Vísir - 30.03.1968, Blaðsíða 12

12
V1 S IR . Laugardagur 30. marz 1968.
Kvikmyndasaga eftir Jack Pearl
trú á því vopni en rifflinum, eink
um í návígi. Þeir stóöu sem stjarfir
þegar japanska fylkingin kom í
ljós á beygjunni Tokuzo liösfor-
ingi gekk fyrir henni, skimandi og
vökuil eins og þjálfaöur veiðihund
ur, sem finnur þaö á sér, þegar
hann nálgast - bráðina. Hann benti
mönnum sínum að nema staöar,
tók sjónaukann og athugaði um-
hverfið nokkurt andartak. Skyndi-
lega tók hann viðbragð, orðin foss
ÞEKKIRÐU
MERKIÐ?
D.12
EiNSTHFNUiWÉRKI
Þetta merki getur til kynna, að
ekið sé inn á einstefnuaksturs-
götu, og að akstursstefnan sé f
þá átt, sem örin vísar. Merkið er
einnig algengt við innakstur á
bilastæði, eða þar sem iagðar
hafa verið sérstakar götur með-
fram íbúðarblokkum, vegna inn-
aksturs á sérstök biiastæði
þeirra. Ókunnugum er sérstak-
lega bent á að fara eftir slíkum
leiðbeiningum í stað þess að
reyna að smjúga stytztu ieið, I
skjóli þess, að lögregian sjái ekki
til þeirra.
Ki
FRAMKVÆMDA-
NEFND
HÆGRI
UMFERÐAR
uðu af vörum hans, þegar hann
fékk liðþjálfanum sjónaukann og
benti til vinstri.
Wartell varð felmtri sleginn. —
Hann hafði sagt það viö Grenier, að
örðugra mundi aö finna Corey í
frumskógarþykkninu en saumnál
í heystakki. Nú var ekki annað
sýnna, en að sá japanski hefði
komið þar auga á hann fyrirhafn-
arlaust. Wartell bölvaði þeirri
rökleysu örlaganna, aö halda slík
um hlífiskildi yfir Corey, að
hann gat farið inn í japanska skála
hverfið og út þaðan aftur, við--
stööulaust, einungis til þess að
hann lenti þarna í flasinu á njósna
sveitinni.
Það leyndi sér ekki, að Tokuzo
var að skýra mönnum sínum frá
hvernig auðveldast mundi að um
kringja Corey og Miyazaki, sem
stefndu nú upp í ásinn, þar sem
Grenier beið. Wartell hvíslaði að
þeim tveim: „Skjótum og dreif-
um okkur svo“.
„Dreifum ... ég hélt . aö; yið vær
um ekki'netíia' þrír?,f sagði' kóss;
„Það vita þeir japönsku ekki“,
svaraði Wartell. Hann miðaði hríð
skotariffli sínum milli greinanna
og þrýsti á gikkinn. Skothrinan
bergmálaði í náttmyrkum skógin-
um.
Maccone laumaðist meðfram
götuslóðanum, um leið og hann
skaut af handahófi í áttina að
þeim japönsku. Hann sá nokkra
af þeim falla, særða eða dauða,
meðal annars liðþjálfann sem stóð
við hliðina á liðsforingjanum.
Maccone vissi þó ekki hvort hann
hæföi sjálfur, Wartell skaut án af-
láts af hríðskotarifflinum, og Ross
— það mátti telja öruggt, að hann
hefði mann í skoti. Ross skaut með
þó nokkru millibili, gaf sér tíma til
aö miða, Wartell skaut án afláts
og var á stööugri hreyfingu eins
og Maccone, því i skyni að telja
þeim japönsku trú um, að þeir
ættu við fjölmennan hóp fjand-
manna að etja.
Corey og Miya voru komin of-
arlega í ásinn, þar sem lítið var
um skjól, þegar kúlurnar tóku að
þjóta til hægri og vinstri við þau.
Miyu brá svo, að hún tók til fót-
anna niður í lágt gil, en Corey
hljóp bölvandi á eftir henni og
brá henni, svo að hún féll til jarö-
ar.
„Ertu gengin af vitinu?“ spurði
hann. „Komdu, við verðum að
skríða upp í ásinn.“
„Hverjir eru aö skjóta?“
„Það eru mínir menn, sem hafa
lent í einhverjum átökum“. Corey
réði það af kúlnaþytnum, að þeir
Wartell miðuðu þannig, að honum
og Miyu væri örugg leið upp ásinn
Corey varð fyrst hugsað til Gren-
iers meö senditækið. Það var ber-
sýnilegt á stefnu skotanna, að
þeir voru einnig að verja hann.
Þaö var einungis þetta, hvort Wart
ell hefði gætt þess að koma Gren-
ier í öruggt fylgsni með tækið, áður
en átökin hófust.
„Korndu", endurtók hann og þau
Miya tóku að skríða upp eftir ásn-
um. Ef þeim tækist einungis að ná
þangað, sem Grenier var og Miya
að Senda uppl., hafði leiðang-
urinn lokið ætlunarverki sínu. Það
var allt komið undir því hve lengi
Wartell og félögum hans tækist að
tefja fyrir þeim japönsku.
Það vöru þegar fallnir fjórir
menn af liði Tokuzo i hinni skyndi
legu árás. En Tokuzo liðsforingi
var gamall og reyndur og fljótur að
átta sig á hlutunum. Hann sá að
skothríðin kom mest úr þykku
kjarri uppi i hæðinni, og taldi vist
að þar væri þó ekki nema einn mað
ur að verki vopnaður hríðskota-
riffli. Hann skipaði mönnum sínum
í var, þvínæst að koma vélbyss-
unni fyrir og miða henni upp
í kjarrið. Þegar vélbyssan tók til,
var Wartell þar með kominn í von
lausa sjálfheldu. Skothrinurnar
tættu sundur limið, eins og það
væri höggvið með beittri sveðju.
Wartell lá marflatur og kúlurnar
hvinu allt í kringum hann.
Grenier Iá í vari uppi á ásinum
og fylgdist með átökunum þaðan.
Hann reyndi árangurslaust að átta
sig á þeim eftir skotleiftrunum, en
það mátti kallast ógerlegt. Honum
var ékki nokkur leið að þekkja
skotleiftur úr byssum þeirra jap-
önsku frá hinum. Þá gerðist það, að
.. --- ./.jy/'//"/f/,;

