Alþýðublaðið - 24.11.1966, Blaðsíða 16

ÆCeEEGEKSlB)
A5 þeysa á Pegasusi
'Afskaplega kvaS erfitt að vera
tíkálci á íslandi. f>ví erfiðarar er að
skilja hve margir eru að rembast
við þetta, blankir og misskildir.
En blessað skáldafólkið hefur nátt
• úrlega yfir mörgu að kvarta og þá
fyrst og fremst að fólk almennt
«enni ekki að lesa Ijóð þeirra og
sögur. Svo er það allur tíminn sem
fer í þetta og hve lítið það gefur
í aðra hönd, eða hvað skyldum við
oft vera búin að lesa það í grein
var þessu tekið með þegjandi þörf
inni og vitnuðu mörg skáld í blöð
um um að þau þekktu skáldið sem
ekki þekkti þau.
Miklu magni af tímamótabókum
hefur ringt yfir okkur undanfarin
ár, en engir virðast bara vita þetta
nema þeir sem skrifa timamóta-
bækurnar og útgefendurnir sem
auglýsa þær, svo auðvitað gagn
rýnandinn sem komst að þeim
sannleika um daginn, að tíma
um eftir rithöfunda og í viðtölum | mótabækurnar voru skrifaðar á
við skáld að þeir hefðv ekki einu
sinni (haft dagsbrúnarkaup við að
. sétja snilldina saman.
jMeð þessum barlómi fylgir á-
vallt hve þjóðfélagið er nánasar 1 skáldanna við skáldagyðjuna og að
legt við snillingana og að ekki sé temja fákinn Pegasus, og þar virð
tímamótum.
En sjálfsagt er öll þessi armæða
sem að okkur snýr ekki nema
krækiber í tunnu miðað við orustu
hægt að lifa á margumtöluðum
listamannalaunum. Þó eru ekki
nema 130 manns sem njóta þeirra.
Það er margt sem mæðir. Ekki alls
fyrir löngu var haft eftir íslenzku
skáldi í útlöndum að hann þekkti
! ast sumum mislagðar hendur, en
ufti það er ekki að fást. Hver og
einn er viss í sinni sök og veit að
hann er í kærleikum við gyðjuna
og að enginn situr skáldfákinn
betur en hann. Það eru ekki nema
ekki önnur skáld á Islandi. Ekki fúllyndir gagnrýendur sem ekki
Margur á bágt með munninn á sér.
Miskunni guð oss öllum.
En prúðari flestum prúðum er
Páll á Hnappavöllum.
Páll Þorsteinsson
>
<>
('
('
i»
Hæverskt er mannsins háttalag.
Með hnefanum engan laust hann.
Og glaðlega býður hann góðan dag
grasinu fyrir austan.
hafa smekk fyrir kúnstverkum, og
hafa ill áhrif á lesendur og nátt
úrulega fyrst og fremst með því
að koma í veg fyrir að þeir nenni
að lesa bækurnar. Mjög færist
í tízku að skáldin hafi vit fyrir
gagnrýnendum sínum og geri at
hugasemdir við dóma þeirra, því
hver ætti að vita betur um lista
gildi skáldverks nema sá sem skrif
ar það.
Annars verða stundum heiftar
legir árekstrar milli riddara Pega
susar og þá fara þeir fyrst á kost
um en þeir níða hvorir aðra því
engum er eins vel lagið að skrifa
illa um skáld og öðrum skáldum.
Þegar hestamenn og hestakonn
ur koma saman tQ kaffi-
drykkjn ®r gaman að geta bor-
ið á borð eitthvað seim minnir
á hestamennsku og þá er*
skeifur alveg tilvaldar.
Vísír.
Nú á loksins að fara að flytja
inn kraftmeira benzín. Þá held
ég bílstjórarnir geti farið a9
keyra á svo um munar.
Nú á að fara að reka allar rolN
ur út úr borginni, og mega þær
ekki láta sjá s' í innan borgar-
markanna hér iftir. Ég legg
til að það sama verðl gert við
kennarablæikurnar.
Enn eru kjólarnir að styttast.
Ég held að varla sé lengur
liægt að tala um klæðaburð
ungra stúlkna heldur klæða-i
leysi. j