Alþýðublaðið - 05.07.1966, Blaðsíða 12

Fake lögreglumaður og frændur hans
Ekki er loku fyrir l>að skotið
að ednhverjir aðrir meiui en
♦Kíssir 30, greiði hærri opinber
í jbld en þeir liinna 30, sem
<»gstu gjöldin greiða,
Víslr.

„Þögn er sama og samþykki",
tíagói kellingin, En þá laumaði
’kallinn út úr sér: „Ekki alltaf
.Siundum kemst maður einfalð
iega ekki að.“
Menn eiga að greiða skatt
ana síiia glaðir. En aúðvitað
verðúr það ekki talin ódýr
ekemintun, ; Amgá
Ég yrði fyrsta manneskjan til
að viðui-kenna míua eigin galla
<tf ég hefði þá nokkra.
FYRIR skemmstu skaut upp í
einu blaðanna tveimur merkis-
mpnnum, og Baksíðunni þótti til-
koma þeirra svo merkileg, að hún
gat ekki stillt sig um að vekja at-
hygli á þeim. Þessir tveir menn
voru Fake íögreglumaður og Búlg-
arinn Hideout. Er ekki að efa, að
við eigum eftir að heyra margt frá
afrekum þessara félaga og við-
skiptum þeirra við tröppudyrnar
sælu, hvað sem það nú annars
kann að vera.
Þessir tveir heiðursmenn, Fake
lögreglumaður og Búlgarinn Hide-
out, eru þó ekki þeir einu sinnar
ættar, sem liér hafa einhvern
tíma látið að sér kveða. Ýmsir
frændur þeirra hafa komið við
sögu í íslenzkum blöðum, bæði
fyrr og síðar, því ef satt skal
segja, þá stendur að þeim mikill
ættbogi og merkur. Og að þeim
Fake og Hideout alveg ólöstuðum,
þá er meira að segja trúlegt, að
sumir frændur þeirra verði enn
langlífari en þeir.
Blaðalesendur, sem svo langt
minnast, muna eflaust eftir ein-
um gagnmerkum hershöfðingja,
sem mjög lét að sér kveða á styrj-
aldarárunum, og eftir stríðið lief-
ur einnig borið eitthvað á honum,
þótt hershöfðingjar séu að vonum
ekki alveg eins umtalaðir nú orð-
ið og þá var. Þessi hershöfðingi
hét Staff. Staff hershöfðingi var
löngum mjög athafnasamur; hann’-
tók iðulega þýðingarmiklar á-
kvarðanir um styrjaldarrekstur-
inn, og mátti jafnvel heita, að öll
mál væru undir hann borin. En
það merkilegasta við hann var,
að þjóðerni hans var stundum dá-
lítið óljóst. Oft var hann þýzkur,
en fyrir kom einnig, að hann
gerðist enskur eða franskur eða
jafnvel búlgarskur, og sannar
þetta síðasta þjóðerni lians óvé-
fengjanlega skyldleika hershöfð-
ingjans við Hideout Búlgara.
Staff hersliöfðingi lét sér ekki
nægja að skipta um þjóðerni eftir
þörfum, heldur átti hann það einn-
ig til að skipta um nafn, og er
það meira en þeir frændur hans
Flake og Hideout hafa nokkurn
tíma gert. Fyrir kom nefnilga, að
hann hét ails ekki Staff, lieldur
Staben, en þó mátti glöggt merkja
að um sama hershöfðingja var að
ræða. Þó mun meira hafa borið
á Slaben í fyrra stríðinu en því
síðara, enda eðlilegt, þar sem sam-
göngur við Danmörku lágu niðri
í síðara stríði, en aftur á móti
urðu samskipti okkar við liinn
engilsaxneska heim tíð og náin. |
Og er þá komið að niðurlaginu,
sem sé því að ákvarða ætt þessara
merku manna. Við höfum fengið
orð fyrir mikinn ættfræðiáhuga,
íslendingar, og ættir hafa hlotið
hér sérstök nöfn, t. d. Víkings-
lækjarætt og Arnardalsætt, svo að
fé^mi séu nefnd. Ætt þeirra ágætu
manna sem hér hafa verið gerðir
að umtalsefni, gæti þess vegna
heitið Vanþekkingarætt. En þeir
eiga það allir sameiginlegt, að
verða til í þýðingum af erlendurn
málum, og eru fljótfærnislegar á-
gizkanir, sem eru gerðar, þegar
kunnáttuna þrýtur.
tWWWWtWWMMWWWWWWWWWWVWWWW
Arnarhólstún
Áður fyrr var Arnarhóllinn einatt varinn,
skepna liver í burtu barin,
bóndinn þannig skapi farinn.
Nú er þetta orðin alveg öfug saga,
engar kindur kfnna á aga,
krökkt á liólnuin alla daga.
Geir er ekki beysinn beint í bóndastöðu,
l'irðir hvorki um tún né töðu,
tómahljóð er líka í hlöðu.

— Nei, ég er ekkert móðgaður. Það gleður mig að kynnast konu,
sem lítur sömu augum og ég á matargerð konu minnar!