Vísir - 23.08.1968, Blaðsíða 9

9
VÍSIR . Föstudagur 23. ágúst 1968.
Lofgerð lyginnar
Tjað sem hefur vakið hvað
mesta eftirtekt í her-
námsaðgeröum Rússa í Tékkó-
slóvakíu er það, hvernig þær
hafa einkum beinzt aö því aö
kæfa sem allra fyrst niöur
frjálsa upplýsinga og skoðana-
miðlun í landinu. Þegar hinar
fyrstu fallhlífa og stormsveitir
Rússa með skriðdreka í farar-
broddi brunuðu yfir brýmar á
Moldá inn í hina tékknesku höf-
uðborg var ekki stefnt að því
fyrst og fremst að umkringja
og brjótast inn f setuliðsbúðir
eða varnarvirki. Heldur ruddust
sveitir þeirra að útvarpsstöðinni
og blaðaskrifstofunum. Og allan
fyrsta daginn beindust megin-
aðgerðir þeirra að því að berja
miskunnarlaust niður hina
frjálsu skoöanamyndun, sem
hafði oröiö einkenni hins
„hættulega“ tékkneska komm-
únisma.
Hörðustu átökin uröu við út-
varpsstöðina í Prag. Þar hófu
skriðdrekar Rússa skothríð, þeir
skutu á húsið og þeir skutu á
fólksfjöldann, sem hafði safnazt
saman til mótmæla. Atferli
þeirra var ákaflega táknrænt
fyrir þá styrjöld við sannleik-
ann, sem þeir nú heyja opin-
skátt.
'T'ilefni ofbeldisaðgeröa þeirra
gegn Tékkóslóvakíu var sú
hneykslunarhella þeirra að skoð-
anafrelsi og ritfrelsi skyldi geta
viögengizt í sósíalísku ríki. Það
er sú undarlega styrjaldar-
ástæða, casus belli, sem þeir nú
beita fyrir sig. Ég veit varla,
hvort styrjöld hefur nokkru
sinni fyrr í sögunni verið rétt-
lætt með slíkum forsendum.
Og fyrst þeir eru nú einu sinni
yfirlýst í styrjöld gegn sann-
leikanum, þá er svo sem engin
furða, þó ýmsar aðrar röksemd-
ir þeirra, er þeir skýra frá á-
stæöum innrásarinnar séu held-
ur ekki alveg í samræmi viö
raunveruleikann. Pravda mál-
gagn stríðsglæpamannanna aust-
ur í Kreml hefur birt langa
greinargerð fyrir ástæöum inn-
rásarinnar f Tékkóslóvakiu. Þar
er því blákalt haldiö fram, að
Rússar séu að tryggja friðinn i
Tékkóslóvakíu og frelsa tékkn-
esku þjóðina. Þar er líka skýrt
frá því, að innrásin sé fram-
kvæmd samkvæmt ósk tékkn-
esku þjóöarinnar. Hún hafi beö-
ið Rússa, eins og bróðir við
bróður að koma sér til hjálpar!
Enginn veit til þess, nema
hinir rússnesku ofríkismenn, aö
nein ósk hafi komið frá Tékkó-
slóvakíu um rússneska frelsun.
Það er fullvíst, að forseti lands-
ins bað ekki um rússneska inn-
rás, ekki ríkisstjómin, ekki
þingið, ekki stjóm tékkneska
kommúnistaflokksins, ekki
stjórn verkalýðssambands lands-
ins, ekki ein einasta deild komm
únistaflokksins í landinu, ekki
eitt einasta verkalýðsfélag. Allir
þessir handhafar þjóðarviljans
hafa þvért á móti mótmælt inn-
rásinni og krafizt þess aö Rúss-
ar verði á brott.
TTvaöan hefur þessi ósk kom-
ið? Rússar segja, aö hún
S* ffá „nafnlausum mönnum",
sem séu hinir sönnu málsvarar
þjóðarinnar. Hafa menn nokk-
um tíma heyrt önnur eins rök?
Það skyldi þó aldrei vera, að
beiðnin um rússneska hernaðar-
íhlutun hafi komið frá einum
manni. Antonin Novotny, sem
gervöll tékkneska þjóðin reis
gegn eftir ofboðslega kúgunar-
stjórn hans, lögregluofsóknir,
pyndingar, aftökur og fangelsun
meir en 50 þúsund pólitískra
fanga? Það væri í samræmi við
hinn rússneska sannleika að
túlka hann sem málsvara „þjóð-
arinnar", þó hann standi nú
gersamlega einangraður, fyrirlit-
inn og hataður, rúinn völdum.
Kannski bera aörar fréttir
það meö sér„ að Rússar hafi
fyrsta daginn verið að búa til
nýjan sannleika, af þeirri teg-
und, sem kalla mætti sannleika
lyginnar. Þeir handtóku fremstu
og beztu menn þjóðarinnar,
bundu þá og kefluðu og eru
sennilega byrjaöir að pynda þá.
