Alþýðublaðið - 18.11.1966, Qupperneq 4

RHstjórar: Gylfi Gröndal (ób.) og Benedlkt Gröndal. — Rltstjómarfull-
trúi: ElBur Guönason. - Simar: 14800-14903 - Auglýsingasími: 14S05.
Aösetur AlþýCuhúslö vtö Hveiíisgötu, Reykjavik. — Pr«otsmiöJa AlþíöU
bíaöstns. — Askrlftarcjald kr. 95.00 — 1 lausásölu kr. 7,00 elntakíi}.
Gtgefandi AlþýöuflokkurinH.
HANDRITIN
ÍSLENDINGAR hafa ekki í langan tíma fengið
eins mikil gleðitíðindi og þau, að handritamálinu sé
íokið á þann hátt, að Danir muni afhenda okkur hina
þráðu dýrgripi. Úrskurður Hæstaréttar í Kaupmanna
höfn varð á þá lund, að afhenda skuli handritin eins
©g danska þingið hafði áður samþykkt.
Þegar handritin koma heim, verða þau hýst í nýrri
byggingu á lóð Háskólans, og verður hún án efa að
musteri íslenzkrar menningar. Þeirra verður gætt
að Handritastofnuninni, sem þegar er tekin til starfa
og mun stunda og efla vísindalegar rannsóknir á hand
ritunum á komandi árum. íslenzkt þjóðlíf og íslenzk
menning verða stórum auðugri eftir en áður og
standa traustari fótum.
Handritamálið á sér langa sögu. Það hlaut 'að koma
fi’am á sjónarsviðið eftir að stjórnmálalegu uppgjöri
Iglands og Danmerkur lauk, en um framgang þess
var erfitt að spá, enda fordæmi fá í mannkynsögunni.
Islendingar tóku þá þýðingarmiklu ákvörðun að sækja
málið ekki á réttargrundvelli og gerðu Dönum þar
með auðveldara að leysa það. Það hafa dönsk yfir-
völd nú gert með þeim myndarbrag, sem er til fyrir-
fftyndar öðrum þjóðum og lengi mun í minnum hafður
a íslándi.
íslendingar trúa heitt á málstað sinn í þessum efnum
sem mörgum öðrum og hættir því stundum við 'að
(vanmeta erfiðleika málsins á erlendum vettvangi.
Áfhending handritanna varð mikið tilfinningamál
ýmsum áhrifamönnum í Danmörku, og komu til mis-
munandi forsendur, sem sjaldnast voru fjandskapur
í íslands garð. Það var í grundvallaratriðum alls ekki
sjálfsagt, að úrslit málsins yrðu þau, sem orðin eru.
Af þessum sökum meta íslendingar meir alla þá,
sem tekið hafa þátt í baráttunni fyrir afhendingu
handritanna. Þeir eru margir. Danir og íslendingar frá
fe . . |
áhugamönnum í röðum fólksins upp til æðstu ráða-
rcanna. Erfitt er að nefna nokkra þeirra, án þess að
gera <|ðrum órétt, en allir sem einn hljóta þeir að
málalokuni þakldæti íslenzku þjóðarinnar.
|Ekkii verður annað sagt en að samhúð íslendinga og
Iíana hafi verið mjög góð síðustu tvo áratugi. Bygg-
Ifát. það ekki aðeins á margþættum skyldleika, heldur
og bréjkrttum hugmyndum og þroska nýrra kynslóða.
í®ú hefur síðasta deilumálinu verið rutt úr vegi og
e| tryigt, að vinátta þjóðanna verði enn traustari í
framtípinni en hingað til.
Mikið starf þarf enn að vinna, áður en siálf hand-
ritin verða flutt heim. En þá verður hátíð á íslandi.
4 18. nóvember 1966 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ

i
■ ■■ .•■••■ ■
Getum afturfarid ad afgreida SQFASETTIN
sem hvad mesta athygii vöktu
aiÐNSÍNINGUMI 1966
klLlLLklII húsgagnaverzlun
AUÐBREKKU 59 KÖPAVOGl SiMI 41699

