Dagur - 23.05.1998, Síða 8

yr 24 7-,l,ajjg a rd&g ur, 3 3 maJ,x9J8

LÍFIÐ í LANDINU
Er það svo, - ertu viss?
Allarkosn-
ingarverða
að lokum
minningar
sem sumar
eru eftir-
minnilegri en
aðrar. Kosningumfylgja
skemmtilegar sögur og
ógleymanleg atvik. í öll-
um kosningum gerist eitt-
hvað óvænteða eins og
GunnarThoroddsen sagði
þegarkosningaúrslit lágu
fyrir...erþaðsvo, ertu
viss?“
Á leið í gúlagið
Guðrún Helga-
dóttir rithöf-
undur er fyrrum
borgarfulltrúi.
Aðspurð um
eftirminnileg-
ustu borgar-
stjórnarkosn-
ingarnar segir
hún þær tví-
mælalaust vera kosningarnar
1978 þegar vinstri menn unnu
borgina af Sjálfstæðisflokknum.
„Það var Ijóst um ellefu að
undur og stórmerki voru að ger-
ast. Eg var í íjórða sæti á lista
Alþýðubandalagsins og hafði
aldrei látið mig dreyma um að
komast inn í borgarstjórn. Það
var hins vegar um miðnætti sem
ég var komin inn en um tvö sem
fimmti fulltrúinn, Guðmundur
Þ. Jónsson, var öruggur með
sæti.“ Guðrún segir þessa kosn-
ingánótt 1978 hafa verið mjög
sérstaka svo ekki sé meira sagt.
„Stuðningsmenn höfðu hist
heima hjá mér og Guðmundur
var farinn heim þegar ljóst var
að hann var kominn í borgar-
stjórn. Auðvitað hringdi ég í
hann alveg um leið en þá var
Guðmundur bara í baði og hélt
að ég væri að plata sig. En hann
var fljótur upp úr.“
Sigurinn var óskaplega mikil
tíðindi að sögn Guðrúnar og
enginn átti von á honum. „Við
vorum lítið undir hann búin og
gerðum mörg mistök í verka-
skiptingu. Auðvitað var t.d. eng-
in ástæða til annars en eitthvert
okkar yrði borgarstjóri en við
vorum föst í því að borgarstjór-
inn yrði að vera geðþekkur ung-
ur maður eins og Birgir Isleifur.
Við fundum því mann úti í bæ
sem var ágætis maður í sjálfu
sér en ég held að líf hans hafi
ekki verið auðvelt þar sem hann
var þjónn margra flokka og kerf-
ið þungt í vöfum.“
Það fór ekki á milli mála að
íhaldið í borginni var í Iosti eftir
kosningamar, eins og Guðrún
segir ... „og fólk sá fram á algjört
gúlag. Andstaðan í borgarkerf-
inu var svo yfirgengileg að fólk
myndi ekki trúa sínum eigin eyr-
um. Fólk á skrifstofum borgar-
innar neitaði að heilsa okkur.
Hatrið var svo gríðarlegt að það
munaði engu að maður yrði fyrir
meiðslum beinlínis, það gekk
svo langt. Það var t.d. ágætis
kona í afmælisveislu í borginni
sem henti ansi hreint þungri og
útskorinni gestabók í átt að mér
og ég var heppin að fá hana ekki
í hausinn. Þrátt fyrir allt voru
næstu fjögur ár tími uppbygg-
ingar í borginni sem Reykvíking-
ar búa enn að.“
Barátta í stofiuini
Björn Jósef
Arnviðarson er
sýslumaður á
Akureyri og
fyrrverandi
bæjarfulltrúi
Sjálfstæðis-
flokksins. Hon-
um eru minni-
stæðastar kosn-
ingarnar 1958 en þá var hann
aðeins 11 ára og bjó á Húsavík.
„Þetta árið hafði ríkisstjórnin
sett lög sem bönnuðu m.a. að
flokkarnir fylgdust með kjör-
deildum og hringdu í þá sem
áttu eftir að kjósa. Þetta átti að
negla íhaldið og var sett til höf-
uðs Sjálfstæðisflokknum svo
hann sigraði ekki í borgar-
stjórnarkosningum."
Þvert á móti þá hleyptu lögin
mönnum kapp í kinn að sögn
Björns Jósefs og ýmsum ráðum
var beitt til að fylgjast með
kjósendum. „Kosningaskrif-
stofa Sjálfstæðisflokksins á
Húsavík var höfð í stofunni
heima hjá mér en þaðan var
besta útsýnið yfir Samkomu-
húsið (kjörstað) og auðvelt að
nota kíki til að fylgjast með öll-
um þeim sem komu og kusu.“
I hans huga standa engar
kosningar upp úr aðrar en
þessar. „Eg hef aldrei verið svo
heppinn að vera frambjóðandi í
stórkostlegum sigurkosningum.