Það er ■ þeirra aðferö til að
þvinga fram undirskriftir, og
búa til sína tegund af rökum
og réttlæti. Og þegar leifar
tékknesku stjórnarinnar komu
saman, ruddust Rússar inn á
íundinn og ætluðu að þvinga
ráðherrana til aö undirrita skjal.
Þar það kannski skjalið sem
Pravda birti og sagði að væri
frá ónafngreindum málsvörum
þjóöarinnar. Þaö má segja, að
þessum herrum flökrar ekki.
\ fundi öryggisráðsins í fyrra-
dag bar fulltrúi Rússa,
Malik fram þessi sömu falsrök.
Hann sagði óþarfa að ræða at-
burðina í Tékkóslóvakíu I Ör-
yggisráðinu, þar sem Rússar
heföu einungis farið eftir bróð-
urlegri ósk tékknesku þjóðar-
innar, og því væri hér ekki um
neitt ofríki að ræða. Hann gat
hins vegar ekki gefið neinar
upplýsingar um, hvaða fulltrúar
tékknesku þjóðarinnar hefðu
borið þá ósk fram. Og á það
hefur verið bent, að það hafi
verið áberandi, hve sannfæring-
arlaust og sviplaust Malik hefði
flutt þennan boðskap, svo hafi
virzt aö hann hafi með látbragöi
sínu viljað biðjast afsökunar á
því hvílíkan skrípaleik hann
hafði fyrirmæli um áð fram-
kvæma.
Það hallast á sama sveig, að
fréttir frá Tékkóslóvakíu herma,
að rússnesku hermennirnir, sem
hafa verið notaðir til að drýgja
þetta ódæðisverk hafi ekki haft
hugmynd um, hvað verið hefur
að gerast í Tékkóslóvakíu að und
anförnu. Og þó hin rússnesku
flokksmálgögn hafi birt gagn-
rýni á svokallaða afturhalds-
stefnu Tékka, hafa engar raun-
verulegar fréttafrásagnir eða
skýringar birzt í blööum þar
um gang mála í Tékkóslóvakíu.
Það er fyrst núna, eftir að Dub-
cek hefur verið bundinn og
fangelsaður, sem rússnesk blöö
ljóstra því upp fyrir 200 milljón-
um lesenda sinna, að Dubcek
sé yfirhöfuð til. Engin tilraun
hefur verið gerð í rússneskum
blöðum til að útskýra í hverju
nýjungin 1 stefnu tékkneskra
kommúnista sé fólgin, — aö
Hinir harðsoðnu brosa gleitt. Kunnastur flestra ef ekki allra
kommúnistaleiðtoga fyrir harða afstöðu gegn umbótastefn-
unni í Tékkóslóvakíu er Walter Ulbricht forsætisráðherra
Austur-Þýzkalands.
leyfa frjálsa skoðanamyndun.
Rússneskt fólk fær ekkert að
vitá nema aö hinir tékkriesku
„afturhaldsmenn" séu hand-
bendi bandarískra og vestur-
þýzkra stríösæsingamanna.
/~kg enn er það í samræmi við
þetta, að einn af blaða-
mönnum Tímans er nýkominn
heim frá nokkurra vikna heim-
sókn í Austur-Þýzkalandi. Þar
fylgdist hann með fréttunum í
austur-þýzkum blöðum, en það
Var ekki fyrr en hann kom úr
landinu til Sviþjóðar, sem hann
fékk hugmynd um deilumar og
atburðina 1 Tékkóslóvakíu. Það
var fréttaefni, sem þýzku vald-
hafamir töldu vfst ekki hollt
fyrir almenning, og því hefur
ritskoðunin miskunnarlaust
skorið það í burt. Þannig var
merki lyginnar haldið uppi meö
þögninni og fáfræðinni.
Þetta er svo sem engin tilvilj-
un, því að sterkur grunur leikur
á því, að foringi austur-þýzkra
kommúnista hafi gengið fremst
í því að niöa á Rússum, að beita
miskunnarlausu valdi til að
kúga niður hið * ikkneska frelsi.
Sá maður heitir Ulbricht og
hefur verið talið síöasta „rúdi-
mentið" af hinum gallhörðu
blóðþyrstu Stalinistum. Það má
minna á eirin þátt úr ferli hans.
Þegar Hitler og Stalin gerðu
vináttusamning sinn 1939, voru
nazistar reiðubúnir að sleppa úr
fangelsi píslarvotti þýzkra
kommúnista Emst Thalmann.
Þeir sem gerst vita um þá at-
buröi halda því fram, að Ul-
bricht hafi hindrað þá frelsun
Thalmanns og afleiðingin varð
sú, að Thalmann lét lífiö í pynd-
ingafangaþúðum nazista 1
Buchenwald. En sfðar gerði
Ulbricht það betur, hann kom
sjálfur upp pyndingarfangabúö-
um í Austur-Þýzkalandi og varð-
veitt' trúlega arfleifð nazist-
ann Og enn heldur áfram aö
renna í þann blóðsjóð í Tékkó-
slóvakíu.