OLYMPÍUSKÁKMÓTIÐ Á KÚBU
Nú fer að síga á seinni hluta Olympíuskák-
rnótsins á Kúbu. íslenzka skáksveitin hefur stað
ið sig mjög vel og betur en nokkur þorði að
vona fyrirfram. Hún lenti í öðru sæti í sínum
riðli í forkeppninni og hlaut lSVz vinning, sem
verður að teljast mjög góður árangur. Þar með
komst hún í A-flokk í seinni hluta keppninnar, en
að því var stefnt í fyrra áfanga. Árangur Frið-
riks Ólafssonar á mótinu er frábær, hann tap-
aði engrj skák í forkeppninni, en gerði eitt jafn
tefli, tefldi þó á fyrsta borði í öllum umferðum.
Það, sem af er seinni hluta mótsins, hefur sigur
hans að vísu ekki verið eins alger og í fyrri hluta
anum, enda er þár við samfellda röð harðskeyttra
stórmeistara að glíma. Frammistaða hinna ís-
lenzku skákmannanna er einnig mjög góð, enda
mun þetta sterkasta skáksvelt íslenzk, sem teflt
hefur á erlendum vettvangi og naumast völ á
sterkari mönnum.
ALMENNUR SKÁKÁHUGI.
Skákáhugi á íslandi mun vera meiri og al
mennari heldur en víðast hvar annars staðar í
heiminum, enda hefur verið vel fylgzt með Olym
píuskákmótinu hér heima, ekki aðeins af skák
mönnum, heldur einnig af öllu'in almenningi
sem lætur sig úrslitin miklu skipta. Lítill vafi
mun á því að þessi óvenjulegi skákáhugi er ekki
hvað minnst að þakka einum manni og á ég þar
auðvitað við Friðrik Ólaísson, sem gert hefur
garðinn frægastan í þessum efnum og er með fær
ustu skákmönnum heims.
En þótt skákárangur íslenzkra keppenda sé
með miklum ágætum og skákáhugi mikill, þá verð
ur það naumast þakkað því, hve vel sé að skák
íþróttinni búið hér á landi af opinberri hálfu.
Sannlelkurinn er sá, að hér á landi hefur ákaflega
lítið verið gert fyrir félög og samtök skákmanna
og skilningur á nauðsyn þess heldur takmarkaður.
Enda eiga taflfélög borgarinnar ekkert þak yfir
höfuðið og eru sífellt á hrakhólum með æfingar
og mót á liverjum vetri, og sömu sögu er að segja
af Skáksambandi íslands. Leiðir af sjálfu sér. að
slíkt hlýtur að há verulega allri skákstarfsemi í
landinu. Brýnasta úrlausnarefni taflfélaganna og
Skáksambandsins er þess vegna að eignast þak
vfir höfuðið. Með fullnægjandi lausn á því máli
mundu skapast skilyrði fyrir aukinni starfsemi, m.
a. alþjóðlegum skákmótum hér á landi, sem eru
beinlínis nauðsynleg æfing og livatning skákmönn
um okkar, sem fæstir eiga þess kost að sækja
slík mót erlendis.
OPINBER AÐSTOÐ NAUÐ-
SYNLEG.
Ég las í dagblöðunum nýlega, að einhver ráð-
herranna, hefði haft á orði að gefa reykvískum
æskulýð danshöll og það heldur fyrr en seinna.
Þetta er vel mælt og höfðinglega. En íþróttahöll
hefur þegar verið reist með aðstoð hins opin
bera. Maður ætti þess vegna að mega gera ráð
fyrir, að röðin fari að koma að skákíþróttinni.
Enginn ætlast þó til, að byggt verði yfir hana hús
á borð við íþróttahöllina í Laugardalnum.En á þess
um örlætistímum fyndist mér vel viðeigandi, að
ríki og borg tækju höndum saman og styrktu
skákfélögin og Skáksambandið til að koma sér
upp viðunandi húsnæði fyrir starfsemi sína.
Frammistaða íslenzkra skákmanna hefur verið
á þann veg að þeir eiga þetta fyllilega skilið, og
ég held, að enginn mundi telja slíka aðstoð eftir.
— Steinn, —