Ætli ég sé ekki hálfgerður
„lúser" í þeim efnum.“
ÓIi D. Friðbjörnsson er sjálf-
stæðismaður eins og Björn
Jósef. Hann er þekktur sem
slíkur og hefur í áraraðir starf-
að á bak við tjöldin hjá Sjálf-
stæðisflokknum á Akureyri.
Nýútskrifaður frá Hriflu-Jónasi
og Samvinnuskólanum gerðist
hann sjálfstæðismaður og hann
minnist því orða Jóns heitins
Sólnes sem lengi sat í bæjar-
stjórn á Akureyri. „Jóni tókst
allt með persónuleikanum,"
segir Óli. „Eitt sinn, þegar ekki
var samstaða um uppröðun á
lista, segir hann ... „æ, greyin
mín, verið ekki að rífast um
uppröðun. Ég fer bara í fjórða
sætið.“ Og Jón gerði gott betur
því með persónufylgi sínu náði
hann inn fimmta manninum
fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Hon-
um tókst það sem hann ætlaði
sér og það lét allt undan hon-
«
um.
Maurar og vísur
upp úr kössuuuut
Sigurður Pétur
Harðarson
fyrrverandi út-
varpsmaður
hefur í áraraðir
verið talninga-
maður í kosn-
ingum. Hann
fór í talninguna
fyrir algera til-
viljun og það var einnig tilviljun
sem réði því að hann fór að
safna vísum sem koma upp úr
kjörkössunum.
„Eitt sinn kom mjög góð vísa
upp úr einum kassanum. Ég
þekkti strax stílinn á henni og
var viss um hver hefði gert
hana,“ segir Sigurður Pétur. „Ég
bar það undir Pál Asgeirsson yf-
irlögregluþjón í Reykjavík sem
samsinnti mér, en við vorum
vissir að hún væri eftir mann
sem hafði unnið með okkur. Eft-
ir kosningarnar gengum við
óvænt á fund mannsins, fórum
með fyrstu línuna í vísunni en
hann hinar þrjár.“
Það er fleira sem hefur komið
upp úr kjörkössunum en at-
kvæðaseðlar og vísur. Eitt sinn
voru það ... „maurar. Kassarnir
höfðu verið geymdir uppi háa-
lofti í Austurbæjarskólanum og
maurarnir komið sér þar vel fyr-
ir. Þeir höfðu ekki náð að forða
sér í tæka tíð og nokkrir þeirra
lutu upp úr kössunum með at-
kvæðunum.“
Þó maurar hafi komið við
sögu í talningunni eru það alltaf
vísurnar sem standa upp úr í
minningunni í huga Sigurðar
Péturs. „Ég þekki einn vísna-
smið sem skilar alltaf auðu og
gerir grein fyrir atkvæði sínu í
leiðinni. Eitt sinn sagði hann
þetta:
7 frainboði ern nú fantar
fagurgalandi trantar.
Eg er einn af þeim snauðu,
sem skila auðu,
þvi málefnagrundvöllinn vantar.
Besti stuðningur-
inn á ferlinum
Sigríður Stef-
ánsdóttir var
bæjarfulltrúi AI-
þýðubandalags-
ins á Akureyri
til margra ára.
Það eru þó síð-
ustu kosningar
sem standa upp
úr í hennar
huga. „Oft eru frambjóðendur
beðnir að gera ýmislegt sem
þeim er mismikið að skapi. í síð-
ustu kosningum var haldin
íþróttakeppni frambjóðenda sem
mér fannst alls ekki fyrir mig.
Ein keppnisgreinin var að kasta
bolta í körfu, sem ég hafði ekki
gert ffá því í skólaleikfimi í
gamla daga, og þar að auki átti
ég að vera með bundið fyrir aug-
un. Ég er leidd að körfunni og
heyri þá þennan óskaplega
stuðning, áfram Sigga, áfram
Sigga, sem ég vissi alls ekki
hvaðan kom en heyrði að voru
krakkaraddir. Það kemur að því
að kasta og ég slysast til að hitta
ofan í körfuna, mér er ákaft
fagnað og þegar ég tek frá aug-
unum sé ég hóp bekkjarfélaga
sonar míns standa við hliðarlín-
una. Mér hefur sjaldan þótt jafn
vænt um stuðning eins og þenn-
an.“
Kosningarnar í ár eru sérstak-
ar fyrir Sigríði því hún er ekki í
framboði. Hún segir frá-
hvarfseinkennin ekki hafa gert
vart við sig. „Ég sit ekki með
hendur í skauti heldur styð mitt
fólk. Ég hef haldið mig til hlés
og það er þægilegt en annars er
nóg að gera þar sem ég er ennþá
á fullu í sveitarstjórnarmálun-
um. Kosninganóttin verður
einnig öðruvísi en vanalega því
ég er á leiðinni til Strassborgar á
sveitarstjórnarþing Evrópuráðs-
ins. Það verður sérstök tilfinn-
ing að vera fjarri en ég er búin
að byrgja mig upp af símanúm-
erum til að fylgjast vel með
gangi rnála."