TtKUff' all& k'öná r k l
= ■ , og' vönduo vVn.na
' IJRVAL AF ÁKLÆÐUM
LAUGAVEG 62 -'SlMJ 10625 HEIMASlMI 83634.
BðLSTRUN
„Nú deyr Tergash.“ - „Hjálp, ég gefst
upp.
Tarzan víll ekki drepa apann
neyddur og sleppir honum ....
ótii-
... en hann átti eftir að sjá eftir því...
„Gullinhærða konan skal deyja.“
þeir japönsku skutu á loft björtu
svifblvsi og lýstu þannig upp um-
hverfið, að þar varð bjartara en um
hádegi. Grenier sá félaga sína i
sjálfheldu uppi í hæðinni, sá hvern
ig vélbyssuskytta þeirra japönsku
hafði þá í miði. Hann greip til riff-
ilsins. Freistingin, að bjarga þeim
frá bráðum bana, var ómótstæðileg.
* ,-—' ailAlí/GJkN
IMiLm?
RAUÐARÁRSTIG 31 SfMI 23022
i,iii;i.iiiiiiiiaiin.1ii;i!!iiiu„ii,ii!i;.ni:,iruiiiiiaTnwaai!i3
^2>allett
LEIKFIIVU____
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKIN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
■jt Margir litir
Allar staerðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bleikir, hvftir
Táskór
Ballet-töskur
^^allettíúdin

U E B Z t U tl 1 N
%jG>LJILllUelui
s BRMRABORGflRSIÍG 22
SÍMI 1-30-76
Ufliilnl.liiMU- M I I I III I I I II I IIIII IIII |