Alþýðublaðið - 19.02.1966, Síða 13

fflFWill®íf
strtu UHHH
Charade
Óvenju spennandi ný lit-
mynd með
Cary Grant og Audrey Hepburn
íslenzkur texti.
Bönnuð innan 14 ára
Sýnd kl. 5 og 9.
Hækkað verð.
Heimsfræg amerísk stórmynd í
litum.
Richard Burton
Peter 0‘Toole
íslenzkur texti.
Sýnd kl. 5 og 9.
& STJÖRNURln
** SÍMI 189 3G
Á Villigötutn
(Walk on the wild side)
Nú eru allra síðustu for\röð að
sj'á 'þessa úrvalskvikmynd Með
ihinum vinsælu leikurum
Laurence Harway,
Barbara Stanwyck.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð b'örnum,
kátir félagar
Stompa og Co.
A'farskemmtileg og spreng-hlaegi
leg ný norsk kvikmynd. Gerð eJtin
sögu Antlhony Burcerdge Jenn-:
ings At School. Tilvalin mynd tilí
þess að koma öllum í gott skipj
ungum og görnlum.
Carsten Winger. Gisle Straume. 1
Sýnd kl. 5 og 7.
Sími 50249
Becket
iconílicl and conspiracy...murder and madness ..revelry
feECKET"
í spilaherberginu og eftir það
sem ég sagði þá við hann hefði
hann toætt ráð sitt.
— Hann er söfandi, sagði
Jem.
— Drukkinn, tilkynnti herra
Mason. — Það er ekkert að ótt
ann ungfrú Jedbro. Ég legg til
að iþér og þessi skynsama stúlka
Dolly farið niður og setjist þar
við eldinn meðan við Fred sjlá-
um um herra Dean. Það er
ibetra að hann sjái yfckur ekki
og svo getum við bara vonað
að hann verði búinn að gleyma
öllu á morgun. •
— Já, ungfrú Jedbro, sagði
Ðölly glaðlega. — Þegar þessu
er lokið skal ég hita te handa
okkur.
— Fred, Jem lét sem hún
sæi þau ekki. — hvar er Dram-
mörk læknir?
Það var eittlhvað óhugnanlegt
á seiði í kvöld. Og allt umhverf
is Hugo. Hún vissi ekki hvers-
vegna það ógnaði Hugo að
Dean skyidi vera í herbergi
hennar. Ef til vissi herra Mason
það. Eftir að herra Masön hafði
komið inn með iFred hafði hún
skipt um skoðun. Hún áleit
ekki lengur að hann væri ó-
þölandi og óhæfur. Hún fann
vel að hér var maður sem kunni
. sitt fag..
Fred fór aftur hjá sér. —
Læknirinn fór upp til frú Call
er sagði hann. — Hún hefur
verið með einhver læti aftur.
— Af hverju sendi ungfrú
Devon þá ékki eftir Pennycuik
lækni? hvæsti Jem hugsunar-
laust og fann svö að skær og
igláfuleg augu Masons hvíldu á
'henni bugsandi að baki horn-
spangargleraugnanna. Þetta
ha'fði verið heimsikúleg athuga-
semd. Vissi hún ekki sjálf að
Laura var einstaklega heimsk
ög trygg Hugo og jafnvel Hugo
•sj'álfur gat ekki komið því inn
í hausinn á henni að rétt væri
að fleiri bæru áþyrgðina. Nei!
Laura leit á hvern einasta lækni
sem andstæðing og óvin Hugos.
Fred yppti öxlum og Jem
hrosti til ihans.
—■ Ég veit það Fred sagði
hún giaðlega. — "Ungfrú Devon
'álítur að enginn læknir geti
hugsað um sjúkling nema Dram
mork læknir. Komdu þá Dolly
við sfculum hlýða herra Mason
og setjast við eldinn niðri.
Hún 'heyrði eitthvað þrusk
fram ,iá gang og leit á Mason.
— Ég er alls ekki viss um að
herra Dean sé söfandi, hvísl-
aði hún.
— Ég ekki heldur. hvíslaði
hann á móti. — Einmitt þess
vegna m‘á 'hann ekki sjá yður.
Jem tók orðalaust um hönd
Dollyar og þær þutu eftir gang
inum fram hjá skrautlega m'ál-
uðum hurðum sem á stóðu nöfn
eins og Ann Howard, Ann af
Claves. Ann Boleyn, Filippus af
Spáni, Tómas Crönwell . . nið-
q—a—Mwa—
31
ur stigann og inn í forsalinn.
— Guð, sagði Dolly. — Ég
er skíthrædd við þennan herra
Masön. Mér fannst hann dálítið
sniðugur fyrst en það er eitt-
hvað við ihann. Ég er viss um
að hann getur séð um herra
T>ean þó .hann sé helmingi eldri
ög helmingi minni.
— Ég er líka viss um það,
'sagði Jem. — Bíddu auðnahlik
Dolly meðan ég næ í lyiklana frá
llronum Fred. Við skulum fara
inn til hans. í fyrsta skipti
alla mína ævi langar mig til
iað fá koniak en ekki te og það
er köníak á skrifstofunni
Œíenni kom á óvart að þreyta
hennar fyrr um kvöldið virti'st
Ihafa breytzt í ákafa athafnarþrá.
Henni fannst hún gæti aldrei
framar verið þreytt eða syfjuð.
