
tema og kvikmyndin „Sjöunda
innsiglið“, sem nú er sýnd í
Hafnarfjaröarbíói. Þetta leikrit
var á sínum tíma leikið á Drama
ten í Svíþjóð af nemendum Berg
mans. Höfundurinn hefur gætt
þess við gerð leiksins að gefa
hverjum nemanda ærið verkefni
og um leið tækifæri til þess að
sýna hvað f honum býr.
Efni leiksins er í megin atrið
um hið sama og kvikmyndar-
innar. Hann sýnir manninn and
spænis dauða sínum. Krossfari
og fylgdarsveinn hans eru komn
ir heim eftir langa reisu til lands
ins helga. Heima fvrir geisar
plága, fólk er á flótta undan
dauðanum. — Krossferðin hefur
ekki veitt riddaranum svar við
spumingunni miklu. Ferðin
heldur áfram. Dauðinn setur inn
sigli sitt á hvern þann sem slæst
í förina og að lokum leiðist öll
hersingin í dauðadansinn.
Það var gömul mynd á kirkju
vegg á Skáni, sem vakti inspíra-
sjón höfundarins að bessu verki,
sem varð úndanfari hinnar frægu
kvikmyndar. — Myndin er frá
tímum þeim, er svartidauði geis
aði í Svíþjóð.
Hinn þáttur sýningarinnar er
kannski öllu nýstárlegri. Það er
efni úr ýmsum áttum, útfært af
leikendum sjálfum, sumt fmm-
samið, lög, textar, Iátbragðsleik-
ir og svipmyndir af viöburðum.
Þennan þátt sýningarinnar
kallar flokkurinn „Nýjar mynd-
ir“ — Innihald hans er kannski
Ieyndarmál, en áhorfenda kemur
hann fyrir sjónir sem skirskotun
til friðar í mannlegum samskipt
um. — Eins konar spum, sem
„krossferöir“ seinustu ára hafa
vakið með ungu fólki.
Hér eru reyndar nýstárlegar
leiðir, sem einna helzt mætti
ættfæra tll Theater Workshop i
London, sýningin byggist á frarn
lagi hvers og eins, verður til i
höndum leikenda.
Félagar lcikflokksins vinna að
öllum hliöum sýningarinnar, án
hjálparkokka. Einn sér um ljósa-
búnað, annar um tjöld og bún-
inga og svo framvegis og koma
þar fram býsna fjölhæfir kraft-
ar í ekki stærri hóp.
Sýningar verða örfáar á þessu
fyrsta verkefni Litla leikfélags-
ins en ekkert hefur verið látið
uppskátt um næstu verkefni. —
Frumsýningln verður á laugar-
dag í Tjamarbæ.
Galdranomir eru brenndar á báli.

Gömul mynd á kirkjuvegg, talið frá vinstri: Stúlkan Jóhanna Axelsdóttir, trúðurinn (Erlendur Svavarsson), Lisa (Þórunn Sigurðardóttir), Galdranornin (Edda Þór-
arinsdóttir), smiðurinn (Kjartan Ragnarsson), fylgdarmaður riddarans (Sigmundur Örn Arngrímsson), riddarinn (Daníel Williamsson), Marfa (Soffía Jakobsdóttir), kona
riddarans (Amhildur Jónsdóttir).
I