Vísir - 21.06.1968, Blaðsíða 3

:!nF!HnS|!íj
3
V'I'S'T Föstudanur 21. juní 1968.

.jw—«i •• - m
.. ■. iiii
Lögregluþjónn og starfsmenn Slippsins koma með manninn
unn á hilfar
Lögregluþjónarnir beita súrefnistækjum til að reyna að ná
manninum til meðvitundar.
Sjúklingurinn látinn síga á börunum niður með skipshlið, sjúkrabíllinn og mannfjöldinn
álengdar.
A VINNUSTAÐ
Slys geta alltaf viljað til og
slys á vinnustöðum eru mjög al-
geng. Margir vinna hættuleg
störf, sem nauðsynlegt er, að
einhver í þjóðfélaginu leysi af
hendi. En engu að síöur geta
slys orðið á ótrúlegasta hátt.
Mönnum getur skrikað fótur á
sléttu skrifstofugólfi og hættu-
legt getur verið að halla sér
of langt aftur í stól.
Um þrjú leytið i gær voru
blaðamaður og ljósmyndari Vís-
is á ferð í Hafnarstræti, þegar
sírenuvæl heyrðist, og lögreglu-
bíll lagöi upp frá stæðinu fyr-
ir' utan lögreglustöðina.
Hann smaug gegnum umferð-
ina. Vegfarendur staðnæmdust
og horfðu á eftir Iögreglubíln-
um, þar sem hann þaut áfram
með vælandi sirenu og blikk-
andl rauð ljós.
Vísismenn tóku viðbragð og
héldu f humátt á eftir lögregl-
unni, en drógust fljótlega aftur
úr vegna umferðarinnar. Þó
var sýnt að lögreglubifrelðin
hafði haldið inn Tryggvagötu,
svo að likur bentu til, að eitt-
hvað mundi hafa veriö um að
vera í námunda við höfnina.
Það kom á daginn. Innl á
Slipplóðinni stóð Iögreglubíllinn
og sjúkrabifreiö. Fólk stóð I
hópum, og fleiri komu aðvíf-
andi úr öllum áttum.
„Hvað er á seyöi?“ „Er ein-
hver slasaður?" „Hvað gerðist?"
Menn spuröu hver annan, en
enginn virtist vita, hvað um
var aö vera.
Lögreglumennirnir og sjúkra-
Iiðamir hröðuðu sér um borö í
mb. Sléttanes. í vélarrúminu
þar lá maður og bærði ekki á
sér. Vinnufélagar hans stumr-
uðu yfir honum.
Þegar sjúkraliðsmennirnir
komu, þreifuðu þeir eftir slag-
æðum mannsins og hlustuðu
eftir andardrætti. Síðan var
reynt að lífga hann með súr-
efnisgjöf, og innan skamms kom
f ljós, að líf leyndist með mann
inum, og hann komst til með-
vitundar.
Síðan var hann fluttur upp
á þiljur og lagður þar á léttar
sjúkrabörur og festur á þær, því
að nú var erfitt verkefni fyrir
höndum. Skipið stóð uppi í
SIipp, og þess vegna var fyrir-
sjáanlegt, að ekki var önnur
Ielð fær, en láta manninn síga
á sjúkrabörum niöur með skips-
hliðinni.
Niðri við Slippbygginguna
stóðu menn ennþá og stungu
saman nefjum. Maður sást
koma úr „Sléttanesinu“ og
sækja kaðla og hraða sér síöan
um borð aftur.
„Þeir ætla aö láta hann síga
niður með skipshliðinni,“ sagði
einhver. Sumir voru orðnir
nokkurs vísari um tildrög slyss
ins og þá skorti ekki tilheyr-
endur: „Hann var víst aö raf-
sjóða í vélarrúminu og þá mynd
uðust eiturgufur, svo að hann
Ieið út af.“ „Nei, þettá var
víst eitthvað efni, sem rafvirkj-
ar voru með.“ „Fékk maðurinn
ekki bara aðsvif?“
Þannig voru tilgátur við-
staddra. Nú komu sjúkrabör-
urnar í ljós á borösíokknum, og
starfsmenn i Slippnum færðu
til vinnupalla, svo aö hægt væri
að styöja viö börurnar um leið
og þær sigu niður.
SjúkrabíIIinn var kominn nið
ur aö skipshliöinni og var jnað
urinn þegar borinn inn i hann.
Hann virtist þá vera með fullri
meövitund. Þetta var ungur rhað
ur, á að gizka 20 til 25 ára.
Sjúkrabillinn seig síðan af
stað og innan skamms var hann
kominn á fulla ferð og sírenu-
vælið skar innan eyrun.
Mannfjöldinn dreifði: t þegar
sjúkrabíllinn hvarf, og innan
skamms var það ekki aö sjá i
Slippnum. að neitt óvenjulegt
hefði borið að höndum.
Maðurinn hafði unnið við að
hreinsa lítinn tank sem er i skip
Inu, og notaði til þess hreinsi-
efni, sem álitið var hættulaust.
Hann hafði höfuðið inni í tankn
um, en þar myndaðist eitruð loft
tegund. Missti hann meövitund,
þegar hann andaði henni að sér,