Það voru enn glóandi 'kola-
molar á arninum og hún skar-
aði í þlá unz eldurinn blossaði
upp aftur og sendi svo Dolly að
sækja sm'áviðarbúta frarn á gang
inni. Þetta voru þurrir bútar
af eplatré og það kviknaði fljótt
í þeim.
Tuttugu miíniítum síðar komu
Fred og herra Mason niður til
þeirra. Jem sá að herra Mason
sagði eittlhvað við Fred og hann
gekk að dyrunum sem lágu að
eldbúsinu og herihergjum starfs
fólksins. Mason gekk sjálfur til
þeirra.
Hann leit með velþóknun á
h'álítómt 'koníaksglas Jems og
brosti vingjarnlega til Dölly og
'sagði henni að fara til Freds í
eldhúisið og aðstoða hann við
að finna það sem ’hann ætti að
finna. — Vertu ekki hrædd
það er kveikt allsstaðar. Og herra
Dean hrýtur í eigin rúmi.
Þetta var mál sem Dolly
skildi og hún glotti sínu gamla
glotti og svaraði að henni stæði
á sama! Húni væri hvort eð er
vtós um að allir draugarnir
hefðu flúið þegar þeir fundu
áfengisþefinn af herra Dean.
— Það á víst ekki að leyfa
henni að tala svona um sína yf-
irrnenn, sagði Masön huigsandi.
— En þá yrði maður jí'ka að
álíta að hann væri yfirmaður
h'ennar ekki satt?
Jem slappaði ögn af.
— Það er koníak, Skoti og
Gördons gin í ihörnskápnum,
sagði hún. — Ungfrú Hurn álít-
ur að það eigi alltaf að vera
til vín handa gestum og ef nauð
syn krefur.
— Ég ætla ekkert að flá saigði
hann. — Ég bað Fred um að
sækja bjór handa okkur tveim
ög brauð eða kaffi o|g t|6
handa ýkkur ef þið skylduð
vilja það. Ég held að við meg
um til með að tala saman ung
frú Jedibro. Ég vona bara að þér
séuð ekki eif þreyttar.
Meðan þær böfðu beðið hafði
Dölly sagt henni frá því hvað
Mason hafði ,gert um lcvöldið.
Hann hafði börðað í borðstof
unni og Perry Dean með hon-
um. Mason liafði verið elskúleg
ur og éftir matinn hafði hann
farið rneð Dean inn í spilaher-
bergið þar sem hann hafði spil
að bridge og jafnvel canasta.
Gömlu konurnar elskuðu hann,
hann var karlmaður Og hann
talaði við þær eins og þær höfðu
átt að venjast einu sinni og
sem Dean gat aldrei gert. Svo
hafði hann farið inn í setustof
una og sjónvarpsherhergið þar
sem allar 'höfðu orðið hrifnar
af hönum líka og vonast til
þe'ss að hann yrði áfram í Vinn
ery. Hann hafði fullvissað þær
um að það myndi hann gera og
'svo höfðu þær farið í rúmið
með heitu vatnsflöskurnar sínar
og velt því fyrir sér hvort
Launa Devon og May hjúkrunar
ikona myndu eftir að færa þeim
heitan lcvöldrykk.
Hvorki ungfrú Hurn eða frú
Reed hctfðu látið sjá sig. Oig
Laura Devon ag May húkrun
arkona hötfðu liaft nóg að gera
að hugsa um gömlu konunnar
sem lágu í rúminu og sem vöra
allar órólegar þetta kvöld eins
■cig dýr sem finna að hættan jvof
ir yífir. (Það þartf ví'st ekki að
t'aka það fram að Dollv notaði
ekki þessi orð heldur gaf þetta
aðeins í skyn). Og á meðan að
þær voru að koma hinum kon
unum í rúmið fór frú Caller á
fætur og út úr herberginu ög
niður stigann þar sem hún líiitti
‘herra Dean.
— Það lá við að ungfrú Devon
mi'Ssti vi'tið þegar hún heyrði
þetta, sagði Dolly með ljom-
andi auigoim. — Hann fór mefni
lega með 'hana upp í herbergið
hennar, sko frú Caller meina
ég og hann var með whisky með
sér og hann gaf henni ófáa
'sjússa. Það er alveg satt, hann
gerði það. Og þégar unigfrú
Devon kom og sá að frú Caller
— já það er alveg satt hún
vár það — var blindfull, slepptá
hún sér. Frú Caller hló og hló
dg~ sagði að hún hefði ekki
skemmt sér jafnvel síðan liún
var stjarnan á einbvierju balli í
Perth. Ungtfrú Devon henti
Dean út og .... já og svo fór
hann inn til þín og settist þar
að.
— Haldið þér að við eigum
að tala saman. sagði Jem -við
hérra Mason. —- Ég get ekki
skilið hvað við höfum áð segja
hvört við annað sem ætti ekki
heldur að segja við ungfrá
Hurn.
— Sennilega, sagði herra Ma-
son hugsandi, — er ástæðan sú
að þér kunnið ekki vel við ung
frú Hurn og þar af leiðandi eig
ið þér mjög, erfitt með að tala
um það sem henni viðkemur
'þVí þér vi'ljið ekki bregðast at-
vinnuveitenda yðar. Ef þér kynn
oið vel við hana vilduð þér
gjarnan tala um hana -þvi þá
væruð þér að hjálpa henni.
'Þetta var satt og við -þvi var
ekkert sVar enda þagði Jem.
— En þér hafið þekkt Dram
m'ock lœkni í nokkur ár og'yð
ur þykir vænt um hana. Ó, já,
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 19. íebrúar 1966 J.3