Vísir - 01.06.1968, Síða 12

72
V í SIR . Laugardagur 1. júní 1968.
KJÚKLINGUR FYRIR
ATLÖGUNA
Meðan ég var að hafa fataskipti
datt mér í hug langa, ýtarlega bréf-
ið, sem ég hafði skrifað John um
það sem gerðist í Torremolinos.
Hafði það kannski orðið tP! þess að
hann fór f þessa ferð? Mér fannritj
ég heyra aðvörunarorð Mary; „Gall-
inn á þér, Joyce, er sá, að þd segir
öllum allt! Það er ekki hyggilegt.
Þú munt einhvem tíma komast að
raun um það.“
Og í dag átti ég að sannreyna
þetta. Ég hafði kjólaskipti og fór
niður til Peter, en Carlos og Marcia
sátu hjá honum.
— Ég heyri að þú sért að fá vin
í heimsókn? sagði Carlos.
— Já, og það var mjög óvænt,
sagði ég.
— Mér dettur 1 hug, sagði Marcia.
— Getur hann ekki sofið 1 „Corall-
es“ og borðað héma? Hann getur
borðaö við okkar borð.
— Jú, þökk fyrir, það er kannski
bezt, sagði ég, en það fór hrollur
um mig þegar ég hugsaði til máltíð-
anna — með Peter á aðra falið mér
og Jofan á hina.
Peter leit á úrið sitt. — Ég er
svangur, sagði hann.
— Mér datt í hug að við biöum
eftir vini Joyce, sagði Marcia.
— Það tekur því varia, úr því
að við vitum ekki hvenær hann
kemur, sagði Carlos.
Ég stóð upp.
— Nei, þaö er engin þörf á þvi,
sagði ég. — Við skulum fara að
borða.
En ég missti alla matarlyst við
tilhugsunina um, að John gæti kom-
ið þá og þegar.
— Borðaðu matinn þinn, sagði
Peter þegar ég lagði frá mér hníf
og gaffal og lét hálft kjúklings-
stykkið liggja á diskinum.
— Ég er ekki svöng, sagði ég.
— Var það ekki þessi matur, sem
Napoleon át fyrir orrustuna viö
Waterloo? spurði hann í glensi.
— Jú, svaraði Marcia. — En hann
tapaði líka orrustunni.
Peter brosti. — Ég hef ekki hugs-
að mér að tapa.
— Ég vona að ekki komi til
neinnar orrustu, sagði ég eymdar-
lega.
Carlos hló. — Hvað hét nú lagiö
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
SS" 30435
Tökuro að okkur övers konai múrbrui
og sprengivinnu l húsgrunnum og ræs
um. Leigjum út loftpressur og vfbrt
sleða Vélaleiga Steindórs Sighvats
sonai Alfabrekku viö Suðurlands
braut, slmi 10435
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Sfmi 35199
Fjölhæf jarðvinnsluvél, annasi
lóðastandsetningar, greí bús
grunna. holræsi o. fl.
'í þessari frægu óperu þeirra —
„Betliprinsinum“?
— „Mikið mundi ég vera sæl
með þeim báðum...“ raulaði
Marcia og brosti tíl mín. — Ves-
lings Joyce, það er ekki gustuk að
erta hana.
Eftir matinn drakk ég kaffi með
Peter úti í garöi, og úr sætinu gat
ég séð niður að hliðinu. Ég var far-
in aö halda að Jofan hefði orðið
eftir af flugvélinni og kæmi ekki
fyrr en á morgun. En þá mundi
hann hafa sent annað skeyti...
— Ég hef aldrei séð aðra eins
örvæntingu, sagði Peter er við höfð-
um teygt úr okkur í legustólunum.
— Hvers vegna kvíðir þú svona
mikið fyrir þessu? Var það ekki
svo, að þiö John séuð aöeins kunn-
ingjar og ekki meira?
— Jú, muldraði ég.
— En samt kysstust þið þegar
hann kvaddi þig á flugvellinum.
Ég svaraði ekki, en fann aö ég
roðnaði.
— Þú varst með tár í augunum
þegar ég hitti þig, hélt Peter áfram,
vægðarlaust.
Ég leit á hann og sagöi gröm:
— Þú hefur gott minni!
— Já, ágætt, þegar veit að þér,
Joyce.
— Ég skil það ekki núna, hvers
vegna ég tók mér svona nærri að
kveöja hann, sagöi ég dálitið ró-
legri en áður og laut fram í stóln-
um þegar ég heyröi í bíl. En þegar
hann kom í hlaðið reyndust þetta
vera aörir gestir.
— Láttu ekki hugfallast, sagði
Peter. — Hann kemur bráöum.
— Ég vildi óska aö þú gætir -hætt
að skopast að mér, sagði ég reið.
• — Ég ætlaði ekki aö skopast aö
þér, væna mín. Ég vorkenni þér.
Ég get vel hugsað mér hvemig mér
fyndist aö hafa tvær vinstúlkur
nærri mér.
