Alþýðublaðið - 10.06.1966, Blaðsíða 13

Sautján
Sytten)
Eönsk litkvikniynd eftir hmni um
töluðu skáldsögu hins djarfa höf
undar Soya.
Aðalhlutverk:
Ghita Nörby
Ole Söltoft.
Bönnuð innan 16 'árk.
Sýnd kl. 7 og 9,
Þögnin
BönnuO lnn&n 16 6ri.
Sýnd kl. 7 og 910.
fjör í i.as vegas
með Elvis Presley
Sýnd kL 5.
Trúlofu narhrlngar
Fljót afgreiðsU
Sendnm gegn póstkröfu.
Guðm í»nrsteinsson
grullsmiður
Bankastrætl U.
þín. Við hvern heldurðu að þii
sért að tala,
Hún liafði ekki verið hraedd
hún reis á fætur og horfðist í
augu við hann. — Ég er ekki
lirædd við þig, sagði hún. —
Ef ég segði vissum manni frá þér
yrðirðu rekinn úr borginni.
Þá hafði hann numið staðar.
— Haltu áfram, sagði hann og
reyndi að vera ógnandi —.
Hvaða manni?
og hann vissi að hún hafði
kjaftað. Hann startaði bílnum
sem ók hóstandi af stað. Já. það
hafði verið Evelyn Parks og ef
hann sýndi henni hvar Davíð
keypti ölið yrði erfitt fyrlr Mast
ers að fá vitni Hann hafði gert
mistök viðvíkjandi henni Cart
er og hann vissi það núna.
Hann hefði aldrei átt að neita
að hafa talað við hana. Það
hefði engu máli skipt. Benny.
Hann varð að tala við hann og
segja honum að þegja. Hann
þekkti Benny Zurich. Hann var
eins og hinir hrægammarnir. Ef
hann færi að hrasa og falla
myndu allir ráðast á hann.
Það rigndi mikið. Hellirign-
ing Hann langaSi í glas Hann
varð að hugsa og þessa dag
ana var erfitt að hugsa.
Hann ók inn milli súlnagang
anna sem lágu upp að stóra hús
inu sem faðir hans og afi höfSu
búið í. Hann nam staðar, steig
út og gekk upp hrörleg þrepin.
Einu sinni liafði verið kveikt á
Ijóskerunum sem héngu sín
hvoru meginn dyranna við sóla
lag. Þá hefði þjónn opnað fyrir
honum dymar sem hann varð
nú að opna sjálfur Hann
kveikti ekki ljósið í forstofunni
heldur þreifaði sér leið þangað
sem skrifstofa föður hans
hafði eitt sinn verið og kveikti
þar á stórri járnljósakrónu.
Hann gat ekki beðið of lengi.
Masters færi að koma.
Cox fór úr blautum frakkan
um og gekk yfir að borðinu.
Þar var stór flaska hálffull af
tæruih vökva. Hann fahn hrfeint
glas heHti í það fullt og drakk út
I einum téig meðan hrollur
fór um hann. Brugg, ógeðslegt
heimabrugg. Faðir hans hafði
kalíað það vinnumannadrykk og
■bann'áð að það kæmi inn fyrir
sfnar dvr. Hann héllti aftur í
glasið sitt. Varð að vera gæt
inn. Mátti ekki hugsa of lengi.
Ha'hn 'séttist £ leðurstól og
tev<r«t úr -löhgum leggjunum.
Regnið hamraði á þakið.
Hann hafði aldrei haft efni á
að láta gera við þau Hann
hefði bað víst aldrei. En nú
varð hann að hugsa um annað.
Um þessi vandræði. Ef hann
hitti liana Parks eina og talaði
við hana gæti hann sjálfsagt
fengið hana til að ha’.da sér
saman. Hann kreppti hægri
hnefann og barði í hina hönd-
ina á sér með honum. En hvað
hann langaði til að .... Og
morðið. Það hafði verið sniðugt
af Masters.' Hann fékk hann
28
til að neita að hann hefði nokk
urn tímann komið inn I herberg
ið hennar ög sagði svo frá dyr
unum. Þá misstirðu stjórn á þér
Georg, sagði hann við sjálfan
sig. Hann hefði getað komið í
herbergið áður en hún tók það
á leigu. Og hann hafði svo sem
komið þangað.
— Ég veit allt um þig. og þín
fimm dala .lán, sagði Lucy Oart
er við hann. Það hafði verið á
barnum og fullt af fólk; um-
hverfis þau.Ég læt þig ekki
fá einseyring.
Hann langaði til að slá hana.
Smámella. — Farðu í kápu,
hafði hann sagt ógnandi — Við
skulum fara í ökuferð og að-
gæta hvort þú skiptir ekki um
íkoðun. Hann hafSi næstum því
vonað að ’hún segðl nei svo
hann gæti tosað henni með sér
inn i bílinn.
Hún hafði hiegið. Ef hún
hefði aðeins neitað hefði hann
getað séð um hana. Hann hafði
gert það fyrr og gæti gert það
aftur en í hlátrl hennar hafði
verið fyrirlitning sem bæði kom
honum á óvart og gerði hann
ringlaðan.
