Alþýðublaðið - 08.09.1966, Page 13

Stórfengleg breiðtjaldsmynd í
litum tekin í Indlandi af ít-
alska leikstjóranum Mario Cam
erini.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Sautján
17„ sýningarvika
sýnd kl. 7
Bönnuff börnum.
Á slóff bófanna
Sýnd kl. 5.
Bönnuff börnum.
Böra Grants
skipstjóra
Walt Disney kvikmynd í litum.
Hayley Mills.
Sýnd lcl. 7 og 9.
Vinnnvélar
TIL LEIGU.
— Þetta er ekki isem verst.
Kannski kemur metra iá land
■seinna. Flóðið flytur Hnitat og
þetta með sér, sagði Murdoch.
Hann leit á Hugo.
— Þefcta ævintýri hlýtur að
henta þér vel. Stórkostleg aug
lýsing. Rithöfundur býður skip-
brot. Ég þori að veðja að næsta
bók þin gerist á eyðieyju. Er
þetta ekki allra manna draumur?
Þau komu sér saman um að
geyma niðursuðudósirnar til
nevðar'iifellis. Fiskurinn var
næstnm iafn góður oig skógar
hænan og bað bezta var að þau
máttn horða eins og þau frek
ast v;ldu.
— Fr ekki vndislegt að vera
sadd'ir? snurði Murdoch og and
varnaði af vellíðan.
Þan sátu barna í heHis mynn
in" meðan mvrkrið féll á. Þau
hne*n sott rníkið af seinbrenn
andi við á hálið og vonuðust til
uámist logandi alla nótt
ina Ff híiið dæi út, yrðu menn
irnír að hatda bví logandi næstu
n — ef næsta nótt yrði á eyj
unni.
Tmii iiwmtrlu teuni fyrir dvrn
ar Þar var um að gera að loka
yimti"" som rnest út.i Prudenee
fpVk innsta nlássið. Þar yrði hlvj
ast
Uiin. vaknaði síðar um nóttina
MvrVrið var eins og veggur
sem éeiSrieet var að briótast
i ive«""m ncr henni fannst hún
vera að lrafna. Fiord'and var ein
mi+t tiað landssvæði bar sem
me=t var um iarðskiálfta á Nvia
Si-iar.ai pf hað yrði nú iarð-
sViéir+i har f nótt. Þau yrðu
jjroPir! íifaudi. Þau fvndust aldr-
et Fr,',n crat ekki að bví gert að
hú" voina«i Hún tók fyrir var
ir cén p„ Hugo ihafði vaknað.
Ha"" uát+ við hlið Murdoehs
o» tionnar Það var um að gera
a« UaiUa «tór hita. Nú rétti hann
hömiini, +íi hennar.
— tt,7,sv pr Prue? Hlevp-
ur imiin'i’inaraflið með þig í
gö""ri* v'fasf hú um að okkur
yp-r^Ci
— tt"í Rödd hennar var
hrm«-i..inn ncr hjáróma, eins og
röéé smár+ijiku. — Mér finnst
ég vem að kafna. Það er svo
dimmt. Myrkrið kæfir mig eins
og þungur baggi. Þakið er svo
lágt. Ég var að hugsa um jarð-
skjálfta-skriður. — Ó, Hugo, ég
er huglaus; ég á að þegja, en
get það ekki; ég er svo hrædd.
Hún greip dauðahaldi um hönd
honum.
— Líttu á klukkuna, Prue,
sagði hann hughreystandi.
Það var róandi að horfa á
litla, sjálflýsandi úrskífuna.
Klukkan var aðeins 10 og hann
hló. Þegar við ikomum aftur í
menninguna, ætla ég að skrifa
um þetta. Það er ekki hægt að
gefa einu ári betri einkunn.
Lágróma rödd Hugos var eins
og smyrsl á sár Prudence.
— Eigum við að fara út?
spurði hann. — Það er dimmt
þar líka, en samt bjartara en
hér. Gættu þess aðeins, að þú
dettir ekki í skóginum.
Þau stigu yfir Murdoch, sem
lá og hraut svo friðsælt — og
sluppu út. Það var dásamlegt
að standa uppréttur aftur.
Þokunni hafði létt, en loftið var
enn rakt og svalt. Þau stóðu
kyrr og drógu andann djúpt. —
Hugo hélt utan um mitti henn-
ar og þegar Prudence tók til
máls, var hún örugg og trygg.
— Ég býst við, að Bessie,
Jock og Henepa standi á kapell-
unni og biðji fyrir okkur núna.