— Ég efast ekki um aö þér
tækist það slysalaust, svaraði ég,
Þaö var einmitt þetta, sem ég
hélt um hann þegar ég kom hing-
aö. En nú var það bót í máli að
ég þurfti ekki aö láta tilhugsun-
ina um Marciu kvelja mig. Nú gat
ég ekki betur séð en aö þau væru
aðeins kunningjar, og Carlos heföi
enga ástæðu til afbrýði. En þó
voru nokkur dularfull fyrirbæri,
sem mig langaði til að fá skýr-
ingu á, meðal annars hvers vegna
Peter sendi mig heim í gistihúsiö
fyrsta kvöldiö sem við borðuöum
í „Quissicari", og ég sá að Marcia
var komin í minn stað þegar ég
kom aftur. En ég vildi ekki hugsa
um það núna. Einhvern tíma ætl-
aði ég að spyrja hann aö þvi.
Ég leit á klukkuna. Hún var
nærri þvi tíu. Ef John kæmi á
annað borð í kvöld, hlaut hann að
fara að koma. Ég sneri mér að Pet
er og studdi á handlegginn á hon-
um.
— Peter!
— Já?
— Viltu lofa mér einum hlut?
Hann leit á mig og varð var
um sig. — Hverju?
— Gefðu mér loforðið fyrst.
Hann brosti. — Nei gullið mitt.
Það er einhver bænarhreimur í
röddinni, sem ég treysti ekki.
— Þú getur treyst mér. Það er
bara....
— Já?
Ég andaði djúpt. Það er bara
þetta, að ég vil skilja við John
með fallegu móti.
Ég horfði biðjandi á hann. —
Viltu vera dálítið hlédrægur fyrst
í stað, Peter. John hefur komið
þessa löngu leið til að hitta mig,
svo að ég verð að vera dálitið
með honum.
— Já, það er satt.
Hann klappaði mér á handar-
bakið. — Það verðurðu að gera.
En það gerir ekkert til þó ég sé
viðstaddur líka. Við skulum aka
með honum um nágrennið og sýna
honum það sem fallegt er.
— Við?
— Dettur þér i hug að ég sitji
auðum höndum og láti ykkur valsa
um alein? Það kemur ekki til
mála.
Hann beygöi sig aö mér og sagöi
alvarlegur: — Ég skal gera samn-
ing við þig. Ef þú lofar aö giftast
mér, skal ég vera nærgætinn.
Nú ók leigubíll inn um hliðið.
Um leiö og ég stóð upp greip Peter
um höndina á mér. — Jæja, hverju
svarar þú?
Ég leit á hann. Ég sá ástina í
augum hans og hann hefur eflaust
séö það sama í mínum augum.
Eina von mín var sú, að John
sæi ekki strax, hvernig ástatt var
orðið um okkur.
— Ég geng að því, sagði ég.
— Elskan mín! sagði hann lágt
og þrýsti höndina á mér.
Ég losaði höndina og hljóp yfir
blettinn og stóð við dyrnar þegar
bíll Johns nam staðar.
KJARKURINN BREGZT.
Hann var fljótur að líta við þeg-
ar hann heyrði röddina mína, svo
sá hann mig og faðmaði mig að
sér og rak upp fagnaöaróp.
— Joyce! Mikið er indælt að
sjá þig aftur!
KŒH
Knattspyrnudeild Víkings.
Æfingatafla frá 20. maí til 30.
sept. 1968:
1. fl. og meistaraflokkur:
Mánud. og þriðjud. kl. 7,30—9.
miðvikud. og fimmtud. 9—10,15.
2. ílokkur:
Mánud. og þriðjud. 9—10,15.
Miðvikud. og fimmtud. 7,30—9.
3. flokkur:
Mánud. 9,-10,15, þriðjud. 7,30—
9 og fimmtud. 9 — 10,15.
4. flokkun
Mánud. og þriöjud. 7—8. Mið-
vikud. og fimmtud. 8—9.
5. flokkur A. og B.:
Mánud og þriðjud. 6—7. Mið-
vikud. og fimmtud. 6,15—7,15.
5. flokkur C. og D.:
Þriöjud. og fimmtud. 5,30—6,30.
Stjórnin.
Hann hélt mér spölkom frá sér
og horfði á mig. — Þú lítur ljóm-
andi vel útl
1111 ■: 11 Miil.lll II lll.l.n.ll l l.l i .1 m.
LEIKFIMI_____
JAZZ-BALLETT
Frá DANSKiN
Búningar
Sokkabuxur
Netbuxur
Dansbelti
•Jt Margir litir
•fc Allar stærðir
Frá GAMBA
Æfingaskór
Svartir, bleikir, hvitir
Táskór
Ballet-töskur
^^>íÁ[etthúðin
SÍMI 1-30-76
liM li'l.Mi M I I I 111 I M 11 111111 I I I I 1 I 1
RAUDARÁRSTÍG 34 SÍMI 22022
UTIHURÐIR

ViBimennimir hika við að henda spjót- „ — ef þú lætur Tarzan sleppa ómeidd- „Ég skal giftast Cadj æðstapresti...“
um að La drottningu, þó að Cadj hafi an.“ „Verið Icyrrir með spjótin.“
skipað þeim það og einmitt á því augna-
Miki.-. — ,3nertfð Tarzah ekki, La skal
gera eins og þú óskar Cadj.
SYÁLAHURÐIR
BÍLSKÚRSHURÐIR
HIIRDAIDJAN SF.
AUÐBREKKU 32 KÓPAV.
SÍMI 41425
NÝJUNG I TEPPAHREINSUN
ADVANCE
Tryggir að tepp-
i ðhleypur ekki.
Reynið viðskint-
in. Uppl. verzl-
Axminster, sími
30676. Heima-
simi 42239.