Alþýðublaðið - 23.06.1966, Blaðsíða 12

hJÍAíuv
sidan
BÍÓHETJUR
rÞaið! ætti að skiklca allar lögg:
Uf til að syngja í pólitíkórn
*u*. Þá gæti aldeilis orffiff fútt
aostur í bæ, þegar löggan fer
naest aff syngja í miðbæniun.
'ií Dalaskarði I Mosfellssveit
ktf'ur Jóbann garðyrkjubóndi
ræktað svart kattakyn í nokkur
Sr, swo að ekki er hann trúaður
á'rjíá hjátrú, að svartir kettir
h»ffi ófarnað. En Iitli kettling
ucúm, sem sést á baki móður
sáanar, á myndinni hér aff of
aju, sem Vig. tók, sýnir, að
Johanni hefur a.m.k. einu sínnl
bcugffist bogalistin Eitthvaff
fevítt hefur skotizt inn í hina
sflörtu katlaætt einhversstaffar,
eu viff tökum undir meff skáld
ÖM* og segjum: Ég veit ei af
b*?ers konar völdum“.
Myndatexti í Mogga,
iÞað er hryllilegt, hve létt-
kfeett sumt kvenfólk gengur nú
tti dags. Í .mínu ungdæmi höfð
ttn viff eitthvað til að fara úr.
EITTHVAÐ verður íslenzkri
menningu til framdráttar. Fjár-
hættuspil í mynd happdrætta
lífefur komið mörgu góðu málefn-
inu áleiðis og ótaldar munu þær
fjárupphæðir sem Jerry Lewis
hefur aflað æðstu menningarstofn-
un þjóðarinnar gegnum miðasölu-
gatið í Tjarnarbíói og á síðari ár-
um í Háskólabíói. Tónmennt
landans byggist að miklu leyti á
vali vinsælla kvikmynda í eitt
af bíóum borgarinnar.
Drýgstu fjáraflamenn Tónlist-
arskólans munu vera Bítlarnir
sælu, sem dæmi eru um að ung
menni hafi borgað sig inn á allt
að' 18 sinnum á sömu myndina,
og svo samanlagður persónuleiki
þeirra Sigurðar Fáfnisbana og
Qunnars á Hlíðarenda, 007 alias
James Bond, riddari kalda stríðs
ins um miðbik 20. aldarinnar.
Einn vesall blaðasnápur, sem
ekki hefur einu sinni liaft upp-
burði í sér til að gefa nokkrum
kjafti á’ann, hvað þá meir, ætlaði
að fara að sjá hetjuna í bíóinu
ekki alls fyrir löngu. En það voru
fleiri sem áhuga höfðu fyrir að
styrkja menninguna það kvöld,
því löngu fyrir sýningartíma var
biðröð við miðasöluna allt út á
götu. í fyrstu gekk greiðlega að
koma miðunum út, en svo kom ein
hver stanz þar á og í langan tima
beið fjöldi fólks í röðinni, sem
ekkert mjakaðist áfram, og menn
litu hvor á annan og spurðu
hverju þetta sætti.
Eftir óralangan tíma gellur við
stúlkurödd úr miðasölunni.
— Djöfulsins fífl eru þetta,
eftir Iiverju heldur fólkið að það
sé að bíða? Og á eftir fylgja
nokkrar hlátursgusur. Nií fór
suma að gruna margt og einstaka
tóku sig út úr röðinni og gengu
að gatinu. Þar var upplýst með
miklu tyggigúmmíjapli að eigin-
lega hefðu engir miðar verið til
allan daginn. Þessi vongóða bið-
röð beið bara eftir nokkrum
miðum sem hö.fðu verið pantaðir
en ekki var náð í á tilsettum tíma.
Hann er genginn | HÆI
Virðingarvert var þó að fá að vita
um miðaleysið, þótt seint væri.
Næsta dag var um að gera að
hafa vaðið fyrir neðan sig og
'mæta í tíma. Tuttugu minútum
eftir að miðasala hófst var ekki
hægt að fá miða nema á þriðja
békk. Dugnaðarlega gekk sú sala
fyrir sig og er erfitt að skilja
hvernig liægt var að framkvæma
hana á jafnstuttum tíma.
Fimmmínútum eftir auglýstan
sýningartíma hófust sýningar á
auglýsingakvikmyndum og sýnis-
hornum, sem kannski var eins
gott því gestum gekk yfirleitt illa
að komast i sæti sín og í einliverj-
um erfiðleikum áttu hjón með að
átta sig á því, að þeim höfðu ver
ið seldir miðar í 1. sæti og 20.
sæti, en að vísu í sama bekk.
Svo byrjaði bíóið og ekki var
að sökum að spyrja að hetjan
stó'ð sig jafnvel í viðskiptum við
vonda bófa og girnilegar konur.
Þegar tæpur helmingur var liðinn
af 13 mínútna hléi ætluðu nokkrir
bíógestir, sem fóru út að spóka
sig i góða veðrinu að kqmast
inn um sömu dyr og þeir fóru út
um, það er að segja framarlega í
salnum. En engu var líkara en
fídonsandi og starfsaðferðir hetj-
anna á tjaldinu, sitt hvorum meg-
in við hléið væri hlaupið í starfs
fólkið. Einhverri stúlku lá svo
mikið á að loka dyrunum að hún
bókstaflega þeysti fólki út sem
komið var inn fyrir og skellti
í lás. Þá var að reyna við næstu
dyr, sem enn voru opnar rétt
við hliðina á þeim nýlokuðu. En
til þess að sýna, að alvara væri
á ferðum, var þeim skellt svo
harkalega á aumingja fólkið, að
lán er að enginn slasaðist.
Svona geta kvikmyndir verið á-
hrifamiklar og gaman væri aö
vita hvernig starfsfólkið hagar
sér, þegar sýndar eru bítlamynd-
ir. Óþarfi mun að geta þess að
007 steindrap alla sína fjandmenn
og allt var fallið í ljúfa löð og
flestir ánægðir þegar út var farið.
. Amiríkl mlkiff Hefur verið, hjú
staUara eða siSameistara vtanrtk
iítrtitSi meylt&ins, -BáU Ásgeirt
TryggtXtsyni, því eð sj&dan hefur
kpmiS til landsím i ehm jafmmrgt
«; scndiherrum ertmdra rikja hér,
scm búsetu, ha/a í erUrndim borg
%tm, Voru þeir flestir ‘
konta i heimsókij; tii Bú’
haust.
Sendiherra Hollend'
Van Roijan, sem
Loadon, kom V'
hátíð oe
ÍH
Annríki
Oss Vill hrella ótal margt,
allt snýst til hins verra.
Ilingað kom í hendingsfart
hópur sendiherra.
Erill mikill af því lilauzt,
erfiffi og mæffa,
því aff alveg þindarlaust
þurfti Páli aff æða
til aff heilsa licrrum þeim,
hneigja sig og bukka.
— En þeir fara allir lieim
aftur. Hvílfk llukka!
Þá mun veitast þreyttum næg
þarfleg hvíld og friffur,
— unz þaff rignir aftur sæg
af ambassadorum niður.
(HmUtUUUMMHWVVVttHUUUtHttttmMVUmHHtWMtW