/
Tjað versta af öllu er, aö þessi
dýrkun falsins og ósannind-
anna þekkist lfka hjá okkar litlu
eyríkisþjóð. í áratugi hefur nú
veriö haldið uppi með fslenzku
þjóðinni hinum viðurstyggileg-
asta lygavef. Að vfsu skyldi
maður ætla, að með þessum síð-
ustu ófyrirleitnu og opinskápu
ránsgerðum Rússa, að þá opnuð-
ust loksins allra augu, þannig
aö jafnvel hinir blindu yrðu sjá-
andi. En það er nú ekki svo vel,
að þvf sé að heilsa. Vissulega
varð maður sleginn af þvi þegar
fréttirnar bárust á miðvikudags-
morguninn af svívirðilegu at-
ferli Rússa gegn evrópskri smá
þjóð. En hvað er það á móti
þvf, að verða þess vfsari svart
á hvítu, að atferli þeirra er af-
sakaö að minnsta kosti meö
þögninni af mönnum sem eru
samborgarar okkar, mönnum
sem eiga að teljast sama þjóð
ernis og Jón Sigurðsson, mönn
um sem eiga að hafa íslenzkt
hjarta meö tilfinningu fyrir ljóð
um Jónasar Hallgrfmssonar
meö íslenzkt blóð f æöum!
Það er albióð kunnugt, að rit
stjóri Þjóðviljans hefur átt
vandræðum með sjálfan sig að
undanförnu. Hann hefur tví-
stigið í því hvaða herrum í
kommúnistahreyfingunni hann
ætti að bjóna, hvort hann ætti
aö falla til fóta Breshnevs eða
Mao Tse-tungs eöa Castros.
Hann er auðvitað allra manna
fróðastur um þá geigvænlegu
atburði sem eru að gerast i ríkj-
um kommúnismans, hefur farið
skemmti- og fræðsluferðir um
gervöll lönd hans, noröan frá
Murmansk, suöur til Havana og
Hanoi, vestan frá Karl-Marx-
Stadt austur til Peking.
Meðan þessi maður var f sum-
arfríi brá svo við, að blaðið tók
skyndilega upp frjálslyndari
stefnu og studdi frelsisviðleitni
Tékka og átti frumkvæöi að þvf
leitandi maður á ritstjóm blaðs-
ins.
Jj^n varla er ritstjórinn aftur
kjminn til starfa, fyrr en
hann birtir furðulega klausu
í rógdálki 'sfnum, þar sem hann
fagnar því f hálfkæringstón „að
mikið megi Tékkóslóvakar
fagna þvf aö hafa engan „Sjálf-
stæðisflokk" í landi sínu. Og
ekkert Morgunblað."
Það vildi nú svo illa til, að
þessi háðsklausa ritstjórans
kom í blaðinu sama morguninn
og ofbeldisaðgeröir Rússa urðu
heiminum ljósar. Nú skyldi
maður þó ætla eftirá, þegar hinn
stærsti glæpur hafði aö lokum
verið framinn, að augu þessa
vesæla ritstjóra opnuðu.st. Menn
biðu þess með eftirvæntingu, aö
han iátaði loksins að sér hefði
missýnzt. Þessi maður sem er
fróöastur allra um málefni
kommúnismans, hlaut að finna
sig knúinn til að skýra afstöðu
sína. En f gærmorgun þagöi
hann. Engi skýring, engin skoð-
un, dauður hlutur, steingerður
Iíkamningur lyginnar ’>að á
sem sé aöeins aö stan veður
alitienningsálitsins, hi vslunar
innar 0o hryggðarinnar af sér.
Svo á að bvrja á nýjan leik,
sömu iðjuna og áður f þágu
lyginnar. Er nú nokkuð til við-
urstyggilegra í fslenzku þjóðfé-
lagi f dag?
JTinir sem gátu nú loksins ekki
orða bundizt f þessum
rauða samsærisflbkki komu
heldur ekki hreint fram. Þeir
voru með sífellda útúrdúra um
að þessir atburðir í Tékkósló-
vakíu ættu að verða til þes.s að
herða andstöðuna gegn Banda-
ríkjamönnum og Atlantshafs-
bandalaginu! Þegar við sjáum
framan f hið sótsvarta ofbeldi
Rússa gegn einni smáþjóð, þá
er hugsunarháttur þessara
manna svo spilltur, að þeir ráð-
leggja að við önnur smáþjóðin
gerum okkur algerlega vamar-
lausá, fáeinum dögum eftir að
rússneskur floti hefur verið að
sýna okkur vfgtennumar með
ögrandi flotaæfingum f landsýn
íslenzkra jökla.
13. arfða.