Alþýðublaðið - 09.11.1966, Qupperneq 16

í vetrarbúningi
í inorgun var Esjan með kuldabláa kinn,
lík konu með ullgrátt sjal,
er býr sig hlýlega og vel undir veturinn,
sem von bráðar koma skal.
Og hvar ég arkaði inn í næstu búð
að ágirnast mjólkursull,
var sérhver kona með kuldabláa liúð
og kaffærð í treflum og ull.
MEY ályktar að rétt sé
að opna barnaheimilin ekki
aftur því fóetrurnar fá á-
reiðanlega nóg að gera við að
pasisa liandritin þegar þa»
koma heim.
HREINASTA neyðarástand rílc
ír hér í höfuðborginni, þótt þess
sé ekki nema að litlu leyti iget
ið í blöðunum. Öll barnaheim
ili Sumargjafar eru lokuð, og
iblessaðar frúrnar komast ekki
í 'háskólann sinn eða á skrif-
■stofuna sína. 1 Mogganum stend
ur, að um 1200 börn séu barna
heimilislaus vegna fóstruverkfalis
ins. Á meðan verða þau því að
sæta þeim hörðu kostum að
dveljast á iheimilum sínum. í
isömu frétt stendur, að verkfall j
ið nái tii 1200 stúlkna, sem
■vinni við bamaheimilin. Sam
kvæmt þessari stærðfræði er ein
(barnapía á hvert bam, og án
efa er engin vanþörf á því.
Börn eru baldin nú til dags og
(hefði okkur ekki komið á óvart
/þótt tvær fóstmr hefði þurft
á hvern króga.,
Húsmæður nútímans hafa
nefnilega flest annað að gera
en annast uppeldi barna sinna
í>ær þurfa til dæmis að skrifa
Velvakanda öðru hverju um sitt
Ihvað sem aflaga fer í þjóðlíf
inu.
Ekki alis fyrir löngu skrifaði
einhver ágæt frú pistil þar og
sagði, að það væri kappnóg
menntun fyrir blaðamenn að
bafa gengið í barnaskóla, að
iekki væri nú talað um gagn
fræðaskóla. Steinn Steinarr sagði
líka einhverju sinni ,að ihann
þekkti engan mann svo illa af
guði gerðan, að hann gæti ekki
■orðið blaðamaður. Síðan b ætti
thann því við, að bonum hafði
dottið í hug í alvöru að gerast
blaðamaður — helzt hjá Vísi.
Blaðamenn eru afskaplega
slæmir menn. Þeir kunna ekki
einföldustu orð tungunnar. Þeir
miðast dag eftir dag á ,,ást-
kæra, ylhýra málinu“. Og auð
vitað endar þetta með því, að
þeir eyðileggja „tungu feðra
vorra", þótt allir landsmenn
Hættu þessum hrópum, maður. Ég skal segja þér frá því
þegar árið 1976 er komið.
kunni að tala hana og skrifa' að standa í því að Igera verk meira að segja hægt að finna
rétt n ema þeir. Og ekki er al fall út af laununum sínum. Það álitlegar fúlgur af peningum úti
menn þekking þeirra upp á j eru nefnilegai nógir peniryjair á miðri götu ef vel er leitað.
marga fiska. Þeir kunna jafnvel til í landinu. Samkvæmt fregn Hvað vilja menn hafa það
ekki að gera greinarmun á kúm
og nautum, jafnvel ekki þótt
þeir skrifi í bændablað.
J Og meðan blessaðar frúrnar
sitji með gleraugu og spekings
svip fyrir framan prófessora í
háskóla, eða lesi Moggan á ein
hverjum kontór eða (síðast en
ekki sízt) sitja við eldhúsborð
ið o,g skrifa vVvaikanda, lað
fjandans nóg sé fyrir blaðamenn
að ganga í gegnum barna-
skóla — þá gera fóstrur verk
fall. Hvílíkt ástand í þjóðfélag
inu.
Annars skiijum við baksíðu-
i menn ekkert í þeim, sem nenna
um hinna illræmdu blaða er betra?
Þá eru Danir búnir a<Y
meta handritin okkar á þrjii
þúsund milljónir. Dýrt var
það brennivín og snæri sem.
við seldum þau fyrir.

Nú ætla ég að f ara aö
skrifa Reykjavíkurskáldsögu
Eftir þrð verður kennarablók
in aö flytja til útlanda.
Magga hringir enn. Hún seg
ir: Ég Ias íslending í gær
kveldi og þar kúvendir hanu
frá fyrri fuUyröingu að ég
sé eingetiin, því nú segir
blaöið að ég sé lausaleiks
krói.
Alþýðumaðurinn