Mér finnst ég geta sofnað eftir
að vita það. Það er verst að ég
skyldi vekja þig.
Hann tók hana í faðm sinn,
hélt henni að sér um stund og
kyssti hana. Síðan sagði hann;
— Prue, þér er kalt — alltof
kalt. Þess vegna vaknaðir þú.
Við Murdoch lágum hlið við
hlið. í gær meðan ég var með-
vitundarlaus, hitaðir þú mér
með því að liggja við hlið mér.
Nú skal ég hita þér á sama
hátt. Murdoch er hér og allt er
í lagi. Við verðum að haga okk-
ur gáfulega. Ég vil ekki að þú
fáir lungnabólgu. Og á morgun
er teppið þurrt og þú færð það.
Prudence leit á hann með
tárin í augunum. — Hugo, —
manstu eftir því, að einu sinni
var ég andstyggileg við þig?
— Hvað sagðirðu þá, Prue?
spurði hann — og liún fann, að
hann skalf af hlátri.
— Þá sagði ég, að ég vildi
aldrei vera ein með þér á
eyðieyju, sagði hún brosandi og
samt alvarleg. — Get ég tekið
það aftur?
Hann hló hátt.
— Auðvitað. Þú mannst kann
ske eftir, að ég sagði það sama
um þig? Getum við gleymt því
líka?
Þau laumuðust inn í hellinn
aftur. Murdoch hafði losað sig
við allar hömlur og hraut hátt.
— Ég verð að velta honum á
hliðina, sagði Hugo. Við sofn-
um aldrei í þessum hávaða; ég
vona, að honum finnist hann
ekki lokaður inni líka; ég get
elj'ú ígefið honum koss sem
meðal.
— Þegiðu nú, Murdoch! —
Leggstu niður!
Hann tók í hann.
— Hann er að minnsta kosti
eitt tonn, ef ekki meira.
Murdoch rumskaði.
— Fyrirgefðu, Sally, hraut
ég? Eftir augnablik 'var hann
sofnaður aftur, en hafði ekki
jafn hátt í þetta skipti.
Þau 'settust með bakið að
steinveggnum og hann hélt um
axlir henni. Hún lét höfuð sitt
falla niður á herðar hans.
— Sofðu vel, Prue frænka,
sagði hann og eftir smástund
féll hún í þungan, draumlausan
svefn.
TÓLFTI KAFLl.
Þegar hún vaknaffi næsta
morgun, voru mennirnir tveir
farnir út. Hún lá þarna og
lienni var heitt og báðir jakk-
arnir þeirra lágu ofan á henni.
Hún hafði sannarlega verið
iheppin að híða skipbrot með
slíkum mönnum. En hún varð
líka að hafa hemil á ótta sín-
um, því að annars yrði hún
þeim áþján. i
Þegar hún dró teppið fyrhr
hellismunnanum frá eða til hlið-
ar, sá hún sér til mikillar
sorgar, að það var þoka fyrir
utan. Hún gat naumast greint
vatnsborðið. Nú komu mennirn-
ir til hennar. Hugo var í olíu-
stakk yfir buxunum, en Mur*
doch var í þykkri tweed-skyrtu.
Þeir héldu á nýsoðnum krækl-
ing og dollu með heitri mjólk
í. Hún néri á sér augun.
- Þið hljótiS að hafa veriB
á fótum í marga tíma. Hef ég
sofið mjög lengi?
Murdoch hló. ,
— Ekki veitti þér af. Og
hérna er morgunverður þinn.
Það er verst, að við höfum
hvorki edik né pipar, en von-
andi getur þú kynngt samt.
Svo er heilmikiö af krabba
hérna. Ég vona, að við fáum
þá til hádegisverðar — og svo
fisk í kvöldmatinn.
Skömmu seinna létti þokunni
eilítið, en ekki nóg til þess atf
þau gætu gert sér vonir um að
flugvél kæmi auga á þau.
Næsti dagur var jafn ömur-
legur og þau urðu að vera inni
við allan daginn til að verða
ekki holdvot. Maturinn var orð-
inn leiðigjarn, fiskur og krækl-
ingur, kræklingur og fiskur.
Hrein
frssk
heíibrigð
húð
Leigjiun út pússinga-steypu-
hrærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjnt- og- múrhamrar
meff borum og fleygum.
Steinborvélar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIr-AN S.F.
Sími 23480.
SKO RSTðÐIN
Sfötirai 4 — Sími 18-2-27
RHSto n’iiurffttr fliútl og vel.
Eeíiii’ toíiKoMtt'
8. september 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13