Glasið var tómt aftur. Hann
reis á fætur til að fýlla þaTJ.
— Þú skiptir uth skoðun en
ekki ég ef við förurti í Ökúferð,
hafði hún sagt. - Viltu énn
að ég komi með þér,
Hún var svo viss i sinnl sök
að hann g&fst upp. — Við skul
um tala um það síðar, urraði
hann. — Hvað er númerið á her
berginu þínu?
Hann drakk úr glasinu og aft
ur fór hrollur um hann. Hann
varð að muna eftir því að hann
yrði að fara áður en Masters
kæmi.
Hann reis á fætur og reikaðl
yfir herbergið: Á veggnum and
spænis honum var mynd af mið
aldra manni. Grannur maður. —
Fjögur hundruð dalir, tautaði
hann. Hann stóð þarna gleitt
og horfði á manninn. Þessi mað
ur hafði álitið það brútalt að
drekka brugg en hvað hefði
hann sagt um að sonur hans
væri handtekinn fyrir að þiggja
mútur af mellu? Cox hrosti.
Álit manns sem hafði framið
siálfsmorð var einskis virði.
Hann hafði afneitað öllum sín
um skoðunum um leið og hann
hafði skotið í heilann á sér og
yfirgefið konu og son á umkomu
lausan hátt.
Meðaumkun? Hann vissi ekki
hvað hún var. Eftir strfðið þeg
ar hann hafði gerzt lögregluþjónn
höfðu allir vinir föður hans
reynt að troða meðaumkun upp
á hann og. fullnægja forvitni
sinni, Sýna honum að þeir- vildu
standa með honum. Fari þeir
til ....
Hartn varð áð fara að fara.
Hann saup aftur á. Vsrð að
komast til Evelyn Parks og fá
hana til að þegja. Og hún Cart
er. Hann gat ekkert gert þar
nema ságt hvað hafði skeð þeg
ar hann fór uþp á herbérgi
hennar og það vildi hann ékki
gera. Ekki strax.
Hann hafði elt hana og náð
henni í ganginuhi.
— Þú, sagði hún 'áhuga —
og óttalaust. — Komdu inn.
Lyftu upp hurðinni hún er stíf.
Hún hafði gengið yfir herberg-
ið og setzt á rúmið.
Hann reyndi að tala við hana.
— Hvað áttu við með því að
ég verði aumur ef ég fer með
þig á stöðina?
Hún hló aftur. — Viltu reyna
það og komast að því?
Hann gekk til henmr með
hnefann á iofti. — Litla mellan
Hún hafði haft vit á að þegja.
Hún hafði vitað að ógnunin var
verri en sannleikurinn. — Farðú
með mig á stöðina og vittu,
sagði hún hæðnislega.
Hann liafði ekki treyst sér tll
þess þó hann vissi vel að það
var hættulegt að láta hana
sleppa. Nú óskaði hann að hann
hefði ekki gert það þrátt fyrir
þann ótta að hún þekkti ein-
hvern sem hefði nægilég áhrif
til að koma honum í vanda. Ógn
anir höfðu ekki fengið hana til
að tala og hann hafði hlaupið
eins og hundur með rófuna milli
lappanna og ákveðið cð vera
rólegur þangað til hann vissi
hvað hún vissi um hann.
Hann settist aftur. Hann hafði
verið lögga í tíu ár og maður
var ekki lögga svo lengi ‘ án
þess að vita eitthvað um glæpi
og glæpamenn. Hann hafði set
ið hérna í þessu herbergi í þess
um stól í marga tíma og hugsað
um hana Carter og hvern hún
hefði þekkt Hann hafði fylgzt
með .henni þegar hann var ekki
á vakt og reynt að virða fyrir
sér mennina, sem hún talaði
við, sem hún drakk með, dans
aði við, háttaði hjá, hvað það
væri sem hún vissi að hún gat
gert honum. Hann hafði verið
viss um að hann gæti komizt>að
því ef hann hefði nægan 'tíma
— en nú var hans tími á þrót-
um. Masters myndi sækja hann
bráðum. Hann reis á fætur. Eitt
gat hann léitað. Það var orðið
of seint að fara til Oœalftis
Höuse'tll að hitta Evelyn Parks.
Mastérs vsérl búinn að setja
Vörð um hana. Hann æflaðl til
Behnys. Hann gékk til dpta,
hikaði og sótti flöskuna.
Hann lahgaði til að kðmSSt
brott frá húsinu ög hanh Ölót
aði og ragnaði þegar bíllfnn fór
ekki sttax í gang. Löks ðk hanH
ákafur á hrott frá húsinu,
En hann varð að hringja
fyrst. Ekki i almenningssima,
Þar var of margt fólk. Haníi' 6
kvað að hringja á benzínstöð og
ók þangað.
Hann hringdi á veitingathús
Behhy og náði sambandi við
hann eftir augnablik. — Þetta
er Cox, sagði hann. — Ég ér
að koma. Hann lagði á án þess
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 10. júní 1966 13